1438/DF2/415-215c/06/AZ - Niemożność zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wpłat dokonanych na rachunek ZUS jako odpisów na ZFŚS.
Pismo z dnia 6 lutego 2007 r. Urząd Skarbowy Warszawa-Ursynów 1438/DF2/415-215c/06/AZ Niemożność zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wpłat dokonanych na rachunek ZUS jako odpisów na ZFŚS.
POSTANOWIENIE
Na podstawie art. 216 i art. 14a ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) po rozpatrzeniu wniosku z dnia 7 października 2006 r. (data wpływu do tut. organu podatkowego 7 listopada 2006 r.) uzupełnionego pismem z dnia 6 grudnia 2006 r. (wpływ do tut. Urzędu 7 grudnia 2006 r.) w sprawie udzielenia pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu stosowania art. 22 ust. 1 w związku z art. 23 ust. 1 pkt 7 lit. b) ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 z późn. zm.) w indywidualnej sprawie - Naczelnik Urzędu Skarbowego Warszawa Ursynów postanawia uznać stanowisko Wnioskodawcy wyrażone we wniosku - za nieprawidłowe.
UZASADNIENIE
W dniu 7 listopada 2006 r. wpłynął do tutejszego organu wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu stosowania przepisów ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych, w kwestii możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów z działalności gospodarczej odpisów na zakładowy fundusz świadczeń socjalnych jednoosobowej firmy, której właścicielem jest Wnioskodawca. Pismem z dnia 6 grudnia 2006 r. wniosek powyższy uzupełniono o dodatkowe informacje dotyczące zagadnień poruszonych we wniosku.
Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, iż:
Wnioskodawca prowadzi jednoosobową działalność gospodarczą pod nazwą "A" z siedzibą w Warszawie;
przedmiotem prowadzonej przez Stronę działalności gospodarczej jest pomoc polskiemu sektorowi wytwórczemu przemysłu farmaceutycznego w opracowywaniu tańszych odpowiedników leków refundowanych;
Wnioskodawca prowadząc jednoosobową działalność gospodarczą nie dokonuje odpisów na poczet zakładowego funduszu świadczeń socjalnych:
Strona dokonuje co miesiąc wpłat na rachunek Zakładu Ubezpieczeń w kwocie 37,17 zł (trzeci element wymaganej prawnie wpłaty po składce emerytalnej i zdrowotnej).
W oparciu o przedstawiony stan faktyczny, Wnioskodawca zwrócił się z zapytaniem, czy będąc właścicielem jednoosobowej firmy może potraktować wpłaty dokonane na rachunek Zakładu Ubezpieczeń jako odpisy na zakładowy fundusz świadczeń socjalnych i tym samym zaliczyć je do kosztów uzyskania przychodów z działalności gospodarczej?
Mając na uwadze opisaną we wniosku sytuację, Wnioskodawca wyraża stanowisko, iż ma prawo potraktować składki uiszczone na rachunek Zakładu Ubezpieczeń jako odpisy na zakładowy fundusz świadczeń socjalnych i zaliczyć je w koszty uzyskania przychodów z działalności gospodarczej.
Naczelnik Urzędu Skarbowego Warszawa Ursynów dokonując oceny stanu faktycznego i stanowiska Wnioskodawcy przedstawionego we wniosku w świetle obowiązujących przepisów prawa podatkowego, stwierdza co następuje:
Pojęcie kosztu określone zostało w art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2000 r. Nr 14 poz. 176 z późn. zm.), który stanowi, że kosztami uzyskania przychodu z poszczególnego źródła, są wszelkie koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23 powołanej ustawy.
Zgodnie z treścią art. 23 ust. 1 pkt 7 powołanej ustawy, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów odpisów i wpłat na różnego rodzaju fundusze tworzone przez podatnika; kosztem uzyskania przychodów są jednak:
podstawowe odpisy i wpłaty na te fundusze, jeżeli obowiązek lub możliwość ich tworzenia w ciężar kosztów określają odrębne ustawy,
odpisy i zwiększenia, które w rozumieniu przepisów o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych obciążają koszty działalności pracodawcy, jeżeli środki pieniężne stanowiące równowartość tych odpisów i zwiększeń zostały wpłacone na rachunek Funduszu.
Zasady tworzenia przez pracodawców zakładowego funduszu świadczeń socjalnych oraz sposób gospodarowania środkami tego funduszu określa ustawa z dnia 4 marca 1994 r. o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych (Dz. U. z 1996 r. Nr 70 poz. 335 z późn. zm.). Zgodnie z generalną zasadą wyrażoną w art. 3 ust. 1 ww. ustawy, zakładowy fundusz świadczeń socjalnych tworzą pracodawcy zatrudniający według stanu na dzień 1 stycznia danego roku co najmniej 20 pracowników w przeliczeniu na pełne etaty.
Uregulowania prawne zawarte w art. 23 ust. 1 pkt 7 lit. b) ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych uprawniają pracodawców do zaliczenia w koszty prowadzonej działalności odpisów i zwiększeń na zakładowy fundusz świadczeń socjalnych, o ile środki pieniężne stanowiące równowartość tych odpisów i zwiększeń zostały wpłacone na rachunek funduszu. Z treści złożonego wniosku wynika, iż Strona przy prowadzeniu działalności gospodarczej nie zatrudnia pracowników, a więc w świetle powołanej ustawy nie jest pracodawcą. Wnioskodawca zaznaczył także, że nie utworzył zakładowego funduszu świadczeń socjalnych, natomiast opłaca składki na rachunek Zakładu Ubezpieczeń na Fundusz Pracy. W sprawie będącej przedmiotem wniosku nie zostały spełnione warunki określone w art. 23 ust. 1 pkt 7 lit. b) powołanej ustawy, a zatem nie występują przesłanki uprawniające Wnioskodawcę do zakwalifikowania dokonanych wpłat na Fundusz Pracy jako odpisy na zakładowy fundusz świadczeń socjalnych. Opłacane przez Wnioskodawcę składki na Fundusz Pracy spełniają natomiast warunki określone w art. 23 ust. 1 pkt 7 lit. a) powołanej ustawy i jako takie mogą zostać zaliczone do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej działalności gospodarczej.
A zatem stanowisko Wnioskodawcy wyrażone we wniosku jest nieprawidłowe.
Powyższa interpretacja odnosi się jedynie do stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego na dzień złożenia wniosku. Zgodnie z art. 14b § 1 ustawy Ordynacja podatkowa, powyższa interpretacja nie jest wiążąca dla podatnika, płatnika, inkasenta, wiąże natomiast właściwe organy podatkowe i organy kontroli skarbowej do czasu jej zmiany lub uchylenia.