1446.PDF/415/1/06/WW - Sposób dokumentowania faktu uprzedniego użytkowania środka transportu przez podatnika chcącego zastosować indywidualną stawkę amortyzacji

Pytanie podatnika

Czy oświadczenie poprzedniego użytkownika, że samochód był wykorzystywany w jego działalności przez okres dłuższy niż 6 miesięcy spełnia wymogi art. 22j ust. 2 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych z dnia 26 lipca 1991 r., który brzmi: "środki trwałe, o których mowa w ust. 1 pkt 1 i 2, uznaje się za 1) używane - jeżeli podatnik udowodni, że przed ich nabyciem były wykorzystywane co najmniej przez okres 6 miesięcy".

Ze złożonego w dniu 02.12.2005 r. wniosku wynika, iż podatnik prowadzi działalność gospodarczą w zakresie usług transportowych opodatkowaną na zasadach ogólnych w oparciu o podatkową księgę przychodów i rozchodów. W miesiącu wrześniu 2005 r. zakupił samochód ciężarowy - rok produkcji 2002 od firmy XXX. Przy zakupie samochodu podatnik poprosił sprzedającego o oświadczenie, że ten samochód był wykorzystywany w jego działalności przez okres dłuższy niż 6 miesięcy. Firma XXX wystawiła oświadczenie w którym stwierdza, że ww. samochód był używany do przewożenia towarów przez okres 32 miesięcy.

Jednocześnie podatnik zawarł we wniosku własne stanowisko, w którym stwierdził, że ponieważ ustawodawca nie określił formy udokumentowania ani dokumentu jaki powinien posiadać podatnik chcący zastosować indywidualną stawkę amortyzacji w związku z tym to oświadczenie jakie posiada może uznać za dokument udawadniający, że samochód ciężarowy przed nabyciem był wykorzystywany co najmniej 6 miesięcy i w związku z tym może uznać nabyty środek trwały za używany i ustalić indywidualną stawkę amortyzacji dla używanych środków trwałych, która dla środków transport zgodnie z art. 22j ust. 1 pkt 2 wynosi 30 miesięcy /2,5 roku/.

Po przeanalizowaniu przedstawionego przez wnioskodawcę stanu faktycznego i obowiązujących przepisów prawa podatkowego w tym zakresie - organ podatkowy stwierdził.

Zgodnie z art. 22j ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2000 r. Nr 14 poz. 176 z późn. zm.) - podatnicy mogą indywidualnie ustalić stawki amortyzacyjne dla używanych lub ulepszonych środków trwałych, po raz pierwszy wprowadzonych do ewidencji danego podatnika, z tym że okres amortyzacji nie może być krótszy niż 30 miesięcy dla środków transportowych, w tym samochodów osobowych o których mowa w art. 23 ust. 3a. Środki trwałe uznaje się za używane, jeżeli podatnik udowodni, że przed ich nabyciem były wykorzystywane co najmniej przez okres 6 miesięcy (art. 22j ust. 2 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych). Przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie określają jakimi dowodami należy udokumentować fakt uprzedniego użytkowania środka transportu. Ciężar udowodnienia tego, że samochód był używany spoczywa na podatniku. Dlatego też, że zgodnie z zasadą wynikającą z art. 180 par. 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jednolity Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) jako dowód w postępowaniu podatkowym należy dopuścić wszystko, co może się przyczynić do wyjaśnienia sprawy, a nie jest sprzeczne z prawem.

Zdaniem tutejszego organu przedłożone oświadczenie wskazuje, że wyżej wymieniony środek trwały można uznać za używany. Stanowisko wnioskodawcy w przedmiotowej sprawie jest zatem prawidłowe

Sposób dokumentowania faktu uprzedniego użytkowania środka transportu przez podatnika chcącego zastosować indywidualną stawkę amortyzacji