1472/ROP1/423-166-215/06/AJ - Uznanie za koszt uzyskania przychodów strat z tytułu sprzedaży przedawnionej wierzytelności.

Pisma urzędowe
Status:  Aktualne

Pismo z dnia 6 lipca 2006 r. Drugi Mazowiecki Urząd Skarbowy w Warszawie 1472/ROP1/423-166-215/06/AJ Uznanie za koszt uzyskania przychodów strat z tytułu sprzedaży przedawnionej wierzytelności.

POSTANOWIENIE

Na podstawie art. 14a § 4 w związku z art. 14a § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. Nr 8 z 2005 r., poz. 60 z późn. zm.) Naczelnik Drugiego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego w Warszawie, udzielając pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w przedmiocie podatku dochodowego od osób prawnych w indywidualnej sprawie Podatnika przedstawionej w piśmie z dnia 21 kwietnia 2006 r. (data wpływu do Drugiego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego 11 maja 2006 r.)

postanawia

uznać stanowisko Podatnika za nieprawidłowe w zakresie zaliczania do kosztów uzyskania przychodów straty ze sprzedaży wierzytelności przedawnionych.

UZASADNIENIE

Zgodnie ze stanem faktycznym podanym we wniosku, Podatnik ("Spółka") w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą posiada wierzytelności stwierdzone sądowymi nakazami zapłaty. Wierzytelności te zostały zaliczone uprzednio do przychodów na podstawie art. 12 ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych jako przychody należne. Pomimo podejmowanego przez Spółkę postępowania egzekucyjnego w stosunku do swoich dłużników, jej roszczenia pozostały niezaspokojone.

Mając na względzie znaczne ryzyko związane z dalszym prowadzeniem postępowania egzekucyjnego, a także wypłacalnością wskazanych dłużników, Podatnik zamierza sprzedać opisane wierzytelności za cenę 1% wartości nominalnej wierzytelności.

Podatnik wnosi o wyjaśnienie, czy kosztem uzyskania przychodu jest strata z tytułu sprzedaży wierzytelności przedawnionej, która to wierzytelność została uprzednio zaliczona jako przychód należny na podstawie art. 12 ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Zdaniem Spółki należy podzielić stanowisko wyrażone w wyr. WSA w Warszawie z dnia 26 marca 2004 r. sygn. akt III SA 2843/02, że "jedyną przesłanką, której spełnienie umożliwia zaliczenie straty ze sprzedaży wierzytelności do kosztów uzyskania przychodów (art. 16 ust. 1 pkt 39 powyższej ustawy), jest uprzednie zaliczenie tej wierzytelności do przychodów należnych na zasadzie art. 12 ust. 3 cytowanej ustawy".

W opinii Podatnika kosztem uzyskania przychodu przy sprzedaży wierzytelności za 1% wartości nominalnej, zaliczonych uprzednio jako przychód, jest strata ze sprzedaży wierzytelności liczona jako różnica pomiędzy wartością zarachowanego przychodu a ceną jej sprzedaży.

Natomiast bez znaczenia dla możliwości uznania za koszt uzyskania przychodu straty z tytułu sprzedaży wierzytelności jest jej przedawnienie. Wierzytelność przedawniona nadal posiada wartość rynkową i nie podlega wyłączeniu z obrotu prawnego. Z kolei wskazany art. 16 ust. 1 pkt 39 nie różnicuje skutków podatkowych w zależności od tego, czy sprzedawana wierzytelność jest przedawniona, czy też nie.

Naczelnik Drugiego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego w Warszawie nie podziela w tym zakresie stanowiska Spółki wyrażonego we wniosku.

Na podstawie art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 z późn. zm.) - u.p.d.o.p. kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 tej ustawy.

Zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 39 u.p.d.o.p. nie uważa się za koszty uzyskania przychodów strat z tytułu odpłatnego zbycia wierzytelności, chyba że wierzytelność ta uprzednio, na podstawie art. 12 ust. 3, została zarachowana jako przychód należny.

Jak stanowi wskazany art. 12 ust. 3 u.p.d.o.p. za przychody związane z działalnością gospodarczą i z działami specjalnymi produkcji rolnej, osiągnięte w roku podatkowym, uważa się także należne przychody, choćby nie zostały jeszcze faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont.

Jak wynika z wniosku Spółki, przedmiotowe wierzytelności zostały zaliczone zgodnie z cytowanym przepisem jako przychód należny.

Jeżeli wierzytelność stanowiła przychód należny, to podatnik ma prawo zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów (w momencie dokonania sprzedaży) stratę poniesioną z tytułu sprzedaży tej wierzytelności. Stratę z tytułu odpłatnego zbycia wierzytelności stanowić będzie różnica między wartością netto wierzytelności zadeklarowaną przez Podatnika jako przychód należny a kwotą netto uzyskaną ze sprzedaży tej wierzytelności, o ile występuje opodatkowanie podatkiem VAT zgodnie z przepisami w zakresie tego podatku.

Jednakże w opisanej sytuacji wystąpi zupełnie inny skutek podatkowy, gdyż w momencie sprzedaży wierzytelności, była ona już przedawniona. Dopuszczenie przez Spółkę do przedawnienia wierzytelności rodzi u niej nieodwracalne skutki. W myśl art. 117 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 z późn. zm.) z zastrzeżeniem wyjątków w ustawie przewidzianych, roszczenia majątkowe ulegają przedawnieniu. Po upływie terminu przedawnienia ten, przeciwko komu przysługuje roszczenie, może uchylić się od jego zaspokojenia, chyba że zrzeka się korzystania z zarzutu przedawnienia.

W świetle art. 16 ust. 1 pkt 20 u.p.d.o.p. nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wierzytelności odpisanych jako przedawnione.

Wierzytelność uległa przedawnieniu z momentem upływu terminu jej przedawnienia i w przypadku jej sprzedaży nie można stosować art. 16 ust. 1 pkt 39 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Uzyskane wpływy netto ze sprzedaży wierzytelności przedawnionej zgodnie z wymienionym art. 16 ust. 1 pkt 20 w cenie niższej od wartości sprzedawanej wierzytelności będą stanowić częściowe spełnienie świadczenia dłużnika i zmniejszą wartość przedawnionej wierzytelności.

Natomiast strata z tytułu sprzedaży tej wierzytelności nie będzie stanowić kosztu uzyskania przychodów.

Biorąc powyższe pod uwagę Naczelnik Drugiego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego w Warszawie postanowił jak w sentencji.

Jednocześnie tutejszy organ podatkowy informuje, że interpretacja co do zakresu i sposobu stosowania prawa podatkowego w zakresie zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów straty ze sprzedaży wierzytelności nieprzedawnionych zostanie udzielona w odrębnym postanowieniu.

Niniejsza interpretacja odnosi się wyłącznie do przedstawionego przez Wnioskodawcę i przytoczonego w treści postanowienia stanu faktycznego i jest ważna w stanie prawnym obowiązującym w dniu wydania postanowienia. Interpretacja jest aktualna do czasu zmiany stanu prawnego lub stanu faktycznego przedstawionego przez Pytającego.

Zgodnie z treścią art. 14b § 1 i 2 ustawy - Ordynacja podatkowa przedmiotowa interpretacja nie jest wiążąca dla Podatnika, płatnika lub inkasenta, wiąże natomiast właściwe organy podatkowe i organy kontroli skarbowej - do czasu jej zmiany lub uchylenia w drodze decyzji w trybie określonym w art. 14b § 5 ww. ustawy.

Na podstawie art. 14a § 4 ustawy - Ordynacja podatkowa na niniejsze postanowienie zawierające interpretację służy zażalenie do Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie w terminie 7 dni od doręczenia postanowienia za pośrednictwem Naczelnika Drugiego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego w Warszawie. W przypadku wniesienia zażalenia należy wnieść opłatę skarbową zgodnie z art. 1 ust. 1 pkt 1 oraz art. 9 ustawy z dnia 9 września 2000 r. o opłacie skarbowej (tekst jedn. Dz. U. Nr 253 z 2004 r., poz. 2532) w wysokości 5 zł od podania oraz 0,50 zł od każdego załącznika.

Opublikowano: http://sip.mf.gov.pl