1471/NUR2/443-552/1/05/AK - Dokumenty, na podstawie których Spółka ma dokonać podziału poniesionych przez siebie wydatków w związku z wykonaniem umowy EPC, w jaki sposób powinna obciążyć Spółkę X z tytułu wynagrodzenia Lidera i w jaki sposób powinna obciążyć Spółkę X z tytułu wykonania robót budowlanych poprzez swoje działy

Pisma urzędowe
Status:  Aktualne

Pismo z dnia 31 stycznia 2006 r. Pierwszy Mazowiecki Urząd Skarbowy w Warszawie 1471/NUR2/443-552/1/05/AK Dokumenty, na podstawie których Spółka ma dokonać podziału poniesionych przez siebie wydatków w związku z wykonaniem umowy EPC, w jaki sposób powinna obciążyć Spółkę X z tytułu wynagrodzenia Lidera i w jaki sposób powinna obciążyć Spółkę X z tytułu wykonania robót budowlanych poprzez swoje działy

Dokumenty, na podstawie których Spółka ma dokonać podziału poniesionych przez siebie wydatków w związku z wykonaniem umowy EPC, w jaki sposób powinna obciążyć Spółkę X z tytułu wynagrodzenia Lidera i w jaki sposób powinna obciążyć Spółkę X z tytułu wykonania robót budowlanych poprzez swoje działy

Pytanie podatnika

W jaki sposób spółka powinna obciążyć Spółkę X z tytułu wynagrodzenia Lidera oraz w jaki sposób spółka powinna obciążyć Spółkę X z tytułu wykonania przez spółkę robót budowlanych poprzez swoje działy?

Postanowienie

Na podstawie art. 14a § 4 w zw. z § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (j.t. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.), po rozpatrzeniu wniosku Spółki o udzielenie pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego, tj. "W jaki sposób spółka powinna obciążyć NDI z tytułu wynagrodzenia Lidera oraz w jaki sposób spółka powinna obciążyć NDI z tytułu wykonania przez spółkę robót budowlanych poprzez swoje działy?", Naczelnik Pierwszego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego w Warszawie; biorąc pod uwagę przedstawiony stan faktyczny oraz stan prawny postanawia: uznać stanowisko Strony za prawidłowe.

Uzasadnienie

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że Strona oraz Spółka X zawarły umowę joint venture (Umowa JV), na mocy której podjęły współpracę celem wykonania zlecenia na rzecz Spółki Y, którego treść i warunki zostały określone umową zawartą pomiędzy Spółką Y a Stroną i Spółką X. Zgodnie z treścią Umowy JV, Spółka X i Strona dzielą prawa i obowiązki, ryzyko, koszty, wydatki, zysk lub stratę wynikająca z umowy ze Spółką Y lub w inny sposób związane z pracami, w udziałach określonych jako 20% dla Spółki X oraz 80% dla Strony. Postanowienia te dotyczą następujących rodzajów wydatków Spółki X: koszty wynagrodzeń pracowników; koszty amortyzacji środków trwałych i wartości niematerialnych; podatek od nieruchomości i inne opłaty na rzecz administracji publicznej lub samorządu terytorialnego; koszty zakupu benzyny do samochodów (osobowych lub ciężarowych w rozumieniu ustawy o VAT), z których korzystają pracownicy Spółki X; koszty zakupu usług telekomunikacyjnych; koszty zakupu innych towarów i usług obcych zakupionych u osób trzecich, np. usługi gastronomiczne, itp. W odniesieniu do Strony, jej wydatki przenoszone na rzecz Spółki X obejmują m.in.: koszty zakupu materiałów i usług obcych zakupionych u osób trzecich, obejmujących materiały i usługi niezbędne do wykonania robót budowlanych; koszty wynagrodzeń pracowników; koszty amortyzacji środków trwałych i wartości niematerialnych; podatek od nieruchomości i inne opłaty na rzecz administracji publicznej lub samorządu terytorialnego; koszty zakupu benzyny do samochodów (osobowych lub ciężarowych w rozumieniu ustawy o VAT), z których korzystają pracownicy Strony; koszty zakupu usług telekomunikacyjnych; koszty (ryczałtowe) korzystania z komputerów będących własnością Strony przez pracowników Spółki X.

Strony umowy planują, iż powyższe wydatki będą przenoszone pomiędzy stronami w następujący sposób:

1. zgodnie z porozumieniem Spółka X przeniesie 100% swoich wydatków na Stronę;

2. Strona obciąży Spółkę X w wysokości 20% łącznej kwoty wydatków poniesionych przez Stronę i Spółkę X (kwota ta obejmuje wydatki Spółki X przeniesione uprzednio na Stronę).

Ponadto, zgodnie z Umową JV, Strona otrzyma od joint venture (rozumianego jako strony Umowy JV, tj. Spółka X oraz Strona) wynagrodzenie równe 1,2% łącznej kwoty zapłaconej przez Spółkę Y na podstawie umowy EPC (wynagrodzenie Lidera).

Strona zwróciła się z pytaniem na podstawie jakich dokumentów ma dokonać podziału poniesionych przez siebie wydatków w związku z wykonaniem umowy EPC, w jaki sposób powinna obciążyć Spółkę X z tytułu wynagrodzenia Lidera i w jaki sposób powinna obciążyć Spółkę X z tytułu wykonania przez siebie robót budowlanych poprzez swoje działy.

Zgodnie z umową JV Strona jest zobowiązana do wykonania następujących usług:

- zapewnienie ubezpieczeń wymaganych przez umowę EPC,

- zapewnienie swoich systemów rachunkowych i księgowych,

- przygotowanie ostatecznego rozliczenia, obejmujące przygotowanie bilansu oraz rachunku zysków i strat projektu,

- wykonanie innych obowiązków należących do Strony jako Lidera zgodnie z postanowieniami umowy JV

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.) opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają m.in. Odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Z kolei w myśl art. 8 ust. 1 w/w ustawy przez świadczenie usług rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7. Zgodnie z art. 106 ust. 1 cytowanej ustawy podatnicy o których mowa w art. 15, są obowiązani wystawić fakturę stwierdzającą w szczególności dokonanie sprzedaży, datę dokonania sprzedaży, cenę jednostkową bez podatku, podstawę opodatkowania oraz dane dotyczące podatnika i nabywcy, z zastrzeżeniem ust. 2, 4 i 5 oraz art. 119 ust. 10 i art. 120 ust. 16.

W związku z powyższym usługa z tytułu której Strona jest uprawniona do otrzymania wynagrodzenia Lidera podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług i powinna być dokumentowana fakturą VAT.

Strona, pełniąca rolę lidera, jest zobowiązana do wyboru najkorzystniejszych ofert od osób trzecich na usługi związane z wykonaniem umowy EPC (usługi obce). Jednocześnie, ze względu na charakter prowadzonej przez siebie działalności, niektóre z prac budowlanych wymaganych dla wykonania umowy EPC (wspólnego przedsięwzięcia) mogą być wykonywane przez samą Stronę. W trakcie wyboru ofert może okazać się, iż oferta działu Strony jest najkorzystniejsza, wówczas sama przystąpi do wykonywania prac.

Usługi wykonywane przez działy Strony są świadczeniem przez nią na rzecz Spółki X usług, które powinny, na podstawie w/w przepisów podlegać opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług oraz powinny być dokumentowane fakturami VAT z tytułu których Spółka X będzie obciążona przez Stronę 20% wartości tych usług.

Strona w ramach pełnionej roli lidera zobowiązana jest do kontroli oraz ewidencjonowania wydatków ponoszonych przez siebie i Spółkę X. W celu umożliwienia wykonania obowiązków lidera, strony umowy JV przyjęły następujący system rozliczeń:

1. Spółka X przenosi na Stronę 100% swoich wydatków związanych z wykonaniem umowy EPC,

2. Strona włącza te wydatki do ogólnej kwoty łącznych wydatków związanych z wykonaniem umowy EPC,

3. Strona po określeniu łącznej kwoty wydatków w danym okresie wydziela 20% ich wartości i odpowiednio:

- w odniesieniu do wydatków poniesionych bezpośrednio przez Stronę - obciąża nimi Spółkę X,

- w odniesieniu do wydatków poniesionych bezpośrednio przez Spółkę X, a następnie przeniesionych na Stronę - przenosi je na Spółkę X

Zdaniem Strony refaktury kosztów będą obejmować te rodzaje wydatków, które podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług np.: zakup materiałów budowlanych, zakup usług obcych (od podwykonawców), zakup pozostałych towarów i usług służących realizacji wspólnego przedsięwzięcia.

Zarówno ustawa z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług, jak i wydane na jej podstawie akty wykonawcze nie regulują zagadnienia refakturowania. Zagadnienia tego nie regulowały także przepisy ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym (Dz. U. Nr 11, poz. 50 ze zm.) oraz przepisy wykonawcze do tej ustawy. Jednak przyjęta praktyka, jak i orzecznictwo wydane w oparciu o stan prawny poprzednio obowiązujący, które w kwestii refakturowania nadal zachowują swą aktualność, dopuszczają sytuację, w której koszty niektórych usług, których odbiorcą jest inny podmiot niż podmiot obciążony przez ich wykonawcę mogą być w ramach zawartych umów przenoszone na faktycznego odbiorcę poprzez wystawienie tzw. refaktur. Refakturowanie polega na zafakturowaniu odsprzedaży usług bez doliczania jakiejkolwiek marży. Celem refakturowania jest przeniesienie wyłożonych kosztów przez podmiot refakturujący, na podmiot, który z danych usług faktycznie korzystał, mimo, że podmiot refakturujący fizycznie danej usługi nie świadczy. Refakturowanie usług nastąpić może pod tymi jednak warunkami, że strony łączy umowa określająca sprzedaż o charakterze zasadniczym, zaś refakturowanie jest jedynie sprzedażą uboczną służącą realizacji zawartej umowy, odbiorca refaktury jest równocześnie odbiorcą refakturowanych usług oraz pomiędzy odbiorcą i wystawcą refaktury istnieje umowa, z której wynika, ze taka usługa jest przedmiotem świadczenia i odrębnego fakturowania. Ceny netto, a także stawki podatku od towarów i usług w fakturach dokumentujących odsprzedaż usług dla ich faktycznego odbiorcy winny być takie same jak w fakturze wystawionej dla podmiotu refakturującego. Przyjęty sposób rozliczenia między podmiotami powinien wynikać z zawartej umowy. Stanowisko to znajduje potwierdzenie również w uregulowaniach art. 6 (4) VI Dyrektywy Rady Wspólnot Europejskich z dnia 17.05.1977 r. w sprawie harmonizacji przepisów Państw Członkowskich dotyczących podatków obrotowych - wspólny system podatku od wartości dodanej, w przypadku w którym podatnik działając we własnym imieniu, lecz na rachunek innej osoby, bierze udział w świadczeniu usług, uznaje się, że podatnik nabył i wyświadczył te usługi.

W opisanej sytuacji Naczelnik tut. Urzędu Skarbowego uznaje stanowisko Strony za prawidłowe.

Mając powyższe na uwadze postanowiono jak na wstępie.

Niniejsze postanowienie dotyczy wyłącznie stanu faktycznego przedstawionego we wniosku oraz obowiązującego w tym stanie faktycznym stanu prawnego.

Pouczenie

Niniejsza interpretacja nie jest wiążąca dla Strony i jest wiążąca dla organów podatkowych oraz organów kontroli skarbowej właściwych dla Strony; do czasu jej zmiany lub uchylenia (art. 14b § 1 i 2 ustawy-Ordynacja podatkowa).

Na niniejsze postanowienie służy Stronie zażalenie do Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie, za pośrednictwem Naczelnika tut. Urzędu Skarbowego (art. 14a § 4 ustawy-Ordynacja podatkowa) w terminie 7 dni od dnia doręczenia postanowienia.

Opublikowano: http://sip.mf.gov.pl