2461-IBPB-2-1.4515.243.2016.2.HK

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r. poz. 613, z późn. zm.) oraz § 7 pkt 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. , poz. 643) - Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 16 czerwca 2016 r. (data wpływu do Organu - 16 czerwca 2016 r.), uzupełnionym 29 lipca 2016 r. i 16 września 2016 r., o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od spadków i darowizn w zakresie skutków podatkowych otrzymywania od rodziców środków pieniężnych - jest prawidłowe.

W dniu 16 czerwca 2016 r. wpłynął do Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od spadków i darowizn w zakresie skutków podatkowych otrzymywania od rodziców środków pieniężnych.

Wniosek uzupełniono 29 lipca 2016 r. i 16 września 2016 r.

W przedmiotowym wniosku i jego uzupełnieniach został przedstawiony następujący stan faktyczny:

W październiku 2010 r. Wnioskodawca rozpoczął studia i od tego momentu otrzymuje od rodziców świadczenia pieniężne w wysokości ok. 1.200,00 zł miesięcznie.

Wnioskodawca od początku studiuje dziennie, obecnie jest studentem studiów doktoranckich (również dziennych). Rodzice Wnioskodawcy mieszkają w T., a Wnioskodawca na potrzeby studiów wynajmuje wraz z dziewczyną mieszkanie w Ł. Wnioskodawca jest kawalerem. Rodzice przekazują Wnioskodawcy pieniądze najczęściej w postaci gotówki, rzadziej przelewem na konto. Wnioskodawca nie otrzymuje żadnych pieniędzy z tytułu studiów doktoranckich. Nie posiada żadnych nieruchomości ani majątku, z którego dochody wystarczyłyby na utrzymanie się podczas studiów. Wnioskodawca nie zawierał z rodzicami żadnych umów dotyczących comiesięcznego przekazywania środków pieniężnych. Zarówno Wnioskodawca jak i jego rodzice są przekonani, że świadczenia te były i są wypełnieniem obowiązku alimentacyjnego. Wnioskodawca nie zgłaszał otrzymywanych świadczeń do Urzędu Skarbowego.

Środków pieniężnych, o których mowa we wniosku, nie można zakwalifikować tytułem darowizny - w rozumieniu art. 888 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. z 2016 r. poz. 380, z późn. zm.) - czy też innym tytułem, który został wymieniony w art. 1 ustawy z dnia 28 lipca 1983 r. o podatku od spadków i darowizn (Dz. U. z 2016 r. poz. 205, z późn. zm.), gdyż środki te są wypłacane ze względu na obowiązek alimentacyjny wynikający z art. 133 ustawy z dnia 25 lutego 1964 r. - Kodeks rodzinny i opiekuńczy.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy obowiązek podatkowy, który wynika z art. 1 ust. 1 ustawy o podatku od spadków i darowizn, ma zastosowanie do przedstawionego stanu faktycznego?

Zdaniem Wnioskodawcy, zdarzenie opisane w stanie faktycznym nie spełnia przesłanek art. 1 ustawy o podatku od spadków i darowizn i nie podlega opodatkowaniu tym podatkiem.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 1 ust. 1 ustawy z dnia 28 lipca 1983 r. o podatku od spadków i darowizn (Dz. U. z 2004 r. Nr 142, poz. 1514 z późn. zm.; Dz. U. z 2015 r. poz. 86, z późn. zm.; Dz. U. z 2016 r. poz. 205, z późn. zm.) podatkowi od spadków i darowizn podlega nabycie przez osoby fizyczne własności rzeczy znajdujących się na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub praw majątkowych wykonywanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, tytułem:

W myśl ust. 2 tegoż przepisu podatkowi podlega również nabycie praw do wkładu oszczędnościowego na podstawie dyspozycji wkładem na wypadek śmierci oraz nabycie jednostek uczestnictwa na podstawie dyspozycji uczestnika funduszu inwestycyjnego otwartego albo specjalistycznego funduszu inwestycyjnego otwartego na wypadek jego śmierci.

Powyższy katalog ujęty w art. 1 ww. ustawy ma charakter zamknięty. Zatem opodatkowaniu podatkiem od spadków i darowizn podlega tylko takie nabycie, które zostało w nim wymienione w sposób wyraźny.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca w październiku 2010 r. rozpoczął studia i od tego momentu otrzymuje od rodziców świadczenia pieniężne w wysokości ok. 1.200,00 zł miesięcznie. Środki te są wypłacane ze względu na obowiązek alimentacyjny wynikający z art. 133 ustawy z dnia 25 lutego 1964 r. - Kodeks rodzinny i opiekuńczy. Tym samym nie jest to darowizna ani żaden inny tytuł wymieniony w art. 1 ustawy o podatku od spadków i darowizn.

Zgodnie z art. 128 ustawy z dnia 25 lutego 1964 r. - Kodeks rodzinny i opiekuńczy (Dz. U. z 2015 r. poz. 2082, z późn. zm.) obowiązek dostarczania środków utrzymania, a w miarę potrzeby także środków wychowania (obowiązek alimentacyjny) obciąża krewnych w linii prostej oraz rodzeństwo.

W myśl art. 133 § 1 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego, rodzice obowiązani są do świadczeń alimentacyjnych względem dziecka, które nie jest jeszcze w stanie utrzymać się samodzielnie, chyba że dochody z majątku dziecka wystarczają na pokrycie kosztów jego utrzymania i wychowania.

Skoro zatem środki pieniężne opisane we wniosku przekazywane są Wnioskodawcy tytułem realizacji obowiązku alimentacyjnego, wynikającego z przepisów Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego i - jak wskazał Wnioskodawca - nie jest to darowizna ani żaden inny tytuł wymieniony w art. 1 ustawy o podatku od spadków i darowizn, to należy zgodzić się z Wnioskodawcą, że w takiej sytuacji nie występuje obowiązek podatkowy w podatku od spadków i darowizn. Otrzymywane zatem przez Wnioskodawcę środki pieniężne nie podlegają opodatkowaniu podatkiem od spadków i darowizn.

Wobec powyższego, stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi, ul. Piotrowska 135, 90-434 Łódź, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2016 r. poz. 718, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.