1472/DPC/415-19/06/PK - Konsekwencje w podatku dochodowym umorzenia osobie fizycznej części należności kredytowych.

Pisma urzędowe
Status:  Aktualne

Pismo z dnia 24 kwietnia 2006 r. Drugi Mazowiecki Urząd Skarbowy w Warszawie 1472/DPC/415-19/06/PK Konsekwencje w podatku dochodowym umorzenia osobie fizycznej części należności kredytowych.

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, że Bank zawarł umowę kredytową z osobą fizyczną. Z powodu braku spłat w określonym terminie, umowa została wypowiedziana i zostało wszczęte postępowanie egzekucyjne przeciwko kredytobiorcy, który zwrócił się do Banku z wnioskiem o zawarcie ugody. W zamian za umorzenie części należności kredytowych nieobjętych rezerwami tj. odsetek, kredytobiorca zobowiązał się do spłaty pozostałej części zadłużenia. W wyniku podpisania ugody Bank umorzył kredytobiorcy wnioskowaną część należności.

W związku z powyższym stanem faktycznym Bank zwraca się z pytaniem, czy wartość umarzanych odsetek (karnych i ustawowych) wynikających z należności kredytowych, stanowi dla kredytobiorcy przychód opodatkowany podatkiem dochodowym od osób fizycznych, a Bank jako płatnik jest obowiązany sporządzić informację o przychodach z innych źródeł- PIT- 8C.

Zgodnie z art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 z późn. zm.), przychodami są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń. Za świadczenie uznaje się takie zachowanie dłużnika zgodne z treścią zobowiązania, które czyni zadość interesowi wierzyciela. Za świadczenie nieodpłatne zaś uważa się takie, które przysparza korzyść majątkową tylko i wyłącznie temu, kto je otrzymuje. W wyniku umorzenia odsetek od kredytu nastąpiło zwolnienie z długu powodujące określone przysporzenie majątkowe po stronie kredytobiorcy w postaci nieodpłatnego korzystania z kapitału w formie udzielonego kredytu. Tak więc doszło do nieodpłatnego świadczenia na rzecz kredytobiorcy.

Ze względu na fakt, iż przedmiotowe świadczenie nie stanowi przychodu w żadnym ze źródeł wskazanych w art. 12-19, to należy uznać, iż stanowi ono przychód z innych źródeł, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9 i art. 20 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zgodnie z art. 42a ww. ustawy osoby prawne i ich jednostki organizacyjne oraz jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, które dokonują wypłaty należności lub świadczeń, o których mowa w art. 20 ust. 1, z wyjątkiem dochodów (przychodów) wymienionych w art. 21, art. 52 i art. 52a oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku, od których nie są obowiązane pobierać zaliczki na podatek lub zryczałtowanego podatku dochodowego, są obowiązane sporządzić informację według ustalonego wzoru o wysokości przychodów i w terminie do końca lutego następnego roku podatkowego przekazać podatnikowi oraz urzędowi skarbowemu, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania podatnika, a w przypadku podatników, o których mowa w art. 3 ust. 2a, urzędowi skarbowemu, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy w sprawach opodatkowania osób zagranicznych.

Reasumując, Bank prawidłowo uznał, iż wartość umorzonych odsetek (karnych i ustawowych) wynikających z należności kredytowych, stanowi dla kredytobiorcy przychód opodatkowany podatkiem dochodowym od osób fizycznych. W związku z tym na Banku ciążą obowiązki informacyjne w postaci obowiązku sporządzenia informacji o której mowa w art. 42a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, czyli PIT-8C.

Zawarta w niniejszym postanowieniu interpretacja jest ważna w stanie prawnym obowiązującym w dniu wydania postanowienia i odnosi się jedynie do przedstawionego przez Bank we wniosku stanu faktycznego. Zgodnie z art. 14a ustawy - Ordynacja Podatkowa powyższa interpretacja nie jest wiążąca dla podatnika, płatnika i inkasenta, jednakże jest wiążąca dla właściwych organów podatkowych i organów kontroli skarbowej do momentu jej zmiany lub uchylenia. Na niniejsze postanowienie służy stronie prawo wniesienia zażalenia do Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie za pośrednictwem Naczelnika tutejszego Urzędu w terminie 7 dni od dnia doręczenia postanowienia. Zażalenie na postanowienie organu podatkowego powinno zawierać zarzuty przeciw postanowieniu oraz uzasadnienie przyczyn uznania interpretacji zawartej w niniejszym postanowieniu za niewłaściwą.

Opublikowano: http://sip.mf.gov.pl