1462-IPPB1.4511.76.2017.1.EC - Rozliczenie przychodu oraz kosztów podatkowych w związku z promocyjną sprzedażą części wykończenia i wyposażenia lokali.

Pisma urzędowe
Status:  Aktualne

Pismo z dnia 14 marca 2017 r. Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej 1462-IPPB1.4511.76.2017.1.EC Rozliczenie przychodu oraz kosztów podatkowych w związku z promocyjną sprzedażą części wykończenia i wyposażenia lokali.

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r. poz. 201, z późn. zm.) w zw. z art. 223 ust. 1 ustawy z dnia 16 listopada 2016 r. - Przepisy wprowadzające ustawę o Krajowej Administracji Skarbowej (Dz. U. z 2016 r. poz. 1948, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z dnia 25 stycznia 2017 r. (data wpływu 27 stycznia 2017 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie:

* uznania za przychód Wnioskodawcy należności z tytułu promocyjnej sprzedaży części wykończenia i wyposażenia lokali - jest prawidłowe;

* uznania za koszty uzyskania przychodu całości wydatków na nabycie elementów wykończenia i wyposażenia lokali oferowanego klientom w promocyjnej cenie - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 27 stycznia 2017 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie uznania za przychód Wnioskodawcy należności z tytułu promocyjnej sprzedaży części wykończenia i wyposażenia lokali oraz uznania za koszty uzyskania przychodu całości wydatków na nabycie elementów wykończenia i wyposażenia lokali oferowanego klientom w promocyjnej cenie.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawczyni jest komandytariuszem X Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością Spółka komandytowa (dalej: "SKom"). Zgodnie z umową spółki komandytowej jego udział w zyskach SKom wynosi 49,99%.

SKom prowadzi księgi rachunkowe zgodnie z przepisami o rachunkowości.

Niezależnie od bycia wspólnikiem SKom, Wnioskodawczyni prowadzi także we własnym imieniu indywidualną działalność gospodarczą, dla której prowadzona jest podatkowa księga przychodów i rozchodów zgodnie z art. 24a ust. 1 ustawy o PIT.

SKom jest właścicielem nieruchomości (dalej: "Nieruchomość"), obejmującej grunt (działkę) i postawiony na nim budynek mieszkalny (kamienicę), wybudowany w 1893 r. SKom przeprowadza remont, modernizację i częściową rozbudowę budynku, a także prowadzi sprzedaż lokali znajdujących się w kamienicy. Po zakończeniu prac zdecydowaną większość powierzchni budynku zajmować będą lokale mieszkalne. Znajdą się w nim również miejsca parkingowe, zaś na parterze przewidziane są 2 lokale użytkowe.

W ramach prowadzonej przez siebie działalności deweloperskiej, SKom sprzedaje mieszkania w remontowanym, rozbudowywanym i modernizowanym budynku. Lokale mogą być sprzedawane na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej, jak i podmiotów prowadzących taką działalność, w tym spółek prawa handlowego. Wśród mieszkań oferowanych przez SKom znajdują się zarówno lokale o powierzchni użytkowej do 150 m2, jak i większe.

Lokale w budynku oferowane będą klientom, co do zasady, w stanie deweloperskim. Standard ten obejmie także klimatyzację, trójfazową instalację elektryczną, instalację IT - światłowód, dźwiękoszczelne i termoizolacyjne, drewniane okna, a także zachowane i odrestaurowane istniejące detale o charakterze zabytkowym, np. piece kaflowe czy sztukaterie.

Na życzenie klienta możliwe jednak jest także wykończenie lokalu "pod klucz". Oferowany przez SKom standard wykończenia i wyposażenia lokali obejmować może takie elementy, jak: malowanie pomieszczeń, ułożenie podłóg, zamontowanie drzwi wewnętrznych, wykończenie łazienek łącznie z zamontowaniem mebli, armatury i tzw. "białego montażu", wykonanie szaf garderobianych, wykonanie zabudowy kuchennej wraz z zamontowaniem zlewozmywaka i baterii oraz instalacją sprzętu AGD, montaż oświetlenia, akcesoria łazienkowe, rolety i zasłony, położenie okładzin na ścianach, montaż osprzętu elektrycznego wraz z oprawami (gniazdka). Szczegółowy sposób wykończenia lub wyposażenia może być zmodyfikowany i dostosowany do oczekiwań konkretnego klienta. Co do zasady klient ponosi koszt takich prac wykonywanych zgodnie z jego życzeniem - uzgadniane jest dodatkowe wynagrodzenie dla SKom.

Nabywane towary i usługi wykorzystywane do wytworzenia wskazanego powyżej wykończenia i wyposażenia lokali, służą SKom wyłącznie do wykończenia i wyposażenia lokali oferowanych do sprzedaży w ramach działalności gospodarczej SKom.

Konkurencja na rynku nieruchomości, na którym działa SKom, jest bardzo duża i rynek ten w sposób wrażliwy odczuwa wszelkie zmiany sytuacji gospodarczej. Biorąc pod uwagę fakt, że wybudowanie obiektów budownictwa mieszkaniowego wymaga dużego nakładu środków finansowych, deweloperzy dążą do uzyskania jak najszybszego zwrotu inwestycji. Dlatego też w swojej strategii marketingowej starają się dobierać środki zapewniające możliwie najszybsze znalezienie nabywców na lokale mieszkalne.

Elementem strategii marketingowej SKom, nakierowanej na możliwe najszybsze znalezienie nabywców na lokale, mogą być organizowane przez SKom promocje, w ramach których klienci, którzy dokonają zakupu mieszkania w określonym czasie (alternatywnie spełniającego równocześnie dodatkowe warunki, np. co do wielkości powierzchni użytkowej), mieliby możliwość nabycia części wykończenia i/iub wyposażenia lokalu powyżej standardu deweloperskiego w promocyjnej cenie, np. 1.000 zł.

Dla przeprowadzanej promocji SKom każdorazowo opracowywać będzie regulamin, określający szczegółowo warunki zakupu przez klienta wykończenia i wyposażenia w cenie promocyjnej, okres obowiązywania promocji, itd.

Klienci uprawnieni do skorzystania z promocji, których dotyczy niniejszy wniosek, nie będą podmiotami powiązanymi z Wnioskodawcą lub SKom w świetle art. 25 ustawy o PIT lub art. 11 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn.: Dz. U. z 2014 r. poz. 851 z późn. zm.; dalej: "ustawa o CIT").

W związku z powyższym zadano następujące pytania.

1. Czy na gruncie ustawy o PIT przychodem Wnioskodawczyni z tytułu promocyjnej sprzedaży części wykończenia i wyposażenia mieszkania przez SKom, będzie część przyjętej przez SKom promocyjnej ceny wykończenia i wyposażenia lokalu (np. 1.000 zł), odpowiadająca udziałowi Wnioskodawcy w zysku SKom?

2. Czy Wnioskodawczyni będzie mogła zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów część, odpowiadającą jego udziałowi w zysku SKom, z całości wydatków poniesionych przez SKom na nabycie elementów wykończenia i wyposażenia mieszkania oferowanych klientom przez SKom w promocyjnej cenie?

Zdaniem Wnioskodawczyni, w przedstawionych zdarzeniach przyszłych:

1. Na gruncie ustawy o PIT, przychodem Wnioskodawczyni z tytułu promocyjnej sprzedaży przez SKom części wykończenia i wyposażenia mieszkania będzie część przyjętej przez SKom promocyjnej ceny tego wykończenia i wyposażenia mieszkania (np. 1.000 zł), odpowiadająca udziałowi Wnioskodawcy w zysku SKom.

2. Wnioskodawczyni będzie uprawniona do zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów w PIT części, odpowiadającą jego udziałowi w zysku SKom, z całości wydatków poniesionych przez SKom na nabycie elementów wykończenia i wyposażenia mieszkania.

UZASADNIENIE

Ad. 1

SKom, jako osobowa spółka prawa handlowego nie posiada osobowości prawnej. Z punktu widzenia prawa podatkowego podatnikami są poszczególni wspólnicy tej spółki. Sposób opodatkowania dochodu z udziału w spółce osobowej jest uzależniony od cywilnoprawnego statusu danego wspólnika. W sytuacji, w której wspólnikiem Skom. jest osoba fizyczna, to jej dochód z udziału w tej spółce będzie podlegał opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Zgodnie z art. 5b ust. 2 ustawy o PIT, jeżeli pozarolniczą działalność gospodarczą prowadzi spółka niebędąca osobą prawną, przychody wspólnika z udziału w takiej spółce, określone na podstawie art. 8 ust. 1, uznaje się za przychody ze źródła, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3, czyli przychody z działalności gospodarczej.

Artykuł 8 ust. 1 ustawy o PIT stanowi, iż przychody z udziału w spółce niebędącej osobą prawną, ze wspólnej własności, wspólnego przedsięwzięcia, wspólnego posiadania lub wspólnego użytkowania rzeczy lub praw majątkowych u każdego podatnika określa się proporcjonalnie do jego prawa do udziału w zysku (udziału). Ust. 1a tego artykułu ustawy o PIT wskazuje, że przychodów z pozarolniczej działalności gospodarczej, nie łączy się z pozostałymi przychodami ze źródeł, z których dochód podlega opodatkowaniu według skali, o której mowa w art. 27 ust. 1.

Powyższe zasady stosuje się, w świetle z art. 8 ust. 2 ustawy o PIT, odpowiednio do:

* rozliczania kosztów uzyskania przychodów, wydatków niestanowiących kosztów uzyskania przychodów i strat;

* ulg podatkowych związanych z prowadzoną działalnością w formie spółki niebędącej osobą prawną.

Zgodnie z art. 14 ust. 1 ustawy o PIT, za przychód z działalności gospodarczej uważa się kwoty należne, choćby nie zostały faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont. U podatników dokonujących sprzedaży towarów i usług opodatkowanych podatkiem od towarów i usług za przychód z tej sprzedaży uważa się przychód pomniejszony o należny podatek od towarów i usług.

Ustawa o PIT nie zawiera definicji pojęcia "bonifikaty", czy "skonta". Dlatego też, zdaniem Wnioskodawcy, pojęcie to należy rozmieć zgodnie z jego potocznym znaczeniem. Jak zaś podaje "Uniwersalny słownik języka polskiego" (red. prof. Stanisław Dubisz, Wyd. Naukowe PWN, Warszawa 2003, tom 1, str. 303) "bonifikata" to "zniżka, odstępstwo od ustalonej ceny towaru, zwłaszcza jako forma odszkodowania za poniesioną stratę albo w celach reklamowych: opust, rabat."

W ocenie Wnioskodawczyni nie ulega wątpliwości, że oferowana przez SKom obniżona cena części wykończenia i wyposażenia mieszkania "pod klucz" stanowi właśnie efekt udzielonej przez nią bonifikaty, w ramach realizowanej SKom strategii biznesowej, mającej na celu pozyskanie jak największej ilości nabywców w jak najkrótszym czasie i tym samym jak najszybszy zwrot inwestycji. Jest to zatem działanie w pełni racjonalne i ekonomicznie uzasadnione. Stąd, zdaniem Wnioskodawczyni, promocyjną cenę wykończenia i wyposażenia lokalu oferowaną przez SKom należy uznać za cenę rynkową. W okresie prowadzonej przez SKom promocji, wykończenie oraz wyposażenie mieszkania będzie bowiem oferowane po obniżonej cenie wszystkim potencjalnym klientom w tym samym okresie na tych samych zasadach. Ponadto zasady omawianej promocji zostaną szczegółowo opisane w opracowanych przez SKom regulaminach określających warunki zakupu przez klienta wykończenia i wyposażenia mieszkania w cenie promocyjnej, okres obowiązywania promocji etc.

Prawidłowość powyższego stanowiska znajduje potwierdzenie w interpretacjach indywidualnych organów podatkowych, wydawanych w odniesieniu do analogicznych zagadnień, np. interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z dnia 5 maja 2011 r., nr IBPBI/2/423-173/11/AK, w której organ ten uznał, iż: "czynności podejmowane przez Spółkę mają na celu zwiększenie wolumenu sprzedaży produktów Spółki i są uzasadnione ekonomicznie i gospodarczo. W związku ze sprzedażą promocyjną Spółka dla celów podatku dochodowego od osób prawnych będzie rozpoznawać przychód w wysokości odpowiadającej cenie promocyjnej wykazanej na fakturze lub paragonie fiskalnym. Przykładowo, w przypadku sprzedaży towaru za 1 PLN netto, Spółka rozpozna przychód podatkowy w wysokości 1 PLN" oraz "Jeżeli (...) udzielenie bonifikaty będzie wynikało z przejrzyście i sprawdzalnie zastosowanych przez Spółkę zasad umownych, brak będzie podstaw do kwestionowania zastosowania zróżnicowanych cen."

Podobnie stwierdził Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie, potwierdzając stanowisko wnioskodawcy w danej sprawie: "sprzedaż towarów na rzecz uprawnionych osób po preferencyjnej cenie 1,22 zł na gruncie podatku dochodowego do osób prawnych należy kwalifikować jako sprzedaż, a kwota 1,00 zł netto jest podatkowym przychodem" (interpretacja indywidualna z dnia 21 marca 2008 r., nr IP-PB3-423-60/08-3/JG).

Tożsame stanowisko zajął również m.in. Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu (interpretacja indywidualna z dnia 2 maja 2008 r. nr ILPB3/423-116/08-4/HS). W interpretacji indywidualnej nr ILPB3/423-83/09-4/JG z dnia 8 kwietnia 2009 r. Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu potwierdził, że: "cena danego produktu jest wypadkową wielu czynników, często może ona odbiegać od jej wartości rynkowej, jeżeli istnieją uzasadnione przyczyny. Fakt, iż Sprzedawca, przy osiągnięciu przez Klientów odpowiednio wysokiego pułapu obrotu, sprzeda inny towar za 1 zł, nie oznacza, że towar ten jest wydawany bez odpłatności. "

Stanowisko analogiczne z powyższym stanowiskiem potwierdzone zostało także w interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z dnia 5 listopada 2013 r., nr IBPBI/2/423-1000/13/AK, w której organ podatkowy zauważył: "Wnioskodawca sprzedaje mieszkania w stanie wykończonym. W najbliższym czasie Wnioskodawca, w celu uatrakcyjnienia swojej oferty zamierza wprowadzić w życie strategię marketingową w ramach której klienci, którzy dokonają zakupu mieszkania w określonym czasie, mają możliwość nabycia wykończenia i wyposażenia lokalu w promocyjnej cenie istotnie odbiegającej od wartości rynkowej świadczenia (np. 1 zł) (...) przychodem z tytułu promocyjnej sprzedaży jest przychód w wysokości ceny netto po jakiej Wnioskodawca dokonuje sprzedaży wykończenia".

Podobnie w interpretacji z 30 grudnia 2015 r. (sygn. ILPB3/4510-1-466/15-5/AO) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu potwierdził stanowisko podatnika, iż w przypadku odpłatnego zbycia rzeczy lub praw majątkowych, przychodem jest ich wartość wyrażona w cenie określonej w umowie. W interpretacji tej, zgodnie z uzgodnieniami dokonywanymi pomiędzy spółką-podatnikiem i jej kontrahentami, sprzedaż towarów promocyjnych będących przedmiotem sprzedaży premiowej następowała po cenie 1 PLN brutto. Organ podatkowy zgodził się, że cenę promocyjną należy uznać za cenę określoną w umowie, która zgodnie z przytoczonym przepisem odpowiada wysokości przychodu z tytułu sprzedaży rzeczy. W konsekwencji, przychód podatkowy powinien zostać rozpoznany w wysokości ceny promocyjnej netto wskazanej na fakturze sprzedaży."

Analogiczne wnioski wypływają też z interpretacji indywidualnej z 4 lutego 2013 r. (nr IPPB5/423-1172/12-2/KS).

Również w interpretacji indywidualnej z 25 lipca 2014 r., wydanej w odniesieniu do analogicznego przypadku, działający w imieniu Ministra Finansów Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie uznał za prawidłowe stanowisko spółki występującej o interpretację, iż podlegającym opodatkowaniu przychodem spółki kapitałowej, będącej wspólnikiem spółki komandytowej, z tytułu promocyjnej sprzedaży przez tę spółkę komandytową części wykończenia i wyposażenia mieszkania, albo miejsca postojowego w garażu podziemnym, będzie część przyjętej przez spółkę komandytową promocyjnej ceny tego wykończenia i wyposażenia mieszkania lub miejsca postojowego w garażu, odpowiadająca udziałowi spółki-wspólnika w zysku spółki komandytowej (sygn. IPPB3/423-554/14-2/GJ).

Powołane powyżej interpretacje dotyczą, co prawda, podatku dochodowego od osób prawnych, lecz, w ocenie Wnioskodawcy, argumentacja w nich przedstawiona ma zastosowanie także w odniesieniu do niniejszego wniosku, gdyż regulacje ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych mają w przedmiotowym zakresie brzmienie analogiczne jak odpowiadające im przepisy ustawy o PIT.

W konsekwencji, zdaniem Wnioskodawczyni, przychodem z tytułu promocyjnej sprzedaży części wykończenia i wyposażenia mieszkania oferowanego przez SKom będzie część, odpowiadająca udziałowi Wnioskodawczyni w zysku SKom, przyjętej przez SKom promocyjnej ceny netto wykończenia i wyposażenia lokalu (np. 1.000 zł).

Jednocześnie, z uwagi na fakt, iż analizowana promocja jest skierowana wyłącznie do podmiotów niepowiązanych z Wnioskodawczynią, ani ze SKom, nie znajdzie zastosowania art. 25 ust. 1 ustawy o PIT. W rozpatrywanej sytuacji pomiędzy Wnioskodawczynią lub SKom a nabywcami lokali mieszkalnych, wykończonych i wyposażonych "pod klucz", nie wystąpią bowiem powiązania określone w tym przepisie. W związku z powyższym, nie będzie możliwe określenia dochodu Wnioskodawczyni z tytułu tej transakcji w wysokości innej niż część przyjętej przez SKom ceny promocyjnej proporcjonalna do udziału w zysku SKom.

Ad. 2

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy o PIT kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23 ust. 1.

Zatem dany wydatek może zostać uznany za koszt uzyskania przychodów jeżeli:

* pozostaje w związku z osiąganymi przez podatnika przychodami lub ma na celu zabezpieczenie ich źródła, oraz

* nie został wymieniony w katalogu znajdującym się w art. 23 ust. 1 ustawy o CIT.

Zdaniem Wnioskodawczyni, w analizowanym przypadku oba warunki zostaną niewątpliwie spełnione. Wydatki poniesione przez SKom na zakup odsprzedawanych promocyjnie elementów wykończenia i wyposażenia mieszkania będą kosztami poniesionymi w celu osiągnięcia przychodów podlegających opodatkowaniu łącznie z przychodami jej wspólników, tj. w celu dokonania sprzedaży zgodnie z przyjętymi przez SKom warunkami promocji oraz zwiększenia zainteresowania ofertą SKom, która ma się przełożyć na zwiększoną sprzedaż lokali w okresie trwania promocji, a co za tym idzie wyższe przychody osiągane przez Wnioskodawczynię, podlegające opodatkowaniu PIT.

Jednocześnie regulacje podatku dochodowego nie wskazują, aby koszty związane ze sprzedażą dokonywaną na warunkach promocyjnych musiały być wyłączane z koszów uzyskania przychodów, albo aby ich zaliczenie do kosztów podatkowych było obwarowane specyficznymi warunkami.

Potwierdza to również stanowisko organów podatkowych prezentowane w wydawanych przez nie interpretacjach indywidualnych prawa podatkowego.

Przykładowo, w interpretacji indywidualnej wydanej przez Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z dnia 2 września 2010 r. nr ILPB4/423-10/10-2/MC, uznane zostało za prawidłowe stanowisko podatnika, iż: "wydatki poniesione przez Spółkę na zakup towarów, które następnie będą przedmiotem sprzedaży premiowej w kwocie 1 zł brutto za sztukę, należy uznać za koszty uzyskania przychodu Spółki w miesiącu ich sprzedaży."

Także powołana już wcześniej interpretacja z 25 lipca 2014 r. (sygn. IPPB3/423-554/14-2/GJ) potwierdziła, że w przypadku oferowania w cenach promocyjnych elementów wykończenia i wyposażenia lub miejsca w garażu podziemnym, możliwe jest zaliczenie do kosztów uzyskania przychodów w części odpowiadającej udziałowi wspólnika w zysku spółki komandytowej, wydatków poniesionych przez też spółkę komandytową na nabycie elementów wykończenia i wyposażenia mieszkania lub miejsca postojowego w garażu podziemnym.

Mimo iż powołane powyżej interpretacje zostały wydane w oparciu o przepisy ustawy o CIT, to, w ocenie Wnioskodawczyni, wnioski z nich wypływające mają zastosowanie w całej rozciągłości również na gruncie podatku dochodowego od osób fizycznych. Regulacje ustawy o PIT w przedmiotowym zakresie odpowiadają bowiem normom zawartym w ustawie o CIT.

W konsekwencji, wydatki ponoszone przez SKom na zakup poszczególnych elementów wyposażenia będą, w ocenie Wnioskodawczyni, stanowiły, w części odpowiadającej jego udziałowi w zysku SKom, koszty uzyskania przychodów Wnioskodawczyni jako wspólnika SKom.

W tym stanie sprawy Wnioskodawczyni wnosi o potwierdzenie jej stanowiska przedstawionego powyżej.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Odnosząc się do powołanych przez Wnioskodawcę interpretacji indywidualnych wskazać należy, że rozstrzygnięcia w nich zawarte nie są wiążące dla tutejszego organu. Wydane interpretacje organów podatkowych dotyczą tylko konkretnych, indywidualnych spraw podatników, osadzonych w określonym stanie faktycznym lub zdarzeniu przyszłym i tylko w tych sprawach rozstrzygnięcia w każdej z nich zawarte są wiążące. Nie wywołują one zatem żadnych skutków prawnych w odniesieniu do innych podatników.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1.

z zastosowaniem art. 119a;

2.

w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2016 r. poz. 718, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

Opublikowano: http://sip.mf.gov.pl