1462-IPPB2.4514.4.2017.2.MZ

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r. poz. 201) oraz § 7 pkt 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r. poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Rozwoju i Finansów stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z dnia 29 grudnia 2016 r. (data wpływu 2 stycznia 2017 r.) uzupełnione pismem z dnia 21 lutego 2017 r., (data nadania 21 lutego 2017 r., data wpływu 23 lutego 2017 r.) na wezwanie z dnia 16 lutego 2017 r. Nr 1462-IPPB2.4514.4.2017.1.MZ (data nadania 16 lutego 2017 r., data doręczenia 20 lutego 2017 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od czynności cywilnoprawnych w zakresie skutków podatkowych przejęcia zobowiązania kredytowego (długu) przez byłą żonę Wnioskodawcy - jest prawidłowe.

W dniu 2 stycznia 2017 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od czynności cywilnoprawnych w zakresie skutków podatkowych przejęcia zobowiązania kredytowego (długu) przez byłą żonę Wnioskodawcy.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca zawarł związek małżeński w 1993 r. Strony połączyła wówczas ustawowa wspólność majątkowa małżeńska, w okresie późniejszym również żadnych umów majątkowych nie zawierały. W trakcie trwania małżeństwa żona Wnioskodawcy otrzymała w darowiźnie dwie działki w miejscowości, dla których Sąd Rejonowy prowadzi dwie odrębne księgi wieczyste i które - z uwagi na brak jakichkolwiek odmiennych postanowień darczyńcy w tym zakresie - weszły do jej majątku osobistego. Następnie na obu tych działkach (na każdej w części) małżonkowie wybudowali wolnostojący budynek mieszkalny jednorodzinny o pow. 136 m². Środki na budowę pochodziły zarówno z majątku wspólnego, jak i z majątków osobistych obojga małżonków oraz z zaciągniętego na ten cel kredytu mieszkaniowego w wysokości 79 800 zł (siedemdziesiąt dziewięć tysięcy osiemset zł). W umowie kredytu jako dłużnicy solidarni figurują oboje małżonkowie.

W dniu 28 sierpnia 2013 r. małżeństwo Wnioskodawcy zostało rozwiązane przez rozwód. Strony nie dokonały wówczas podziału majątku. Podział ten nastąpił w dniu 19 grudnia 2016 r. w drodze ugody zawartej przed Sądem. Na mocy przedmiotowej ugody Wnioskodawca otrzymał samochód osobowy o wartości 4000 zł (cztery tysiące zł), natomiast była żona wyposażenie domu w postaci mebli i sprzętu AGD o wartości 10.000 zł (dziesięć tysięcy zł). Przedmioty te wchodziły w skład majątku wspólnego małżonków, zaś ich wartość została uzgodniona i przyjęta przez obie Strony, bez konieczności powoływania biegłego w tym zakresie.

Ponadto Wnioskodawca otrzymać ma zwrot nakładów poczynionych z majątku wspólnego oraz swojego majątku osobistego na majątek osobisty byłej żony w postaci wybudowania domu jednorodzinnego w miejscowości w wysokości 80.000 zł (osiemdziesiąt tysięcy zł) płatnych jednorazowo w terminie do 30 września 2017 r., przy czym wartość domu oszacowana była przez Strony na ok. 400.000 zł (czterysta tysięcy zł) - również bez powoływania biegłego w tym zakresie. Kwota ustalonego zwrotu nakładów wynikała z ugodowego zakończenia sprawy, które z istoty swej polegać ma na poczynieniu sobie przez Strony wzajemnych ustępstw i była efektem uzgodnienia początkowo spornych stanowisk Stron w tym zakresie (tzn. w zakresie wysokości zwrotu nakładów, a nie meritum sprawy). Innych spłat ani dopłat Strony nie przewidziały.

Dodatkowo jednakże, już poza ugodą sądową, była żona Wnioskodawcy zobowiązała się przejąć całość pozostającego do spłaty kredytu mieszkaniowego (hipotecznego) - po uzyskaniu zgody banku - z uwagi na fakt, że dom stanowi wyłączną jej własność i od rozwodu do chwili obecnej znajduje się wyłącznie w jej posiadaniu. Brak stosownych zapisów w tym przedmiocie w treści samej ugody wynikał z faktu, że Sąd, przed którym zawierana była ugoda, pouczył Strony, że długi nie podlegają podziałowi. Powyższe wpłynęło natomiast na ostateczną wartość zwrotu nakładów, którą Wnioskodawca pomniejszył o przypadającą na niego część zobowiązania kredytowego. W ugodzie znalazł się natomiast zapis, że poczynione w niej ustalenia wyczerpują w całości wzajemne roszczenia między Stronami.

W przesłanym uzupełnieniu Wnioskodawca wskazał, że:

Obydwoje małżonkowie są solidarnie zobowiązani do spłaty zaciągniętego kredytu mieszkaniowego. Czynność przejęcia zobowiązania kredytowego przez byłą żonę Wnioskodawcy nastąpi - prawdopodobnie - w oparciu o art. 519 kodeksu cywilnego i nie przyjmie wówczas postaci żadnej z czynności wymienionych w art. 1 Ustawy z dnia 9 września 2000 r. o podatku od czynności cywilnoprawnych (tekst jedn.: Dz. U. z 2016 r. poz. 223 z późn. zm.).

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

1. Czy w związku z przejęciem zobowiązania kredytowego (długu) przez byłą żonę Wnioskodawcy powstanie po stronie Wnioskodawcy obowiązek zapłaty podatku od czynności cywilnoprawnych?

2. Czy przejęcie zobowiązania kredytowego (długu) przez byłą żonę Wnioskodawcy i zwolnienie go z długu będzie skutkowało powstaniem po stronie Wnioskodawcy przychodu podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych?

Niniejsza interpretacja dotyczy podatku od czynności cywilnoprawnych. W zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych zostanie wydane odrębne rozstrzygnięcie.

Zdaniem Wnioskodawcy, opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych podlegają wyłącznie czynności wymienione w art. 1 ustawy z dnia 9 września 2000 r. o podatku od czynności cywilnoprawnych (tekst jedn.: Dz. U. z 2016 r. poz. 223 z późn. zm.).

Ponieważ katalog ten ma charakter zamknięty, a wśród czynności w nim wymienionych brak jest umów przejęcia długu prowadzi to do wniosku, że umowa taka nie podlega opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej opisanego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 1 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 9 września 2000 r. o podatku od czynności cywilnoprawnych (Dz. U. z 2016 r. poz. 223 z późn. zm.) podatkowi temu podlegają następujące czynności cywilnoprawne:

Podatkowi od czynności cywilnoprawnych podlegają też zmiany ww. umów, jeżeli powodują one podwyższenie podstawy opodatkowania podatkiem od czynności cywilnoprawnych oraz orzeczenia sądów, w tym również polubownych, oraz ugody, jeżeli wywołują one takie same skutki prawne (art. 1 ust. 1 pkt 2 i 3 ww. ustawy).

Ustawodawca wprowadził zasadę enumeratywnego określenia czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych.

Zgodnie z art. 519 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. z 2016 r. poz. 380 z późn. zm.) umowa przejęcia długu, polega na tym, że osoba trzecia wstępuje w miejsce dłużnika, który zostaje z długu zwolniony. Przejęcie długu może nastąpić:

A zatem, należy stwierdzić, że czynność przejęcia przez byłą żonę Wnioskodawcy zobowiązania kredytowego (długu) nie należy do katalogu czynności cywilnoprawnych wymienionych w art. 1 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych i tym samym nie podlega opodatkowaniu tym podatkiem. Tym samym, na Wnioskodawcy nie ciąży z tego tytułu obowiązek zapłaty podatku od czynności cywilnoprawnych. Opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych mogą natomiast podlegać czynności cywilnoprawne, w związku z zawarciem których sporządzono umowę, o ile są to czynności wymienione w art. 1 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych.

Ponadto tut. Organ informuje, że zgodnie z art. 14na pkt 2 ustawy - Ordynacja podatkowa, przepisów art. 14k-14n dotyczących ochrony prawnej wynikającej z zastosowania się Wnioskodawcy do otrzymanej interpretacji nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe przedstawione we wniosku stanowią element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej z zastosowaniem art. 119a cyt. Ustawy.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2016 r. poz. 718). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Administracji Skarbowej w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.