1471/DPD1/423/40/40/MK - Zaliczenie do kosztów uzyskania przychodów wydatków związanych ze świadczeniami na rzecz pracowników.

Na podstawie art. 14a § 4 w związku z § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.), po rozpatrzeniu wniosku Strony, z dnia 9 marca 2006 r. (wpływ do tut. Urzędu 10 marca 2006 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w kwestii zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków związanych ze świadczeniami na rzecz pracowników - karnetów umożliwiających korzystanie z zajęć rekreacyjnych (basenu, siłowni itp.), Naczelnik Pierwszego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego w Warszawie, 8722; biorąc pod uwagę przedstawiony stan faktyczny oraz stan prawny

uznać stanowisko Strony za nieprawidłowe.

Z przedstawionego przez Stronę stanu faktycznego wynika, że praca wykonywana przez pracowników Spółki jest pracą na stanowiskach wyposażonych w monitory ekranowe. Jest również pracą monotonną, uciążliwą, w pozycji wymuszonej co powoduje obciążenia układu mięśniowo - szkieletowego pracowników. Karnety przeznaczone są dla pracowników, którzy odczuwają potrzebę skorzystania z zajęć rekreacyjnych i przechowywane są w Spółce w miejscu ogólnie dostępnym. Możliwość skorzystania ma każdy z pracowników w odpowiadającym mu czasie i z częstotliwością, jaką uzna za niezbędną, ponieważ nie są to karnety imienne. Zdaniem Spółki wydatki poniesione na karnety na zajęcia rekreacyjne związane są z prowadzoną przez podatnika działalnością, mają na celu poprawę kondycji fizycznej pracowników, zmniejszając ryzyko zawodowe związane z wykonywaną pracą i ryzyko powstania chorób zawodowych, a przez to zwiększają efektywność wykonywanej pracy. W związku z tym w ocenie Spółki przy ustalaniu dochodu stanowiącego podstawę opodatkowania Spółka ma prawo do pomniejszenia osiągniętych przychodów o koszty związane z wydatkami poniesionymi na karnety umożliwiające korzystanie z zajęć rekreacyjnych przez swoich pracowników.

W ocenie Naczelnika tut. Urzędu Skarbowego przedstawiona przez Stronę argumentacja jest nieprawidłowa. Zgodnie z treścią art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 z późn. zm.) kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 ustawy. Zgodnie z powyższymi uregulowaniami podatnik ma możliwość odliczenia dla celów podatkowych wszelkich wydatków, pod warunkiem, że wykaże ich bezpośredni związek z prowadzoną działalnością gospodarczą lub inną działalnością zarobkową, a ich poniesienie ma lub może mieć bezpośredni wpływ na wielkość osiągniętego przychodu. Aby dany wydatek mógł być zakwalifikowany do kosztów uzyskania przychodów muszą być spełnione łącznie dwa warunki, a mianowicie: wydatek musi być poniesiony w celu uzyskania przychodu, wydatek nie może znajdować się w grupie wydatków określonych w art. 16 ust. 1 ww. ustawy.

Zatem zasadniczo każdy wydatek celowo poniesiony z zamiarem uzyskania przychodu, poza wyraźnie wskazanymi w art. 16 ust. 1 ustawy o p.d.o.p., powinien być uznany za koszt uzyskania przychodów. Według art. 16 ust. 1 pkt 45 ww. ustawy do kosztów uzyskania przychodów nie zalicza się wydatków pracodawcy na działalność socjalną, o której mowa w przepisach o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych; kosztem uzyskania przychodów są jednak świadczenia urlopowe wypłacone zgodnie z przepisami o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych. Ww. przepis w swoim uregulowaniu prawnym odsyła do wykładni systemowej zewnętrznej, tj. do zastosowania ustawy z dnia 4 marca 1994 r. o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych (Dz. U. z 1996 r. Nr 70 poz. 335 z późn. zm.). Definicję działalności socjalnej zawiera art. 2 ust. 1 cyt. ustawy, zgodnie z którym przez działalność socjalną należy rozumieć usługi świadczone przez pracodawców na rzecz różnych form wypoczynku, działalności kulturalno-oświatowej, sportowo-rekreacyjnej, udzielanie pomocy materialnej-rzeczowej lub finansowej, a także zwrotnej lub bezzwrotnej pomocy na cele mieszkaniowe na warunkach określonych umową. Zatem wydatki poniesione przez Spółkę na karnety umożliwiające pracownikom korzystanie z zajęć rekreacyjnych, mieścić się będą niewątpliwie w ww. definicji działalności socjalnej w związku z czym nie mogą być one zaliczone przez Spółkę do kosztów uzyskania przychodów. Jednakże należy zauważyć, iż Spółka na podstawie art. 16 ust. 1 pkt 9 lit. a) ustawy o p.d.o.p. ma prawo zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów podstawowe odpisy i wpłaty na fundusz świadczeń socjalnych, którego obowiązek obligatoryjnego tworzenia spoczywa zgodnie z art. 3 ustawy o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych na pracodawcy zatrudniającym powyżej dwudziestu pracowników w przeliczeniu na pełne etaty.

Mając powyższe na uwadze, postanowiono jak na wstępie. Niniejsze postanowienie dotyczy wyłącznie stanu faktycznego przedstawionego we wniosku oraz obowiązującego w tym stanie faktycznym stanu prawnego.