1MUS-1471/DPD1/423/160/04/EN - Faktura bez podpisu wystawcy jako dokument dla celów podatku dochodowego.

Pytanie podatnika

Czy Spółka ma prawo traktować transakcje zakupu towarów udokumentowane fakturą bez podpisu wystawcy jako prawidłowo udokumentowane dla celów podatku dochodowego od osób prawnych?

Na podstawie art. 14a § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. Nr 137, poz. 926 z późn. zm.), Naczelnik Urzędu Skarbowego udziela informacji o zakresie stosowania przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie przedstawionej w piśmie Spółki:

Pytanie Spółki: czy Spółka ma prawo traktować transakcje zakupu towarów udokumentowane fakturą bez podpisu wystawcy jako prawidłowo udokumentowane dla celów podatku dochodowego od osób prawnych?

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, że Spółka dokonuje zakupów towarów z obszaru Unii Europejskiej. Do Polski towar z fabryki jest dostarczany wraz z Międzynarodowym Samochodowym Listem Przewozowym (CMR) oraz notą wysyłkową będącą specyfikacją do towaru. Od dnia 1 maja 2004 r. Spółka otrzymuje faktury zakupu towarów, na których brak jest podpisu wystawcy faktury oraz jego pieczątki imiennej w związku z brakiem obowiązku podpisywania faktur przez wystawcę zgodnie z przepisami unijnymi.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15.02.1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 z późn. zm.) kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1. Koszty poniesione w walutach obcych przelicza się na złote według kursów średnich ogłoszonych przez Narodowy Bank Polski z dnia poniesienia kosztu. Jeżeli koszty są wyrażone w walutach obcych, a między dniem ich zarachowania i dniem zapłaty występują różne kursy walut, koszty te odpowiednio podwyższa się lub obniża o różnice wynikające z zastosowania kursu sprzedaży walut z dnia zapłaty, ustalonego przez bank, z którego usług korzystał ponoszący koszt oraz z zastosowania kursu średniego ogłoszonego przez Narodowy Bank Polski z dnia zarachowania kosztów.

Istotnym zagadnieniem jest prawidłowe dokumentowanie kosztów uzyskania przychodów zarówno dla celów podatkowych, jak i rachunkowych.

Art. 9 ust. 1 ww. ustawy o podatku dochodowym zobowiązuje do prowadzenia ewidencji rachunkowej zgodnie z odrębnymi przepisami. Tym odrębnym przepisem jest ustawa z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości (tekst jedn. Dz. U. z 2002 r. Nr 76, poz. 694 z późn. zm.), która w art. 20 określa, iż podstawą zapisów w księgach rachunkowych są dowody księgowe stwierdzające dokonanie operacji gospodarczej.

Dowody te muszą spełniać wymogi określone w art. 21 ustawy o rachunkowości, tj.:

- z ust. 1 dowód księgowy powinien zawierać co najmniej:

1) określenie rodzaju dowodu i jego numeru identyfikacyjnego;

2) określenie stron (nazwy, adresy) dokonujących operacji gospodarczej;

3) opis operacji oraz jej wartość, jeżeli to możliwe, określoną także w jednostkach naturalnych;

4) datę dokonania operacji, a gdy dowód został sporządzony pod inną datą - także datę sporządzania dowodu;

5) podpis wystawcy dowodu oraz osoby, której wydano lub od której przyjęto składniki aktywów;

6) stwierdzenie sprawdzenia i zakwalifikowania dowodu do ujęcia w księgach rachunkowych przez wskazanie miesiąca oraz sposobu ujęcia dowodu w księgach rachunkowych (deklaracja), podpis osoby odpowiedzialnej za te wskazania,

- z ust. 1a można zaniechać zamieszczania na dowodzie danych, o których mowa w ust. 1 pkt 5 i 6, jeżeli wynikają one z techniki dokumentowania zapisów księgowych.

W świetle powyższych przepisów, transakcje zakupu towarów udokumentowane fakturą niepodpisaną przez wystawcę można uznać jako prawidłowo udokumentowaną dla celów podatku dochodowego od osób prawnych, jeżeli koszty te zostały poniesione w celu osiągnięcia przychodów i spełniają wymogi art. 21 ustawy o rachunkowości.