1472/RPP1/443-802/06/KUP - Warunki skorzystania z ulgi na złe długi w podatku VAT.

Na podstawie art. 14a § 4, w związku z art. 14a § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. 2005, Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) Naczelnik Drugiego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego w Warszawie, w związku z wnioskiem Spółki z dnia 7 listopada 2006 r. (data wpływu do tut. Urzędu Skarbowego 9 listopada 2006 r.) w sprawie udzielenia pisemnej interpretacji co do sposobu i zakresu zastosowania przepisów prawa podatkowego postanawia uznać stanowisko Podatnika za nieprawidłowe.

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, iż Spółka zrealizowała na rzecz kontrahenta będącego czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług oraz niebędącego w trakcie postępowania upadłościowego czy likwidacji, dostawę towaru, co udokumentowała wystawioną w lipcu 2005 r. fakturą VAT, będącą jednocześnie wezwaniem do zapłaty w rozumieniu przepisów Kodeksu cywilnego. Wierzytelność ta została wykazana w deklaracji jako obrót opodatkowany i podatek należny. Termin płatności przedmiotowej faktury VAT upłynął w październiku 2005 r. Ponieważ Spółka podejrzewała, że klient będzie chciał się uchylić od zapłaty, Spółka utworzyła odpis aktualizacyjny tę należność i skierowała sprawę do sądu. We wrześniu 2006 r. sąd wydał orzeczenie, po czym Spółka skierowała wierzytelność na drogę postępowania egzekucyjnego. Przedmiotowa wierzytelność nie została uregulowana w jakiejkolwiek innej formie oraz nie została zbyta.

W tak przedstawionym stanie faktycznym Spółka stoi na stanowisku, iż przedmiotową wierzytelność może uznać jako nieściągalną w dniu skierowania na drogę postępowania egzekucyjnego i zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym od osób prawnych, a tym samych po spełnieniu pozostałych warunków przewidzianych w art. 89a ust. 2 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), Spółka będzie mogła skorzystać z tzw. "ulgi na złe długi" określonej w art. 89a ww. ustawy o podatku od towarów i usług.

Biorąc pod uwagę powyższe Naczelnik Drugiego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego w Warszawie stwierdza, co następuje:

Zgodnie z art. 89a ust. 1 ww. ustawy o podatku od towarów i usług, Podatnik może skorygować podatek należny z tytułu dostawy towarów lub świadczenia usług na terytorium kraju w przypadku wierzytelności odpisanych jako nieściągalne, stanowiących koszty uzyskania przychodów w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, z zastrzeżeniem ust. 2-7. Korekta podatku dotyczy również kwoty podatku przypadającej na część kwoty wierzytelności odpisanej jako nieściągalna.

Natomiast zgodnie z ogólną zasadą wyrażoną w art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od towarów i usług (Dz. U. 2000, Nr 54, poz. 654 z późn. zm.) kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów, z wyjątkiem kosztów w art. 16 ust. 1 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Od dnia 1 stycznia 2007 r. ustawodawca jako cel poniesienia kosztów dodał również zachowanie albo zabezpieczenie źródła przychodów.

Artykuł 16 ust. 1 pkt 25 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych stanowi, że nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wierzytelności odpisanych jako nieściągalne. Od tej zasady przepis ten przewiduje wyjątki. Jednym z nich, zawartym w art. 16 ust. 1 pkt 25 lit. a ww. ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych jest, iż do kosztów uzyskania przychodów można zaliczyć wierzytelności, które uprzednio na podstawie art. 12 ust. 3 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych zostały zarachowane jako przychody należne i których nieściągalność została udokumentowana w sposób określony w ust. 2.

Możliwość zaliczenia określonej nieściągalnej wierzytelności do kosztów uzyskania przychodów jest uzależniona od spełnienia trzech warunków. Po pierwsze wierzytelność musi być wcześniej zarachowana jako przychód należny. Jak stanowi art. 12 ust. 3 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych za przychody związane z działalnością gospodarczą i z działami specjalnymi produkcji rolnej, osiągnięte w roku podatkowym, uważa się także należne przychody, choćby nie zostały jeszcze faktycznie otrzymane, po wyłączeniu zwróconych towarów, udzielnych bonifikat i skont.

Po drugie nieściągalność wierzytelności powinna zostać udokumentowana w sposób określony w art. 16 ust. 2 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Zgodnie z tym przepisem za wierzytelności, o których mowa w ust. 1 pkt 25, uważa się te wierzytelności, których nieściągalność została udokumentowana:

Trzecim warunkiem, którego spełnienie jest niezbędne, aby można było wierzytelności odpisane jako nieściągalne zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów, jest aby wierzytelności te nie uległy przedawnieniu.

W świetle wyżej cytowanych przepisów należy stwierdzić, iż przedmiotowa wierzytelność nie można być uznana za koszt uzyskania przychodów w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym od osób prawnych, zatem w analizowanym przypadku nie zostały spełnione warunki konieczne uprawniające do skorzystania z dyspozycji art. 89a ust. 1 ww. ustawy o podatku od towarów i usług.

Mając na uwadze powyższe Naczelnik Drugiego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego w Warszawie postanowił jak w sentencji.

Niniejsza interpretacja dokonana została dla konkretnego stanu faktycznego zawartego we wniosku z zastrzeżeniami wynikającymi z art. 14a, art. 14b oraz art. 14c ww. ustawy - Ordynacja podatkowa.