1462-IPPB2.4511.43.2017.2.MK - PIT w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków na nabycie akcji.

Pisma urzędowe
Status:  Aktualne

Pismo z dnia 23 marca 2017 r. Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej 1462-IPPB2.4511.43.2017.2.MK PIT w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków na nabycie akcji.

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r. poz. 201, z późn. zm.) oraz art. 223 ust. 1 ustawy z dnia 16 listopada 2016 r. -przepisy wprowadzające ustawę o Krajowej Administracji Skarbowej (Dz. U. z 2016 r. poz. 1948, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 25 stycznia 2017 r. (data wpływu 30 stycznia 2017 r.) uzupełnionym pismem z dnia 6 marca 2017 r. (data wpływu) na wezwanie Nr 1462-IPPB2.4511.43.2017.1.MK z dnia 23 lutego 2017 r. o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków na nabycie akcji - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 30 stycznia 2017 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków na nabycie akcji.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

W marcu 2012 r. a pośrednictwem Domu Maklerskiego Wnioskodawca nabył pakiet akcji spółki X. W toku postępowania upadłości likwidacyjnej spółka X została wycofana z obrotu giełdowego w październiku 2015 r. W tym dniu Wnioskodawca utracił środki za które dokonał zakupu pakietu, tj. 71720 zł. Dom Maklerski do dnia złożenia przedmiotowego wniosku nie przedstawił dla Wnioskodawcy informacji PIT z poniesioną stratą.

Ponieważ złożony wniosek zawierał braki formalne, tutejszy organ podatkowy pismem z dnia 23 lutego 2017 r. Nr 1462-IPPB2.4511.43.2017.1.MK wezwał Wnioskodawcę do uzupełnienia wniosku poprzez wskazanie:

* czy Wnioskodawca zdążył dokonać zbycia akcji Spółki, czy też przedmiotowe akcje zostały odpłatnie umorzone na rzecz Spółki, zanim zostały wycofane z obrotu giełdowego?

* przedstawienie własnego stanowiska w sprawie, przyporządkowanego do sformułowanego we wniosku pytania.

Braki uzupełniono w wyznaczonym terminie (data nadania 2 marca 2017 r.). W kwestii doprecyzowania wyjaśniono, że:

Wnioskodawca nie zdążył dokonać zbycia akcji Spółki X, Wnioskodawca nie otrzymał też informacji ani od domu maklerskiego ani od samej spółki. Przedmiotowe akcje nie zostały umorzone odpłatnie.

Wnioskodawca wskazał, że komunikat o wycofaniu akcji z obrotu giełdowego brzmiał:

Treść raportu:

Syndyk masy upadłości spółki X Spółka Akcyjna w upadłości likwidacyjnej (Spółka, Emitent) informuje, w związku z Uchwałą Zarządu Giełdy Papierów Wartościowych w Warszawie S.A. z dnia 24 sierpnia 2015 r. w sprawie wykluczenia z obrotu giełdowego na Głównym Rynku GPW akcji Emitenta, podjętą w związku z upływem z dniem 11 września 2015 r. terminu 6 miesięcy od dnia uprawomocnienia się postanowienia sądu o ogłoszeniu upadłości obejmującej likwidację majątku Emitenta, iż od dnia 11 września 2015 r. akcje Emitenta oznaczone kodem... zostaną wykluczone z obrotu giełdowego. Postanowienie o ogłoszeniu upadłości Emitenta obejmujące likwidację jego majątku uprawomocniło się w dniu 10 marca 2015 r., o czym Emitent poinformował raportem bieżącym z dnia 12 marca 2015 r.

Zgodnie z art. 91 ust. 9 i 10 ustawy z dnia 29 lipca 2009 r. o ofercie publicznej i warunkach wprowadzania instrumentów finansowych do zorganizowanego systemu obrotu oraz o spółkach publicznych (tekst jedn.: Dz. U. z 2013 r. poz. 1382, z 2015 r. poz. 978.) po upływie 6 miesięcy od dnia uprawomocniania się postanowienia o ogłoszeniu upadłości spółki następuje z mocy prawa zniesienie dematerializacji akcji, a w konsekwencji także zaprzestanie podleganiu obowiązkom wynikającym z dopuszczenia akcji do obrotu na rynku regulowanym.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy w omawianym zdarzeniu utrata przez Wnioskodawcę środków pieniężnych, których Wnioskodawca nie odzyska może być rozliczona, tj. w jaki sposób Wnioskodawca może rozliczyć stratę z 2015 r. dla spółki X?

Zdaniem Wnioskodawcy, powołując się na ustawę z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Artykuł 9.2. (81) Dochodem ze źródła przychodów, jeżeli przepisy art. 24-25 nie stanowią inaczej, jest nadwyżka sumy przychodów z tego źródła nad kosztami ich uzyskania osiągnięta w roku podatkowym. Jeżeli koszty uzyskania przekraczają sumę przychodów, różnica jest stratą ze źródła przychodów. 3. (82)0 wysokość straty ze źródła przychodów, poniesionej w roku podatkowym, można obniżyć dochód uzyskany z tego źródła w najbliższych kolejno po sobie następujących pięciu latach podatkowych, z tym że wysokość obniżenia w którymkolwiek z tych lat nie może przekroczyć 50% kwoty tej straty.

Wycofanie akcji z obrotu giełdowego naraziło Wnioskodawcę na stratę, którą według ustawy Wnioskodawca może rozliczyć w ciągu 5 lat podatkowych. Nie posiadając takiej informacji w postaci PIT-u Wnioskodawca nie ma możliwości rozliczenia straty.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2016 r. poz. 2032 z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

W myśl art. 9 ust. 2 ww. ustawy - dochodem ze źródła przychodów, jeżeli przepisy art. 24-25 oraz art. 30f nie stanowią inaczej, jest nadwyżka sumy przychodów z tego źródła nad kosztami ich uzyskania osiągnięta w roku podatkowym.

Jeżeli koszty uzyskania przekraczają sumę przychodów, różnica jest stratą ze źródeł przychodów.

Stosownie do przepisu z art. 9 ust. 3 ww. ustawy - o wysokość straty ze źródła przychodów, poniesionej w roku podatkowym, można obniżyć dochód uzyskany z tego źródła w najbliższych kolejno po sobie następujących pięciu latach podatkowych z tym, że wysokość obniżenia w którymkolwiek z tych lat nie może przekroczyć 50% kwoty tej straty.

Przepis art. 9 ust. 3 ww. ustawy, ma zastosowanie do strat z odpłatnego zbycia udziałów (akcji) w spółce, papierów wartościowych, w tym z odpłatnego zbycia papierów wartościowych na rynku regulowanym w ramach krótkiej sprzedaży i odpłatnego zbycia pochodnych instrumentów finansowych oraz z realizacji praw z nich wynikających, a także z tytułu objęcia udziałów (akcji) w spółce albo wkładów w spółdzielni w zamian za wkład niepieniężny w postaci innej niż przedsiębiorstwo lub jego zorganizowana część.

Jak wynika z powyższego strata występuję wówczas, gdy koszty uzyskania przychodu są wyższe od uzyskanego przychodu. Pojęcie kosztów uzyskania przychodów zdefiniowane zostało w art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w myśl którego kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23. Przepisy art. 23 ww. ustawy zawierają katalog wydatków (kosztów), których nie uważa się w ogóle za koszty uzyskania przychodów bądź stanowią koszt uzyskania przychodów pod pewnymi warunkami.

Artykuł 23 ust. 1 pkt 38 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych stanowi, że nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków na objęcie lub nabycie udziałów albo wkładów w spółdzielni, udziałów (akcji) oraz papierów wartościowych, a także wydatków na nabycie tytułów uczestnictwa w funduszach kapitałowych; wydatki takie są jednak kosztem uzyskania przychodu z odpłatnego zbycia tych udziałów (akcji) oraz papierów wartościowych, w tym z tytułu wykupu przez emitenta papierów wartościowych, a także z odkupienia albo umorzenia tytułów uczestnictwa w funduszach kapitałowych, z zastrzeżeniem ust. 3e;

Cytowany przepis art. 23 ust. 1 pkt 38 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wyraźnie wskazuje, że poniesione wydatki na cele wymienione w tym przepisie, do których należą również wydatki na nabycie akcji, stanowią koszt uzyskania przychodu tylko w przypadkach uzyskania przychodu z ich odpłatnego zbycia. Przepis ten wskazuje na bezpośredni związek poniesienia wydatku z uzyskaniem konkretnego przychodu. Samo tylko poniesienie wydatku na nabycie akcji bez uzyskania przychodu z tego tytułu nie powoduje uznania wydatku za koszt uzyskania przychodu. Zatem wydatek nie uznawany za koszt uzyskania przychodu nie może stanowić straty w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, gdyż jak wcześniej wskazano strata wystąpi wówczas, gdy koszty uzyskania przekroczą sumę przychodów.

W przedstawionym stanie faktycznym Wnioskodawca nie dokonał sprzedaży akcji, ani przedmiotowe akcje nie zostały odpłatnie umorzone, zanim zostały wycofane z obrotu giełdowego, tym samym nie wystąpił przychód z kapitałów pieniężnych. W świetle powyższego nie było podstaw do wydania informacji PIT-8C. W konsekwencji nie można zatem uznać za koszt uzyskania przychodów wydatków poniesionych na nabycie akcji zlikwidowanej spółki. Zatem Wnioskodawca nie ma podstaw do wykazania w w zeznaniu podatkowym PIT-38 wysokości poniesionych wydatków na nabycie akcji jako straty (rozumianej jako nadwyżka poniesionych kosztów nad uzyskanymi przychodami).

W świetle powyższego nie można było potwierdzić prawidłowości stanowiska Wnioskodawcy, gdyż samo wydatkowanie środków pieniężnych na nabycie akcji Spółki, która została zlikwidowana nie daje podstaw do wykazania ich, jako straty w sytuacji, gdy nie doszło do sprzedaży lub odpłatnego umorzenia przedmiotowych akcji. W związku z powyższym stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1.

z zastosowaniem art. 119a;

2.

w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2016 r. poz. 718, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

Opublikowano: http://sip.mf.gov.pl