2461-IBPB-1-1.4510.401.2016.1.BK

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2017 r. poz. 201) oraz § 4 pkt 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r. poz. 643), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Rozwoju i Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 8 grudnia 2016 r., który w tym samym dniu wpłynął do tut. Biura za pośrednictwem platformy e-PUAP, uzupełnionym 3 lutego 2017 r., o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych, w zakresie możliwości zaliczenia w ciężar kosztów podatkowych spółki z o.o. wskazanych we wniosku wydatków związanych z utrzymaniem i opieką nad gołębiami - jest prawidłowe.

W dniu 8 grudnia 2016 r. wpłynął do tut. Biura ww. wniosek, o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie, dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych, m.in. w zakresie możliwości zaliczenia w ciężar kosztów podatkowych spółki z o.o. wskazanych we wniosku wydatków związanych z utrzymaniem i opieką nad gołębiami. Wniosek powyższy nie spełniał wymogów formalnych, dlatego też pismem z 1 lutego 2017 r. Znak: 2461-IBPB-1-1.4510.379.2016.1.BK wezwano do jego uzupełnienia, co też nastąpiło 3 lutego 2017 r.

We wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca wraz z żoną zamierza w przyszłości założyć spółkę z ograniczoną odpowiedzialnością. Spółka będzie podlegać nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu na terytorium RP. W ramach przedmiotu swojej działalności Spółka będzie prowadzić tzw. wspólny gołębnik, do którego osoby chętne będą mogły oddawać swoje drużyny gołębi. Ptaki będą przebywały we wspólnym gołębniku określony czas, a następnie będą uczestniczyły w organizowanych przez Spółkę zawodach sportowych tzw. lotach. Współrywalizacja będzie odbywała się wg ściśle określonych przepisów, zawartych w opracowanym w tym celu regulaminie. Regulamin przewidywać będzie również wysokość opłat, które uczestnicy przystępujący do rywalizacji będą wnosić na poczet kosztów chowu gołębi, utrzymania gołębników oraz nagród dla właścicieli zwycięzców. Nagrody pieniężne oraz środki na zakup nagród rzeczowych będą pochodzić z opłat wnoszonych przez osoby zgłaszające gołębie do wspólnego gołębnika. Po zakończeniu zawodów gołębie zostaną wystawione na licytację, właściciel sprzedanych gołębi otrzyma 50% ich wartości, z kolei pozostałe 50% wartości sprzedanych gołębi trafi do Spółki.

W uzupełnieniu wniosku ujętym w piśmie z 3 lutego 2017 r., wskazano m.in., że:

a. w zawodach nie będą brały udziału gołębie spoza "wspólnego gołębnika",

b. Spółka będzie dokonywała sprzedaży gołębi na zasadzie pośrednictwa, podstawą pośrednictwa będzie regulamin wspólnego gołębnika akceptowany przez właściciela w momencie oddania gołębia do chowu Spółce. Wynagrodzeniem za pośrednictwo sprzedaży będzie 50% ceny uzyskanej ze sprzedaży gołębia,

c. Spółka nie zamierza finansować z opłaty wnoszonej od właścicieli gołębi wydatków związanych z posiadaniem własnych gołębi w gołębniku,

Istotne elementy opisu zdarzenia przyszłego zawarto również we własnym stanowisku Wnioskodawcy w sprawie, gdzie wskazano, że jednym z przychodów Spółki w związku z przedmiotem jej działalności mają być opłaty za gołębie wnoszone przez właścicieli, którzy zdecydują się wziąć udział w zawodach. Opłaty te będą przeznaczane między innymi na przygotowanie gołębi do zawodów, w czasie gdy będą one przebywały we wspólnym gołębniku.

W związku z powyższym zadano m.in. następujące pytania:

1. Czy za koszty uzyskania przychodu Spółki można uznać wydatki ponoszone przez nią na paszę dla gołębi?

2. Czy za koszty uzyskania przychodu Spółki można uznać wydatki przeznaczone na leczenie gołębi i opiekę weterynaryjną?

3. Czy za koszty uzyskania przychodu Spółki można uznać wydatki na utrzymanie gołębników, najem i dzierżawę infrastruktury i wyposażenia niezbędnego do utrzymania i trenowania gołębi oraz organizacji lotów, w tym najem specjalnego pojazdu do transportu gołębi?

(pytania oznaczone we wniosku nr 2 - 4)

Zdaniem Wnioskodawcy, wydatki, które Spółka będzie ponosić na paszę dla gołębi, opiekę weterynaryjną i ich leczenie oraz wydatki poniesione na utrzymanie gołębników, najem i dzierżawę infrastruktury i wyposażenia niezbędnego do utrzymania i trenowania gołębi oraz organizacją lotów, w tym najmem specjalnego pojazdu do transportu gołębi należy uznać za koszty uzyskania przychodu. Zgodnie bowiem z art. 15 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (dalej: "u.p.d.o.p."), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust, 1.

W związku z profilem działalności Spółki, zapewnienie gołębiom odpowiednich warunków chowu jest jednym z czynników determinujących decyzję potencjalnych właścicieli gołębi

o oddaniu ich do wspólnego gołębnika w celu przygotowania do zawodów sportowych tzw. lotów. W przypadku braku zainteresowania potencjalnych uczestników, otworzenie wspólnego gołębnika nie miałoby najmniejszego sensu. Ponadto, jednym z przychodów Spółki w związku z przedmiotem jej działalności mają być opłaty za gołębie wnoszone przez właścicieli, którzy zdecydują się wziąć udział w zawodach. Opłaty te będą przeznaczane między innymi na przygotowanie gołębi do zawodów, w czasie gdy będą one przebywały we wspólnym gołębniku. W związku z powyższym wydatki poniesione przez Spółkę na chów gołębi, takie jak: zakup paszy, opieka weterynaryjna, czy też wyposażenie gołębników oraz najem i dzierżawa infrastruktury i wyposażenia niezbędnego do utrzymania i trenowania gołębi oraz organizacji lotów powinny zostać uznane za koszty uzyskania przychodu, gdyż będą wpływać na wysokość uzyskanych przychodów.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn.: Dz. U. z 2016 r. poz. 1888 z późn. zm., dalej: "u.p.d.o.p."), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 tej ustawy.

Definicja sformułowana przez ustawodawcę ma charakter ogólny. Z tego względu każdorazowy wydatek poniesiony przez podatnika powinien podlegać indywidualnej analizie w celu dokonania jego kwalifikacji prawnej. Wyjątkiem jest jedynie sytuacja, gdy ustawa wyraźnie wskazuje jego przynależność do kategorii kosztów uzyskania przychodów lub wyłącza możliwość zaliczenia go do tego rodzaju kosztów. W pozostałych przypadkach należy natomiast zbadać istnienie związku przyczynowego pomiędzy poniesieniem kosztu a powstaniem przychodu lub realną szansą powstania przychodów podatkowych, bądź też zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła ich uzyskiwania.

Innymi słowy oznacza to, że dla kwalifikacji prawnej danego kosztu istotne znaczenie ma cel, w jakim został poniesiony. Wydatek zostanie uznany za koszt uzyskania przychodów, jeżeli pomiędzy jego poniesieniem a powstaniem, zwiększeniem bądź też możliwością powstania przychodu istnieje związek przyczynowy. W oparciu o kryterium stopnia tego powiązania ustawodawca wyróżnia koszty podatkowe bezpośrednio związane z przychodami i inne niż bezpośrednio z nimi związane, których nie można wprost przypisać do określonych przychodów, ale są racjonalnie uzasadnione jako zmierzające do ich osiągnięcia (tzw. koszty pośrednie).

W świetle powyższego, aby wydatek poniesiony przez podatnika stanowił dla niego koszt uzyskania przychodu, muszą być spełnione następujące warunki:

* został poniesiony przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku musi on zostać pokryty

* z zasobów majątkowych podatnika,

* jest definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona, pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,

* poniesiony został w celu uzyskania, zachowania lub zabezpieczenia przychodów lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętych przychodów, został właściwie udokumentowany,

* nie może znajdować się w grupie wydatków, których zgodnie z art. 16 ust. 1 ustawy nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.

Powyższe oznacza, że wszystkie poniesione wydatki, po wyłączeniu wydatków enumeratywnie wymienionych w przywołanym art. 16 ust. 1 u.p.d.o.p., stanowić mogą koszty uzyskania przychodu, o ile pozostają w związku przyczynowo - skutkowym z osiąganymi przychodami, w tym służą zachowaniu albo zabezpieczeniu funkcjonowania źródła przychodów. Kosztami będą zarówno koszty pozostające w bezpośrednim związku z uzyskiwanymi przychodami, jak i pozostające w związku pośrednim, jeżeli zostanie wykazane, że zostały w sposób racjonalny poniesione w celu osiągnięcia przychodów, nawet wówczas, gdy z obiektywnych powodów przychód nie zostanie osiągnięty. Zatem do kosztów uzyskania przychodów podatnik ma prawo zaliczyć wszystkie koszty, zarówno te bezpośrednio, jak i pośrednio związane z przychodami, o ile zostały one prawidłowo udokumentowane, za wyjątkiem kosztów ustawowo uznanych za niestanowiące kosztów uzyskania przychodów. Bezpośrednimi kosztami uzyskania przychodów są wydatki, które mogą przyczynić się do powstania konkretnego przychodu osiągniętego w danym momencie. Pośrednimi kosztami uzyskania przychodów są wydatki związane z całokształtem działalności podatnika i wywiązywaniem się przez niego z obowiązków nałożonych innymi przepisami prawa. W konsekwencji, możliwość zaliczania danych wydatków do kosztów uzyskania przychodów ma przede wszystkim skłaniać podatników do podejmowania racjonalnych decyzji gospodarczych, w tym znaczeniu, że przysparzać one będą konkretne przychody podatkowe lub też zachowają źródło przychodów w niezmienionym stanie albo zabezpieczą to źródło przed uszczupleniem, czy też zmniejszeniem.

Z treści przedstawionego we wniosku oraz jego uzupełnieniu opisu zdarzenia przyszłego wynika m.in., że Wnioskodawca wraz z żoną, zamierzają założyć spółkę z o.o. W ramach przedmiotu swojej działalności Spółka będzie prowadzić tzw. wspólny gołębnik, do którego osoby chętne będą mogły oddawać swoje drużyny gołębi. Ptaki będą przebywały we wspólnym gołębniku określony czas, a następnie będą uczestniczyły w organizowanych przez Spółkę zawodach sportowych tzw. lotach. Współrywalizacja będzie odbywała się wg ściśle określonych przepisów zawartych w opracowanym w tym celu regulaminie. Regulamin przewidywać będzie również wysokość opłat, które uczestnicy przystępujący do rywalizacji będą wnosić na poczet kosztów chowu gołębi, utrzymania gołębników oraz nagród dla właścicieli zwycięzców. W zawodach nie będą brały udziału gołębie spoza "wspólnego gołębnika". Spółka nie zamierza finansować z opłaty wnoszonej od właścicieli gołębi wydatków związanych z posiadaniem własnych gołębi w gołębniku. Głównym celem, prowadzonej przez Spółkę działalności jest organizowanie zawodów sportowych tzw. lotów gołębi, w związku z czym czynnikiem determinującym, dla których właściciele gołębi decydują się na ich oddanie do wspólnego gołębnika, jest start w tych zawodach. Zgodnie z regulaminem, właściciel gołębi, który decyduje się na oddanie gołębia (drużyny gołębi) do wspólnego gołębnika, jest zobowiązany do uiszczenia opłaty, o której mowa we wniosku w zamian za chów gołębi, przygotowanie do zawodów oraz start w samych zawodach. Opłata ta jest stała i nie jest uzależniona od udziału w zawodach, ponadto o czym mowa powyżej, właścicieli gołębi przed wszystkim interesuje start w zawodach, a nie samo oddanie ich do chowu Spółce. W przypadku wpłacenia opłaty przez właścicieli gołębi, lecz niedostarczenia gołębi i wycofania się z ewentualnego udziału w zawodach całość kwoty podlega zwrotowi. Z opłat dokonanych przez właścicieli gołębi, bezpośrednio po rozpoczęciu działalności przez Spółkę nie zostaną sfinansowane wydatki na nabycie lub wytworzenie majątku trwałego Spółki - środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych prowadzonej działalności gospodarczej, jednakże mając na względzie to, że opisana działalność będzie podstawową działalnością Spółki i źródłem uzyskiwanych przez nią przychodów, w przyszłości mogą być z nich finansowane również tego typu wydatki. Jednym z przychodów Spółki w związku z przedmiotem jej działalności mają być opłaty za gołębie wnoszone przez właścicieli, którzy zdecydują się wziąć udział w zawodach. Opłaty te będą przeznaczane między innymi na przygotowanie gołębi do zawodów, w czasie gdy będą one przebywały we wspólnym gołębniku.

Mając powyższe na względzie, skoro jak wskazano we wniosku opłaty otrzymane od właścicieli gołębi na poczet kosztów chowu gołębi i przygotowania do udziału w zawodach sportowych stanowić będą dla Spółki przychód podatkowy i nie zostaną wykorzystane na finansowanie chowu i przygotowania do udziału w zawodach sportowych gołębi będących własnością Spółki, to wydatki poniesione na zapewnienie gołębiom odpowiednich warunków chowu oraz uczestnictwa w zawodach sportowych, w szczególności poniesione na paszę, opiekę weterynaryjną, wyposażenie gołębników, a także najem i dzierżawę infrastruktury i wyposażenia niezbędnego do utrzymania i trenowania gołębi oraz organizacji lotów, mogą zostać zaliczone w ciężar kosztów podatkowych, Spółki z o.o., której Wnioskodawca będzie udziałowcem, pod warunkiem należytego ich udokumentowania.

W związku z powyższym, stanowisko Wnioskodawcy uznano za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Nadmienić należy, że w pozostałym zakresie objętym wnioskiem zostaną wydane odrębne rozstrzygnięcia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Rzeszowie, ul. Kraszewskiego 4a, 35-016 Rzeszów, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2016 r. poz. 718 z późn. zm.).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Administracji Skarbowej w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.