1462-IPPB5.4510.956.2016.1.BC

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r. poz. 613 z późn. zm.) oraz § 4 pkt 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r. poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Rozwoju i Finansów stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z dnia 19 października 2016 r. (data wpływu 21 października 2016 r.), uzupełnione pismem z dnia 5 stycznia 2017 r. (data wpływu 11 stycznia 2017 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskani przychodów wydatków w ramach:

a. Programu podnoszenia kwalifikacji zawodowych - jest prawidłowe;

b. Programu pożyczkowego - jest nieprawidłowe.

W dniu 21 października 2016 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków w ramach Programu podnoszenia kwalifikacji zawodowych oraz nie uznania za podatnika podatku od niektórych instytucji finansowych Wnioskodawcy udzielającego Pożyczek na rzecz Współpracowników.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Spółka z o.o. z (Wnioskodawca, Spółka) prowadzi działalność gospodarczą w zakresie świadczenia usług marketingowych mających na celu wsparcie procesu sprzedaży towarów i usług przez klientów Spółki. Spółka zatrudnia szereg osób, część z nich na podstawie umów o pracę (Pracownicy), zaś pozostałych w oparciu o umowy cywilnoprawne (m.in. umowy zlecenia i umowy o dzieło) (Współpracownicy).

W Spółce wprowadzony został we wrześniu 2016 r. Pracowniczy Program Jubileuszowy (Program). Celem Programu jest wzmocnienie lojalności Pracowników oraz Współpracowników Spółki poprzez dofinansowanie przez Spółkę kosztów związanych z:

Programem zostały objęte osoby będące pracownikami Spółki w rozumieniu postanowień Ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. Kodeks pracy, a także osoby zatrudnione przez Spółkę w oparciu o umowy cywilnoprawne (m.in. umowy zlecenie, umowy o dzieło itp.) (Pracownicy i Współpracownicy łącznie zwani dalej także Uczestnikami).

W ramach Programu podnoszenia kwalifikacji zawodowych Spółka, na uzasadniony pisemny wniosek Uczestnika, może udzielić mu dofinansowania na:

Wniosek o dofinansowanie Podnoszenia kwalifikacji zawodowych powinien zawierać:

W przypadku uwzględnienia wniosku przyznawane jest prawo do otrzymania dofinansowania.

Wymogiem otrzymania przyznanego dofinansowania jest zawarcie ze Spółką umowy określającej wzajemne prawa i obowiązki stron (Umowa o podnoszenie kwalifikacji zawodowych).

Dofinansowanie wypłacane jest bezpośrednio na rachunek bankowy podmiotu świadczącego usługę podnoszenia kwalifikacji zawodowych niezwłocznie po okazaniu przez Uczestnika faktury za tą usługę. Uczestnik, któremu przyznane zostało dofinansowanie i który zawarł ze Spółką Umowę o podnoszenie kwalifikacji zawodowych, obowiązany jest:

1. Podjąć kształcenie w formie wskazanej we wniosku i kontynuować je przez okres tamże wskazany;

2. Przedstawić Spółce fakturę wystawioną przez podmiot świadczący usługę podnoszenia kwalifikacji zawodowych na kwotę przyznanego dofinansowania lub na kwotę należną za dany etap kształcenia, jeżeli kształcenie finansowane jest częściami za poszczególnego jego etapy;

3. Pozostawać ze Spółką w stosunku pracy lub w zatrudnieniu w oparciu o umowę cywilnoprawną w trakcie podnoszenia kwalifikacji zawodowych i w okresie 2 lat po jego ukończeniu.

Uczestnik podnoszący kwalifikacje zawodowe:

- jest obowiązany do zwrotu dofinansowania udzielonego przez Spółkę, w wysokości proporcjonalnej do okresu zatrudnienia po ukończeniu podnoszenia kwalifikacji zawodowych. Szczegółowe zasady zwrotu dofinansowania określa Umowa o podnoszeniu kwalifikacji zawodowych.

W ramach Programu pożyczkowego Spółka, na uzasadniony pisemny wniosek Uczestnika, może udzielić mu dofinansowania (Pożyczki) na realizację przez Uczestnika jego własnych celów mieszkaniowych. Pod tym pojęciem rozumie się zaspakajanie osobistych potrzeb mieszkaniowych Uczestnika poprzez przeznaczenie środków pieniężnych z Pożyczki na:

Jako Pożyczkę rozumie się nieoprocentowaną (nieodpłatną) pożyczkę na Własne cele mieszkaniowe, udzieloną przez Spółkę na rzecz Uczestnika, na zasadach określonych w Programie pożyczkowym oraz Umowie pożyczki.

Postanowienia Programu pożyczkowego stanowią, że każdy z Uczestników, ubiegających się o uzyskanie Pożyczki od Spółki, zobowiązany jest spełnić identyczne wymagania formalne.

Spółka udziela Pożyczki w kwocie nieprzekraczającej równowartości sześciokrotności miesięcznego wynagrodzenia netto należnego Uczestnikowi za miesiąc poprzedzający złożenie wniosku, jednakże kwota Pożyczki na rzecz pojedynczego Uczestnika nie może przekroczyć limitu określonego przez Spółkę.

W przypadku uwzględnienia Wniosku przyznawane jest prawo do otrzymania Pożyczki - wymogiem otrzymania Pożyczki jest zawarcie Umowy pożyczki ze Spółką.

Uczestnik, któremu zostało przyznane prawo do otrzymania Pożyczki i który zawarł ze Spółką Umowę pożyczki, obowiązany jest:

1. Wydatkować Pożyczkę na Własny cel mieszkaniowy określony we Wniosku;

2. Przedstawiać dokumenty, potwierdzające realizację własnego celu mieszkaniowego, na każde wezwanie Spółki;

3. Dokonać zwrotu Pożyczki na warunkach określonych w Programie pożyczkowym i Umowie pożyczki.

W przypadku gdy:

1. Spółka rozwiąże z Uczestnikiem stosunek pracy bez wypowiedzenia z jego winy, a jeżeli jest osobą zatrudnioną w oparciu o umowę cywilnoprawną wypowie umowę lub odmówi zawarcia kolejnej z przyczyn leżących po stronie Uczestnika, w okresie spłaty Pożyczki;

2. Uczestnik, w okresie wskazanym w pkt 1, rozwiąże stosunek pracy za wypowiedzeniem, z wyjątkiem wypowiedzenia umowy o pracę z przyczyn określonych w art. 943 Kodeksu pracy, a jeżeli jest osobą zatrudnioną w oparciu o umowę cywilnoprawną, wypowie umowę lub odmówi zawarcia kolejnej z jakiegokolwiek powodu;

3. Uczestnika, w okresie wskazanym w pkt 1, rozwiąże stosunek pracy bez wypowiedzenia na podstawie art. 55 lub art. 943 Kodeksu pracy, mimo braku uzasadnionych podstaw do rozwiązania stosunku pracy w oparciu o powyższe regulacje prawne, a jeżeli jest osobą zatrudnioną w oparciu o umowę cywilnoprawną, wypowie tę umowę lub odmówi zawarcia kolejnej z jakiegokolwiek powodu;

4. Uczestnik wydatkuje pożyczkę na cel inny niż Własne cele mieszkaniowe albo odmówi przedłożenia dokumentów potwierdzających realizację określonego celu, a w szczególności: aktu notarialnego, umowy kredytu, informacji pochodzącej od kredytodawcy o kwocie spłaconego kredytu, wyciągów z historii rachunku bankowego itp.

- Spółka uprawniona jest do natychmiastowego wypowiedzenia Umowy pożyczki.

W przypadku złożenia przez Spółkę oświadczenia w przedmiocie wypowiedzenia Umowy pożyczki Spółka naliczy Uczestnikowi odsetki od pożyczonej kwoty zgodnie z obowiązującymi przepisami prawa cywilnego. Wypowiedzenie przez Spółkę Umowy pożyczki skutkuje po stronie Uczestnika obowiązkiem bezzwłocznego zwrotu całej kwoty Pożyczki wraz z odsetkami, nie później niż w terminie 14 dni od dnia wypowiedzenia tej umowy.

Prawo do ubiegania się przez Uczestnika o dofinansowanie szkolenia w ramach Programu podnoszenia kwalifikacji zawodowych oraz udzielenie Pożyczki w ramach Programu pożyczkowego uzależnione jest od określonego przez Spółkę stażu pracy w ramach jej przedsiębiorstwa.

Przez cały okres obowiązywania w Spółce Programu suma wartości aktywów podatnika, wynikająca z zestawienia obrotów i said, ustalona na ostatni dzień miesiąca na podstawie zapisów na kontach księgi głównej, zgodnie z przepisami Ustawy z dnia 29 września 1994 r., o rachunkowości lub standardami rachunkowości stosowanymi przez podatnika na podstawie art. 2 ust. 3 tej ustawy nie będzie przewyższać kwoty 200 mln zł - przy obliczaniu tej wartości wzięto pod uwagę łącznie wszystkich podatników zależnych lub współzależnych pośrednio lub bezpośrednio od jednego podmiotu lub grupy podmiotów powiązanych ze sobą.

W piśmie z dnia 11 stycznia 2017 r. Wnioskodawca uzupełnił stan faktyczny poprzez dodanie do niego następującego sformułowania:

"Spółka w ramach obowiązującej procedury, przed podjęciem decyzji w przedmiocie udzielenia dofinansowania, będzie brać pod uwagę, czy kształcenie, które chce podjąć lub kontynuować Uczestnik, wskazuje związek z zajmowanym przez niego stanowiskiem w przedsiębiorstwie i może przełożyć się na zwiększenie jego efektywności w ramach powierzonych mu przez Spółkę obowiązków."

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

1. Czy w przypadku wypłaty przez Spółkę na rzecz Pracownika dofinansowania na podnoszenie kwalifikacji zawodowych, na warunkach określonych w Programie podnoszenia kwalifikacji zawodowych, na Spółce, jako płatniku, będzie spoczywał obowiązek obliczenia i pobrania w ciągu roku zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych z tytułu wypłaty tego świadczenia (obowiązek płatnika) ?

2. Czy w przypadku wypłaty przez Spółkę na rzecz Współpracownika dofinansowania na podnoszenie kwalifikacji zawodowych, na warunkach określonych w Programie podnoszenia kwalifikacji zawodowych, dochód z tego tytułu zwolniony będzie z opodatkowania w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 90 Ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych i w związku z tym na Spółce, jako płatniku, nie będzie spoczywał obowiązek obliczenia i pobrania w ciągu roku zaliczki na podatek dochodowy od osób z tytułu wypłaty tego świadczenia (obowiązek płatnika) ?

3. Czy zawarcie przez Wnioskodawcę, z Pracownikiem lub Współpracownikiem, Umowy pożyczki (nieoprocentowanej), spowoduje powstanie po stronie Wnioskodawcy obowiązku zapłaty podatku od czynności cywilnoprawnych na podstawie Ustawy z dnia 9 września 2000 r. o podatku od czynności cywilnoprawnych ?

4. Czy zawarcie przez Wnioskodawcę, z Pracownikiem lub Współpracownikiem, Umowy pożyczki oraz realizacja tej umowy, powinny być kwalifikowana na gruncie Ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług, jako odpłatne świadczenie usług przez Spółkę, o którym mowa jest w art. 8 ust. 2 pkt 2 tej ustawy, a jednocześnie będzie to czynność zwolniona na zasadzie art. 43 ust. 1 pkt 38 tej ustawy ?

5. Czy Wnioskodawca jest uprawniony aby zaliczyć wydatki poniesione przez niego na sfinansowanie funkcjonowania Programu, a w szczególności wydatki poniesione na rzecz Pracowników oraz Współpracowników w ramach Programu podnoszenia kwalifikacji zawodowych, do jego kosztów uzyskania przychodów, o których mowa jest w treści art. 15 ust. 1 Ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych ?

6. Czy Wnioskodawca, udzielając Pożyczek na rzecz Współpracowników, jest podatnikiem podatku od niektórych instytucji finansowych i tym samym jest zobowiązany do zapłaty tego podatku ?

Niniejsza interpretacja dotyczy pytania 5 w zakresie podatku dochodowego od osób prawnych. Natomiast w zakresie podatku od niektórych instytucji finansowych, podatku od czynności cywilnoprawnych, podatku od towaru i usług oraz podatku dochodowego od osób fizycznych zostaną wydane odrębne rozstrzygnięcia.

Zdaniem Wnioskodawcy,

Ad.5

Odpowiedź na pytanie nr 5 powinna być twierdząca -Wnioskodawca jest uprawniony aby zaliczyć wydatki poniesione przez niego na sfinansowanie funkcjonowania Programu, a w szczególności wydatki poniesione na rzecz Pracowników oraz Współpracowników w ramach Programu podnoszenia kwalifikacji zawodowych oraz Programu pożyczkowego, do jego kosztów uzyskania przychodów, o których mowa jest w treści art. 15 ust. 1 Ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Ustawa o CIT).

Stanowisko Wnioskodawcy oparte jest na następującej wykładni przepisów prawa podatkowego.

I. Uwagi ogólne

W myśl art. 15 ust. 1 Ustawy o CIT kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w artr.16 ust. 1. Oznacza to zatem, że kosztami uzyskania przychodów nie są wszystkie wydatki, ale tylko takie, które nie są wymienione w art. 16 ust. 1 i których poniesienie pozostaje w związku przyczynowo-skutkowym z uzyskaniem (zwiększeniem) przychodu z danego źródła, bądź też zachowaniem lub zabezpieczeniem źródła przychodów.

Bazując na powyższej regulacji oraz mając na uwadze dorobek orzeczniczy organów interpretacyjnych i sądów administracyjnych można więc przyjąć, że kosztami uzyskania przychodu są wszelkie racjonalne i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą. Z oceny związku z prowadzoną działalnością winno wynikać, iż poniesiony wydatek obiektywnie może się przyczynić do osiągnięcia przychodów z danego źródła. Aby zatem wydatek mógł być uznany za koszt uzyskania przychodu winien spełniać łącznie następujące przesłanki:

Są to dwa podstawowe i jedyne kryteria uznania wydatku za koszt uzyskani przychodów przewidziane przez Ustawę o CIT. Ustawa ta nie zawiera bowiem żadnych dodatkowych warunków w tym względzie. Zatem wydatki dokonane przez podatnika mogą zostać uznane za koszty uzyskania przychodów dla celów CIT, jeśli są nakierowane na osiągniecie przychodu, przy czym warunkiem koniecznym zaliczania danego wydatku do kosztów podatkowych nie jest wystąpienie konkretnego przychodu, lecz chociażby działania podatnika w celu jego potencjalnego osiągnięcia, zachowania, bądź zabezpieczenia. Wystarczające jest przy tym wykazanie choćby pośredniego związku z przychodami.

II. Program podnoszenia kwalifikacji zawodowych

Jak wynika z treści opisanego przez Wnioskodawcę stanu faktycznego, w ramach Programu podnoszenia kwalifikacji zawodowych Spółka, na uzasadniony wniosek Uczestnika, może udzielić mu dofinansowania na:

Uczestnik, składając wniosek o dofinansowanie podnoszenia kwalifikacji zawodowych, zobowiązany jest wskazać m.in. związek planowanego kształcenia z zajmowanym przez niego w Spółce stanowiskiem i rodzajem świadczonej pracy. Spółka, w ramach obowiązującej procedury, przed podjęciem decyzji w przedmiocie udzielenia dofinansowania, będzie brać pod uwagę, czy kształcenie, które chce podjąć lub kontynuować Uczestnik, wykazuje związek z zajmowanym przez niego stanowiskiem w przedsiębiorstwie i może przełożyć się na zwiększenie jego efektywności w ramach powierzonych mu przez Spółkę obowiązków.

Ponadto, w treści postanowień Programu Spółka nałożyła na każdego Uczestnika zobowiązanie do:

Ponadto, Spółka przewidziała, że w szeregu przypadków, gdyby Uczestnik wypowiedział umowę o pracę lub współpracę łączącą go ze Spółkę przed upływem umówionego terminu, będzie on zobowiązany do zwrotu dofinansowania udzielonego przez Spółkę.

Biorąc więc pod uwagę postanowienia Programu podnoszenia kwalifikacji zawodowych należy stwierdzić, że został on wprowadzony przez Spółkę w celu zwiększenia motywacji Uczestników do bardziej efektywnej pracy na rzecz Spółki. Pozyskanie przez nich dodatkowej wiedzy i kompetencji w ramach,studiów wyższych czy też poprawienie znajomości języka angielskiego będzie miało wpływ na ich efektywność w ramach przedsiębiorstwa Spółki. Warto jest także wspomnieć o tym, że z punktu widzenia Spółki bardzo istotna jest płynna znajomość przez jej Pracowników oraz Współpracowników właśnie tego języka, gdyż większość klientów Spółki to podmioty zagraniczne, w których obowiązuje konieczność prowadzenia korespondencji przeważnie w. tym języku. W konsekwencji, zwiększenie efektywności działań Uczestników doprowadzi do wydajniejszej realizacji celów biznesowych oraz-poprawy wyników finansowych Spółki/Zasadnym jest także podnieść, że dysponowanie przez Spółkę kadrą o podwyższonych kompetencjach zawodowych będzie w oczywisty sposób przekładać się na zwiększenie jej przewagi rynkowej nad konkurencyjnymi podmiotami, co bez wątpienia skutkować będzie co najmniej zachowaniem przez Spółkę źródła jej przychodów. Pamiętać także należy, że Spółka prowadzi aktywność gospodarczą opartą w znacznej mierze właśnie na wiedzy, umiejętnościach oraz kwalifikacjach jej Pracowników oraz Współpracowników i w związku z tym inwestycja w zasoby kadrowe jest naturalnym działaniem przedsiębiorcy nakierowanym na osiągnięcie w przyszłości przychodów.

III. Program pożyczkowy

Zdaniem Spółki do jej kosztów podatkowych mogą zostać zaliczone także pozostałe wydatki związane z realizacją Programu, a w szczególności te które ponoszone są przez nią w ramach Programu pożyczkowego. W oparciu bowiem o ten program Spółka wspomaga realizację przez jej Pracowników oraz Współpracowników ich celów mieszkaniowych - jak wynika zaś z postanowień Programu pożyczkowego uzyskanie Pożyczki powiązane jest z zaciągnięciem przez Pracownika lub Współpracownika zobowiązania do niewypowiadania umowy o pracę lub współpracę przez określony czas. Tym samym, dzięki funkcjonowaniu Programu pożyczkowego, Spółka wspomaga Uczestników w procesie zapewnienia sobie "dachu nad głową", a jednocześnie zagwarantowuje sobie ich lojalność. Jak zostało to nadmienione powyżej, z punku widzenia interesów Spółki, inwestycja w zasoby kadrowe odgrywa kluczową rolę dla jej rozwoju. Spółka w przeważającej mierze opiera swoje funkcjonowania na Pracownikach oraz Współpracownikach wykonujących na jej rzecz szereg czynności. Wiedza tych osób jest podstawowym zasobem i wartością dla Spółki. Oznacza to w efekcie, że lojalność tych osób jest bardzo ważna z punktu widzenia interesów ekonomicznych Spółki. Wprowadzony przez Spółkę Program pożyczkowy ma zaś na celu wzmocnienie lojalności tychże, co tym samym przekłada się na generowanie przychodów przez Spółkę.

IV. Podsumowanie

W świetle powyższego, zdaniem Spółki, w przedmiotowym stanie faktycznym istnieje zatem związek przyczynowo-skutkowy pomiędzy wydatkami poniesionymi przez Spółkę w związku z Programem (t.j.: Programem podnoszenia kwalifikacji zawodowych oraz Programem pożyczkowym) a potencjalnym przychodem lub zachowaniem oraz zabezpieczeniem źródła tych przychodów. W konsekwencji, w opinii Spółki, wydatki te mogą zostać zaliczone w ciężar kosztów uzyskania przychodów w rozumieniu art. 15 ust. 1 Ustawy o CIT.

Tytułem uzupełnienia warto zaznaczyć, że w ocenie organów interpretacyjnych poniesienie przez podatnika (przedsiębiorcę) wydatków na realizację zróżnicowanych programów motywacyjnych skierowanych do jego pracowników lub współpracowników, można zakwalifikować do kosztów uzyskania przychodów - to stanowisko potwierdzają m.in. pisma Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z dnia 6 czerwca 2014 r. (ILPB3/423-132/14-2/JG) oraz z dnia 18 stycznia 2011 r. (ILPB1/415-1182/10-5/TW).

Biorąc to pod uwagę Wnioskodawca wnosi aby tutejszy organ podatkowy wydał na jego rzecz interpretację indywidualną na podstawie tak uzupełnionego opisu zdarzenia przyszłego (winno być stanu faktycznego).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskani przychodów wydatków w ramach:

a. Programu podnoszenia kwalifikacji zawodowych - za prawidłowe;

b. Programu pożyczkowego - za nieprawidłowe.

Ad a)

W zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskani przychodów wydatków w ramach Programu podnoszenia kwalifikacji zawodowych stanowisko Wnioskodawcy uznaje się za prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Ad b)

Zasady kwalifikowania wydatków jako kosztów uzyskania przychodów określają przepisy art. 15 i 16 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2016 r. poz. 1888 z późn. zm.; dalej: u.p.d.o.p.).

Artykuł 15 ust. 1 u.p.d.o.p. stanowi, iż kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

Definicja sformułowana przez ustawodawcę ma charakter ogólny. Z tego względu, każdorazowy wydatek poniesiony przez podatnika powinien podlegać indywidualnej ocenie w celu dokonania jego kwalifikacji prawnej. Wyjątkiem jest jedynie sytuacja, gdy ustawa wyraźnie wskazuje jego przynależność do kategorii kosztów uzyskania przychodów lub wyłącza możliwość zaliczenia go do tego rodzaju kosztów. W pozostałych przypadkach należy natomiast zbadać istnienie związku pomiędzy poniesionym kosztem a powstaniem przychodu lub zabezpieczeniem źródła uzyskiwania przychodów. Kosztem uzyskania przychodów będą przy tym zarówno wydatki, których poniesienie bezpośrednio przekłada się na uzyskanie konkretnych przychodów, jak i te, których nie można w taki sposób przypisać do określonych przychodów, ale są racjonalnie uzasadnione jako prowadzące do ich osiągnięcia.

A zatem, warunkiem uznania wydatku poniesionego przez podatnika za koszt uzyskania przychodów, jest by wydatek łącznie spełniał następujące przesłanki:

* został poniesiony przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku musi on zostać pokryty z zasobów majątkowych podatnika (nie stanowią kosztu uzyskania przychodu podatnika wydatki, które zostały poniesione na działalność podatnika przez osoby inne niż podatnik),

* jest definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona,

* pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,

* poniesiony został w celu uzyskania, zachowania lub zabezpieczenia przychodów lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętych przychodów,

* został właściwie udokumentowany,

* nie może znajdować się w grupie wydatków, których zgodnie z art. 16 ust. 1 ww. ustawy, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.

W związku z powyższym należy stwierdzić, że kosztami uzyskania przychodów są wszelkie racjonalne i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie i zachowanie źródła przychodów, które nie są wymienione w art. 16 ust. 1 u.p.d.o.p. Koszty ponoszone przez podatnika należy oceniać pod kątem ich celowości, a więc dążenia do uzyskania przychodów. Aby określony wydatek można było uznać za koszt uzyskania przychodów, między tym wydatkiem, a osiągnięciem przychodu musi zachodzić związek przyczynowy tego typu, że poniesienie wydatku musi mieć wpływ na powstanie, zwiększenie lub zabezpieczenie tego przychodu.

W tym miejscu należy podkreślić, że to obowiązkiem podatnika, jako odnoszącego ewentualną korzyść z faktu zaliczenia określonych wydatków w poczet kosztów uzyskania przychodów, jest wykazanie, w oparciu o zgromadzone dowody, związku pomiędzy poniesieniem kosztu a uzyskaniem przychodu (w tym zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła przychodów), zgodnie z dyspozycją powołanego art. 15 ust. 1 u.p.d.o.p.

Należy również wskazać, że kosztami mogą być zarówno koszty uzyskania przychodów pozostające w bezpośrednim związku z uzyskiwanymi przychodami, jak i koszty uzyskania przychodów, inne niż koszty bezpośrednio związane z przychodami (pozostające w związku pośrednim, tzw. koszty pośrednie) - jeżeli zostanie wykazane, że zostały w sposób racjonalny poniesione w celu osiągnięcia przychodów, nawet wówczas, gdy z obiektywnych powodów przychód nie zostanie osiągnięty.

Jak wskazano powyżej, ocena prawna danego wydatku wymaga uwzględnienia unormowań art. 16 ust. 1 u.p.d.o.p.

Stosownie do regulacji zawartej w art. 16 ust. 1 pkt 45 u.p.d.o.p., nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków pracodawcy na działalność socjalną, o której mowa w przepisach o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych; kosztem uzyskania przychodów są jednak świadczenia urlopowe wypłacone zgodnie z przepisami o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych oraz koszty o których mowa w art. 15 ust. 1za pkt 2.

Powyższy przepis stanowi, że nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków pracodawcy na działalność socjalną, o której mowa w przepisach o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych.

Podnieść należy, że pod pojęciem działalności socjalnej o której mowa w ustawie o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych z dnia 4 marca 1994 r. (Dz. U. z 2016 r. poz. 800, z późn zm.) należy rozumieć usługi świadczone przez pracodawców na rzecz różnych form wypoczynku, działalności kulturalno-oświatowej, sportowo-rekreacyjnej, opieki nad dziećmi w żłobkach, klubach dziecięcych, sprawowanej przez dziennego opiekuna lub nianię, w przedszkolach oraz innych formach wychowania przedszkolnego, udzielanie pomocy materialnej - rzeczowej lub finansowej, a także zwrotnej lub bezzwrotnej pomocy na cele mieszkaniowe na warunkach określonych umową. (art. 2 pkt 1)

Wskazać należy, że ze środków zakładowego funduszu świadczeń socjalnych można finansować wsparcie materialne zarówno pieniężne jak i rzeczowe. Wolno także, udzielać pożyczek mieszkaniowych zarówno zwrotnych jak i bezzwrotnych.

Jednocześnie ustawodawca posługuje się szerokim pojęciem cele mieszkaniowe. Przepisy nie konkretyzują o jakie cele mieszkaniowe chodzi, powinny one zatem zostać dokładnie sprecyzowane w regulaminie socjalnym.

Wnioskodawca w przedmiotowej sprawie podnosi, że w Spółce wprowadzony został Pracowniczy Program Jubileuszowy w ramach którego rozróżnia Program podnoszenia kalifikacji zawodowych a także Program pożyczkowy. W ramach Programu pożyczkowego Spółka udziela Pracownikom i Współpracownikom dofinansowania na realizację własnych celów mieszkaniowych.

Kwestią do rozstrzygnięcia w przedmiotowej sprawie jest ustalenie, czy Wnioskodawca jest uprawniony aby zaliczyć wydatki poniesione przez niego na sfinansowanie funkcjonowania Programu pożyczkowego do jego kosztów uzyskania przychodów.

Przenosząc zatem powołane uregulowania prawne oraz powyższe wyjaśnienia na grunt rozpoznawanej sprawy należy stwierdzić, że opisane przez Wnioskodawcę wydatki w ramach Programu pożyczkowego są zgodne z definicją działalności socjalnej przedstawioną w ustawie o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych.

Jeszcze raz należy podkreślić, że zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 45 u.p.d.o.p. nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków pracodawcy na działalność socjalną, o której mowa w przepisach o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych.

Tym samym wydatki na realizację celów mieszkaniowych Pracowników i Współpracowników mieszczą się w negatywnym katalogu ww. artykułu, zatem nie mogą zostać zaliczone przez Wnioskodawcę do kosztów uzyskania przychodów.

Podsumowując należy stwierdzić, że stanowisko Wnioskodawcy w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskani przychodów wydatków w ramach Programu pożyczkowego uznaje się za nieprawidłowe.

Odnosząc się do argumentacji Wnioskodawcy opartej na treści wskazanych interpretacji w uzasadnieniu własnego stanowiska, należy stwierdzić, że interpretacje te co do zasady wiążą w sprawie, w której zostały wydane i nie są źródłem prawa powszechnie obowiązującego. Tym samym nie stanowią podstawy prawnej przy wydawaniu interpretacji.

Końcowo należy poinformować, ze w obwieszczeniu Marszałka Sejmu Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 26 października 2014 r. opublikowanym w Dzienniku Ustaw z dnia 24 listopada 2016 r., poz. 1888 został ogłoszony jednolity tekst ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2016 r. poz. 718). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Administracji Skarbowej w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.