1436/2CF/413/IP-114/2005/BS - Unikanie podwójnego opodatkowania.

"(...) Zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 roku o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. nr 14 z 2000 roku, poz. 176 ze zm.) osoby fizyczne, jeżeli mają miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów (nieograniczony obowiązek podatkowy). Przepis art. 3 ust. 1 stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie zapobieżenia podwójnemu opodatkowaniu, których stroną jest Rzeczpospolita Polska (art. 4a ww. ustawy). Jak wynika z treści art. 3 ust. 1 ww. ustawy, o tym czy podatnik podlega w Polsce nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu decyduje wyłącznie miejsce zamieszkania. Dla celów podatkowych miejscem zamieszkania osoby fizycznej będzie miejscowość, w której osoba ta przebywa z zamiarem stałego pobytu (art. 25 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 roku - Kodeks cywilny - Dz. U. nr 16 z 1964 roku, poz. 93 ze zm.). We wniosku podnosi Pani, iż zgodnie z ww. art. 25 Kodeksu cywilnego wystąpiły przesłanki, by uznać, iż Pani pobyt w Stanach Zjednoczonych będzie miał charakter stały. Należy odróżnić miejsce zamieszkania od miejsca czasowego pobytu, tj. miejsca, w którym dana osoba przebywa w określonym czasie. Okres pobytu nie jest w żaden sposób limitowany, może trwać zarówno jeden dzień jak i kilka lat. Miejsce pobytu czasowego poza krajem, nie zmienia jednakże charakteru obowiązku podatkowego ciążącego na tej osobie w kraju.

Zapobiega temu polsko-amerykańska umowa z dnia 8 października 1974 roku między Rządem Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej, a Rządem Stanów Zjednoczonych Ameryki o uniknięciu podwójnego opodatkowania i zapobieżeniu uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu (Dz. U. nr 31 z 1976 roku, poz. 178 ze zm.). W art. 20 tej umowy zostało zawarte zwolnienie od podwójnego opodatkowania polegające na tym, że Polska zezwoli osobie mającej miejsce zamieszkania lub siedzibę w Polsce na zaliczenie na poczet należnych w Polsce podatków odpowiednich kwot podatków zapłaconych w Stanach Zjednoczonych.

Sama nieobecność w kraju, nie powoduje zmiany miejsca zamieszkania. Za określeniem Polski jako miejsca zamieszkania w Pani przypadku przemawia np. posiadanie polskiego numeru NIP oraz możliwość spędzania wakacji w Polsce, gdzie posiada Pani mieszkanie, co może być związane z odwiedzinami pozostałej rodziny w kraju. Tak więc wyjazd do USA pociągał za sobą konieczność zmiany miejsca pobytu. Przy czym okresowe przebywanie za granicą nie oznacza jednak, że nie ma Pani w Polsce miejsca zamieszkania. Zgodnie z definicją zawartą w umowie o unikaniu podwójnego opodatkowania, osobę uważa się za mającą miejsce zamieszkania m.in. w tym państwie, z którym ma ściślejsze powiązania osobiste i gospodarcze (ośrodek interesów życiowych) lub w państwie, w którym zwykle przebywa, a jeżeli zwykle przebywa w obu państwach, w tym państwie, którego jest obywatelem. Zgodnie z art. 6 Kodeksu cywilnego ciężar udowodnienia faktu spoczywa na osobie, która z faktu tego wywodzi skutki prawne. Dla udowodnienia faktu, iż w Pani przypadku nastąpiło przeniesienie centrum życiowej aktywności do USA, musiałaby Pani dysponować certyfikatem rezydencji wydanym przez odpowiednią amerykańską administrację podatkową. Certyfikat rezydencji jest dokumentem, w którym potwierdza się rezydencję podatkową danej osoby fizycznej, czyli posiadanie przez nią miejsca zamieszkania dla celów podatkowych na terenie USA, co oznacza, że osoba taka traktowana jest w tym państwie jako podlegająca nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu. Uzyskanie takiego certyfikatu wiąże się z dopełnieniem odpowiednich formalności wymaganych przez miejscowe prawo, warunkujące posiadanie miejsca zamieszkania w danym kraju.

W związku z powyższym, zdaniem Naczelnika tut. Urzędu, podlega Pani obowiązkowi podatkowemu w Polsce jako polski rezydent podatkowy. (...)"