2461-IBPP2.4512.10.2017.1.KO

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2017 r. poz. 201) oraz § 2 i § 6 pkt 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r. poz. 643), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Rozwoju i Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 3 stycznia 2017 r. (data wpływu 4 stycznia 2017 r.), uzupełnionym pismem z 9 stycznia 2017 r. (data wpływu 13 stycznia 2017 r.) i z 10 lutego 2017 r. (data wpływu), o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie powstania obowiązku podatkowego z tytułu wpłaty kwoty pieniężnej w celu zabezpieczenia przyszłych należności z tytułu dostaw towarów niesprecyzowanych - jest nieprawidłowe.

W dniu 4 stycznia 2017 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie powstania obowiązku podatkowego z tytułu wpłaty kwoty pieniężnej w celu zabezpieczenia przyszłych należności z tytułu dostaw towarów niesprecyzowanych.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca zajmuje się handlem specjalistycznymi maszynami do obróbki metalu i jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług.

Od 2017 r. Wnioskodawca zamierza oferować do sprzedaży swoim klientom swojego rodzaju maszyny wraz z tak zwanym "pakietem narzędziowym". W rozumieniu Wnioskodawcy relacja z klientem będzie wyglądała następująco. Pomiędzy Wnioskodawcą a klientem zostanie podpisana umowa, na mocy której klient zobowiązuje się nabyć od Wnioskodawcy maszynę wraz z tzw. pakietem narzędziowym, płatność za całość odbędzie się na zasadzie przedpłaty (zaliczki 90%) oraz płatności po dokonaniu dostawy maszyny w wysokości 10%. Całość płatności wynikająca z umowy to kwota X, na którą składać się będzie należność za maszynę w wysokości Y oraz należność za pakiet narzędziowy w wysokości Z.

Kwota Y będzie stanowiła należność za konkretną maszynę, natomiast kwota Z będzie stanowiła dla Wnioskodawcy zabezpieczenie płatności z tytułu przyszłych dostaw narzędzi. W momencie wpłaty kwoty zabezpieczającej ani klient, ani Wnioskodawca nie wiedzą jakie towary będą zamówione w jakiej ilości i po jakiej cenie. Może zdarzyć się tak, że otrzymane zabezpieczenie zostanie naliczone w obrębie miesiąca, niemniej jednak rozliczenie może nastąpić w okresie późniejszym, nawet rocznym czy dwuletnim.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy z tytułu kwoty pieniężnej w celu zabezpieczenia przyszłych należności z tytułu dostaw towarów niesprecyzowanych w momencie wpłaty, po stronie Wnioskodawcy powstanie obowiązek podatkowy w podatku od towarów i usług, który powinien być udokumentowany fakturą?

Stanowisko Wnioskodawcy:

Zdaniem Wnioskodawcy, obowiązek podatkowy na gruncie podatku od towarów i usług z tytułu zapłaty przedmiotowego zabezpieczenia przyszłej nieskonkretyzowanej należności nie powstaje. Wpłatę należy uznać za świadczenie o charakterze gwarancyjnym, a nie zapłatę należności z tytułu mającej nastąpić w przyszłości konkretnej dostawy.

Zgodnie z art. 106i ust. 2 ustawy o VAT, jeżeli przed dokonaniem dostawy towaru lub wykonaniem usługi otrzymano całość lub część zapłaty, o której mowa w art. 106b ust. 1 pkt 4, fakturę wystawia się nie później niż 15. dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym otrzymano całość lub część zapłaty od nabywcy. W art. 106e ust. 1 ww. ustawy wymieniono elementy jakie musi zawierać faktura, jak na przykład: rodzaj towaru/usługi, miarę i ilość towarów, cenę jednostkową netto, wartość sprzedaży netto.

Wymienione elementy są elementami, których Wnioskodawca nie jest w stanie zamieścić w fakturze ze względu na brak wiedzy w tym zakresie. Nie jest w stanie przewidzieć w momencie wpłaty pieniędzy też nie jest w stanie określić towarów, które będą przez niego zamawiane w dłuższym okresie czasu, ponieważ jest to podyktowane zapotrzebowaniem na poszczególne narzędzia ze strony klienta. Aby obowiązek podatkowy powstał w takiej sytuacji, wszelkie okoliczności mające znaczenie dla zaistnienia zdarzenia podatkowego tzw. przyszła dostawa towarów, muszą już być znane, a zatem w szczególności w momencie dokonania takiej zapłaty, towary powinny być szczegółowo określone.

Ponadto opodatkowaniu VAT podlegają dostawy towarów i świadczenie usług a nie płatności dokonane z tytułu tych transakcji.

W związku z powyższym, Wnioskodawca zamierza w sytuacji opisanej powyżej, wystawić fakturę VAT zaliczkową oraz fakturę VAT końcową za konkretną maszynę zgodnie z art. 106i ust. 1 i 2 ustawy o VAT i rozpoznać obowiązek podatkowy w momencie dokonania dostawy maszyny zgodnie z art. 19 ust. 1 ustawy o VAT. Ponadto Wnioskodawca zamierza rozliczyć przez klienta kwotę za tzw. pakiet narzędzi, wystawiając faktury VAT w okresie późniejszym, w momencie zamówienia przez klienta konkretnego towaru, rozpoznając obowiązek podatkowy w momencie dokonania ich dostawy, nie w momencie dokonania wcześniejszej zapłaty o charakterze gwarancyjnym.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z treścią art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn.: Dz. U. z 2016 r. poz. 710 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą lub ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy o VAT, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Jak stanowi art. 2 pkt 6 ustawy, przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Stosownie do art. 8 ust. 1 ww. ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7.

Jak wynika z przywołanych powyżej przepisów ustawy o VAT, usługą jest tylko takie świadczenie, w przypadku którego istnieje bezpośredni konsument, odbiorca świadczenia odnoszący korzyść o charakterze majątkowym. W związku z powyższym czynność podlega opodatkowaniu jedynie wówczas, gdy wykonywana jest w ramach umowy zobowiązaniowej, a jedna ze stron transakcji może zostać uznana za bezpośredniego beneficjenta tej czynności. Przy czym związek pomiędzy otrzymywaną płatnością a świadczeniem na rzecz dokonującego płatności musi mieć charakter bezpośredni i na tyle wyraźny, aby można powiedzieć, że płatność następuje w zamian za to świadczenie.

Zatem aby uznać dane świadczenie za odpłatne świadczenie, musi istnieć stosunek prawny pomiędzy świadczącym usługę a odbiorcą, a w zamian za wykonanie usługi powinno zostać wypłacone wynagrodzenie. Musi istnieć bezpośredni związek pomiędzy świadczoną usługą i przekazanym za nią wynagrodzeniem. Oznacza to, że z danego stosunku prawnego, na podstawie którego wykonywana jest usługa, musi wynikać wyraźna, bezpośrednia korzyść na rzecz świadczącego usługę.

Według art. 19a ust. 1 ustawy o VAT obowiązek podatkowy powstaje z chwilą dokonania dostawy towarów lub wykonania usługi, z zastrzeżeniem ust. 5 i 7-11, art. 14 ust. 6, art. 20 i art. 21 ust. 1.

Jeżeli przed dokonaniem dostawy towaru lub wykonaniem usługi otrzymano całość lub część zapłaty, w szczególności: przedpłatę, zaliczkę, zadatek, ratę, wkład budowlany lub mieszkaniowy przed ustanowieniem spółdzielczego prawa do lokalu mieszkalnego lub lokalu o innym przeznaczeniu, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą jej otrzymania w odniesieniu do otrzymanej kwoty, z zastrzeżeniem ust. 5 pkt 4 (art. 19a ust. 8 ustawy).

Ustawodawca nie zamieścił w treści ustawy o VAT definicji zaliczki ani przedpłaty. Zgodnie z definicją wskazaną w "Małym słowniku języka polskiego" (Wydawnictwo Naukowe PWN. Warszawa 1994), zaliczka to część należności wpłacana lub wypłacana z góry na poczet tej należności. Zatem zaliczkę wpłaca się na poczet przyszłej dostawy towarów lub przyszłego wykonania usługi przed faktyczną dostawą lub faktycznym wykonaniem usługi. Natomiast przedpłata to część ceny towaru (lub usługi), wpłacona w celu uzyskania gwarancji jego zakupu (lub wykonania usługi) w określonym terminie.

Dla rozpoznania przedmiotowej sprawy konieczne jest skonfrontowanie przepisów polskiej ustawy z regulacją prawa wspólnotowego, tj. art. 62-66 Dyrektywy 2006/112/WE Rady Europy z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. U.UE. L Nr 347 s. 1 z późn. zm.), obowiązującej od 1 stycznia 2007 r., w której powielono rozwiązania przyjęte w analizowanym zakresie w art. 10 VI Dyrektywy.

W wyroku z 21 lutego 2006 r. BUPA Hospitals Ltd, Goldsborough Developments Ltd przeciwko Commissioners of Customs & Excise, sprawa C-419/02, Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej orzekł, że w zakresie art. 10 ust. 2 akapit drugi VI Dyrektywy VAT, nie mieści się przedpłata dokonana w kwocie ryczałtowej na towary wskazane w sposób ogólny w wykazie, który może zostać w każdej chwili zmieniony za porozumieniem nabywcy i sprzedawcy, z którego nabywca może ewentualnie wybrać towary, na podstawie umowy, którą może on w każdej chwili rozwiązać, odzyskując w całości niewykorzystaną przedpłatę. W jego uzasadnieniu (pkt 46), TSUE przypomniał, że art. 10 ust. 1 lit. a VI Dyrektywy VAT określa "zdarzenie podatkowe" w podatku VAT jako fakt, przez którego zaistnienie spełnione zostają przesłanki powstania obowiązku podatkowego. Z powyższego wynika, że obowiązek podatkowy może powstać z chwilą lub po zajściu zdarzenia podatkowego, jednak, o ile przepis nie stanowi inaczej, nie przed jego wystąpieniem.

Ustęp 2 akapit drugi odchodzi od tego porządku chronologicznego przewidując, że w przypadku dokonania płatności zaliczkowej obowiązek podatkowy w podatku VAT powstaje zanim dostawa towarów lub świadczenie usług zostaną wykonane. Aby obowiązek podatkowy powstał przed dokonaniem dostawy (usługi), wszelkie okoliczności mające znaczenie dla zaistnienia zdarzenia podatkowego, tzn. przyszła dostawa lub świadczenie usług muszą już być znane, a zatem w szczególności, w momencie dokonania takiej zapłaty, towary i usługi powinny być szczegółowo określone (pkt 48 wyroku).

W konsekwencji TSUE uznał, że opodatkowaniu podatkiem VAT podlegają dostawy towarów i świadczenie usług, a nie płatności dokonane z tytułu tych transakcji (vide wyrok z 9 października 2001 r. w sprawie C-108/99 Cantor Fitzgerald International, Rec. 2001 r. str. 1-07257, pkt 17). Tym samym opodatkowaniu podatkiem VAT nie powinny podlegać zapłaty za dostawy towarów i świadczenie usług, które nie zostały dotychczas określone w sposób wyraźny (pkt 50 wyroku).

Dokonując prowspólnotowej wykładni przepisów polskiej ustawy o podatku od towarów i usług i uwzględniając ww. wyroki TSUE przy interpretacji art. 19a ust. 8 ustawy o VAT, stwierdzić należy, że dla uznania wpłaconej kwoty jako zaliczki na poczet wykonanych usług, w rozumieniu art. 19a ust. 8, istotnym jest, aby:

Takie samo stanowisko zostało zajęte również w wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego z 25 sierpnia 2010 r., sygn. akt I FSK 1100/09. W wyroku tym Naczelny Sąd Administracyjny zajął bowiem stanowisko, że "obowiązek podatkowy na podstawie art. 19 ust. 11 u.p.t.u. powstaje jedynie wówczas, gdy zapłata dokonana przed wykonaniem dostawy lub świadczeniem usług, następuje w sytuacji, gdy wszelkie okoliczności mające znaczenie dla zaistnienia zdarzenia podatkowego, tzn. przyszłej dostawy lub świadczenia usług, są jednoznacznie i niezmiennie określone pod względem podmiotowym i przedmiotowym, a nie ma ona jedynie charakteru zabezpieczającego wykonanie nie do końca jeszcze sprecyzowanej czynności opodatkowanej" (publ. LEX nr 607451, M. Podat. 2010/11/33-36).

Należy zauważyć, że co prawda wskazany wyrok rozstrzyga w innym stanie prawnym niż występuje w przedmiotowej sprawie, to jednak z uwagi na fakt, że przepisy art. 19 ust. 11 ustawy o VAT obowiązujący do dnia 31 grudnia 2013 r. i art. 19a ust. 8 tej ustawy obowiązujący od dnia 1 stycznia 2014 r. rozstrzygają w tym samym zakresie to tezy ww. wyroku NSA można odnieść do aktualnie obowiązujących przepisów.

Istotne zatem dla uznania wpłaty jako zaliczki, o której mowa w art. 19a ust. 8 ustawy o VAT, jest ustalenie, czy wszelkie okoliczności mające znaczenie dla zaistnienia zdarzenia podatkowego, tzn. przyszłego świadczenia usług, są jednoznacznie i niezmiennie określone pod względem podmiotowym i przedmiotowym.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca zamierza oferować do sprzedaży swoim klientom swojego rodzaju maszyny wraz z tak zwanym "pakietem narzędziowym". Pomiędzy Wnioskodawcą a klientem zostanie podpisana umowa, na mocy której klient zobowiązuje się nabyć od Wnioskodawcy maszynę wraz z tzw. pakietem narzędziowym, płatność za całość odbędzie się na zasadzie przedpłaty (zaliczki 90%) oraz płatności po dokonaniu dostawy maszyny w wysokości 10%. Całość płatności wynikająca z umowy to kwota X, na którą składać się będzie należność za maszynę w wysokości Y oraz należność za pakiet narzędziowy w wysokości Z. Kwota Y będzie stanowiła należność za konkretną maszynę, natomiast kwota Z będzie stanowiła dla Wnioskodawcy zabezpieczenie płatności z tytułu przyszłych dostaw narzędzi. W momencie wpłaty kwoty zabezpieczającej ani klient, ani Wnioskodawca nie wiedzą jakie towary będą zamówione w jakiej ilości i po jakiej cenie. Może zdarzyć się tak, że otrzymane zabezpieczenie zostanie naliczone w obrębie miesiąca, niemniej jednak rozliczenie może nastąpić w okresie późniejszym, nawet rocznym czy dwuletnim.

Z okoliczności sprawy wynika zatem, że Wnioskodawca w momencie wpłaty przez klienta kwoty Z, która będzie stanowiła zabezpieczenie płatności z tytułu przyszłych dostaw narzędzi, nie posiada wiedzy jakie towary będą zamówione, w jakiej ilości i po jakiej cenie oraz w jakim terminie.

W związku z powyższym, mając na uwadze przedstawiony stan prawny, orzeczenia NSA i TSUE oraz opis sprawy należy stwierdzić, że skoro Wnioskodawca ani klient w odniesieniu do otrzymanej przez Wnioskodawcę kwoty (10% maszyny), nie wiedzą jakie towary będą zamówione, w jakiej ilości i po jakiej cenie, to w odniesieniu do tej kwoty (10%) z tytułu planowanych dostaw narzędzi nie powstanie obowiązek podatkowy na podstawie art. 19a ust. 8 ustawy o VAT, z chwilą wpływu środków pieniężnych.

Obowiązek podatkowy w odniesieniu do dokonanych wpłat z tytułu ww. dostaw nieskonkretyzowanych narzędzi przez kontrahentów Wnioskodawcy powstanie dopiero z chwilą, gdy sprecyzują oni rodzaj towaru, jego ilość oraz wartość.

Natomiast w kwestii obowiązku wystawienia faktury zaliczkowej dokumentującej powyższe czynności należy stwierdzić, że przepis art. 2 pkt 31 ustawy stanowi, że ilekroć jest mowa o fakturze, rozumie się przez to dokument w formie papierowej lub w formie elektronicznej zawierający dane wymagane ustawą i przepisami wydanymi na jej podstawie.

I tak na podstawie art. 106b ust. 1 ustawy o VAT podatnik jest obowiązany wystawić fakturę dokumentującą:

W świetle art. 106i ust. 1 ustawy fakturę wystawia się nie później niż 15. dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym dokonano dostawy towaru lub wykonano usługę, z zastrzeżeniem ust. 2-8.

Zgodnie z art. 106i ust. 2 ustawy jeżeli przed dokonaniem dostawy towaru lub wykonaniem usługi otrzymano całość lub część zapłaty, o której mowa w art. 106b ust. 1 pkt 4, fakturę wystawia się nie później niż 15. dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym otrzymano całość lub część zapłaty od nabywcy.

W świetle przepisów dotyczących podatku od towarów i usług, faktury są dokumentami sformalizowanymi potwierdzającymi rzeczywiste transakcje gospodarcze dokonywane przez podatnika. Prawidłowość materialnoprawna faktury zachodzi wówczas, jeżeli odzwierciedla ona prawdziwe zdarzenie gospodarcze, czyli w istocie stwierdza fakt nabycia określonych towarów lub usług.

W konsekwencji z uwagi na fakt, że w rozpatrywanej sprawie nie powstaje obowiązek podatkowy z tytułu otrzymania wpłat pieniężnych na poczet dostawy tzw. pakietu narzędziowego, którego nie można ściśle i jednoznacznie określić w momencie wpłaty, Wnioskodawca nie jest również zobowiązany do wystawienia faktury zaliczkowej.

Natomiast w przypadku dostawy maszyny otrzymaną kwotę należy potraktować jako zaliczkę na poczet dostawy maszyny (sam Wnioskodawca wskazuje, że jest to zaliczka). Obowiązek podatkowy powstanie z chwilą otrzymania zaliczki w wysokości 90% w odniesieniu do otrzymanej kwoty, na podstawie art. 19a ust. 8 ustawy o VAT. Otrzymaną kwotę zaliczki należy udokumentować fakturą VAT zgodnie z art. 106i ust. 2 ustawy o VAT.

Mając na uwadze powyższe, oceniając całościowo stanowisko Wnioskodawcy, należy uznać je za nieprawidłowe z uwagi na uzasadnienie w części dotyczącej powstania obowiązku podatkowego z tytułu otrzymania zaliczki na poczet dostawy maszyny.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Należy zauważyć, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy - Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku.

Niniejsza interpretacja rozstrzyga w oparciu o przedstawiony opis zdarzenia przyszłego. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, a w szczególności, gdy wpłacona kwota w wysokości 10% nie będzie stanowiła zabezpieczenia przyszłych należności z tytułu dostaw towarów niesprecyzowanych w momencie wpłaty (nie będzie świadczeniem o charakterze gwarancyjnym), udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Ponadto tut. Organ informuje, że zgodnie z art. 14na pkt 2 ustawy - Ordynacja podatkowa, przepisów art. 14k-14n dotyczących ochrony prawnej wynikającej z zastosowania się Wnioskodawcy do otrzymanej interpretacji nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe przedstawione we wniosku stanowią element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy o podatku od towarów i usług, tj. czynności dokonanych w ramach transakcji, które pomimo spełnienia warunków formalnych ustanowionych w przepisach ustawy, miały zasadniczo na celu osiągnięcie korzyści podatkowych, których przyznanie byłoby sprzeczne z celem, któremu służą te przepisy.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2016 r. poz. 718 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Jednocześnie zgodnie z art. 57a skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną. Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Administracji Skarbowej w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.