1462-IPPB5.4510.54.2017.1.BC - Ustalenie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków ponoszonych na lunche pracownicze.

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r. poz. 201, z późn. zm.) oraz art. 223 ust. 1 ustawy z dnia 16 listopada 2016 r. - Przepisy wprowadzające ustawę o Krajowej Administracji Skarbowej (Dz. U. z 2016 r. poz. 1948, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 10 lutego 2017 r. (data wpływu 17 lutego 2017 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków ponoszonych na lunche pracownicze - jest prawidłowe.

W dniu 17 lutego 2017 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków ponoszonych na lunche pracownicze.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny i zdarzenie przyszłe.

X Sp. z o.o. (dalej: Wnioskodawca) jest polską spółką kapitałową prawa handlowego.

Wnioskodawca podlega w Polsce obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów), bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów (nieograniczony obowiązek podatkowy).

Zasadniczym przedmiotem działalności Wnioskodawcy jest wynajem nieruchomości własnych na cele użytkowe oraz działalność w zakresie budownictwa mieszkaniowego / komercyjnego.

W zakresie swojej działalności, Wnioskodawca zatrudnia szereg pracowników, na rzecz których ponosi wydatki związane z zapewnianymi im świadczeniami pozapłacowymi, do których zalicza m.in. posiłki pracownicze (dalej: "lunche pracownicze").

Lunche pracownicze serwowane są przez podmiot trzeci w restauracji znajdującej się na terenie jednego z budynków kompleksu należącego do Wnioskodawcy. Ilość i wartość konsumowanych lunchy, a także osoba korzystająca są ewidencjonowane przez podmiot sprzedający te posiłki, który na koniec każdego miesiąca wystawia zbiorczą fakturę dokumentującą sprzedaż tych posiłków.

Każdemu pracownikowi korzystającemu z lunchu przypisywany jest przychód z tytułu wartości świadczeń w naturze, w wysokości wartości skonsumowanych posiłków. Przychód ten jest opodatkowany i oskładkowany na poziomie otrzymującego go pracownika, a Spółka działa w tym zakresie jako płatnik. Spółka finansuje lunche pracownicze ze środków obrotowych.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy wydatki ponoszone na lunche pracownicze, które są podatkowo traktowane jako element wynagrodzenia pracowników Spółki i tak też opodatkowywane /oskładkowywane stanowią koszt uzyskania przychodu Spółki?

Zdaniem Wnioskodawcy, wydatki ponoszone na lunche pracownicze, które są podatkowo traktowane jako element wynagrodzenia pracowników Spółki i tak też opodatkowywane/ oskładkowywane stanowią koszt uzyskania przychodu Spółki.

Do kosztów uzyskania przychodów zalicza się m.in. koszty pracownicze w przypadku, gdy wydatki te spełniają wskazane w art. 16 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2016 r. poz. 1888 z późn. zm.; dalej: ustawa o CIT) wymogi, a zatem:

* zostały poniesione przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku muszą one zostać pokryte z zasobów majątkowych podatnika,

* pozostają w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą, tj. zostały poniesione w celu uzyskania przychodów, zachowania lub zabezpieczenia źródła przychodów,

* nie znajdują się w grupie wydatków, których zgodnie z art. 16 ust. 1 ww. ustawy nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.

Koszty te obejmują przede wszystkim wynagrodzenie zasadnicze, wszelkiego rodzaju nagrody, premie i diety, wydatki związane z podnoszeniem kwalifikacji zawodowych pracowników, ale także i inne świadczenia w naturze. W zakresie "kosztów pracowniczych" należy zwrócić uwagę na postanowienia art. 16 ust. 1 pkt 45 ustawy o CIT, zgodnie z którym nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków pracodawcy na działalność socjalną, o której mowa w przepisach o Zakładowym Funduszu Świadczeń Socjalnych (dalej: ZFŚS).

W związku z powyższym, wydatki ponoszone na rzecz pracowników mogą być kosztami podatkowymi, pod warunkiem, że spełniają ogólne przesłanki możliwości zaliczenia do kosztu uzyskania przychodów na mocy art. 15 ust. 1 Ustawy o CIT oraz nie są finansowane z ZFŚS.

Jak zostało to przedstawione powyżej, Wnioskodawca ponosi na rzecz swoich pracowników koszty związane z finansowaniem lunchy pracowniczych konsumowanych w godzinach pracy, przy zaliczeniu wartości takich świadczeń do wynagrodzenia tych osób zgodnie z art. 11 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 361 z póżn.zm.).

Świadczenia na rzecz pracowników są kosztem uzyskania przychodów pracodawcy niezależnie od tego, czy podstawą ich wypłaty jest Kodeks Pracy, wydane na jego podstawie przepisy wykonawcze, układ zbiorowy pracy czy też regulamin pracy, chyba, że przepisy w sposób wyraźny taką możliwość ograniczają lub wyłączają.

O kwalifikacji wydatków ponoszonych na rzecz pracowników do kosztów uzyskania przychodów powinny decydować zatem przesłanki wynikające z art. 15 ust. 1 i art. 16 ust. 1 ustawy o CIT.

Wydatki ponoszone przez Wnioskodawcę w celu zapewnienia pracownikom lunchy mają pośredni wpływ na uzyskiwanie przez Spółkę przychodów z prowadzonej działalności gospodarczej. Poprzez świadczenia na rzecz pracowników Wnioskodawca zapewnia bowiem lepsze warunki pracy, bardziej efektywne wykorzystanie czasu pracy, lepszą motywację zespołu, poprawę komfortu, co pozytywnie wpływa na wydajność pracowników, a tym samym przedsiębiorstwa jako podmiotu generującego przychody. Należy stwierdzić, iż ponoszone przez Wnioskodawcę wydatki na posiłki nie zostały także wyłączne z kosztów uzyskania przychodów w myśl art. 16 ust. 1 ustawy o CIT.

Biorąc pod uwagę powyższe oraz fakt, iż wydatki te nie są finansowane z ZFŚS w ocenie Wnioskodawcy ww. wydatki stanowią koszt uzyskania przychodów podobnie jak regularne wynagrodzenia.

Powyższe znajduje potwierdzenie w licznych interpretacjach organów podatkowych, np.: Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu: z dnia 19 listopada 2014 r. (sygn. ILPB3/423 -433/14-4/PR), z dnia 5 listopada 2010 r. (ILPB1/415-952/10-3/AG), Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 18 września 2009 r. (sygn. IPPB5/423-468/09-4/JC) czy też z dnia 8 października 2012 r. (IPPB5/423-590/12-2/RS).

W świetle przestawionego stanu faktycznego, należy zatem uznać, iż wydatki ponoszone na lunche pracownicze, które są podatkowo traktowane jako element wynagrodzenia pracowników Spółki i tak też opodatkowywane / osktadkowywane stanowią koszt uzyskania przychodu Spółki.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków ponoszonych na lunche pracownicze - jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Odnosząc się do argumentacji Wnioskodawcy opartej na treści wskazanych interpretacji w uzasadnieniu własnego stanowiska, należy stwierdzić, że interpretacje te co do zasady wiążą w sprawie, w której zostały wydane i nie są źródłem prawa powszechnie obowiązującego.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia oraz zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2016 r. poz. 718, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.