2461-IBPB-2-2.4511.769.2016.2.MZA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2015 r. poz. 613 z późn. zm.) oraz § 7 pkt 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r. poz. 643) - Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Rozwoju i Finansów, stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z 1 sierpnia 2016 r. (data otrzymania drogą elektroniczną 1 sierpnia 2016 r.), uzupełnionym 11 października 2016 r., o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej zwrotu osobom fizycznym niektórych wydatków poniesionych w związku z budową budynku mieszkalnego na podstawie ustawy z dnia 27 września 2013 r. o pomocy państwa w nabyciu pierwszego mieszkania przez młodych ludzi w zakresie ustalenia prawa do ubiegania się o zwrot - jest prawidłowe.

W dniu 1 sierpnia 2016 r. otrzymano ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej zwrotu osobom fizycznym niektórych wydatków poniesionych w związku z budową budynku mieszkalnego na podstawie ustawy z dnia 27 września 2013 r. o pomocy państwa w nabyciu pierwszego mieszkania przez młodych ludzi w zakresie ustalenia prawa do ubiegania się o zwrot.

Z uwagi na fakt, że wniosek nie spełniał wymogów formalnych, pismem z 6 października 2016 r. Znak: 2461-IBPB-2-2.4511.769.2016.1.MZA wezwano Wnioskodawcę do jego uzupełnienia. Wniosek uzupełniono 11 października 2016 r.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca wspólnie z małżonką budują dom jednorodzinny parterowy z poddaszem użytkowym. Wnioskodawca uzyskał informację, że nie jest osobą, która może się starać o zwrot niektórych wydatków poniesionych w związku z budową pierwszego własnego mieszkania na podstawie ustawy z dnia 27 września 2013 r. o pomocy państwa w nabyciu pierwszego mieszkania przez młodych ludzi, gdyż powierzchnia użytkowa wskazana w projekcie budowlanym przekracza 100 m² wskazane w art. 20 ust. 3 pkt 3 litera a).

W tym miejscu wyjaśnić należy, że istotne elementy opisu zdarzenia przyszłego zawarte zostały we własnym stanowisku Wnioskodawcy, gdzie wskazano, że:

* małżonkowie budują dom dla siebie i zamierzają się do niego wprowadzić zaraz po zakończeniu budowy. Wydatki są ponoszone w związku z budową domu jednorodzinnego wskazanego w art. 20 ust. 3 pkt 1 lit. a ustawy;

* pozwolenie Wnioskodawcy i jego małżonki zostało wydane 18 lutego 2014 r.;

* w projekcie budowlanym powierzchnia użytkowa wyliczona jest na poziomie 138,73 m² i liczona jest zgodnie z normami przyjmowanymi w budownictwie. Jednak zgodnie art. 2 pkt 7 użyte w ustawie określenie "powierzchnia użytkowa mieszkania" oznacza powierzchnię użytkową w rozumieniu art. 2 ust. 1 pkt 7 ustawy z dnia 21 czerwca 2001 r. o ochronie praw lokatorów, mieszkaniowym zasobie gminy i o zmianie Kodeksu cywilnego (Dz. U. z 2005 r. Nr 31, poz. 266 z późn. zm.), który to punkt wyjaśnia, że powierzchnię użytkową należy rozumieć jako powierzchnię wszystkich pomieszczeń znajdujących się w lokalu, a w szczególności pokoi, kuchni, spiżarni, przedpokoi, alków, holi, korytarzy, łazienek oraz innych pomieszczeń służących mieszkalnym i gospodarczym potrzebom lokatora, bez względu na ich przeznaczenie i sposób używania; za powierzchnię użytkową lokalu nie uważa się powierzchni balkonów, tarasów i loggii, antresoli, szaf i schowków w ścianach, pralni, suszarni, wózkowni, strychów, piwnic i komórek przeznaczonych do przechowywania opału. Zgodnie z powyższą definicją z powierzchni użytkowej podanej w projekcie małżonkowie muszą odliczyć powierzchnie: suszarni 10,21 m²; pralni - 12,72 m² oraz zgodnie z wyjaśnieniami Ministra Infrastruktury na temat obliczania powierzchni użytkowej dla potrzeb Mieszkania dla Młodych: garaż 19,86 m² oraz kotłownię 2,82 m². Po odliczeniu powyższych pomieszczeń powierzchnia wynosi 93,12 m², a więc nie przekracza limitu wskazanego w ustawie;

* w 2014 r., w którym wydano pozwolenie na budowę Wnioskodawca ukończył 31 lat, natomiast jego żona 33 lata;

* małżonkowie nie są właścicielami żadnych budynków ani nie przysługuje im spółdzielcze prawo do lokalu. Wnioskodawca jest natomiast współwłaścicielem domu jednorodzinnego w wysokości 1/8 przysługującej mu po zmarłym ojcu. Wnioskodawca i jego małżonka nie prowadzą działalności gospodarczej.

Ponadto w uzupełnieniu wniosku Wnioskodawca wskazał, że w budynku mieszkalnym (domu jednorodzinnym), w którym posiada udział 1/8 nie istnieje możliwość ze względu na jego metraż i rozkład pomieszczeń wyodrębnienia dwóch lub więcej samodzielnych lokali mieszkalnych. W przypadku, gdyby współwłaściciele tego budynku, którego Wnioskodawca jest współwłaścicielem dokonali zniesienia współwłasności jego udział w ww. budynku mieszkalnym nie pozwoliłby na otrzymanie na wyłączność jakiegokolwiek lokalu mieszkalnego. Jednocześnie Wnioskodawca nadmienił, że swój udział w ww. budynku zamierza po zakończeniu budowy i wprowadzeniu się do nowego domu przekazać pozostałym współwłaścicielom.

W związku z powyższym zdarzeniem zadano następujące pytanie.

Czy Wnioskodawca spełnia wymogi wskazane w ustawie z dnia 27 września 2013 r. o pomocy państwa w nabyciu pierwszego mieszkania przez młodych ludzi a tym samym, czy Wnioskodawca ma prawo ubiegać się o zwrot niektórych wydatków poniesionych w związku z budową pierwszego własnego mieszkania na podstawie ustawy z dnia 27 września 2013 r. o pomocy państwa w nabyciu pierwszego mieszkania przez młodych ludzi?

Zdaniem Wnioskodawcy, ma on prawo ubiegać się o zwrot niektórych wydatków poniesionych w związku z budową pierwszego własnego mieszkania na podstawie ustawy z dnia 27 września 2013 r. o pomocy państwa w nabyciu pierwszego mieszkania przez młodych ludzi.

Wnioskodawca wskazał, że w ww. ustawie w art. 20 zostało określone kto może starać się o taki zwrot.

I tak ust. 3 pkt 1 określa, że wydatki muszą być poniesione w celu zaspokojenia własnych potrzeb mieszkaniowych Wnioskodawca zaznaczył, że małżonkowie budują dom dla siebie i zamierzają się do niego wprowadzić zaraz po zakończeniu budowy. Wydatki są ponoszone w związku z budową domu jednorodzinnego wskazanego w art. 20 ust. 3 pkt 1 lit. a ustawy.

Następnie Wnioskodawca dodał, że ust. 3 pkt 2 wskazuje, że przedsięwzięcie, o którym mowa w pkt 1 musi być realizowane na podstawie pozwolenia na budowę wydanego po dniu 1 stycznia 2014 pozwolenie Wnioskodawcy i jego małżonki zostało wydane 18 lutego 2014 r.

Dalej ust. 3 pkt 3 lit. a określa maksymalna powierzchnię użytkową jako 100 m² w projekcie budowlanym powierzchnia użytkowa wyliczona jest na poziomie 138,73 m² i liczona jest zgodnie z normami przyjmowanymi w budownictwie. Jednak zgodnie art. 2 pkt 7 użyte w ustawie określenie "powierzchnia użytkowa mieszkania" oznacza powierzchnię użytkową w rozumieniu art. 2 ust. 1 pkt 7 ustawy z dnia 21 czerwca 2001 r. o ochronie praw lokatorów, mieszkaniowym zasobie gminy i o zmianie Kodeksu cywilnego (Dz. U. z 2005 r. Nr 31, poz. 266 z późn. zm.), który to punkt wyjaśnia, że powierzchnię użytkową należy rozumieć jako powierzchnię wszystkich pomieszczeń znajdujących się w lokalu, a w szczególności pokoi, kuchni, spiżarni, przedpokoi, alków, holi, korytarzy, łazienek oraz innych pomieszczeń służących mieszkalnym i gospodarczym potrzebom lokatora, bez względu na ich przeznaczenie i sposób używania; za powierzchnię użytkową lokalu nie uważa się powierzchni balkonów, tarasów i loggii, antresoli, szaf i schowków w ścianach, pralni, suszarni, wózkowni, strychów, piwnic i komórek przeznaczonych do przechowywania opału. Zgodnie z powyższą definicją z powierzchni użytkowej podanej w projekcie małżonkowie muszą odliczyć powierzchnie: suszarni 10,21 m²; pralni - 12,72 m² oraz zgodnie z wyjaśnieniami Ministra Infrastruktury na temat obliczania powierzchni użytkowej dla potrzeb Mieszkania dla Młodych: garaż 19,86 m² oraz kotłownię 2,82 m². Po odliczeniu powyższych pomieszczeń powierzchnia wynosi 93,12 m², a więc nie przekracza limitu wskazanego w ustawie.

Użyte w definicji "mieszkanie" w art. 2 pkt 5 wyjaśnione jest jako lokal mieszkalny albo dom jednorodzinny, natomiast dom jednorodzinny w art. 2 pkt 4 jako budynek wolno stojący albo budynek w zabudowie bliźniaczej, szeregowej lub grupowej, służący zaspokojeniu potrzeb mieszkaniowych, stanowiący konstrukcyjnie samodzielną całość, w którym znajduje się wyłącznie lokal mieszkalny.

Z kolei ust. 3 pkt 4 wskazuje osobę fizyczną do końca roku kalendarzowego, w którym wydano pozwolenie na budowę lokalu mieszkalnego albo domu jednorodzinnego albo dokonano zgłoszenia budowy, nie ukończyła 36 lat w 2014 r., w którym wydano pozwolenie na budowę Wnioskodawca ukończył 31 lat, natomiast jego żona 33 lata.

Treść przepisu ust. 3 pkt 5 wskazuje osoby, które do dnia złożenia wniosku nie były:

- z wyłączeniem domu jednorodzinnego albo lokalu mieszkalnego, o którym mowa w pkt 1.

Końcowo Wnioskodawca podkreślił, że powyższy wymóg również małżonkowie spełniają nie są właścicielami żadnych budynków ani nie przysługuje im spółdzielcze prawo do lokalu. Wnioskodawca jest natomiast współwłaścicielem domu jednorodzinnego w wysokości 1/8 przysługującej mu po zmarłym ojcu. Wnioskodawca i jego małżonka nie prowadzą działalności gospodarczej.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 38 i art. 39 ustawy z dnia 27 września 2013 r. o pomocy państwa w nabyciu pierwszego mieszkania przez młodych ludzi (tekst jedn.: Dz. U. z 2015 r. poz. 1865 z późn. zm.) - z dniem 1 stycznia 2014 r. straciła moc ustawa z dnia 29 sierpnia 2005 r. o zwrocie osobom fizycznym niektórych wydatków związanych z budownictwem mieszkaniowym (Dz. U. Nr 177, poz. 1468 z późn. zm.) regulująca zasady zwrotu osobom fizycznym części wydatków poniesionych na zakup materiałów budowlanych przez te osoby w związku z budową i remontem budynku mieszkalnego lub jego części.

Zgodnie natomiast z art. 20 ust. 1 ww. ustawy o pomocy państwa w nabyciu pierwszego mieszkania przez młodych ludzi - osoba fizyczna, która po dniu 1 stycznia 2014 r. poniosła wydatki na zakup materiałów budowlanych, ma prawo ubiegać się o zwrot części tych wydatków, zwany dalej "zwrotem wydatków".

Ponadto - zgodnie z art. 20 ust. 3 pkt 1-5 ustawy o pomocy państwa w nabyciu pierwszego mieszkania przez młodych ludzi - o zwrot wydatków można się ubiegać, jeżeli:

- z wyłączeniem domu jednorodzinnego albo lokalu mieszkalnego, o którym mowa w pkt 1.

Zgodnie z art. 21 ust. 1 ustawy o pomocy państwa w nabyciu pierwszego mieszkania przez młodych ludzi - zwrot wydatków dotyczy wydatków poniesionych na zakup materiałów budowlanych, które do dnia 30 kwietnia 2004 r. były opodatkowane stawką podatku od towarów i usług w wysokości 7%, a od dnia 1 maja 2004 r. są opodatkowane podatkiem VAT, udokumentowanych fakturami wystawionymi dla osoby fizycznej od dnia wydania pozwolenia na budowę albo dokonania zgłoszenia budowy, o którym mowa w art. 20 ust. 3 pkt 2, do dnia 30 września 2018 r.

Stosownie do art. 22 ust. 1 ww. ustawy - prawo do zwrotu wydatków przysługuje pod warunkiem, że osoba fizyczna lub jej małżonek nie dokonywali czynności, o których mowa w art. 20 ust. 1, jako podatnicy podatku od towarów i usług, w celu wykonywania czynności podlegających opodatkowaniu tym podatkiem. W przypadku osoby fizycznej pozostającej w związku małżeńskim w roku kalendarzowym, w którym wydano pozwolenie na budowę lokalu mieszkalnego albo domu jednorodzinnego albo dokonano zgłoszenia budowy, warunek, o którym mowa w art. 20 ust. 3 pkt 4, dotyczy młodszego z małżonków, a warunek, o którym mowa w art. 20 ust. 3 pkt 5, dotyczy obojga małżonków (art. 22 ust. 2 ww. ustawy).

W myśl art. 23 ust. 1 ustawy o pomocy państwa w nabyciu pierwszego mieszkania przez młodych ludzi - zwrot wydatków dokonywany jest na wniosek osoby fizycznej złożony w urzędzie skarbowym. Wniosek o zwrot wydatków osoba fizyczna składa raz, nie później niż do dnia 31 grudnia roku, w którym zgodnie z prawem miało miejsce przystąpienie do użytkowania wybudowanego lokalu mieszkalnego albo domu jednorodzinnego (art. 23 ust. 2 ww. ustawy).

Zgodnie z art. 23 ust. 3 i 4 ww. ustawy - jeżeli osoba fizyczna pozostaje w związku małżeńskim, wniosek o zwrot wydatków może być złożony wspólnie z małżonkiem albo odrębnie przez jednego z małżonków. Złożenie wniosku o zwrot wydatków przez jednego z małżonków traktuje się na równi ze złożeniem przez niego oświadczenia o upoważnieniu go przez jego współmałżonka do złożenia wniosku o zwrot wydatków. Oświadczenie to składa się pod rygorem odpowiedzialności karnej za fałszywe zeznania. Na potrzeby niniejszego rozdziału przez małżonków rozumie się osoby fizyczne pozostające w związku małżeńskim, z wyjątkiem małżonków, w stosunku do których sąd orzekł separację.

Z powyższych przepisów wynika zatem, że jeżeli osoba fizyczna od 1 stycznia 2014 r. poniesie w celu zaspokojenia własnych potrzeb mieszkaniowych wydatki na zakup materiałów budowlanych w związku z budową domu jednorodzinnego, to po spełnieniu wszystkich warunków przewidzianych ustawą o pomocy państwa w nabyciu pierwszego mieszkania przez młodych ludzi, może ubiegać się o zwrot części poniesionych wydatków.

W omawianej sprawie wątpliwość Wnioskodawcy związana jest z warunkiem, o którym mowa w art. 20 ust. 3 pkt 3 lit. a ustawy o pomocy państwa w nabyciu pierwszego mieszkania przez młodych ludzi, tj. warunkiem dotyczącym limitu powierzchni użytkowej budowanego domu jednorodzinnego.

Zgodnie z art. 2 pkt 4 ustawy o pomocy państwa w nabyciu pierwszego mieszkania przez młodych ludzi - użyte w ustawie określenie dom jednorodzinny oznacza budynek wolno stojący albo budynek w zabudowie bliźniaczej, szeregowej lub grupowej, służący zaspokajaniu potrzeb mieszkaniowych, stanowiący konstrukcyjnie samodzielną całość, w którym znajduje się wyłącznie lokal mieszkalny.

W myśl art. 2 pkt 7 ustawy o pomocy państwa w nabyciu pierwszego mieszkania przez młodych ludzi - użyte w tej ustawie określenie powierzchnia użytkowa mieszkania oznacza - powierzchnię użytkową lokalu w rozumieniu art. 2 ust. 1 pkt 7 ustawy z dnia 21 czerwca 2001 r. o ochronie praw lokatorów, mieszkaniowym zasobie gminy i o zmianie Kodeksu cywilnego (Dz. U. z 2014 r. poz. 150 oraz z 2015 r. poz. 1322 i 1777).

Stosownie natomiast do art. 2 pkt 5 ustawy o pomocy państwa w nabyciu pierwszego mieszkania przez młodych ludzi - użyte w ustawie określenie mieszkanie oznacza - lokal mieszkalny albo dom jednorodzinny.

Z przywołanych wyżej przepisów ustawy o pomocy państwa w nabyciu pierwszego mieszkania przez młodych ludzi wynika, że dla potrzeb tej ustawy powierzchnię użytkową w przypadku domu jednorodzinnego należy rozumieć tak samo jak powierzchnię użytkową lokalu, w rozumieniu art. 2 ust. 1 pkt 7 ustawy z dnia 21 czerwca 2001 r. o ochronie praw lokatorów, mieszkaniowym zasobie gminy i o zmianie Kodeksu cywilnego. Zgodnie z tym przepisem - ilekroć w ustawie jest mowa o powierzchni użytkowej lokalu - należy przez to rozumieć powierzchnię wszystkich pomieszczeń znajdujących się w lokalu, a w szczególności pokoi, kuchni, spiżarni, przedpokoi, alków, holi, korytarzy, łazienek oraz innych pomieszczeń służących mieszkalnym i gospodarczym potrzebom lokatora, bez względu na ich przeznaczenie i sposób używania; za powierzchnię użytkową lokalu nie uważa się powierzchni balkonów, tarasów i loggii, antresoli, szaf i schowków w ścianach, pralni, suszarni, wózkowni, strychów, piwnic i komórek przeznaczonych do przechowywania opału.

Oznacza to, że osoba fizyczna ubiegając się o zwrot części wydatków na zakup materiałów budowlanych w związku z budową domu jednorodzinnego na podstawie ustawy o pomocy państwa w nabyciu pierwszego mieszkania przez młodych ludzi w celu określenia powierzchni użytkowej budowanego domu jednorodzinnego dla potrzeb tego zwrotu powinna odnieść się do definicji powierzchni użytkowej lokalu, o której mowa w art. 2 ust. 1 pkt 7 ustawy z dnia 21 czerwca 2001 r. o ochronie praw lokatorów, mieszkaniowym zasobie gminy i o zmianie Kodeksu cywilnego a następnie w sposób analogiczny odnieść ją do ustalenia powierzchni użytkowej domu jednorodzinnego. Zatem powierzchnię użytkową w przypadku domu jednorodzinnego należy rozumieć w sposób analogiczny jak powierzchnię użytkową lokalu. W efekcie wskazane wyliczenie pomieszczeń, które zaliczane są do powierzchni użytkowej lokalu należy przyporządkować do pomieszczeń, które występują w domu jednorodzinnym, przy czym należy mieć na uwadze charakter obu tych nieruchomości a więc możliwość istnienia innych pomieszczeń w każdej z tych nieruchomości. Oczywistym wszak jest, że np. w przypadku domu jednorodzinnego nie buduje się co do zasady takiego pomieszczenia jak np. wózkownia. Pomieszczeniu temu w budynku jednorodzinnym odpowiadać może piwnica lub pomieszczenie gospodarcze o innej nazwie.

Odnosząc przywołane powyżej przepisy na grunt rozpatrywanej sprawy należy stwierdzić, że przy obliczaniu powierzchni użytkowej domu jednorodzinnego na potrzeby ustawy o pomocy państwa w nabyciu pierwszego mieszkania przez młodych ludzi Wnioskodawca może odliczyć powierzchnię suszarni i pralni, o ile pomieszczenia te w istocie będą suszarnią i pralnią a nie dodatkowymi pokojami, które wliczane są do powierzchni użytkowej. Ponadto do powierzchni użytkowej Wnioskodawca nie zaliczy również w omawianej sprawie powierzchni garażu oraz kotłowni.

Biorąc pod uwagę powyższe wyjaśnienia zgodzić się należy z Wnioskodawcą, że do powierzchni użytkowej domu jednorodzinnego na potrzeby ustawy o pomocy państwa w nabyciu pierwszego mieszkania przez młodych ludzi nie wlicza się powierzchni garażu i kotłowni jak również powierzchni pralni i suszarni. Przy czym z całą stanowczością podkreślić należy, że do powierzchni użytkowej domu jednorodzinnego Wnioskodawca nie zaliczy powierzchni pralni i suszarni o ile pomieszczenia te będą w istocie pomieszczeniami spełniającymi funkcje wynikające z ich nazwy a nie będą np. dodatkowymi pokojami. Przyjmując zatem wskazane przez Wnioskodawcę okoliczności należy stwierdzić, że opisany przez niego projekt domu jednorodzinnego spełnia wymogi określone w ustawie o pomocy państwa w nabyciu pierwszego mieszkania przez młodych ludzi ponieważ jego powierzchnia użytkowa - przy założeniu, że suszarnia, pralnia, garaż oraz kotłownia nie są wliczane do powierzchni użytkowej - wynosi 93,12 m², a więc nie przekracza 100 m² wskazanych jako maksymalnej powierzchni użytkowej określonej w art. 20 ust. 3 pkt 3 lit. a ww. ustawy.

Wskazać w tym miejscu również należy, że poza spełnieniem ww. warunku wynikającego z ustawy o pomocy państwa w nabyciu pierwszego mieszkania przez młodych ludzi obligatoryjne jest spełnienie także pozostałych warunków wynikających z tej ustawy. Z wniosku wynika, że w omawianej sprawie pozostałe warunki zostaną spełnione. Zarówno Wnioskodawca jak i jego małżonka są osobami fizycznymi, które do końca roku kalendarzowego, w którym wydano pozwolenie na budowę domu jednorodzinnego nie ukończyły 36 lat a pozwolenie na budowę małżonkowie uzyskali po 1 stycznia 2014 r., tj. 18 lutego 2014 r. Natomiast nabycie przez Wnioskodawcę w spadku po ojcu udziału 1/8 w domu jednorodzinnym nie wyklucza prawa do otrzymania zwrotu części wydatków poniesionych na zakup materiałów budowlanych na podstawie art. 20 ust. 1 ww. ustawy. Wynika to z faktu, że jeżeli w budynku tym, którego Wnioskodawca jest współwłaścicielem zniesionoby współwłasność, to udział Wnioskodawcy nie pozwoliłby mu na otrzymanie na wyłączność jakiegokolwiek lokalu mieszkalnego, bowiem w budynku tym nie istnieje możliwość, ze względu na jego metraż i rozkład pomieszczeń, wyodrębnienia dwóch lub więcej lokali mieszkalnych.

W związku z tym Wnioskodawca spełnia wszystkie warunki określone w art. 20 ust. 3 ww. ustawy o pomocy państwa w nabyciu pierwszego mieszkania przez młodych ludzi a więc Wnioskodawcy będzie przysługiwać prawo do ubiegania się o zwrot.

Stanowisko Wnioskodawcy należało zatem uznać za prawidłowe.

Jeszcze raz należy podkreślić, że niniejsza interpretacja wydana została w oparciu o okoliczności wskazane przez Wnioskodawcę. Jeżeli natomiast w toku ewentualnego postępowania podatkowego prowadzonego przez właściwego dla Wnioskodawcy naczelnika urzędu skarbowego poczynione zostaną inne ustalenia niż te, na które wskazał we wniosku Wnioskodawca, wówczas wydana interpretacja nie będzie chroniła Wnioskodawcy w zakresie dotyczącym rzeczywiście zaistniałego zdarzenia.

Wymaga bowiem zaakcentowania, że rolą postępowania w sprawie wydania indywidualnej interpretacji przepisów podatkowych nie jest badanie i ustalanie czy podane przez Wnioskodawcę we wniosku informacje są zgodne z prawdą. Konieczna jest bowiem analiza całokształtu okoliczności faktycznych konkretnej sprawy i dokonanie stosownych ustaleń na podstawie zebranych materiałów a to stanowi domenę ewentualnego postępowania podatkowego. Organ wydający interpretację nie jest uprawniony do dokonania takich ustaleń w ramach postępowania w przedmiocie wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej. To na podatniku ciąży obowiązek udowodnienia w toku późniejszego postępowania okoliczności faktycznych, z których wywodzi on dla siebie korzystne skutki prawne. Organ interpretacyjny nie prowadzi postępowania dowodowego, a jedynie ogranicza się do analizy okoliczności podanych we wniosku. W stosunku do tych okoliczności wyraża swoje stanowisko, które jest ustosunkowaniem się do poglądu (stanowiska) prezentowanego w danej sprawie przez Wnioskodawcę. Z tych też względów Organ nie był zobowiązany ani uprawniony do analizy załączonego do wniosku projektu domu jednorodzinnego pod kątem spełnienia warunku określonego w art. 20 ust. 3 pkt 3 lit. a ustawy o pomocy państwa w nabyciu pierwszego mieszkania przez młodych ludzi.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2016 r. poz. 718 z późn. zm.).

Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) - w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie - w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.