1462-IPPB5.4510.859.2016.5.BC

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r. poz. 613, z późn. zm.) oraz § 4 pkt 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r. poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Rozwoju i Finansów stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z dnia 9 września 2016 r. (data wpływu 15 września 2016 r.) uzupełnione pismem z dnia 27 października 2016 r. (data nadania 27 października 2016 r., data wpływu 31 października 2016 r.) uzupełniającym braki formalne na wezwanie Nr 1462-IPPB5.4510.2016.1.BC z dnia 24 października 2016 r. (data nadania ePUAP 24 października 2016 r., data doręczenia 26 października 2016 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków związanych z organizacją Programu i wypłatą środków pieniężnych z tego tytułu - jest prawidłowe.

W dniu 15 września 2016 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków związanych z organizacją Programu i wypłatą środków pieniężnych z tego tytułu.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Zgodnie z art. 1 ust. 1 i art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2011 r. Nr 74, poz, 397 z późn. zm.; dalej także Ustawa CIT) Wnioskodawca jest podatnikiem podatku dochodowego od osób prawnych (dalej także Podatek CIT), Wnioskodawca będący towarzystwem funduszy inwestycyjnych (dalej także Spółka) zamierza być organizatorem programu (dalej także Program) adresowanego do pracowników oraz współpracowników, w szczególności kadry zarządzającej, menadżerskiej i nadzorczej Spółki (dalej także Uprawnieni), mającego na celu zatrzymanie ich w Spółce oraz motywowanie do pracy, której efektem będzie wzrost wyników finansowych Spółki.

Uprawnieni są osobami fizycznymi, posiadającymi miejsce zamieszkania w Polsce, podlegającymi w Polsce nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w stosunku do całości swoich dochodów i są polskimi rezydentami podatkowymi w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W myśl art. 47a ust. 1 ustawy o funduszach inwestycyjnych towarzystwo jest obowiązane opracować i wdrożyć politykę wynagrodzeń ustanawiającą zasady wynagradzania osób, do których zadań należą czynności istotnie wpływające na profil ryzyka towarzystwa lub zarządzanych funduszy inwestycyjnych, w tym: 1) członków zarządu; 2) osób podejmujących decyzje inwestycyjne dotyczące portfela inwestycyjnego funduszu; 3) osób sprawujących funkcje z zakresu zarządzania ryzykiem; 4) osób wykonujących czynności nadzoru zgodności działalności towarzystwa z prawem. Program motywacyjny, który Spółka zamierza przyjąć będzie miał m.in. na celu wykonanie polityki wynagrodzeń, o której mowa w art. 47a ust. 1 wskazanej ustawy.

Program w swoim założeniu polegać ma na przyznaniu Uczestnikom warunkowych praw majątkowych w postaci Opcji Finansowych (dalej także Opcje). Opcje stanowić będą instrumenty inkorporujące prawo majątkowe do uzyskania określonej wypłaty pieniężnej. Opcje będą wyemitowane w formie niematerialnej. Wystawcą Opcji będących przedmiotem Programu jest Spółka.

Na podstawie Regulaminu Programu Motywacyjnego, który zostanie przyjęty, Uczestnikiem Programu może zostać osoba wskazana w Liście Osób Uprawnionych przyjętej na podstawie uchwały Rady Nadzorczej Spółki. Podstawą objęcia danej osoby Programem Motywacyjnym będzie umowa zawarta pomiędzy Wystawcą Opcji a tą osobą. Umowa może zostać zawarta w formie przyjęcia oferty złożoną przez wystawcę Opcji czyli Spółkę przez Uprawnionego.

Program ma na celu stworzenie dodatkowych mechanizmów motywujących pracowników i współpracowników Spółki do pracy i działań na rzecz Spółki, które:

W ramach powyższego programu Spółka zamierza zawierać z każdym z Uprawnionych odrębną umowę (dalej: Umowa), której treścią będzie przyznanie Uprawnionym warunkowego prawa do otrzymania w przyszłości rozliczenia pieniężnego wynikającego z realizacji tegoż Prawa (Opcja Finansowa).

Umowy będą umowami odrębnymi i niezwiązanymi bezpośrednio z umowami o pracę, o współpracę lub innymi stosunkami prawnymi łączącymi Uczestników ze Spółką. Umowy mogą zostać zawarte w formie przyjęcia przez Uprawnionego oferty złożonej przez wystawcę Opcji, czyli Spółkę.

Opcja finansowa ma być przyznawana Uprawnionym odpłatnie. Cena nabycia Opcji przez danego Uprawnionego wynosić będzie 1 zł. Realizacja Opcji polegać będzie na żądaniu od Spółki wypłaty wynikającej z Opcji kwoty pieniężnej. Realizacja Opcji będzie mogła nastąpić dopiero po zakończeniu okresu rozliczeniowego przyjętego dla Opcji i po spełnieniu określonych w Umowie warunków. Prawo to jest zatem warunkowe. Realizacja Opcji Finansowej ma być uzależniona od wartości wskaźników finansowych za dany okres rozliczeniowy, w tym w szczególności za dany rok (Rozliczenie Roczne), kwartał (Rozliczenie Kwartalne), czy miesiąc (Rozliczenie Miesięczne).

Wskaźniki będące podstawą wyliczenia Opcji Finansowej ustalane są przez Spółkę, która na tej podstawie zawierać będzie z Uprawnionymi wspomniane wcześniej Umowy. Następnie, po zakończeniu okresu rozliczeniowego Spółka przekazywać będzie Uprawnionym informację o wartości osiągniętych Wskaźników za dany okres oraz o obliczonej na tej podstawie Opcji Finansowej przysługującej poszczególnym Uprawnionym.

Wysokość kwot pieniężnych z tytułu realizacji Opcji Finansowej ma być uzależniona od wskaźników finansowych. W odniesieniu do poszczególnych Uprawnionych mogą być brane pod uwagę wskaźniki finansowe z niżej podanych bądź też inne wskaźniki:

5. EBITDA wynik operacyjny Spółki;

6. inne wskaźniki finansowe uzyskane przez Spółkę (np. ROE),

Szczegółowy sposób wyliczenia kwoty pieniężnej wynikającej z realizacji Opcji Finansowej ustalany będzie w indywidualnej Umowie zawartej przez Spółkę z Uprawnionym.

W przypadku niespełnienia się warunku bądź warunków, od których zależy prawo do realizacji Opcji przez danego Uprawnionego, zobowiązanie Spółki wobec danego Uprawnionego do otrzymania świadczenia wynikającego z Opcji Finansowej co do zasady wygasa. Rejestr Opcji Finansowych będzie prowadził dom maklerski, który jednocześnie będzie zobowiązany do ich rozliczenia pomiędzy Spółką a Uprawnionym.

Wypłaty środków pieniężnych na rzecz uprawnionych na podstawie Programu Motywacyjnego z tytułu realizacji Opcji Finansowych (z tytułu udziału w Programie Motywacyjnym) nie będą pochodzić z zysku netto Spółki i nie będą miały charakteru udziału w zysku Spółki (quasi-dywidendy). Wypłaty będą pochodzić ze środków obrotowych Spółki.

W związku z realizacją Programu Motywacyjnego Spółka poniesie wydatki z wiązane z jego organizacją i obsługą (koszty doradztwa prawnego, wynagrodzenie domu maklerskiego, opłaty bankowe) oraz wydatki na wypłaty środków pieniężnych na rzecz Uprawnionych na podstawie Programu Motywacyjnego z tytułu realizacji Opcji Finansowych.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy wydatki związane z organizacją Programu i wypłatą środków pieniężnych z tego tytułu będą stanowiły dla Spółki koszt uzyskania przychodu dla celów ustawy z dnia 15 lutego 1992 r., o podatku dochodowym od osób prawnych ?

Zdaniem Wnioskodawcy, wydatki związane z organizacją i obsługą Programu Motywacyjnego i wypłatą środków pieniężnych na rzecz uprawnionych na podstawie Programu Motywacyjnego z tytułu realizacji Opcji Finansowych będą stanowiły dla Spółki koszt uzyskania przychodu dla celów ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2011 r. Nr 74, poz. 397 z późn, zm.; dalej: "Ustawa CIT").

Wszelkie wydatki związane z organizacją i obsługą Programu Motywacyjnego powinny stanowić koszt uzyskania przychodu dla Spółki zgodnie z art. 15 ust. 1 Ustawy CIT w momencie realizacji Opcji Finansowych przez uczestników Programu Motywacyjnego.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 Ustawy CIT, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 Ustawy CIT.

Powyższy przepis oznacza, iż podatnik ma prawo do zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów dla celów podatku dochodowego od osób prawnych wszelkich wydatkową pod warunkiem, iż (i) nie zostały one enumeratywnie wymienione w art. 16 ust. 1 Ustawy CIT oraz (ii) że istnieje związek pomiędzy ich poniesieniem a możliwością uzyskania przychodu podatkowego lub zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła przychodów.

Są to dwa podstawowe i jedyne kryteria uznania danego wydatku za koszt uzyskania przychodów przewidziane przez Ustawę CIT. Ustawa ta nie zawiera bowiem żadnych dodatkowych warunków w tym względzie. A zatem wydatki dokonane przez podatnika mogą zostać uznane za koszty uzyskania przychodów dla celów CIT, jeśli są nakierowane na osiągniecie przychodu, przy czym warunkiem koniecznym zaliczania danego wydatku do kosztów podatkowych nie jest wystąpienie konkretnego przychodu, lecz chociażby działania podatnika w celu jego potencjalnego osiągnięcia/zachowania/ zabezpieczenia.

Wystarczające jest przy tym wykazanie choćby pośredniego związku z przychodami. Uzasadnieniem dla przyznania kluczowym pracownikom Spółki Opcji jest m.in, funkcja motywacyjna, gdyż pracownicy/współpracownicy stając się posiadaczami jednostek, których wartość zależy od wyników finansowych Spółki, są dodatkowo motywowani do jak najlepszej pracy w celu maksymalizacji zysków osiąganych przez Spółkę.

W konsekwencji, zwiększenie efektywności działań pracownikóww.spółpracowników prowadzi do wydajniejszej realizacji celów biznesowych oraz poprawy wyników Spółki.

W świetle powyższego, w przedmiotowym stanie faktycznym (winno być zdarzeniu przyszłym) istnieje zatem związek przyczynowo-skutkowy pomiędzy wydatkami poniesionymi przez Spółkę w związku z udziałem jej kluczowych pracownikóww.spółpracowników w Programie Motywacyjnym, a potencjalnym przychodem lub zachowaniem oraz zabezpieczeniem źródła tych przychodów.

W konsekwencji, wydatki te mogą zostać zaliczone w ciężar kosztów uzyskania przychodów w rozumieniu art. 15 ust. 1 Ustawy CIT.

Powyższe stanowisko zostało zaprezentowane w licznych interpretacjach organów podatkowych, m.in. w interpretacji indywidualnej Dyrektora izby Skarbowej w Katowicach z dnia 3 września 2008 r. o sygn. IBPB3/423-485/08/AK, w której organ skarbowy wskazał, że: przyznanie pracownikom nieodpłatnie opcji na akcje Spółki w ramach tzw. Planu (pracowniczy plan motywacyjny) umotywowane jest poprawą efektywności Banku, zwiększeniem jego możliwości gospodarczych poprzez zmotywowanie pracowników Banku do utrzymywania ściślejszego związku z Bankiem i poczucia osobistej odpowiedzialności za działalność i rezultaty finansowe Banku, A zatem pracownik Banku uprawniony do partycypowania w pracowniczym planie motywacyjnym jest konkretnie - bo finansowo - zainteresowany zwiększeniem efektywności swoich działań, co prowadzi do sprawniejszej realizacji celów biznesowych banku, zwiększenia jego wyników finansowych i przychodu podatkowego. W związku z powyższym można mówić o istnieniu związku przyczynowo-skutkowego między poniesionym wydatkiem, a potencjalnym lub zwiększonym przychodem (...)". Podobne stanowisko zostało potwierdzone w innych pismach organów podatkowych (m.in. interpretacje Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z dnia 7 marca 2011 r. sygn. IBPBI/2/423-1827/10/JD, Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie sygn. IPPB5/423-40/08-3/DG z dnia 21 listopada 2008 r., Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie sygn. IPPB3/423-322/10-2/JB z 13 lipca 2010 r., Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie sygn. IPPB5/423-158/14-4/AS z 23 maja 2014 r.

Wydatki związane z organizacją i obsługą Programu Motywacyjnego i wypłatą środków pieniężnych na rzecz uprawnionych na podstawie Programu Motywacyjnego z tytułu realizacji Opcji Finansowych będą stanowiły dla Spółki koszt uzyskania przychodu dla celów Ustawy CIT.

Podobne stanowisko zostało potwierdzone w innych pismach organów podatkowych (m.in. interpretacje Dyrektora izby Skarbowej w Katowicach z dnia 7 marca 2011 r. sygn. IBPBI/2/423-1827/10/JD, Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie sygn. IPPB5/423-40/08-3/DG z dnia 21 listopada 2008 r., Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie sygn. IPPB3/423-322/10-2/JB z 13 lipca 2010 r., Dyrektora izby Skarbowej w Warszawie sygn. IPPB5/423-158/14-4/AS z 23 maja 2014 r.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się w zakresie w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków związanych z organizacją Programu i wypłatą środków pieniężnych z tego tytułu.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Odnosząc się do argumentacji Wnioskodawcy opartej na treści wskazanych interpretacji w uzasadnieniu własnego stanowiska, należy stwierdzić, że interpretacje te co do zasady wiążą w sprawie, w której zostały wydane i nie są źródłem prawa powszechnie obowiązującego. Tym samym nie stanowią podstawy prawnej przy wydawaniu interpretacji.

Końcowo należy poinformować, ze w obwieszczeniu Marszałka Sejmu Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 26 października 2016 r. opublikowanym w Dzienniku Ustaw z dnia 24 listopada 2016 r. poz. 1888 został ogłoszony jednolity tekst ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2016 r. poz. 718). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Administracji Skarbowej w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.