2461-IBPB-2-1.4514.71.2017.1.BB - Opodatkowanie podatkiem PCC pożyczki zaciągniętej będą poza terytorium RP.

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r. poz. 201, z późn. zm.) w związku z art. 223 ust. 1 ustawy z dnia 16 listopada 2016 r. - Przepisy wprowadzające ustawę o Krajowej Administracji Skarbowej (Dz. U. , poz. 1948, z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 24 lutego 2017 r. (data wpływu - 28 lutego 2017 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku od czynności cywilnoprawnych w zakresie skutków podatkowych umowy pożyczki-jest prawidłowe.

W dniu 28 lutego 2017 r. wpłynął do Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od czynności cywilnoprawnych w zakresie skutków podatkowych umowy pożyczki.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Spółka (dalej: "Wnioskodawca" lub "Spółka") jest przedsiębiorcą, kapitałową spółką prawa handlowego z siedzibą w Polsce, gdzie podlega opodatkowaniu. W ramach swojej podstawowej działalności gospodarczej Wnioskodawca udziela pożyczek oraz pośredniczy w ich udzielaniu przez inne podmioty poza systemem bankowym, na podstawie przepisów ustawy z dnia 12 maja 2011 r. o kredycie konsumenckim.

W celu ograniczenia ryzyka oraz pozyskania finansowania do prowadzenia dalszej działalności gospodarczej, Spółka zamierza zaciągnąć pożyczki lub pożyczki inwestycyjne (dalej: "pożyczka" lub "umowa pożyczki"). Spółka zamierza zawrzeć umowy pożyczek z osobami fizycznymi (inwestorami indywidualnymi) niemającymi miejsca zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej oraz z przedsiębiorcami niemającymi siedziby lub zarządu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, których działalność obejmuje kredytowanie oraz udzielanie pożyczek (dalej: "Pożyczkodawca"). Umowy pożyczek będą zawierane poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, a środki pieniężne, stanowiące przedmiot tych umów, w momencie ich podpisania znajdują się poza granicami Rzeczypospolitej Polskiej.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

Czy w opisanym zdarzeniu przyszłym pożyczki zaciągane przez Wnioskodawcę od Pożyczkodawcy, będą podlegały opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych w Polsce?

Zdaniem Wnioskodawcy, zaciągane przez niego pożyczki od Pożyczkodawcy nie będą podlegały opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych w Polsce. Pożyczki (zawierane będą poza terytorium RP, a ich przedmiot w momencie podpisania umowy znajduje się poza granicami RP) udzielane Spółce przez Pożyczkodawcę niemającego miejsca zamieszkania, siedziby lub zarządu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, prowadzącego działalność w zakresie kredytowania oraz udzielania pożyczek, są zwolnione od podatku od czynności cywilnoprawnych.

Jak wskazał Wnioskodawca, zgodnie z art. 1 ust. 1 pkt 1 lit. b ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych (dalej: "ustawa p.c.c."), umowa pożyczki pieniędzy lub rzeczy oznaczonych tylko co do gatunku podlega opodatkowaniu tym podatkiem.

Wnioskodawca podkreślił, że elementami przedmiotowo istotnymi, określonej w art. 720 § 1 ustawy - Kodeks cywilny, umowy pożyczki są: obowiązek pożyczkodawcy przeniesienia na własność pożyczkobiorcy określonej ilości pieniędzy albo rzeczy oznaczonych co do gatunku oraz obowiązek pożyczkobiorcy zwrotu tej samej ilości pieniędzy albo rzeczy tego samego gatunku i tej samej jakości.

Czynności cywilnoprawne zawarte w katalogu zamkniętym, określonym w art. 1 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych, podlegają opodatkowaniu ww. podatkiem, o ile spełniają przesłanki zawarte w art. 1 ust. 4 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych, którego treść Wnioskodawca przywołał. Wnioskodawca zatem stwierdza, że pożyczki będą podlegać podatkowi od czynności cywilnoprawnych, jeżeli w chwili zawarcia umowy pożyczki jej przedmiot, tj. pieniądze, znajdują się na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. Ponadto pożyczka będzie podlegać podatkowi od czynności cywilnoprawnych, jeśli pieniądze będące przedmiotem pożyczki w chwili jej zawarcia znajdują się za granicą oraz nabywca - pożyczkobiorca ma miejsce zamieszkania lub siedzibę na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, a czynność zostanie dokonana na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

Pożyczka również będzie podlegała podatkowi od czynności cywilnoprawnych, w przypadku gdy pożyczkobiorca będzie posiadał siedzibę lub miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, a umowa pożyczki zawarta będzie na terytorium kraju.

Jak podkreślił Wnioskodawca, dla opodatkowania pożyczki podatkiem od czynności cywilnoprawnych warunki te muszą zostać spełnione kumulatywnie. W konsekwencji, jeśli spełniony zostanie tylko jeden z nich, zdaniem Wnioskodawcy, obowiązek podatkowy w podatku od czynności cywilnoprawnych nie powstanie.

Wnioskodawca wskazał, że w celu ograniczenia ryzyka oraz pozyskania finansowania do prowadzenia dalszej działalności gospodarczej, zamierza zaciągnąć pożyczki, które będą zawierane poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, a środki pieniężne stanowiące przedmiot tych umów w momencie podpisania znajdują się poza granicami Rzeczypospolitej Polskiej. W związku z powyższym przedmiotowe umowy pożyczek zgodnie z art. 1 ust. 4 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych nie będą podlegały opodatkowaniu podatkiem.

Reasumując Wnioskodawca stwierdził, iż umowy pożyczek nie będą podlegały opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych, jeżeli pieniądze będące przedmiotem pożyczki w chwili ich zawarcia będą znajdowały się za granicą oraz czynność zostanie dokonana poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

Wnioskodawca dodatkowo stwierdził, że jeżeli ww. umowy pożyczek będą objęte zakresem ustawy o podatku od towarów i usług, powyższe czynności zostaną wyłączone z opodatkowania podatkiem od czynności cywilnoprawnych, zgodnie z art. 2 pkt 4 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych.

Wnioskodawca na poparcie swojego stanowiska przytoczył interpretacje indywidualne.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 1 ust. 1 pkt 1 li. b) ustawy z dnia 9 września 2000 r. o podatku od czynności cywilnoprawnych (Dz. U. z 2016 r. poz. 223 z późn. zm.) podatkowi temu podlegają umowy pożyczki pieniędzy lub rzeczy oznaczonych co do gatunku.

Jak stanowi art. 720 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. z 2017 r. poz. 459 z późn. zm.), przez umowę pożyczki dający pożyczkę zobowiązuje się przenieść na własność biorącego określoną ilość pieniędzy albo rzeczy oznaczonych tylko co do gatunku, a biorący zobowiązuje się zwrócić tę samą ilość pieniędzy albo taką samą ilość rzeczy, tego samego gatunku i tej samej jakości.

Zgodnie z art. 1 ust. 4 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych, podatkowi temu podlegają czynności cywilnoprawne, z zastrzeżeniem ust. 4a i 5, jeżeli ich przedmiotem są:

* rzeczy znajdujące się na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub prawa majątkowe wykonywane na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej;

* rzeczy znajdujące się za granicą lub prawa majątkowe wykonywane za granicą, w przypadku gdy nabywca ma miejsce zamieszkania lub siedzibę na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej i czynność cywilnoprawna została dokonana na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

Z przywołanych przepisów wynika, że umowa pożyczki podlega podatkowi od czynności cywilnoprawnych, jeżeli w chwili zawarcia umowy jej przedmiot, tj. pieniądze znajdują się na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. Wówczas nie ma znaczenia, gdzie umowa zostanie zawarta i gdzie mają miejsce zamieszkania (siedzibę) strony umowy.

Pożyczka podlega również podatkowi od czynności cywilnoprawnych, jeśli pieniądze będące przedmiotem pożyczki w chwili jej zawarcia znajdują się za granicą oraz nabywca - pożyczkobiorca ma miejsce zamieszkania lub siedzibę na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, a czynność zostanie dokonana na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

Z przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawca będzie zaciągał pożyczki lub pożyczki inwestycyjne, zawierając umowy z osobami fizycznymi niemającymi miejsca zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej oraz z przedsiębiorcami niemającymi siedziby lub zarządu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. Umowy te będą zawierane poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, a środki pieniężne będące przedmiotem umów, w momencie ich podpisania, będą znajdowały się poza granicami Rzeczypospolitej Polskiej.

Mając na uwadze powyższe należy stwierdzić, że umowa pożyczki nie będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych na podstawie art. 1 ust. 4 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych, ponieważ - jak wskazał Wnioskodawca - środki pieniężne będące przedmiotem umowy pożyczki w chwili jej zawarcia będą znajdowały się poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej oraz umowa pożyczki zostanie zawarta poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

W związku z tym, że przedstawione we wniosku zdarzenie przyszłe nie będzie podlegać pod ustawę o podatku od czynności cywilnoprawnych, analiza wniosku w zakresie art. 2 pkt 4 tejże ustawy jest bezzasadna.

W świetle powyższego stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Białymstoku, ul. Sienkiewicza 84, 15-950 Białystok, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2016 r. poz. 718, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.