1462-IPPB6.4510.24.2017.2.AZ - Brak obowiązku wyłączenia z kosztów uzyskania przychodów odpisów amortyzacyjnych od tej części wartości środka trwałego, która odpowiada uiszczonej przez Leasingobiorcę opłacie wstępnej w kasie Dealera, rozliczonej pomiędzy Dealerem a Wnioskodawcą w formie kompensaty.

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r. poz. 201, z późn. zm.) oraz art. 223 ust. 1 ustawy z dnia 16 listopada 2016 r. o Krajowej Administracji Skarbowej (Dz. U. z 2016 r. poz. 1948, z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 20 stycznia 2017 r. (data wpływu 30 stycznia 2017 r.), uzupełnionym pismem z dnia 30 marca 2017 r. (data nadania 3 kwietnia 2017 r., data wpływu 5 kwietnia 2017 r.) na wezwanie z dnia 23 marca 2017 r. Nr 1462-IPPB6.4510.24.2017.1.AZ (data nadania 23 marca 2017 r., data odbioru 27 marca 2017 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie braku obowiązku wyłączenia z kosztów uzyskania przychodów odpisów amortyzacyjnych od tej części wartości środka trwałego, która odpowiada uiszczonej przez Leasingobiorcę opłacie wstępnej w kasie Dealera, rozliczonej pomiędzy Dealerem a Wnioskodawcą w formie kompensaty - jest prawidłowe.

W dniu 30 stycznia 2017 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie braku obowiązku wyłączenia z kosztów uzyskania przychodów odpisów amortyzacyjnych od tej części wartości środka trwałego, która odpowiada uiszczonej przez Leasingobiorcę opłacie wstępnej w kasie Dealera, rozliczonej pomiędzy Dealerem a Wnioskodawcą w formie kompensaty.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca w ramach prowadzonej działalności gospodarczej świadczy usługi finansowe w zakresie leasingu samochodów. Spółka w swojej ofercie posiada zarówno leasing finansowy jak i operacyjny (dalej: "umowy leasingu") w rozumieniu przepisów ustawy o p.d.o.p. oraz ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2016 r. poz. 2032 z późn. zm., dalej: "ustawa o p.d.o.f.").

Leasingobiorcami (klientami) Spółki są osoby prawne, jednostki organizacyjne nieposiadające osobowości prawnej, jak i osoby fizyczne, które prowadzą działalność gospodarczą,

W ramach świadczenia usług leasingu Spółka współpracuje z podmiotami zewnętrznymi (dalej: "Dealer"). Współpraca ta polega na tym, że leasingobiorca wybiera samochód u Dealera, a następnie Wnioskodawca kupuje ten samochód od Dealera i go finansuje w postaci usługi leasingu.

Leasingobiorca (klient) w ramach realizacji umowy leasingu zobowiązany jest natomiast do ponoszenia różnego rodzaju opłat określonych w umowie leasingu m.in. wstępnej opłaty) leasingowej (inaczej zwanej "czynszem inicjalnym", dalej: "Opłata wstępna").

Wpłaty dokonywane przez Leasingobiorców tytułem Opłaty wstępnej uiszczanie są niekiedy gotówką w kasie Dealera. Wpłaty dokonywane przez Leasingobiorców do kasy Dealera są następnie rozliczane pomiędzy Wnioskodawcą a Dealerem w drodze kompensaty (wpłaty gotówkowe nie są bezpośrednio dokonywane do kasy Spółki).

Schemat rozliczenia umowy leasingu (w szczególności Opłaty wstępnej) pomiędzy Spółką, Dealerem oraz Leasingobiorcą dla ww. transakcji przedstawia się w następujący sposób:

* w celu rozpoczęcia realizacji umowy leasingu (odbioru przedmiotu leasingu, przyjęcia go do używania) Leasingobiorca dokonuje uiszczenia wstępnej opłaty leasingowej gotówką, bezpośrednio w kasie Dealera. Przykładowo, Leasingobiorca dokonuje uiszczenia opłaty wstępnej w wysokości 5.000,00 zł brutto;

* dealer z kolei wystawia na rzecz Spółki fakturę z tytułu sprzedaży samochodu. Przykładowo, kwota brutto widniejąca na fakturze z tytułu sprzedaży samochodu na rzecz Spółki wynosi 50.000,00 zł;

* następnie, Wnioskodawca wystawia na rzecz Leasingobiorcy fakturę na kwotę 5.000,00 zł brutto tytułem uiszczenia Opłaty wstępnej (taka kwota została wpłacona w kasie Dealera);

* w związku z faktem uiszczenia przez Leasingobiorcę opłaty wstępnej w kasie Dealera, kwota do zapłaty przez Spółkę na rzecz Dealera (wynikająca z faktury wystawionej przez Dealera z tytułu sprzedaży samochodu na rzecz Wnioskodawcy - 50.000,00 zł) zostaje pomniejszona o kwotę Opłaty wstępnej uiszczonej przez Leasingobiorcę bezpośrednio w kasie Dealera (5.000,00 zł). Kwota ta wynika z faktury wystawionej przez Spółkę;

* finalnie Wnioskodawca jest zobowiązany do uiszczenia na rzecz Dealera kwoty 45.000,00 zł (5.000,00 zł stanowi kompensatę pomiędzy Wnioskodawcą a Dealerem).

Z dniem 1 stycznia 2017 r. weszła w życie ustawa o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz ustawy o swobodzie działalności gospodarczej z 13 kwietnia 2016 r. (Dz. U. z 2016 r. poz. 780, dalej: "ustawa nowelizująca") wprowadzająca nowe przepisy ograniczające prawo do zaliczenia wydatku do kosztów uzyskania przychodu w przypadku dokonywania opłat gotówkowych, po spełnieniu wymogów dotyczących limitów transakcji.

W związku z literalnym brzmieniem nowych przepisów pojawiła się w Spółce wątpliwość, dotycząca tego czy w przypadku gdy Leasingobiorca ureguluje opłatę wstępną w kasie Dealera (w gotówce) a Dealer rozliczy się ze Spółką z tytułu tej wpłaty w drodze kompensaty, można uznać, że płatność została dokonana za pośrednictwem kompensaty a co za tym idzie limit 15.000 zł nie będzie miał zastosowania.

Wnioskodawca pismem z dnia 30 marca 2017 r. uzupełnił stan faktyczny poprzez wskazanie, że Spółka w ramach prowadzonej działalności gospodarczej zawiera "Generalną Umowę Współpracy w zakresie sprzedaży produktów leasingowych" (dalej: Umowa Generalna) z każdym Dealerem z którym współpracuje. Umowa Generalna szczegółowo reguluje zasady współpracy Stron. Jednym z załączników do Umowy Generalnej jest Załącznik nr 1. W punkcie 4 ww. Załącznika znajduje się zapis, zgodnie z którym " (...) Dealer drukuje decyzję leasingową z systemu informatycznego GINA, na której wskazane są warunki po spełnieniu, których Klient otrzyma finansowanie w X oraz sposób dokonania przez Leasingobiorcę wpłaty Opłaty za Pierwszy Czynsz - o ile jest wymagana (na promesie wskazane jest konto X, ale akceptowalna jest, wpłata Pierwszego Czynszu przez Leasingobiorcę bezpośrednio do Dostawcy) oraz zamówienie na samochód będący przedmiotem leasingu".

X wyjaśnia, iż jako strona finansująca Leasingobiorcy możliwość korzystania z samochodu niebędącego własnością Leasingobiorcy, w dacie zawarcia umowy leasingu nabywa samochód (będący przedmiotem umowy leasingu) od Dealera. Jednocześnie, w sytuacji gdy Leasingobiorca dokona wpłaty z tytułu opłaty wstępnej w kasie Dealera, Dealer do faktury z tytułu sprzedaży pojazdu będącego przedmiotem umowy leasingu załącza stosowaną informację dotyczącą dokonanej opłaty lub wskazuje bezpośrednio w treści faktury informację o przyjęciu opłaty wstępnej od klienta (Leasingobiorcy) oraz podaje informację jaka kwota pozostaje do zapłaty przez Spółkę z tytułu nabycia samochodu.

Spółka podkreśla, iż przedmiot prowadzonej działalności gospodarczej jak również warunki rynkowe i biznesowe w jakich działa zarówno X jak i Dealer, wymuszają niejako taki sposób postępowania przez obie Strony. Spółka nie posiada punktów sprzedaży swoich usług finansowych, potencjalni klienci nie są także obsługiwani w siedzibie Spółki. Jednocześnie otoczenie rynkowe, niezwykle silna konkurencja na rynku samochodowym, jak również preferencje klientów (Leasingobiorców) spowodowały, iż zarówno Spółka jak i Dealer podejmują wszelkie możliwe działania w celu pozyskania klientów. W obecnych warunkach rynkowych klient wymaga aby został kompleksowo obsłużony w jednym miejscu" bez konieczności przemieszczania się przykładowo do banku, leasingodawcy czy też do ubezpieczyciela etc. oraz bez konieczności podejmowania licznych działań na rzecz wielu podmiotów gospodarczych.

Zapłata w kasie Dealera powoduje także, iż klient rzadziej wycofuje się z podjętej decyzji o wyborze samochodu (złożone zamówienie), Dealer szybciej może rozpocząć niezbędne działania zmierzające do sprzedaży samochodu na rzecz klienta (Leasingobiorcy) a Spółka w konsekwencji ma większą pewność co do pozyskania Leasingobiorcy a w konsekwencji przychodów z działalności gospodarczej.

Reasumując, opłata wstępna uiszczana jest przez Leasingobiorców w kasie Dealera z uwagi na ekonomiczne przesłanki obydwu Stron, tj.:

* otoczenie konkurencyjne w jakim funkcjonują zarówno Spółka jak i Dealerzy,

* brak własnych punktów sprzedaży usług finansowych oferowanych przez X,

* możliwość osiągania przychodów przez Dealera z tytułu sprzedaży samochodów będących przedmiotem leasingu,

* możliwość osiągania przychodów przez Spółkę z tytułu usług leasingowych w przypadku sprzedaży samochodów przez Dealera, będących przedmiotem leasingu,

* obopólne korzyści ekonomiczne Spółki i Dealera z tytułu takiej formy współpracy,

* wymagania klienta polegające na kompleksowej obsłudze "w jednym miejscu"

- oraz na podstawie zapisów w Umowie Generalnej zawartej pomiędzy X a Dealerem.

Pomiędzy Dealerem a Spółką rozliczane są w formie kompensaty wierzytelności Dealera z tytułu sprzedaży samochodu, będącego przedmiotem leasingu, z wierzytelnościami Spółki z tytułu opłaty wstępnej wynikającej z umowy leasingu, uiszczanej przez Leasingobiorców w kasie Dealera.

W sytuacji gdy Leasingobiorca dokona wpłaty z tytułu opłaty wstępnej w kasie Dealera, Dealer do faktury z tytułu sprzedaży pojazdu będącego przedmiotem umowy leasingu załącza stosowaną informację dotyczącą dokonanej opłaty lub wskazuje bezpośrednio w treści faktury informację o przyjęciu opłaty wstępnej od klienta (Leasingobiorcy) oraz podaje informację jaka kwota pozostaje do zapłaty przez Spółkę z tytułu nabycia samochodu.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy w światle art. I5d ust. 1 ustawy o p.d.o.p., który to przepis obowiązuje od 1 stycznia 2017 r., w przedstawionym stanie faktycznym, Wnioskodawca będzie zobowiązany do wyłączenia z kosztów uzyskania przychodów odpisów amortyzacyjnych od tej części wartości środka trwałego która odpowiada uiszczonej przez Leasingobiorcę opłacie wstępnej w kasie Dealera i która zostanie finalnie rozliczona pomiędzy Dealerem a Spółką poprzez kompensatę (potrącenie wzajemnych wierzytelności)?

Zdaniem Wnioskodawcy, Spółka będzie miała prawo do zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów odpisów amortyzacyjnych w pełnej wysokości a więc również od tej części wartości początkowej środka trwałego która odpowiada uiszczonej przez Leasingobiorcę opłacie wstępnej i która zostanie rozliczona poprzez kompensatę (potrącenie wzajemnych wierzytelności) pomiędzy Dealerem a Spółką. Nie ma przy tym znaczenia fakt, że Opłata wstępna została uprzednio uregulowana przez Leasingobiorcę w kasie Dealera (gotówką). Istotny jest fakt, że pomiędzy Wnioskodawcą a Dealerem doszło do skompensowania wzajemnej należności, która odpowiada uiszczonej przez Leasingobiorcę Opłacie wstępnej.

W efekcie powyższego, art. 15d ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2016 r. poz. 1888, z późn. zm., dalej: ustawa o p.d.o.p.) obowiązujący od 1 stycznia 2017 r., nie znajdzie zastosowania w analizowanym stanie faktycznym.

Limit 15.000,00 zł nie obejmuje potrącania wzajemnych wierzytelności (kompensat)

Kwestie związane z obniżeniem do 15.000,00 zł progu wartościowego transakcji, po przekroczeniu którego istnieje obowiązek dokonywania lub przyjmowania płatności związanych z wykonywaną działalnością gospodarczą za pośrednictwem rachunku płatniczego przedsiębiorcy uregulowane zostały w art. 15d ust. 1 ustawy o p.d.o.p. W myśl tego przepisu (obowiązującego od 1 stycznia 2017 r.) podatnicy nie zaliczają do kosztów uzyskania przychodów kosztu w tej części, w jakiej płatność dotycząca transakcji określonej w art. 22 ustawy z dnia 2 lipca 2004 r. o swobodzie działalności gospodarczej (Dz. U. z 2015 r. poz. 584, z późn. zm.) została dokonana bez pośrednictwa rachunku płatniczego.

Zgodnie natomiast z przywołanym w zacytowanym powyżej art. 15d ust. 1 ustawy o p.d.o.p., art. 22 ustawy z dnia 2 lipca 2004 r. o swobodzie działalności gospodarczej (Dz. U. z 2015 r. poz. 584, z późn. zm., dalej: "USDG") w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2017 r., dokonywanie lub przyjmowanie płatności związanych z wykonywaną działalnością gospodarczą następuje za pośrednictwem rachunku płatniczego przedsiębiorcy, w każdym przypadku, gdy:

Z kolei, zgodnie z art. 15d ust. 2 ustawy o p.d.o.p. w przypadku zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów kosztu w tej części, w jakiej płatność dotycząca transakcji określonej w art. 22 ustawy z dnia 2 lipca 2004 r. o swobodzie działalności gospodarczej została dokonana bez pośrednictwa rachunku płatniczego, podatnicy:

- w miesiącu, w którym została dokonana płatność bez pośrednictwa rachunku płatniczego.

W myśl natomiast art. 15d ust. 3 ustawy o p.d.o.p. przepisy ust. 1 i 2 stosuje się odpowiednio w przypadku:

W pierwszej kolejności Wnioskodawca zauważa, iż przytoczony przepis art. 15d ust. 1 ustawy o p.d.o.p. odnosi się tylko do jednej z form regulowania zobowiązań, tj. "płatności", która może być dokonana gotówkowo lub bezgotówkowo, nie dotyczy natomiast regulowania zobowiązań w drodze kompensaty.

Dla oceny zatem, czy przepis art. 15d ust. 1 ustawy o p.d.o.p. (odwołujący się do treści art. 22 USDG) będzie miał zastosowanie w przedstawionym stanie faktycznym, kluczowa jest analiza, czy uregulowanie zobowiązania w formie kompensaty (w tym przypadku rozliczenie Opłaty wstępnej pomiędzy Wnioskodawcą a Dealerem) może być uznane za płatność, o której mowa w art. 15d ust. 1 ustawy o p.d.o.p. oraz w art. 22 USDG.

Zgodnie z przepisami Kodeksu cywilnego (ustawa z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny, Dz. U. z 2016 r. poz. 380, dalej: "Kodeks cywilny") potrącenie wierzytelności jest jedną z form wygaśnięcia zobowiązania w wyniku wykonania świadczenia poprzez umorzenie wzajemnych wierzytelności między stronami, Zgodnie natomiast z art. 498 Kodeksu cywilnego wygaśnięcie zobowiązania przez potrącenie (tj. kompensata wzajemnych wierzytelności), następuje wówczas, gdy dwie osoby są jednocześnie względem siebie dłużnikami i wierzycielami, każda z nich może potrącić swoją wierzytelność z wierzytelności drugiej strony, jeżeli przedmiotem obu wierzytelności są pieniądze lub rzeczy tej samej jakości oznaczone tylko co do gatunku, a obie wierzytelności są wymagalne i mogą być dochodzone przed sądem lub przed innym organem państwowym. Skutkiem potrącenia jest, zgodnie z art. 498 Kodeksu cywilnego, wzajemne umorzenie wierzytelności do wysokości wierzytelności niższej. Jednocześnie, na podstawie art. 353¹ Kodeksu cywilnego, zgodnie z którym strony zawierające umowę mogą ułożyć stosunek prawny według swego uznania, byleby jego treść lub cel nie sprzeciwiały się właściwości (naturze) stosunku, ustawie ani zasadom współżycia społecznego, dopuszczalne jest dokonanie potrącenia umownego, w drodze umownego zapisu dopuszczającego potrącenia przez strony.

Zgodnie z powyższym, kompensata, stanowi jedną z form uregulowania należności (wygaśnięcia zobowiązania). Pojęcie "uregulowania należności" jest natomiast pojęciem szerszym od pojęcia "płatności", które to pojęcie zawarte jest w art. 15d ustawy o p.d.o.p. oraz art. 22 USDG. Pomimo, że ustawodawca nie określił, co należy rozumieć przez "uregulowanie" zobowiązania, w ocenie Wnioskodawcy, pojęcie to należy rozumieć szeroko, tj, jako każdą dopuszczalną prawnie formę rozliczeń, skutkującą wygaśnięciem zobowiązania, np.: gotówkową, bezgotówkową (np. polecenie przelewu, polecenie zapłaty), a także potrącenie (kompensatę). W konsekwencji, kompensaty nie należy utożsamiać z płatnością - są to bowiem dwie różne formy uregulowania wierzytelności, których skutkiem jest wygaśnięcie zobowiązania. Przedstawione powyżej rozumienie pojęcia "uregulowania należności" potwierdzają również organy podatkowe w wydawanych interpretacjach indywidualnych. Tylko tytułem przykładu wskazać można m.in. pismo Ministra Finansów - Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy z 3 kwietnia 2014 r., nr ITPB3/423-11/14/PS, w którym stwierdzono, że: "(...) Zgodnie ze słownikiem języka polskiego (...) "uregulować" znaczy m.in. "uiścić jakąś należność". (...) Z kolei, "uiścić - uiszczać" oznacza "uregulować należność za coś". Natomiast "uiszczać się", zgodnie z powyższym słownikiem, oznacza "wywiązać się z jakiegoś zobowiązania finansowego". W konsekwencji należy uznać, iż "uregulować", zgodnie z literalnym brzmieniem, oznacza spełnienie świadczenia skutkującego wywiązaniem się z zobowiązania finansowego, a w konsekwencji - wygaśnięciem zobowiązania". Co więcej, zdaniem Wnioskodawcy, przepisy ustaw podatkowych dotyczące "zapłaty" danej należności obejmują swym zakresem jedynie takie sytuacje, w ramach których następuje przekazanie określonej kwoty pieniędzy pomiędzy dłużnikiem a wierzycielem. Natomiast przepisy te nie dotyczą sytuacji, w których następuje uregulowanie należności w innej formie, np. w drodze kompensaty. W ocenie Wnioskodawcy, analizowany przepis art. 22 USDG odnosi się do uregulowania należności jedynie w formie płatności gotówkowej oraz za pośrednictwem rachunku bankowego. Z całą pewnością nie dotyczy on natomiast sytuacji uregulowania zobowiązania w formie kompensaty (potrącenia wierzytelności).

Co ważne, Ministerstwo Finansów na swojej stronie internetowej opublikowało komunikat, w którym wskazano, że przepisy analizowanej ustawy odnoszącej się do skutków podatkowych regulowania płatności transakcyjnych w formie gotówkowej nie znajdują zastosowania do innych form regulowania zobowiązań, które mają charakter płatności i nie są związane z rachunkiem bankowym. W efekcie - jak zostało jednoznacznie wskazane w komunikacie - takie formy regulowania zobowiązań, jak m.in. kompensata (potrącenie) nie mieszczą się w zakresie przedmiotowej regulacji, gdyż strony umowy nie dokonują płatności, które mogłyby być nim objęte.

Stanowisko Spółki w przedmiotowym zakresie (w kontekście tego, że wprowadzony przepis nie dotyczy regulowania zobowiązań w formie kompensaty) znajduje potwierdzenie również w pismach wydawanych przez organy podatkowe. Tylko tytułem przykładu wskazać można m.in. na następujące (przykładowe) interpretacje indywidualne:

* Ministra Rozwoju i Finansów - Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z dnia 10 stycznia 2017 r., nr 2461-IBPB-1-3.4510.1046.2016.1.PC;

* Ministra Rozwoju i Finansów - Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z dnia 5 stycznia 2017 r., nr 2461-IBPB-1-3.4510.1044.2016.1.TS;

* Ministra Rozwoju i Finansów - Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z dnia 12 grudnia 2017 r., nr 3063-ILPB2.4510.137.2016.l.PS;

* Ministra Rozwoju i Finansów - Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu z dnia 6 grudnia 2017 r., nr 3063-ILPB2.4510.136.2016.1.PS.

W kontekście tego co zostało przedstawione powyżej Wnioskodawca stoi na stanowisku, że przepis art. 15d ustawy o p.d.o.p., który obowiązuje od 1 stycznia 2017 r., nie dotyczy sytuacji przedstawionej w analizowanym stanie faktycznym a więc kompensowania (potrącenia) wzajemnych wierzytelności (tu: Opłaty wstępnej) pomiędzy Spółką a Dealerem.

Zaliczenie do kosztów uzyskania przychodów tej wartości środka trwałego która odpowiada Opłacie wstępnej finalnie rozliczonej w drodze kompensaty pomiędzy Spółką a Dealerem

Mając na uwadze powyższe (fakt, że przepisy art. 15d ustawy o p.d.o.p. nie dotyczą regulowania zobowiązań w drodze kompensaty), Wnioskodawca stoi na stanowisku, że będzie mógł zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów pełną wysokość odpisów amortyzacyjnych (tu: od wartości samochodu w wysokości 50.000,00 zł) a więc również od tej części wartości środka trwałego która odpowiada uiszczonej przez Leasingobiorcę Opłacie wstępnej w kasie Dealera i która zostanie finalnie rozliczona poprzez kompensatę (potrącenie wzajemnych wierzytelności) pomiędzy Dealerem a Spółką (tu: w wysokości 5.000,00 zł).

Nie ma przy tym znaczenia fakt, że Oplata wstępna została uprzednio uregulowana przez Leasingobiorcę w kasie Dealera (gotówką). W szczególności, w niniejszym przypadku istotny jest fakt, że pomiędzy Wnioskodawcą a Dealerem finalnie doszło do skompensowania wzajemnej należności, która odpowiada uiszczonej przez Leasingobiorcę Opłacie wstępnej, a która to kwota wynikała następnie z faktury wystawionej przez Spółkę na rzecz Leasingobiorcę (klienta).

Biorąc pod uwagę powyższe, jeżeli Leasingobiorca ureguluje Opłatę wstępną w kasie u Dealera (w gotówce), a Dealer rozliczy się następnie z Wnioskodawcą tytułu tej wpłaty w drodze kompensaty, można uznać że płatność została dokonana za pośrednictwem kompensaty (na potrzeby limitu 15.000,00 zł).

Reasumując, zdaniem Wnioskodawcy art. 15d ustawy o p.d.o.p., obowiązujący od 1 stycznia 2017 r., nie będzie miał zastosowania w przypadku uregulowania zobowiązań w formie kompensaty.

Wnioskodawca nie będzie zatem zobowiązany do wyłączenia z kosztów uzyskania przychodów tej części wydatków (Opłaty wstępnej), która zostanie uregulowana poprzez kompensatę (potrącenie wzajemnych wierzytelności).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawie, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2016 r. poz. 718, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.