1471/DPD1/423-125/05/SG/1 - Dokumentowanie transakcji sprzedaży towarów fakturą nieuwzględniającą polskich znaków

Pytanie podatnika

Pytanie dotyczy potwierdzenia prawidłowości dokumentowania przychodów Spółki dla celów podatku CIT, w szczególności wystawiania przez Spółkę faktur w języku polskim bez użycia specyficznych polskich znaków (ą, ć, ę, itd).

Postanowienie

Na podstawie art. 14a § 4 w zw. z § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.), po rozpatrzeniu wniosku, z dnia 20.12.2005 r. (data wpływu do tut. Urzędu 20.12.2005 r.), uzupełnionego pismem z dnia 07.02.2006 r. (data wpływu do Urzędu 13.02.2006 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego, tj. potwierdzenia prawidłowości dokumentowania przychodów Spółki dla celów podatku CIT, w szczególności wystawiania przez Spółkę faktur w języku polskim bez użycia specyficznych polskich znaków (ą, ć, ę, itd), Naczelnik Pierwszego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego w Warszawie biorąc pod uwagę przedstawiony stan faktyczny oraz stan prawny

postanawia:

uznać stanowisko Strony za prawidłowe.

Uzasadnienie

Spółka prowadzi sprzedaż specjalistycznego sprzętu medycznego na rzecz polskich odbiorców. Obecnie w Spółce prowadzone są prace związane z wdrożeniem nowego systemu przetwarzania danych, obejmującego również ewidencję finansowo-księgową. Projektant systemu przewiduje jego wspólne stosowanie przez szereg jednostek położonych w różnych regionach świata należących do tej samej grupy kapitałowej. Z nowym systemem mogą wiązać się jednak pewne ograniczenia.

Zgodnie z przepisami ustawy o rachunkowości, Spółka prowadzi księgi rachunkowe w języku polskim, jednak ze względów technicznych we wdrażanym przez Spółkę systemie brak jest możliwości używania polskich znaków (ą, ć, ę, itd). W konsekwencji, faktury sprzedaży oraz inne dokumenty księgowe nie uwzględniają polskich znaków, np. zamiast znaków "ą", "ę" stosowane są odpowiednio litery "ą", "ę".

W związku z wyżej przedstawionym stanem faktycznym Spółka wnosi o potwierdzenie stanowiska, czy wystawione przez Spółkę w języku polskim bez użycia specyficznych polskich znaków, prawidłowo dokumentują transakcje gospodarcze Spółki w punktu widzenia ewidencji podatkowej, w szczególności jej przychody dla celów podatku CIT. Jednocześnie, czy opisany wyżej sposób wystawiania dokumentów księgowych nie wyklucza możliwości zaliczenia poniesionych wydatków do kosztów uzyskania przychodów dla celów CIT przez odbiorców takich faktur.

Stanowisko Spółki

Zdaniem Spółki przepisy dotyczące opodatkowania podatkiem CIT nie zawierają specyficznych regulacji, które szczegółowo określają wymogi dotyczące prawidłowego udokumentowania transakcji dla celów tego podatku. Zdaniem Spółki, w takiej sytuacji, zgodnie z przyjętą praktyką, należy odwołać się do przepisów podatkowych, które wprost regulują omawianą kwestię. W związku z tym, iż omawiane transakcje podlegają opodatkowaniu podatkiem VAT, zdaniem Spółki zastosowanie znajdą przepisy o VAT określające wymogi dotyczące prawidłowego wystawiania faktur.

W opinii Spółki przedmiotowe faktury prawidłowo dokumentują transakcje zawierane pomiędzy Spółką i jej kontrahentami, polegające na dostawie sprzętu medycznego, tj. przychody Spółki dla celów CIT, oraz prawo kontrahentów Spółki do zaliczenia poniesionych wydatków do kosztów uzyskania przychodów dla celów CIT.

Przepisy prawa podatkowego mające zastosowanie w sprawie:

Ustalenie przychodów do opodatkowania dla celów podatku dochodowego od osób prawnych reguluje przepis art. 12 ust. 1 ustawy z dnia 15.02.1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tj. Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 ze zm.), zgodnie z którym przychodami są w szczególności otrzymane pieniądze, wartości pieniężne, w tym również różnice kursowe.

Za przychody związane z działalnością gospodarczą i z działami specjalnymi produkcji rolnej osiągnięte w roku podatkowym, uważa się na podstawie art. 12 ust. 3 w/w ustawy także należne przychody, choćby nie zostały jeszcze faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont. Powstanie przychodu z działalności gospodarczej związane jest, z pewnymi wyjątkami, z faktem wystawienia faktury (rachunku) - art. 12 ust. 3a wyżej cyt. ustawy.

Jak Spółka trafnie zauważa w swoim stanowisku, przepisy dotyczące opodatkowania podatkiem dochodowym od osób prawnych nie zawierają specyficznych regulacji określających sposób udokumentowania transakcji dla celów tego podatku.

Ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych w art. 9 ust. 1 zobowiązuje jednak podatników do prowadzenia ewidencji rachunkowej zgodnie z odrębnymi przepisami, w sposób zapewniający określenie wysokości dochodu (straty), podstawy opodatkowania i wysokości należnego podatku za rok podatkowy.

Tymi odrębnymi przepisami są przepisy ustawy z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości (tekst jednolity: Dz. U. z 2002 r. Nr 76, poz. 694 ze zm.), która w art. 20 określa, iż podstawą zapisów w księgach rachunkowych są dowody księgowe stwierdzające dokonanie operacji gospodarczej.

Dowody te, muszą spełniać wymogi określone w art. 21 ust. 1 ustawy o rachunkowości, tj.: dowód księgowy powinien zawierać co najmniej:

- określenie rodzaju dowodu i jego numeru identyfikacyjnego,

- określenie stron (nazwy, adresy) dokonujących operacji gospodarczej,

- opis operacji oraz jej wartość, jeżeli to możliwe, określoną także w jednostkach naturalnych,

- datę dokonania operacji, a gdy dowód został sporządzony pod inną datą - także datę sporządzania dowodu,

- podpis wystawcy dowodu oraz osoby, której wydano lub od której przyjęto składniki aktywów,

- stwierdzenie sprawdzenia i zakwalifikowania dowodu do ujęcia w księgach rachunkowych przez wskazanie miesiąca oraz sposobu ujęcia dowodu w księgach rachunkowych (deklaracja), podpis osoby odpowiedzialnej za te wskazania

Zgodnie zaś z art. 22 ust. 1 cytowanej wyżej ustawy o rachunkowości dowody księgowe powinny być rzetelne, to jest zgodne z rzeczywistym przebiegiem operacji gospodarczej, którą dokumentują, kompletne, zawierające co najmniej dane określone w art. 21, oraz wolne od błędów rachunkowych.

Zdaniem Naczelnika tut. Urzędu sposób dokumentowania transakcji sprzedaży towarów fakturą nie uwzględniającą polskich znaków, nie wyklucza możliwości uznania go za prawidłowy dla celów podatku dochodowego od osób prawnych. Brak polskich znaków "ą", "ę" itp., nie stanowi dla celów podatku dochodowego przesłanek wykluczających wystawiane przez Spółkę dokumenty, jako nie spełniające wymogów dowodu księgowego.

Ponadto tut. organ podatkowy pragnie zauważyć, że skoro dowód księgowy prawidłowo dokumentuje osiągane przez Spółkę przychody ze sprzedaży, to jednocześnie stanowi podstawę udokumentowania kosztów uzyskania przychodów dla odbiorców przedmiotowych dokumentów.

Mając powyższe na uwadze, postanowiono jak na wstępie.

Niniejsze postanowienie dotyczy wyłącznie stanu faktycznego przedstawionego we wniosku oraz obowiązującego w tym stanie faktycznym stanu prawnego.

Pouczenie

Niniejsza interpretacja nie jest wiążąca dla Strony i jest wiążąca dla organów podatkowych oraz organów kontroli skarbowej właściwych dla Strony do czasu jej zmiany lub uchylenia (art. 14b § 1 i 2 ustawy - Ordynacja podatkowa). Na niniejsze postanowienie służy Stronie zażalenie do Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie, za pośrednictwem Naczelnika tut. Urzędu Skarbowego (art. 14a § 4 ustawy-Ordynacja podatkowa).