1437/ZI/423/172/DJW/06 - Czy spółka komandytowa powinna prowadzić PKPiR, jeżeli jej przychody netto, za poprzedni rok obrotowy nie osiągną równowartości w walucie polskiej 800.000 euro?
Pismo z dnia 30 maja 2006 r. Urząd Skarbowy Warszawa-Targówek 1437/ZI/423/172/DJW/06 Czy spółka komandytowa powinna prowadzić PKPiR, jeżeli jej przychody netto, za poprzedni rok obrotowy nie osiągną równowartości w walucie polskiej 800.000 euro?
POSTANOWIENIE
Na podstawie art. 14a, art. 216 § 1 i § 2 oraz art. 236 § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa /tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8 poz. 60 z późn. zm./ Naczelnik Urzędu Skarbowego Warszawa Targówek
postanawia
uznać stanowisko wnioskodawcy przedstawione we wniosku złożonym w dniu 3 kwietnia 2006 r., w sprawie udzielenia pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego, za nieprawidłowe.
UZASADNIENIE
Ze stanu faktycznego przedstawionego we wniosku wynika, "Kancelaria Prawna X" Spółka Komandytowa uzyskała numery Regon, NIP i planuje rozpoczęcie działalności. Kancelaria zadaje pytanie, w jaki sposób prowadzić księgowość.
Stoją Państwo na stanowisku, iż w przypadku Kancelarii mają zastosowanie przepisy Rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 26 sierpnia 2003 r. w sprawie prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów /Dz. U. Nr 152 poz. 1475 z późn. zm./, jeżeli jej przychody netto, za poprzedni rok obrotowy nie osiągną równowartości w walucie polskiej 800.000 euro.
Biorąc pod uwagę przedstawiony we wniosku stan faktyczny oraz obowiązujące w tym zakresie przepisy prawa podatkowego Naczelnik Urzędu Skarbowego Warszawa Targówek stwierdza, co następuje:
Ustawa z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn.: Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 z późn. zm.) w art. 24a ust. 1 wymienia podmioty, które z mocy tej ustawy są obowiązane prowadzić podatkową księgę przychodów i rozchodów albo księgi rachunkowe. Do tych podmiotów należą: osoby fizyczne, spółki cywilne osób fizycznych, spółki jawne osób fizycznych oraz spółki partnerskie wykonujące działalność gospodarczą. Przepis ten daje, zatem możliwość wyboru ksiąg o ile, jak wskazano w art. 24a ust. 4 tejże ustawy, uzyskane przez te podmioty przychody, w rozumieniu art. 14, za poprzedni rok podatkowy wyniosły w walucie polskiej mniej niż równowartość kwoty określonej w przepisach o rachunkowości, a więc kwoty 800.000 euro. Jak wynika z treści powyższych przepisów, ich regulacji nie podlega jednak spółka komandytowa.
W myśl art. 1 § 2 w nawiązaniu do art. 4 § 1 pkt 1 ustawy z dnia 15 września 2000 r. - Kodeks spółek handlowych (Dz. U. Nr 94, poz. 1037 z późn. zm.) spółka komandytowa jest handlową spółką osobową i jako taka podlega normom zawartym w ustawie z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości (Dz. U. z 2002 r. Nr 76, poz. 694 z późn. zm.).
Zgodnie z art. 2 ust. 1 powołanej ustawy, przepisy ustawy o rachunkowości stosuje się m.in. do mających siedzibę lub miejsce sprawowania zarządu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej:
spółek handlowych (osobowych i kapitałowych, w tym również organizacji) oraz spółek cywilnych, z zastrzeżeniem pkt 2, a także innych osób prawnych, z wyjątkiem Skarbu Państwa i Narodowego Banku Polskiego,
osób fizycznych, spółek cywilnych osób fizycznych, spółek jawnych osób fizycznych oraz spółek partnerskich, jeżeli ich przychody netto ze sprzedaży towarów, produktów i operacji finansowych za poprzedni rok obrotowy wyniosły, co najmniej równowartość w walucie polskiej 800.000 euro
Zgodnie art. 1 § 1 ustawy z dnia 15 września 2000 r. - Kodeks spółek handlowych (Dz. U. Nr 94, poz. 1037 z późn. zm.) - ustawa reguluje tworzenie, organizację, funkcjonowanie, rozwiązywanie, łączenie, podział i przekształcanie spółek handlowych - i tylko w takim zakresie "w sprawach nieuregulowanych (...) do spółki komandytowej stosuje się odpowiednio przepisy o spółce jawnej" (art. 103 cyt. ustawy)
W świetle powyższego stwierdzić należy, iż spółka komandytowa winna prowadzić księgę rachunkową niezależnie od kwoty uzyskanego przychodu.
Powyższa interpretacja, w zakresie stosowania przepisów prawa podatkowego dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia tego zdarzenia.