2461-IBPP1.4512.971.2016.1.LSz - Dofinansowanie na częściowe finansowanie inwestycji dotyczącej remontu instalacji elektrycznej jako podstawa opodatkowania podatkiem VAT.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2015 r. poz. 613 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 pkt 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r. poz. 643) - Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Rozwoju i Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 5 grudnia 2016 r. (data wpływu 8 grudnia 2016 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie ustalenia czy otrzymane przez Wnioskodawcę dofinansowanie na częściowe finansowanie inwestycji dotyczącej remontu instalacji elektrycznej zasilania polegającej na montażu wyłącznika pożarowego i drzwi przeciwpożarowych oraz remontu instalacji elektrycznej zasilania - montaż wyłącznika pożarowego w budynkach mieszkalnych stanowi podstawę opodatkowania podatkiem VAT - jest nieprawidłowe.

W dniu 8 grudnia 2016 r. do tut. organu wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie ustalenia czy otrzymane przez Wnioskodawcę dofinansowanie na częściowe finansowanie inwestycji dotyczącej remontu instalacji elektrycznej zasilania polegającej na montażu wyłącznika pożarowego i drzwi przeciwpożarowych oraz remontu instalacji elektrycznej zasilania - montaż wyłącznika pożarowego w budynkach mieszkalnych stanowi podstawę opodatkowania podatkiem VAT.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Spółdzielnia Mieszkaniowa (Wnioskodawca) zawarła z U. (dalej: U.) umowę o częściowe finansowanie inwestycji z funduszu prewencyjnego dla podmiotu zarządzającego zasobami mieszkaniowymi. Przedmiotem umowy jest ustalenie zasad dofinansowania inwestycji dotyczącej remontu instalacji elektrycznej zasilania polegającego na montażu wyłącznika pożarowego i drzwi przeciwpożarowych oraz remontu instalacji elektrycznej zasilania - montaż wyłącznika pożarowego w nieruchomościach budynkowych ze środków funduszu prewencyjnego U.

Nieruchomości budynkowe należą do zasobów mieszkaniowych Spółdzielni Mieszkaniowej i zaliczone są do grupowania PKOB dział 11. Wartość inwestycji wynosi 51.266,82 zł.

Źródłem finansowania zadania są:

1. Środki własne Spółdzielni - 36.266,82 zł.

2. Fundusz prewencyjny U.- 15.000,00 zł.

Celem dofinansowania jest częściowe pokrycie kosztów remontu instalacji elektrycznej zasilania polegającej na montażu wyłącznika pożarowego i drzwi przeciwpożarowych oraz remontu instalacji elektrycznej zasilania - montaż wyłącznika pożarowego w nieruchomościach budynkowych, które mają na celu zapobiegać powstawaniu lub zmniejszać skutki wypadków ubezpieczeniowych.

Spółdzielnia Mieszkaniowa posiada również zawartą z U. umowę ubezpieczenia całego majątku.

Zgodnie z zawartą umową po realizacji prac oraz po przedstawieniu przez Spółdzielnię Mieszkaniową faktur i protokołu odbioru inwestycji U. przekaże środki finansowe w wysokości 15.000,00 zł na rachunek bankowy Spółdzielni. Spółdzielnia zaksięguje je na poczet funduszu remontowego nieruchomości budynkowych, których remonty dotyczą. Otrzymane dofinansowanie zostanie wykorzystane do sfinansowania kosztów ww. remontów środki te nie są zatem bezpośrednio związane z żadną dokonaną przez spółdzielnię mieszkaniowa dostawą ani też świadczeniem usług w rozumieniu u.p.tu.

Z treści zawartej umowy wynika również, że Spółdzielnia zobowiązana jest do zawieszenia tabliczek/naklejek zawierających wyłącznie logo U. na budynkach, których remonty będą dofinansowane. Tabliczki/naklejki z logo U. dostarczy na swój koszt.

Spółdzielnia Mieszkaniowa zobowiązana jest do zwrotu U. otrzymanych środków pieniężnych w przypadkach stwierdzenia m in. że środki z funduszu prewencyjnego zostały wykorzystane niezgodnie z przeznaczeniem określonym w umowie lub stwierdzenia, że nie zostały zrealizowane zobowiązania w zakresie umieszczenia tabliczek/naklejek z logo U. na budynkach objętych dofinansowaniem. Spółdzielnia nie będzie świadczyć usług reklamowych względem U.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy otrzymane przez Spółdzielnię Mieszkaniową dofinansowanie z funduszu prewencyjnego U. na częściowe finansowanie inwestycji dotyczącej remontu instalacji elektrycznej zasilania polegającej na montażu wyłącznika pożarowego i drzwi przeciwpożarowych oraz remontu instalacji elektrycznej zasilania - montaż wyłącznika pożarowego w budynkach mieszkalnych stanowi podstawę opodatkowania podatkiem VAT?

Zdaniem Wnioskodawcy, otrzymane dofinansowanie z funduszu prewencyjnego zostanie wykorzystane na finansowanie kosztów remontów zasobów mieszkaniowych Spółdzielni. Innymi słowy, środki te nie są związane z żadną dokonaną przez spółdzielnię dostawą ani też świadczeniem usług w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług, w tym zakresie nie podlegają opodatkowaniu podatkiem VAT.

Reasumując, otrzymane na realizacje określonego zadania dofinansowanie nie jest czynnością objętą zakresem opodatkowania VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn.: Dz. U. z 2016 r. poz. 710 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Towarami w rozumieniu art. 2 pkt 6 ustawy o VAT są rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Pod pojęciem sprzedaży - w myśl art. 2 pkt 22 ustawy o VAT - rozumie się odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

Zakres tych czynności został zdefiniowany w art. 7 i art. 8 ustawy o VAT.

Zgodnie z art. 7 ust. 1 ustawy o VAT, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Natomiast stosownie do art. 8 ust. 1 ww. ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

Pod pojęciem usługi (świadczenia) należy rozumieć każde zachowanie, na które składać się może zarówno działanie (uczynienie, wykonanie czegoś na rzecz innej osoby), jak i zaniechanie (nieczynienie bądź też tolerowanie). Przy ocenie charakteru świadczenia jako usługi należy mieć na względzie, że ustawa zalicza do grona usług każde świadczenie, które nie jest dostawą w myśl art. 7 ustawy o VAT.

Zauważyć jednak należy, że usługą będzie tylko takie świadczenie, w przypadku którego istnieje bezpośredni konsument, odbiorca świadczenia odnoszący korzyść o charakterze majątkowym.

W związku z powyższym czynność podlega opodatkowaniu jedynie wówczas, gdy wykonywana jest w ramach umowy zobowiązaniowej, a jedna ze stron transakcji może zostać uznana za bezpośredniego beneficjenta tej czynności. Przy czym związek pomiędzy otrzymywaną płatnością a świadczeniem na rzecz dokonującego płatności musi mieć charakter bezpośredni i na tyle wyraźny, aby można powiedzieć, że płatność następuje w zamian za to świadczenie.

Zatem aby uznać dane świadczenie za odpłatne świadczenie, musi istnieć stosunek prawny pomiędzy świadczącym usługę a odbiorcą, a w zamian za wykonanie usługi powinno zostać wypłacone wynagrodzenie. Musi istnieć bezpośredni związek pomiędzy świadczoną usługą i przekazanym za nią wynagrodzeniem. Oznacza to, że z danego stosunku prawnego, na podstawie którego wykonywana jest usługa, musi wynikać wyraźna, bezpośrednia korzyść na rzecz świadczącego usługę.

Czynność może być albo odpłatna albo nieodpłatna. Na gruncie podatku od towarów i usług nie występują czynności częściowo odpłatne. Jeśli tylko czynność została wykonana za wynagrodzeniem, to jest ona odpłatna. Nie ma żadnego znaczenia, czy wynagrodzenie to pokrywa koszty świadczenia tej czynności poniesione przez podatnika, ewentualnie kreuje dla podatnika zysk. Także czynności wykonane "po kosztach" ich świadczenia, bądź poniżej tych koszów, są czynnościami odpłatnymi, o ile tylko pobrano za nie wynagrodzenie.

Ponadto należy podkreślić, że przepisy dotyczące funkcjonowania podatku VAT w krajach członkowskich Unii Europejskiej podlegają harmonizacji na zasadach określonych w Dyrektywie 2006/112/WE/Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz.Urz.UE.L 347 z 2006 r.s. 1. z późn. zm.).

Uszczegółowieniem zasad obowiązywania i funkcjonowania podatku VAT określonych w ww. Dyrektywie są wyroki Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej.

Kwestia odpłatności była wielokrotnie przedmiotem rozstrzygnięć Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej. Jak zauważył Trybunał w wyroku C-102/86 "czynność można uznać za dokonaną odpłatnie, gdy istnieje bezpośrednia i jasno zindywidualizowana korzyść po stronie dostawcy towaru lub usługi, a ponadto odpłatność za otrzymane świadczenie (towar lub usługę) pozostaje w bezpośrednim związku z czynnością, która miałaby być opodatkowana tym podatkiem". Należy też zwrócić uwagę na wyrok C-16/93 pomiędzy R. J. Tolsma a Inspecteur der Omzetbelasting Leeuwarden, gdzie Trybunał zauważył, iż czynność "podlega opodatkowaniu wyłącznie wtedy, gdy istnieje związek prawny między usługodawcą i usługobiorcą, w ramach którego następuje świadczenie wzajemne, przy czym wynagrodzenie otrzymane przez usługodawcę stanowi wartość faktycznie przekazaną w zamian za usługi świadczone na rzecz usługobiorcy". W orzeczeniu z dnia 5 lutego 1981 r., C-154/80 Trybunał stwierdził, że świadczenie podlega opodatkowaniu jedynie w wypadku, gdy podstawę opodatkowania stanowi świadczenie wzajemne otrzymane przez świadczącego usługę. Musi również istnieć możliwość wyrażenia w pieniądzu wartości tego świadczenia wzajemnego.

TSUE, w wyroku z dnia 27 października 2011 r. w sprawie C-93/10 Finanzamt Essen-NordOst przeciwko GFKL Financial Services AG, ECLI:EU:C:2011:700 wskazał: "17 (...) należy przypomnieć, że w ramach systemu podatku VAT czynnościami podlegającymi opodatkowaniu są transakcje między stronami, przewidujące zapłatę ceny lub inne wynagrodzenie. Zatem jeżeli czynność polega jedynie na świadczeniu jednej ze stron, bez bezpośredniego wynagrodzenia, nie ma podstawy opodatkowania, w związku z czym świadczenie takie nie podlega podatkowi VAT.

18. W tym świetle świadczenie usługi następuje "odpłatnie" w rozumieniu art. 2 pkt 1 szóstej dyrektywy VAT, a zatem podlega opodatkowaniu, tylko jeżeli pomiędzy usługodawcą a usługobiorcą istnieje stosunek prawny, w ramach którego następuje wymiana świadczeń wzajemnych, gdyż świadczenie otrzymywane przez usługodawcę stanowi rzeczywiste odzwierciedlenie wartości usługi świadczonej usługobiorcy (ww. wyrok w sprawie MKGKraftfahrzeuge-Factoring, pkt 47).

19. Zgodnie z utrwalonym orzecznictwem "świadczenie usług dokonywane odpłatnie" w rozumieniu art. 2 pkt 1 szóstej dyrektywy wymaga bezpośredniego związku między wyświadczoną usługą a otrzymanym wynagrodzeniem (wyrok z dnia 29 lipca 2010 r. w sprawie C-40/09 Astra Zeneca UK i przytoczone orzecznictwo).".

Ponadto, TSUE w pkt 34 wyroku z dnia 27 marca 2014 r. w sprawie C-151/13 Le Rayon dOr SARL przeciwko Ministre de lÉconomie et des Finances, ECLI:EU:C:2014:185 wskazał, że: "(...) aby świadczenie usług mogło być uznane za "odpłatne" w rozumieniu tej dyrektywy, nie wymaga ona, aby świadczenie wzajemne za taką usługę było uzyskane bezpośrednio od jej odbiorcy. Świadczenie wzajemne może pochodzić także od osoby trzeciej. (zob. podobnie wyrok w sprawach połączonych C-54/09 i C-55/09, Loyalty Management UK i Baxi Group EU:C:2010:590, pkt 56)".

W konsekwencji powyższego stwierdzić należy, że opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług będzie podlegało tylko to świadczenie (dostawa lub usługa), w przypadku którego istnieje konsument, tj. odbiorca świadczenia odnoszący z niego choćby potencjalną korzyść. Dopóki nie istnieje podmiot który odnosiłby lub powinien odnosić konkretne korzyści o charakterze majątkowym związanym z danym świadczeniem, dopóty świadczenie to nie będzie czynnością podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Taka konstrukcja definicji świadczenia usług jest wyrazem zasady powszechności opodatkowania podatkiem od towarów i usług transakcji dokonywanych w ramach profesjonalnego obrotu gospodarczego.

Należy wskazać, że opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług zgodnie z zasadą powszechności opodatkowania podlegają wszelkie transakcje, których przedmiotem jest dostawa towarów lub świadczenie usług, pod warunkiem, że są one realizowane przez podatników w rozumieniu ustawy i są wykonywane w ramach działalności gospodarczej.

Pojęcie "dostawa towarów" w rozumieniu przepisów ustawy o VAT, obejmuje wszelkie czynności, w ramach których następuje przeniesienie prawa do rozporządzania towarem jak właściciel.

Z kolei każde świadczenie niebędące dostawą towarów polegające na działaniu, zaniechaniu lub tolerowaniu czyjegoś zachowania stanowi co do zasady usługę w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług.

Niemniej muszą być przy tym spełnione następujące warunki:

* w następstwie zobowiązania, w wykonaniu którego usługa jest świadczona, druga strona (wierzyciel/nabywca) jest bezpośrednim beneficjentem świadczenia,

* świadczonej usłudze odpowiada świadczenie wzajemne ze strony nabywcy (wynagrodzenie).

Należy podkreślić, że oba ww. warunki winny być spełnione łącznie, aby świadczenie podlegało, jako usługa, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Aby dana czynność (usługa) podlegała opodatkowaniu podatkiem VAT musi istnieć bezpośredni związek o charakterze przyczynowym, pomiędzy świadczoną usługą, a otrzymanym świadczeniem wzajemnym, w ten sposób, że zapłacone kwoty stanowią rzeczywiste wynagrodzenie za wyodrębnioną usługę świadczoną w ramach stosunku prawnego lub dochodzi do wymiany świadczeń wzajemnych. Otrzymana zapłata powinna być konsekwencją wykonania świadczenia. Wynagrodzenie musi być należne za wykonanie tego świadczenia.

W myśl art. 15 ust. 1 ustawy o VAT, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Pod pojęciem działalności gospodarczej, na podstawie art. 15 ust. 2 ww. ustawy rozumie się wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

W świetle art. 29a ust. 1 ustawy o VAT, podstawą opodatkowania z zastrzeżeniem ust. 2-5, art. 30a-30c, art. 32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5, jest wszystko, co stanowi zapłatę, którą dokonujący dostawy towarów lub usługodawca otrzymał lub ma otrzymać z tytułu sprzedaży od nabywcy, usługobiorcy lub osoby trzeciej, włącznie z otrzymanymi dotacjami, subwencjami i innymi dopłatami o podobnym charakterze mającymi bezpośredni wpływ na cenę towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika.

W myśl art. 29a ust. 6 ustawy o VAT, podstawa opodatkowania obejmuje:

Powyższe przepisy stanowią implementację art. 73 dyrektywy VAT. Zgodnie z art. 73 ww. Dyrektywy VAT w odniesieniu do dostaw towarów i świadczenia usług innych niż te, o których mowa w art. 74-77, podstawa opodatkowania obejmuje wszystko, co stanowi zapłatę otrzymaną lub którą dostawca lub usługodawca otrzyma w zamian za dostawę towarów lub świadczenie usług, od nabywcy, usługobiorcy lub osoby trzeciej, włącznie z subwencjami związanymi bezpośrednio z ceną takiej dostawy lub świadczenia.

Jak stanowi art. 78 ww. Dyrektywy, do podstawy opodatkowania wlicza się następujące elementy:

* podatki, cła, opłaty i inne należności, z wyjątkiem samego VAT;

* koszty dodatkowe, takie jak koszty prowizji, opakowania, transportu i ubezpieczenia, pobierane przez dostawcę lub usługodawcę od nabywcy lub usługobiorcy.

Do celów akapitu pierwszego lit. b, państwa członkowskie mogą uznać koszty objęte odrębną umową za koszty dodatkowe.

Przepis ten wyjaśnia, jakie elementy uwzględnia się przy ustalaniu wynagrodzenia, stanowiącego podstawę opodatkowania i wymienia przykładowo kilka rodzajów kosztów mieszczących się w pojęciu podstawy opodatkowania.

Dotyczy on kosztów bezpośrednio związanych z zasadniczą dostawą towarów lub ze świadczeniem usług, które zwiększają zapłatę z tytułu transakcji. Zgodnie z tą regulacją każdy koszt bezpośrednio związany z dostawą towarów lub świadczeniem usług, którym dostawca obciążył nabywcę lub klienta, powinien być włączony do podstawy opodatkowania. Zasada włączenia tych świadczeń do podstawy opodatkowania oznacza, że wartości tego typu kosztów, których ciężar przerzucany jest na nabywcę, nie wykazuje się jako odrębnego świadczenia, lecz traktuje, jako element świadczenia zasadniczego, z zastosowaniem stawki podatku właściwej dla świadczenia zasadniczego.

Z brzmienia powołanych wyżej przepisów wynika, że nie każda dotacja, subwencja uwzględniana jest w podstawie opodatkowania dostawy towaru lub świadczenia usługi (tylko dotacje, subwencje związane bezpośrednio z ceną takiej dostawy lub świadczenia). Zgodnie z orzecznictwem TSUE, do podstawy opodatkowania podatkiem VAT zalicza się w przypadkach, które określa art. 73 Dyrektywy VAT. m.in. przyznane podatnikom subwencje bezpośrednio związane z ceną dostawy lub świadczenia.

Przepis ten zmierza do obciążenia podatkiem VAT całej wartości towarów lub usług, a przez to do uniknięcia zmniejszenia przychodu z podatku na skutek przyznania subwencji (np. pkt 26 wyroku z dnia 15 lipca 2004 r. w sprawie C-144/02 Komisja Wspólnot Europejskich przeciwko Republice Federalnej Niemiec, ECLI:EU:C:2004:444). TSUE wskazywał wielokrotnie, że aby subwencja była uznana za bezpośrednio związana z ceną danej transakcji, powinna ona być przyznawana konkretnie podmiotowi subwencjonowanemu po to, by dostarczał on określony towar lub wykonywał określona usługę. Jedynie w tym przypadku subwencja może być uznana za świadczenie wzajemne względem dostawy towaru lub świadczonej usługi, a w związku z tym podlegać opodatkowaniu (np. pkt 28 ww. wyroku C-144/02).

Ponadto, subwencje związane bezpośrednio z ceną interpretuje się jako obejmujące jedynie subwencje, które stanowią całość lub część wynagrodzenia za dostawę towarów lub świadczenie usług i które są płacone przez stronę trzecią sprzedawcy lub dostawy (np. wyrok TSUE z dnia 22 listopada 2001 r. w sprawie C-184/00, Office des produits wallons ASBL przeciwko państwu belgijskiemu, ECLI:EU:C:2001:629, pkt 18). Niezbędne jest, by cena, którą ma zapłacić nabywca lub usługobiorca, była ustalona w taki sposób, by zmniejszała się w stosunku odpowiadającym subwencji przyznanej sprzedawcy towarów lub świadczącemu usługi, która stanowiłaby zatem element determinujący cenę, jakiej ten ostatni żąda (także pkt 29 ww. wyroku C-144/02).

W wyroku w sprawie C-353/00 (Keeping Newcastle Warm Ltd.v. Commisioners od Customs and Excise, w skrócie KNW) Trybunał wyraził pogląd, że niezależnie od tego, czy dofinansowanie spełnia warunek bezpośredniego związku z ceną, czy też nie spełnia takiego warunku, zwiększać będzie podstawę opodatkowania, jeśli osoba trzecia (także organ władzy publicznej) wpłaca pewną kwotę pieniędzy na poczet usług świadczonych na rzecz osoby fizycznej. Orzeczenie to dotyczyło dopłat wypłacanych firmie zajmującej się usługami związanymi z doradztwem w dziedzinie energetyki.

Związek dotacji z ceną nie został szczegółowo przeanalizowany w powyższym wyroku. Szersze uwagi na ten temat znalazły się natomiast w opinii rzecznika generalnego oraz w pisemnym stanowisku rządu Wielkiej Brytanii, które zaaprobował Trybunał. Jak wskazuje rzecznik, dotacje mogą mieć różną formę i charakter. Zwykle przez dotacje (subwencje) rozumie się sumy wypłacane danemu podmiotowi z funduszy publicznych w interesie ogólnym. W praktyce dotacje mogą mieć postać dopłat ogólnych do działalności przedsiębiorstwa (i wówczas nie podlegają opodatkowaniu) albo też stanowić subsydia do konkretnych dostaw lub usług, umożliwiając nabycie ich ostatecznemu odbiorcy po niższej cenie (lub w ogóle bez odpłatności z jego strony). W tym ostatnim przypadku podlegają podatkowi VAT.

W tym miejscu należy zauważyć, że otrzymanie dotacji (dopłaty) nie stanowi samo w sobie żadnej czynności, ani też zdarzenia opodatkowanego. Dotacje (dopłaty) podlegają bowiem opodatkowaniu jako składnik ceny czynności, z którą są związane. Dotacje, które stanowią dopłatę do ceny sprzedawanych towarów, czy świadczonych usług, są ściśle związane z daną usługą, czy towarem i podlegają opodatkowaniu.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca zawarł z U. umowę o częściowe finansowanie inwestycji z funduszu prewencyjnego. Przedmiotem umowy jest ustalenie zasad dofinansowania inwestycji dotyczącej remontu instalacji elektrycznej zasilania polegającego na montażu wyłącznika pożarowego i drzwi przeciwpożarowych oraz remontu instalacji elektrycznej zasilania - montaż wyłącznika pożarowego w nieruchomościach budynkowych.

Celem dofinansowania jest częściowe pokrycie kosztów remontu instalacji elektrycznej zasilania polegającej na montażu wyłącznika pożarowego i drzwi przeciwpożarowych oraz remontu instalacji elektrycznej zasilania - montaż wyłącznika pożarowego w nieruchomościach budynkowych, które mają na celu zapobiegać powstawaniu lub zmniejszać skutki wypadków ubezpieczeniowych.

Wartość inwestycji wynosi 51.266,82 zł. Źródłem finansowania zadania są:

1. Środki własne Spółdzielni - 36.266,82 zł.

2. Fundusz prewencyjny U.- 15.000,00 zł.

Zgodnie z zawartą umową po realizacji prac oraz po przedstawieniu przez Wnioskodawcę faktur i protokołu odbioru inwestycji U. przekaże środki finansowe na rachunek bankowy Spółdzielni, które zaksięguje na poczet funduszu remontowego nieruchomości budynkowych, których remonty dotyczą. Otrzymane dofinansowanie zostanie wykorzystane do sfinansowania kosztów ww. remontów środki te nie są zatem bezpośrednio związane z żadną dokonaną przez spółdzielnię mieszkaniowa dostawą ani też świadczeniem usług w rozumieniu u.p.tu.

Z treści zawartej umowy wynika również, że Spółdzielnia zobowiązana jest do zawieszenia tabliczek/naklejek zawierających wyłącznie logo U. na budynkach, których remonty będą dofinansowane. Tabliczki/naklejki z logo U. dostarczy na swój koszt. Wnioskodawca posiada również zawartą z U. umowę ubezpieczenia całego majątku.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą ustalenia, czy otrzymane przez Wnioskodawcę dofinansowanie z funduszu prewencyjnego na częściowe finansowanie inwestycji dotyczącej remontu instalacji elektrycznej zasilania polegającej na montażu wyłącznika pożarowego i drzwi przeciwpożarowych oraz remontu instalacji elektrycznej zasilania - montaż wyłącznika pożarowego w budynkach mieszkalnych należy zaliczyć do podstawy opodatkowania podatkiem VAT w rozumieniu art. 29a ustawy o podatku od towarów i usług.

Jak wynika z ww. przepisów dla określenia, czy dana dotacja jest, czy też nie jest opodatkowana istotne są szczegółowe warunki jej przyznawania, określające cele realizowanego w określonej formie dofinansowania. Z treści cytowanych wyżej przepisów wynika, że w sytuacji, gdy podatnik w związku z konkretną dostawą towarów lub świadczeniem usług otrzymuje dofinansowanie (dotację, subwencję lub inną dopłatę o podobnym charakterze), stanowiące dopłatę do ceny towaru lub usługi, tego rodzaju dofinansowanie stanowi obok ceny, uzupełniający element podstawy opodatkowania z tytułu danej dostawy lub świadczenia usług.

Zatem jeżeli dotacja, subwencja lub inna dopłata o podobnym charakterze przekazywana jest w celu sfinansowania dostawy konkretnych towarów lub świadczenia konkretnych usług - istnieje bezpośredni związek między otrzymaną dopłatą a dostawą towarów lub świadczeniem usług i ich ceną - to dotacja ta jest włączona do podstawy opodatkowania, o której mowa w art. 29a ust. 1 ustawy o VAT i podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. W takiej sytuacji mamy do czynienia z dotacją przedmiotową, która podlega opodatkowaniu według takiej stawki jak czynności, której ona dotyczy.

Wobec powyższego, aby dofinansowanie (dotacja, subwencja lub innej dopłata) podlegała włączeniu do podstawy opodatkowania musi to być przyznana w celu sfinansowania konkretnej czynności podlegającej opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Mając na uwadze powyższe stwierdzić należy, że otrzymane przez Wnioskodawcę dofinansowanie stanowić będzie w istocie wynagrodzenie za świadczone przez Wnioskodawcę usługi.

Z wniosku wynika, że zgodnie z umową Wnioskodawca zobowiązany jest do zawieszenia tabliczek/naklejek zawierających wyłącznie logo U. na budynkach, których remonty będą dofinansowane.

Z wniosku wynika, że Wnioskodawca może przeznaczyć dofinansowanie wyłącznie na cele wskazane w umowie i nie może nimi dysponować wg własnej woli bez wiedzy i zgody podmiotu dofinansowującego, gdyż w przypadkach stwierdzenia m.in. że środki z funduszu prewencyjnego zostały wykorzystane niezgodnie z przeznaczeniem określonym w umowie lub stwierdzenia, że nie zostały zrealizowane zobowiązania w zakresie umieszczenia tabliczek/naklejek z logo U. na budynkach objętych dofinansowaniem Wnioskodawca zobowiązany jest do zwrotu otrzymanych od U. środków pieniężnych.

Zatem przekazane dla Wnioskodawcy środki finansowe stanowią w przedmiotowym, konkretnym przypadku wynagrodzenie, zapłatę dla Wnioskodawcy za jego określone zachowanie, bowiem będą związane ze świadczeniem ze strony Wnioskodawcy na rzecz U. konkretnych czynności wynikających z umowy zawartej pomiędzy Wnioskodawcą a U. (tj. realizacja określonej inwestycji oraz reklama U.).

Wnioskodawca wprawdzie podał we wniosku, że nie będzie świadczyć usług reklamowych na rzecz U., jednakże umieszczenie tabliczek z logo firmy na budynkach Wnioskodawcy jest niczym innym jak właśnie reklamą.

Z powyższego wynika, że pomiędzy Wnioskodawcą a U. istnieje więź o charakterze zobowiązaniowym, która na gruncie ustawy o VAT stanowi świadczenie usług, o których mowa w art. 8 ust. 1 ustawy o VAT.

Otrzymane środki finansowe mogą być wykorzystane na ściśle określone działanie wskazane przez U. (Wnioskodawca może przeznaczyć otrzymane fundusze wyłącznie na cele wskazane w umowie tj. na realizację ww. inwestycji oraz reklamę U. poprzez umieszczenie logo firmy na remontowanych budynkach).

Wnioskodawca bowiem w zamian za pozyskane środki na realizację ww. inwestycji świadczyć będzie na rzecz U. szeroko rozumiane usługi reklamowe, bowiem w wyniku umieszczenia logo podmiotu dofinansowującego na ww. budynkach uzyskuje on dwie korzyści: po pierwsze - beneficjenci inwestycji mają świadomość kto sfinansował ww. zadanie, po drugie - mogą, w przypadku zainteresowania, poszukać dodatkowych informacji o działalności tego podmiotu, znając jego logo.

Innymi słowy Wnioskodawca otrzyma od U. określoną kwotę, a w zamian zobowiązany będzie do wykonania na jego rzecz określonych ww. czynności. Tym samym otrzymane od U. kwoty będą wynagrodzeniem za określone świadczenie na rzecz podmiotu dofinansowującego.

Ponadto Wnioskodawca może przeznaczyć otrzymane środki finansowymi wyłącznie na cele wskazane w umowie i nie może dysponować nimi wg własnej woli bez wiedzy i zgody podmiotu finansującego.

Zatem otrzymane środki w ramach umowy stanowić będą w istocie należności za świadczone przez Wnioskodawcę usługi.

W związku z powyższym w przedmiotowej sprawie zostaną spełnione wszystkie przesłanki warunkujące uznanie wykonywanych przez Wnioskodawcę w ramach umowy czynności za odpłatne usługi w rozumieniu art. 8 ust. 1 ustawy o VAT podlegające opodatkowaniu podatkiem VAT na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT.

Wobec powyższego stwierdzić należy, że otrzymywane przez Wnioskodawcę dofinansowanie winno być wliczone do podstawy opodatkowania na podstawie art. 29a ustawy o VAT.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Niniejsza interpretacja indywidualna traci ważność w przypadku zmiany któregokolwiek z elementów przedstawionego zdarzenia przyszłego lub zmiany stanu prawnego.

Ponadto tut. Organ informuje, że zgodnie z art. 14na pkt 2 ustawy - Ordynacja podatkowa, przepisów art. 14k-14n dotyczących ochrony prawnej wynikającej z zastosowania się Wnioskodawcy do otrzymanej interpretacji nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe przedstawione we wniosku stanowią element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy o podatku od towarów i usług, tj. czynności dokonanych w ramach transakcji, które pomimo spełnienia warunków formalnych ustanowionych w przepisach ustawy, miały zasadniczo na celu osiągnięcie korzyści podatkowych, których przyznanie byłoby sprzeczne z celem, któremu służą te przepisy.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem.

Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008 r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2016 r. poz. 718 z późn. zm.).

Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Administracji Skarbowej w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.