1471/DPD1/423-132/05/SG - Zaliczenie do kosztów uzyskania przychodów kwoty odszkodowania wypłaconego przez spółkę w związku z rozwiązaniem porozumienia o współpracy.

Pisma urzędowe
Status:  Aktualne

Pismo z dnia 27 marca 2006 r. Pierwszy Mazowiecki Urząd Skarbowy w Warszawie 1471/DPD1/423-132/05/SG Zaliczenie do kosztów uzyskania przychodów kwoty odszkodowania wypłaconego przez spółkę w związku z rozwiązaniem porozumienia o współpracy.

POSTANOWIENIE

Na podstawie art. 14a § 4 w zw. z § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.), po rozpatrzeniu wniosku z dnia 29 grudnia 2005 r. (data wpływu do tut. Urzędu 30 grudnia 2005 r.), o udzielenie pisemnej informacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego, tekst jedn. zaliczania do kosztów uzyskania przychodów kwoty odszkodowania wypłaconego przez Spółkę z tytułu rozwiązania umowy, Naczelnik Pierwszego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego w Warszawie ... biorąc pod uwagę przedstawiony stan faktyczny oraz stan prawny

postanawia:

uznać stanowisko Strony za prawidłowe.

UZASADNIENIE

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, że Spółka wraz ze spółkami zależnymi prowadzi działalność w zakresie produkcji, handlu i dystrybucji chemikaliów. W dniu 18 listopada 1999 r. Spółka zawarła z dwoma podmiotami Porozumienie o współpracy.

Porozumienie przewidywało m.in. włączenie siedmiu wymienionych w nim stacji benzynowych, z których cztery były własnością Spółki, do sieci X. W szczególności stacje te zostały wydzierżawione przez X, który zobowiązany został do dokonania dostosowań w ich wystroju, m.in. poprzez zmianę kolorystyki oraz montaż elementów profilowych charakterystycznych dla stacji sieci X.

W celu bardziej precyzyjnego uregulowania zasad współpracy określonych w Porozumieniu, zawarte zostały umowy szczegółowe: dzierżawy, poddzierżawy i sprzedaży stałej, a także umowa przeładunkowa, umowa o świadczenie usług przewozowych oraz umowa zlecenia usług związanych z wytwarzaniem i składowaniem oleju opałowego. Umowy powyższe, mające formę załączników do Porozumienia z 18 listopada 1999 r., stanowiły jego integralną część.

W roku 2005 Spółka podjęła decyzję o innym zagospodarowaniu majątku będącego przedmiotem Porozumienia z listopada 1999 r. i związanych z nim umów dzierżawy. W związku z powyższym Spółka postanowiła zakończyć współpracę z X poprzez rozwiązanie ww. Porozumienia wraz z umowami szczegółowymi stanowiącymi w postaci załączników jego integralną część.

Podstawą zakończenia współpracy była ugoda zawarta przez strony w dniu 24 maja 2005 r., w której ustalono, że z tytułu rozwiązania Porozumienia wraz z umowami szczegółowymi, Spółka wypłaci na rzecz X odszkodowanie w kwocie 1.500.000,00 PLN.

Po podpisaniu ugody kończącej współpracę z X Spółka odzyskała pełną możliwość dysponowania majątkiem w postaci czterech stacji benzynowych i podjęła działania zmierzające do ich sprzedaży. Do dnia złożenia przedmiotowego wniosku Spółka sprzedała jedną z czterech posiadanych przez siebie stacji.

Stanowisko Spółki

Zdaniem Spółki kwota odszkodowania wypłacona przez Spółkę tytułem rozwiązania Porozumienia o współpracy została przez Spółkę poniesiona w celu uzyskania przychodu i nie należy do kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

W związku z powyższym przedmiotowy wydatek spełnia warunki pozwalające zaliczyć go do kosztów uzyskania przychodów w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Strona wywodzi przy tym, iż wypłaconego odszkodowania nie należy rozpatrywać w kontekście art. 16 ust. 1 pkt 22 ww. ustawy, bowiem treść tego przepisu wskazuje, że zamiarem ustawodawcy było wyłączenie z kosztów uzyskania przychodów jedynie kar umownych i odszkodowań wypłacanych ze ściśle określonych tytułów. Uznanie, że odszkodowanie z tytułu rozwiązania umowy nie stanowi kosztu uzyskania przychodu, nie znajduje więc uzasadnienia w tym przepisie. Potwierdzenie poprawności takiego stanowiska znaleźć można m.in. w pismach MF z dnia 5 maja 1997 r. (Nr PO 3-MD-722-114/97) oraz z dnia 3 września 1999 r. (Nr PB3-2470/GM-722-357/99).

Spółka przytacza również wyrok NSA z dnia 27 stycznia 2003 r. (sygn. akt III SA 1652/01), w którym orzeczenie dotyczy bardzo zbliżonej sytuacji, w której doszło do rozwiązania umowy najmu i wypłaty określonych świadczeń pieniężnych.

Wypełnieniem powyższych założeń w rozważanym stanie faktycznym wg Spółki jest to, że:

1.

przychodem, który chciała osiągnąć Spółka, jest przychód ze sprzedaży elementów majątku w postaci stacji benzynowych,

2.

w celu uzyskania pełni praw do majątku, co warunkowało przeprowadzenie transakcji sprzedaży i osiągnięcie przychodu z tego tytułu, Spółka podjęła decyzje o zakończeniu współpracy z X,

3.

warunkiem zakończenia współpracy i zawarcia ugody była zapłata przez Spółkę na rzecz X kwoty l 500.000 PLN.

W tym właśnie, zdaniem Spółki, wyraża się związek przyczynowo-skutkowy między wydatkiem na rozwiązanie Porozumienia a przychodem ze sprzedaży stacji. Ponieważ kwota uzyskana ze sprzedaży stacji benzynowych stanowi przychód podatkowy w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, to nie ma żadnych podstaw do tego, by odmówić Spółce prawa do uznania za koszt podatkowy wypłaconego odszkodowania, stanowiącego wydatek poniesiony w celu uzyskania tego przychodu.

Przepisy prawa podatkowego mające zastosowanie w sprawie:

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 z późn. zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

Powyższy przepis stanowi swoistą klauzulę generalną, jednakże nie definiuje on wszystkich elementów składających się na pojęcie kosztów uzyskania przychodów. Ustanawia on bardzo pojemną regułę, w myśl której zasadniczo każdy wydatek celowo poniesiony z zamiarem uzyskania przychodu powinien być uznany za koszt uzyskania tego przychodu, chyba że został wymieniony w katalogu kosztów nie stanowiących kosztów uzyskania przychodu, zawartym w art. 16 ust. 1 tej ustawy.

Art. 16 ust. 1 pkt 22 tej ustawy stanowi, że za koszty uzyskania przychodów nie uważa się kar umownych i odszkodowań z tytułu wad dostarczonych towarów, wykonanych robót i usług oraz zwłoki w dostarczeniu towaru wolnego od wad albo zwłoki w usunięciu wad towarów albo wykonanych robót i usług.

Do kosztów uzyskania przychodu nie mogą być zaliczone zatem poniesione kary umowne oraz zapłacone odszkodowania tylko z tytułów wyraźnie określonych w ww. artykule, tekst jedn. z tytułu:

1.

wad dostarczonych towarów, wykonanych robót i usług,

2.

zwłoki w dostarczeniu towaru wolnego od wad,

3.

zwłoki w usunięciu wad towarów albo wykonanych robót i usług.

Wszystkie wskazane wyżej kary umowne i odszkodowania wiążą się z nienależytym wykonywaniem zobowiązań.

Natomiast w przedmiotowym stanie faktycznym odszkodowanie z tytułu rozwiązania umowy nie ma nic wspólnego z nienależytym wykonaniem przez spółkę zobowiązań.

W tej sytuacji ww. wydatek należy rozpatrywać w kontekście art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Dzięki rozwiązaniu umowy Spółka odzyskała pełną możliwość dysponowania stacjami benzynowymi. Bez wypłacenia odszkodowania nie byłoby to możliwe. Tym samym Spółka nie mogłaby podjąć działań zmierzających do sprzedaży tych stacji benzynowych. Sprzedaż zaś bezpośrednio ma związek z powstaniem w Spółce przychodu. Zachowany więc został podstawowy warunek w postaci związku przyczynowo - skutkowego zachodzącego pomiędzy poniesionym wydatkiem a powstałym z tego tytułu przychodem. Zatem na podstawie art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych Spółka ma możliwość zaliczenia kosztu odszkodowania z tytułu rozwiązania umowy do kosztów uzyskania przychodów.

Mając powyższe na uwadze, postanowiono jak na wstępie.

Niniejsze postanowienie dotyczy wyłącznie stanu faktycznego przedstawionego we wniosku oraz obowiązującego w tym stanie faktycznym stanu prawnego.

POUCZENIE

Niniejsza interpretacja nie jest wiążąca dla Strony i jest wiążąca dla organów podatkowych oraz organów kontroli skarbowej właściwych dla Strony ???; do czasu jej zmiany lub uchylenia (art. 14b § 1 i 2 ustawy - Ordynacja podatkowa). Na niniejsze postanowienie służy Stronie zażalenie do Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie, za pośrednictwem Naczelnika tut. Urzędu Skarbowego (art. 14a § 4 ustawy - Ordynacja podatkowa).

Opublikowano: http://sip.mf.gov.pl