2461-IBPB-2-1.4514.620.2016.1.BB

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r. poz. 613, z późn. zm.) oraz § 7 pkt 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. , poz. 643) - Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Rozwoju i Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 10 listopada 2016 r. (data wpływu do Biura - 15 listopada 2016 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od czynności cywilnoprawnych w zakresie skutków podatkowych zawarcia umowy pożyczki - jest prawidłowe.

W dniu 15 listopada 2016 r. wpłynął do Biura ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od czynności cywilnoprawnych w zakresie skutków podatkowych zawarcia umowy pożyczki.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca - Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością spółka komandytowa, mająca siedzibę na terytorium Polski, zamierza zaciągnąć co najmniej trzy oprocentowane pożyczki od osoby fizycznej prowadzącej działalność gospodarczą. Pożyczkodawca zamierza udzielić spółce przedmiotowych pożyczek w ramach prowadzonej działalności gospodarczej, co zostanie również zaznaczone w treści umowy. Kwoty pieniężne będące przedmiotem pożyczek zostaną przelane na rzecz Wnioskodawcy z konta bankowego prowadzonego przez pożyczkodawcę w ramach działalności gospodarczej. Pożyczkodawca zamierza udzielić pożyczek również na rzecz innych niż Wnioskodawca podmiotów. W umowach pożyczek zostanie określony termin spłaty przez Wnioskodawcę środków pieniężnych będących przedmiotem pożyczki oraz zasady nalicznia odsetek wraz z terminem ich płatności.

Wnioskodawca (pożyczkobiorca) oraz pożyczkodawca są czynnymi zarejestrowanymi podatnikami podatku od towarów i usług. Umowa pożyczki zostanie zawarta na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. Środki pieniężne na moment zawarcia umowy pożyczki będą znajdować się na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. Pożyczkodawca udzielając, w ramach prowadzonej przez siebie działalności gospodarczej, oprocentowanych pożyczek na rzecz Wnioskodawcy będzie działał w tym zakresie w charakterze podatnika podatku od towarów i usług. Opisane transakcje będą zakwalifikowane jako czynności udzielania pożyczek pieniężnych, o której mowa w art. 43 ust. 1 pkt 38 ustawy o podatku od towarów i usług. Powyższy przepis stanowi, iż zwalnia się od podatku usługi udzielania kredytów lub pożyczek pieniężnych oraz usługi pośrednictwa w świadczeniu usług udzielania kredytów lub pożyczek pieniężnych, a także zarządzanie kredytami lub pożyczkami pieniężnymi przez kredytodawcę lub pożyczkodawcę. W świetle ww. przepisów udzielenie pożyczek na rzecz Wnioskodawcy przez pożyczkodawcę stanowić będzie usługę podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług lecz korzystającą ze zwolnienia od podatku na podstawie ww. art. 43 ust. 1 pkt 38 ustawy o podatku od towarów i usług.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy udzielenie na rzecz Wnioskodawcy przez pożyczkodawcę pożyczki/pożyczek będzie-zgodnie z treścią art. 2 pkt 4 lit. b ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych - czynnością niepodlegającą obowiązkowi podatkowemu w zakresie podatku od czynności cywilnoprawnych i tym samym na Wnioskodawcy jako pożyczkobiorcy nie będzie ciążył obowiązek podatkowy w zakresie podatku od czynności cywilnoprawnych?

Zdaniem Wnioskodawcy, udzielenie na jego rzecz przez pożyczkodawcę pożyczek będzie-zgodnie z treścią art. 2 pkt 4 lit. b ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych-czynnością niepodlegającą obowiązkowi podatkowemu w zakresie podatku od czynności cywilnoprawnych i tym samym na Wnioskodawcy (jako pożyczkobiorcy) nie będzie ciążył obowiązek podatkowy w zakresie podatku od czynności cywilnoprawnych.

Zgodnie z art. 1 ust. 1 pkt 1 lit. b ustawy z dnia 9 września 2000 r. o podatku od czynności cywilnoprawnych, zwanej dalej ustawą, podatkowi temu podlegają umowy pożyczki pieniędzy lub rzeczy oznaczonych tylko co do gatunku.

Stosownie do art. 4 pkt 7 ww. ustawy obowiązek podatkowy w podatku od czynności cywilnoprawnych ciąży, przy umowie pożyczki, na biorącym pożyczkę.

W związku z powyższym, należy stwierdzić, że umowa pożyczki podlega generalnie opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych na podstawie art. 1 ust, 1 pkt 1 lit. b ustawy i obowiązek uiszczenia tego podatku ciąży na biorącym pożyczkę.

Niezależnie od powyższego, w ustawie przewidziano sytuacje, w których czynność mieszcząca się w zakresie przedmiotowym ustawy jest wyłączona z opodatkowania podatkiem od czynności cywilnoprawnych.

Na podstawie art. 2 pkt 4 ustawy nie podlegają podatkowi czynności cywilnoprawne, inne niż umowa spółki i jej zmiany:

Wnioskodawca zaznaczył, że w przypadku umów pożyczki o wyłączeniu, o którym mowa w art. 2 pkt 4 ustawy nie decyduje okoliczność, że strony tej umowy posiadają status podatnika podatku od towarów i usług. Podstawę do ww. wyłączenia może stanowić m.in. fakt, że jedna ze stron z tytułu dokonania tej konkretnej czynności jest zwolniona z podatku od towarów i usług.Wnioskodawca podkreślił, że jakkolwiek jego zapytanie dotyczy opodatkowania umowy pożyczki podatkiem od czynności cywilnoprawnych, to jednak w pierwszej kolejności rozstrzygnięcia wymaga kwestia czy powyższa transakcja - dokonana pomiędzy wskazanymi we wniosku Stronami - będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług czy też przynajmniej jedna ze stron będzie zwolniona od podatku od towarów i usług z tytułu dokonania tej czynności (z wyjątkami wskazanymi w treści przepisu), bowiem ocena ta ma zasadnicze znaczenie dla ewentualnego objęcia umowy pożyczki podatkiem od czynności cywilnoprawnych.

Wnioskodawca planuje zaciągnąć oprocentowane pożyczki od osoby fizycznej prowadzącej działalność gospodarczą. Pożyczkodawca, udzielając, w ramach prowadzonej przez siebie działalności gospodarczej, oprocentowanych pożyczek na rzecz Wnioskodawcy będzie działał w tym zakresie w charakterze podatnika podatku od towarów i usług.

Wnioskodawca stwierdził, że nie bez znaczenia dla oceny czy pożyczkodawca udzielając pożyczki występować będzie jako podatnik podatku od towarów i usług winien pozostawać fakt, iż pożyczki udzielane będą przez niego w sposób częstotliwy, a nie sporadyczny - mają one zostać udzielone więcej niż jednemu podmiotowi oraz więcej niż jeden raz na rzecz każdego z tych podmiotów. Nie będzie to zatem pożyczka o charakterze jednorazowym. Nadto pożyczkodawca nie wyklucza udzielenia w przyszłości jeszcze innych pożyczek. Wnioskodawca podkreślił również, że pożyczkodawca zamierza dokonać na rzecz spółki przelewu kwot pieniężnych będących przedmiotem pożyczek z konta bankowego prowadzonego przez niego w ramach działalności gospodarczej, tj. z tzw. konta firmowego, a w umowach pożyczek zostanie zaznaczone, iż są one udzielane w ramach prowadzonej przez pożyczkodawcę działalności gospodarczej. Co więcej okoliczność, że udzielanie przez pożyczkodawcę pożyczek będzie miało charakter odpłatny (spółka jako pożyczkobiorca będzie zobowiązana do zapłaty odsetek od pożyczki) wzmacnia jeszcze prawidłowość jego stanowiska, zgodnie z którym czynność ta mieści się w definicji działalności gospodarczej. Opisane transakcje będą zatem wg Wnioskodawcy zakwalifikowane jako czynności udzielania pożyczek pieniężnych, o której mowa w art. 43 ust. 1 pkt 38 ustawy o podatku od towarów i usług, zgodnie z którym zwalnia się od podatku usługi udzielania kredytów lub pożyczek pieniężnych oraz usługi pośrednictwa w świadczeniu usług udzielania kredytów lub pożyczek pieniężnych, a także zarządzanie kredytami lub pożyczkami pieniężnymi przez kredytodawcę lub pożyczkodawcę. Oznacza to, że udzielanie pożyczek stanowi czynność podlegającą ustawie o podatku od towarów i usług, ale jest jednocześnie czynnością zwolnioną z tego podatku.

W świetle ww. przepisów udzielenie pożyczek na rzecz Wnioskodawcy przez pożyczkodawcę stanowić będzie usługę finansową zwolnioną od podatku od towarów i usług.

Mając zatem na uwadze, że:

* pożyczkodawca będzie w związku z udzielonymi na rzecz Wnioskodawcy pożyczkami występował w charakterze podatnika VAT,

* pożyczki, które mają być udzielone Wnioskodawcy stanowić będą czynność zwolnioną z opodatkowania podatkiem od towarów i usług - na mocy art. 43 ust. 1 pkt 38 ustawy o podatku od towarów i usług,

* na podstawie art. 2 pkt 4 lit. b ustawy na Wnioskodawcy nie będzie ciążyć obowiązek w zakresie podatku od czynności cywilnoprawnych w odniesieniu do tych pożyczek, bowiem jedna ze stron (tj. pożyczkodawca) tych umów pożyczek będzie podatnikiem podatku od towarów i usług z tego tytułu, korzystającym ze zwolnienia od podatku.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Na wstępie zaznacza się, że przedmiotem niniejszej interpretacji - zgodnie z wolą wyrażoną w części A.1 wniosku, gdzie w poz. 8 jako rodzaj sprawy Wnioskodawca wskazał podatek od czynności cywilnoprawnych - jest ocena stanowiska Wnioskodawcy tylko w zakresie podatku od czynności cywilnoprawnych. Tym samym część stanowiska Wnioskodawcy, która odnosi się do uregulowań zawartych w ustawie z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2016 r. poz. 710, z późn. zm.), uznano za element własnego stanowiska niepodlegający ocenie w ramach wydawanej interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od czynności cywilnoprawnych.

Zgodnie z art. 1 ust. 1 pkt 1 lit. b ustawy z dnia 9 września 2000 r. o podatku od czynności cywilnoprawnych (Dz. U. z 2016 r. poz. 223 z późn. zm.) podatkowi temu podlegają umowy pożyczki pieniędzy lub rzeczy oznaczonych tylko co do gatunku.

Stosownie do art. 4 pkt 7 ww. ustawy obowiązek podatkowy w podatku od czynności cywilnoprawnych ciąży, przy umowie pożyczki, na biorącym pożyczkę.

Niezależnie od powyższego, w ustawie o podatku od czynności cywilnoprawnych przewidziano sytuacje, w których czynność mieszcząca się w zakresie przedmiotowym ustawy jest wyłączona z opodatkowania podatkiem od czynności cywilnoprawnych.

Na podstawie art. 2 pkt 4 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych nie podlegają podatkowi czynności cywilnoprawne, inne niż umowa spółki i jej zmiany:

Należy jednak zaznaczyć, że w przypadku umów pożyczki o wyłączeniu, o którym mowa w art. 2 pkt 4 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych nie decyduje okoliczność, że strony tej umowy posiadają status podatnika podatku od towarów i usług. Podstawę do ww. wyłączenia może stanowić m.in. fakt, że jedna ze stron z tytułu dokonania tej konkretnej czynności jest zwolniona z podatku od towarów i usług

Z przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawca planuje zaciągnąć co najmniej trzy oprocentowane pożyczki od osoby fizycznej prowadzącej działalność gospodarczą. Pożyczkodawca, udzielając, w ramach prowadzonej przez siebie działalności gospodarczej, oprocentowanych pożyczek na rzecz Wnioskodawcy będzie działał w tym zakresie w charakterze podatnika podatku od towarów i usług. Opisane transakcje będą zakwalifikowane jako czynności udzielania pożyczek pieniężnych, o których mowa w art. 43 ust. 1 pkt 38 ustawy o podatku od towarów i usług. Przytoczony przepis stanowi, iż zwalnia się od podatku usługi udzielania kredytów lub pożyczek pieniężnych oraz usługi pośrednictwa w świadczeniu usług udzielania kredytów lub pożyczek pieniężnych, a także zarządzanie kredytami lub pożyczkami pieniężnymi przez kredytodawcę lub pożyczkodawcę. W świetle ww. przepisów udzielenie pożyczek na rzecz Wnioskodawcy przez pożyczkodawcę stanowić będzie usługę podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług lecz korzystającą ze zwolnienia od podatku na podstawie ww. art. 43 ust. 1 pkt 38 ustawy o podatku od towarów i usług.

Skoro zatem - jak wskazał Wnioskodawca - opisane we wniosku pożyczki podlegają uregulowaniom ustawy o podatku od towarów i usług i jako takie zwolnione będą z opodatkowania na podstawie przepisów tejże ustawy, to w analizowanej sprawie ma zastosowanie art. 2 pkt 4 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych. W rezultacie na Wnioskodawcy, jako pożyczkobiorcy, z tytułu zawarcia opisanej we wniosku umowy pożyczki, nie będzie ciążył obowiązek podatkowy w podatku od czynności cywilnoprawnych.

Wobec powyższego, stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

W odniesieniu do powołanych przez Wnioskodawcę interpretacji organów podatkowych należy stwierdzić, że interpretacje te zostały wydane w indywidualnych sprawach i nie są wiążące dla organu wydającego przedmiotową interpretację.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę oraz stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku, Al. Zwycięstwa 16/17, 80-219 Gdańsk, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2016 r. poz. 718, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Administracji Skarbowej w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.