1471/DPD2/423/132/05/MB - Dostarczanie mediów - moment powstania przychodu

Pytanie podatnika dotyczy określenia momentu powstania obowiązku podatkowego w podatku dochodowym od osób prawnych przy czynności refakturowania na ostatecznych odbiorców dostawy mediów.

Postanowienie

Na podstawie art. 14a § 4 w zw. z § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.), po rozpatrzeniu wniosku X o udzielenie pisemnej interpretacji co do zakresu i stosowania prawa podatkowego, Naczelnik Pierwszego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego w Warszawie - biorąc pod uwagę przedstawiony stan faktyczny oraz stan prawny

postanawia

uznać stanowisko Strony za nieprawidłowe.

Uzasadnienie

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, że X zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 22 czerwca 1995 r. o zakwaterowaniu Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. U. z 2005 r. Nr 41, poz. 398), gospodaruje mieniem Skarbu Państwa między innymi przez oddawanie nieruchomości w trwały zarząd, dzierżawę, najem, użyczenie albo ich zamianę oraz ustanawianie i nabywanie ustanowionych na nich ograniczonych praw rzeczowych, z wyjątkiem lokali mieszkalnych. W związku ze świadczeniem usług wynajmu nieruchomości oddziały regionalne X odsprzedają ostatecznym odbiorcom usługi o charakterze powszechnym, tzn. media. Podstawą do refakturowania powyższych usług są faktury wystawione przez bezpośrednich dostawców oraz umowy zawarte z najemcami.

Zdaniem X podmiot refakturujący powinien być traktowany jako świadczący usługi, pomimo że danej usługi nie świadczył. Celem refakturowania jest przeniesienie kosztów poniesionych przez podmiot refakturujący na podmiot, który z danych usług bezpośrednio skorzystał. Warunkiem refakturowania jest istnienie umowy pomiędzy stronami transakcji, z której wynika prawo przeniesienia poniesionych wydatków na nabywcę usługi, brak marży przy jej odsprzedaży oraz zastosowania takiej samej stawki podatku od towarów i usług w fakturze wystawionej dla podmiotu refakturującego. Zdaniem Podatnika za datę powstania przychodu należnego uważa się zgodnie treścią art. 12 ust. 3d ustawy z dnia 15.02.1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 ze zm.), wynikający z faktury termin płatności, a jeżeli termin nie jest określony, ostatni dzień miesiąca w którym wystawiono fakturę.

W ocenie Naczelnika tut. Urzędu przedstawiona przez Podatnika argumentacja jest nieprawidłowa

Pojęcie refakturowania nie zostało zdefiniowane w przepisach prawa podatkowego. Jednak przyjęta praktyka jak i orzecznictwo dopuszczają sytuację, w której koszty niektórych usług, których odbiorcą jest inny podmiot niż podmiot obciążony przez ich wykonawcę mogą być w ramach zawartych umów przenoszone na faktycznego odbiorcę poprzez wystawienie tzw. refaktur. Refakturowanie polega na zafakturowaniu odsprzedaży usług bez doliczania jakiejkolwiek marży. Celem refakturowania jest przeniesienie wyłożonych kosztów przez podmiot refakturujący, na podmiot, który z danych usług faktycznie korzystał, mimo, że podmiot refakturujący fizycznie danej usługi nie świadczy. Refakturowanie usług nastąpić może pod tymi jednak warunkami, że strony łączy umowa określająca sprzedaż o charakterze zasadniczym, zaś refakturowanie jest jedynie sprzedażą uboczną służącą realizacji zawartej umowy, odbiorca faktury jest równocześnie odbiorcą refakturowanych usług oraz pomiędzy odbiorcą a wystawcą refaktury istnieje umowa z której wynika, że taka usługa jest przedmiotem świadczenia i odrębnego fakturowania. Przyjęty sposób rozliczenia powinien wynikać z zawartej umowy.

Stosownie do art. 12 ust. 3 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2000 r. Nr 54, póz. 654 ze zm.) za przychody związane z działalnością gospodarczą osiągnięte w roku podatkowym uważa się także należne przychody, choćby nie zostały jeszcze faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont. Zgodnie z art. 12 ust. 3a w/w ustawy za datę powstania przychodu, o którym mowa powyżej uważa się, z zastrzeżeniem ust. 3c i 3d, dzień wystawienia faktury (rachunku), nie później jednak niż ostatni dzień miesiąca, w którym:

1. wydano rzecz, zbyto prawo majątkowe lub

2. wykonano usługę, w tym częściowo wykonano usługę, jeżeli jej częściowe wykonanie stanowi wynikający z umowy lub z odrębnych przepisów tytuł do zapłaty, lub

3. otrzymano zapłatę za wykonanie świadczenia - w pozostałych przypadkach.

Stosownie natomiast do art. 12 ust. 3d ww. ustawy w przypadku rozliczeń z tytułu:

1. dostaw energii elektrycznej, cieplnej lub gazu przewodowego,

2. świadczenia usług telekomunikacyjnych, radiokomunikacyjnych, z wyjątkiem usług opłacanych za pomocą żetonów (monet) lub kart, w tym telefonicznych,

3. usług rozprowadzania wody, gospodarki ściekami oraz wywozu i unieszkodliwiania odpadów- za datę powstania przychodu należnego uważa się wynikający z faktury termin płatności, a jeżeli termin nie jest określony, ostatni dzień miesiąca, w którym wystawiono fakturę.

W stanie faktycznym przedstawionym przez X art. 12a ust. 3d ustawy nie ma zastosowania. Przepis ten bowiem dotyczy rozliczeń przychodów przez producentów i bezpośrednich dostawców wyżej wymienionych usług, a X jest jedynie pośrednikiem w przekazywaniu opłat ze te usługi, poprzez ich refakturowanie. Przyjmuje się, że refakturowanie usług jest możliwe wtedy, gdy strony zawarły między sobą umowę przewidującą taką możliwość. Refakturowanie powinno być w takiej umowie czynnością uboczną, zaś strony powinna łączyć umowa o charakterze zasadniczym (np. umowa najmu lokalu). W związku z tym, iż X nie jest dostawcą wody, energii, usług telekomunikacyjnych, itp., a tylko pośrednikiem w przekazywaniu opłat za te świadczenia, którymi z kolei obciąża najemców, zastosowanie znajduje pkt 3 cytowanego na wstępie art. 12 ust. 3a, co oznacza, że za datę powstania przychodów z tego tytułu należy przyjąć każdorazowo datę wystawienia faktury jednak nie później niż ostatni dzień miesiąca, w którym otrzymano zapłatę.

W świetle przedstawionego stanu faktycznego i prawnego, stanowisko Wojskowej Agencji Mieszkaniowej należy uznać za nieprawidłowe.

Mając powyższe na uwadze, postanowiono jak w sentencji.

Niniejsze postanowienie dotyczy wyłącznie stanu przedstawionego we wniosku oraz obowiązującego w tym stanie faktycznym stanu prawnego.

Pouczenie

Niniejsza interpretacja nie jest wiążąca dla Strony i jest wiążąca dla organów podatkowych oraz organów kontroli skarbowej właściwych dla Strony - do czasu zmiany lub uchylenia (art. 14 § 1 i 2 ustawy - Ordynacja podatkowa).

Na niniejsze postanowienie służy zażalenie do Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie za pośrednictwem Naczelnika tut. Urzędu Skarbowego w terminie 7 dni od dnia doręczenia postanowienia (art. 14a § 4 w związku z art. 236 § 2 pkt 1 ustawy- Ordynacja podatkowa).