1472/ROP1/423-104/170/06/MC - Płatności na rzecz dealerów-agentów, będące wynagrodzeniem za świadczenie usług pośrednictwa ubezpieczeniowego, jako koszt uzyskania przychodu.

Na podstawie art. 14a § 4 w związku z art. 14a § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) Naczelnik Drugiego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego w Warszawie, udzielając pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w zakresie podatku dochodowego od osób prawnych w indywidualnej sprawie Podatnika przedstawionej w piśmie z dnia 27 marca 2006 r. (z datą wpływu do tutejszego Urzędu w dniu 30 marca 2006 r.)

uznać stanowisko Spółki w kwestii uznania kwot przekazanych agentom-dealerom jako wynagrodzenie za świadczenie usług pośrednictwa ubezpieczeniowego za koszty uzyskania przychodów za prawidłowe.

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, że Spółka V w ramach swojej działalności świadczy usługi pośrednictwa ubezpieczeniowego.

Usługi pośrednictwa ubezpieczeniowego świadczone są w ramach realizacji wielostronnych umów zawartych z ubezpieczycielem, agentami-dealerami oraz Bankiem V:

W ramach umowy Spółka oraz Bank V obsługują programy ubezpieczeniowe ZU A dla samochodów należących do grupy V.

Jako wynagrodzenie za świadczenie usług pośrednictwa ubezpieczeniowego, ZU A zobowiązany jest do wpłacenia Spółce V prowizji. ZU A zobowiązany jest również do zapłaty za pośrednictwem Spółki wynagrodzenia prowizyjnego na rzecz agentów-dealerów. W zakresie składek ubezpieczeniowych finansowanych kredytem udzielonym przez Bank V, ZU A zobowiązany jest również do wypłaty wynagrodzenia prowizyjnego na rzecz Banku.

Tytułem prowizji należnej Spółce V, agentowi-dealerowi oraz Bankowi V Spółka wystawia fakturę dla ZU A.

Prowizję należną agentom-dealerom oraz Bankowi V Spółka wypłaca na podstawie wystawionych przez nich faktur.

Spółka oraz agenci-dealerzy w imieniu ZU A przyjmują składki ubezpieczeniowe, które następnie przekazywane są przez Spółkę do ZU A zgodnie z rozliczonymi polisami w wysokości netto, tj. z potrąceniem należnej Spółce, Bankowi V oraz agentom-dealerom prowizji.

Przedmiotem umowy jest wykonywanie przez Spółkę, Bank V oraz agenta-dealera czynności w imieniu i na rzecz ZU B, w szczególności czynności pośrednictwa ubezpieczeniowego oraz obsługi programów ubezpieczeniowych ZU B oferowanych przez Spółkę V, Bank V oraz agenta-dealera.

Agent-dealer są upoważnieni przez ZU B do przyjmowania w jej imieniu składek ubezpieczeniowych w taki sposób, że agent-dealer przekazuje składki Spółce, a Spółka przekazuje ZU B należne składki zgodnie z rozliczonymi polisami w wysokości netto, tzn. z potrąceniem prowizji.

W ramach wynagrodzenia za usługi pośrednictwa ubezpieczeniowego ZU B zobowiązany jest do wypłacenia Spółce oraz Bankowi prowizji. ZU B zobowiązany jest również do wypłacenia za pośrednictwem Spółki wynagrodzenia prowizyjnego dla agenta-dealera od umów ubezpieczenia zawartych za jego pośrednictwem.

Tytułem prowizji należnej Spółce oraz agentowi-dealerowi Spółka wystawia fakturę dla ZU B.

Prowizję należną agentom-dealerom Spółka wpłaca na podstawie wystawionych przez nich faktur.

W obu opisanych powyżej przypadkach płatności otrzymywane od ubezpieczycieli Spółka traktuje jako przychód podatkowy, natomiast płatności dokonywane na rzecz dealerów-agentów jako podatkowy koszt uzyskania przychodów.

W związku z przedstawionym powyżej stanem faktycznym Spółka wnosi o potwierdzenie prawidłowości stanowiska w zakresie art. 12 ust. 1 oraz art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

W opinii Spółki zarówno płatności otrzymywane od ubezpieczycieli, jak i kwoty płatności dokonywane na rzecz dealerów-agentów winny być wykazywane w rozliczeniach z tytułu podatku dochodowego od osób prawnych w taki sposób, że:

- kwota należna od ubezpieczyciela jako wynagrodzenie za świadczenie usług pośrednictwa ubezpieczeniowego (zgodnie z wystawioną przez Spółkę na ubezpieczyciela fakturą), a otrzymana w wyniku potrącenia ze składek ubezpieczeniowych, zarówno w części przypadającej na agentów-dealerów, jak i na Spółkę, zgodnie z art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych winna być wykazana jako przychód zwiększający podstawę opodatkowania;

- kwota przekazana agentowi-dealerowi jako wynagrodzenie za świadczenie usług pośrednictwa ubezpieczeniowego (zgodnie z fakturą wystawioną Spółce przez agenta-dealera) zgodnie z art. 15 ust. 1 winna zostać wykazana jako podatkowy koszt uzyskania przychodów obniżający podstawę opodatkowania.

Naczelnik Drugiego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego po zapoznaniu się z przedstawionymi okolicznościami, uznając stanowisko Spółki w zakresie kosztów uzyskania przychodów za prawidłowe, informuje co następuje:

Podstawę prawną kwalifikowania wydatków do kosztów uzyskania przychodów stanowi przepis art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 z późn. zm.) - dalej u.p.d.o.p. - zgodnie z którym kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu uzyskania przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 ustawy.

Zgodnie z powyższym uregulowaniem Spółka ma możliwość odliczenia dla celów podatkowych wszelkich wydatków pod warunkiem, że wykaże ich bezpośredni związek z prowadzoną działalnością, a ich poniesienie ma lub może mieć bezpośredni wpływ na wielkość osiągniętego przychodu. Kosztami uzyskania przychodów są bowiem wszelkie racjonalne i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie i zachowanie źródła przychodów. Aby wydatek poniesiony przez podatnika stanowił dla niego koszt uzyskania przychodu muszą zostać spełnione następujące warunki:

- wydatek został poniesiony przez podatnika,

- jest definitywny (rzeczywisty),

- pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,

- został poniesiony w celu uzyskania przychodu lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętych przychodów,

- został właściwie udokumentowany.

W stanie faktycznym przedstawionym przez Spółkę we wniosku w obu przedstawionych sytuacjach, jako wynagrodzenie za świadczenie usług pośrednictwa ubezpieczeniowego Zakłady Ubezpieczeń (ZU A i ZU B) obowiązane są do wypłacenia prowizji Spółce oraz za pośrednictwem Spółki wynagrodzenia prowizyjnego na rzecz agentów-dealerów, a w pierwszej przedstawionej przez Spółkę sytuacji, także za pośrednictwem Spółki wynagrodzenia prowizyjnego na rzecz Banku V. Tytułem prowizji należnej Spółce, agentom-dealerom oraz Bankowi V, Spółka wystawia fakturę dla Zakładu Ubezpieczeń, a kwotę należną od ubezpieczyciela za świadczenie usług pośrednictwa ubezpieczeniowego zarówno w części przypadającej na Spółkę jak i agentów-dealerów traktuje jako przychód podlegający opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób prawnych.

Natomiast prowizję należną agentom-dealerom Spółka wypłaca na podstawie wystawionych przez agentów-dealerów faktur.

W przedmiotowej sytuacji pomiędzy zapłatą wynagrodzenia agentom-dealerom, a osiąganymi przez Spółkę przychodami i prowadzoną przez nią działalnością, istnieje związek przyczynowo-skutkowy pozwalający za uznanie wydatków na wypłacane agentom wynagrodzenie prowizyjne jako koszy uzyskania przychodów Spółki. Agenci-dealerzy pośredniczą bowiem w zawieraniu umów ubezpieczenia oraz pobieraniu składek ubezpieczeniowych, co wpływa na wysokość osiąganych przez Spółkę z tytułu pośrednictwa ubezpieczeniowego przychodów. Treść natomiast przepisu art. 16 ust. 1 u.p.d.o.p. nie wyłącza takich wydatków z kosztów uzyskania przychodów.

Zgodnie z powyższym, w opinii Naczelnika Drugiego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego kwota przekazana agentom-dealerom jako wynagrodzenie za świadczenie usług pośrednictwa ubezpieczeniowego (zgodnie z fakturą wystawioną Spółce przez agenta-dealera) powinna zostać wykazana, na podstawie przepisu art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, jako koszt uzyskania przychodu.

Biorąc powyższe pod uwagę Naczelnik Drugiego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego w Warszawie postanowił jak w sentencji.

Naczelnik Drugiego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego w Warszawie informuje, że w kwestii uznania za przychód podatkowy kwoty należnej od ubezpieczyciela jako wynagrodzenia za świadczenie usług pośrednictwa ubezpieczeniowego interpretacja zostanie udzielona odrębnym postanowieniem.

Niniejsza interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia tego zdarzenia i jest aktualna do czasu zmiany stanu prawnego i faktycznego przedstawionego przez Pytającego. Zmiana poszczególnych elementów stanu faktycznego może mieć wpływ na zmianę zakresu praw i obowiązków Podatnika.

Zgodnie z treścią art. 14b § 1 i 2 ustawy - Ordynacja podatkowa niniejsza interpretacja nie jest wiążąca dla Podatnika, płatnika lub inkasenta, wiąże natomiast właściwe organy podatkowe i organy kontroli skarbowej do czasu jej zmiany lub uchylenia w drodze decyzji w trybie określonym w art. 14b § 5 ww. ustawy.

Na podstawie art. 14a § 4 ustawy - Ordynacja podatkowa na niniejsze postanowienie służy Stronie zażalenie do Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie za pośrednictwem tutejszego organu podatkowego w terminie 7 dni od daty doręczenia postanowienia. Do zażalenia należy załączyć znaki opłaty skarbowej w wysokości 5 PLN (ustawa z dnia 9 września 2000 r. o opłacie skarbowej - tekst jedn. Dz. U. z 2004 r. Nr 253, poz. 2532 z późn. zm.).