1433/IP1/423/514/07/AG - Zaliczanie kar umownych do kosztów uzyskania przychodów.

Działając na podstawie art. 216, art. 14a § 4 oraz art. 15 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2005 r. Nr 8 poz. 60 z późn. zm.) w związku ze złożonym wnioskiem z dnia 1 czerwca 2007 r. (data wpływu do urzędu - 6 czerwca 2007 r.), w sprawie udzielenia pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu stosowania prawa podatkowego w zakresie podatku dochodowego od osób prawnych, Naczelnik Urzędu Skarbowego Warszawa Mokotów

uznać za prawidłowe stanowisko Spółki w zakresie uznania za koszt uzyskania przychodów, zapłaconych przez podatnika kar umownych z tytułu nieterminowej dostawy towarów.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą w zakresie budownictwa i sprzedaży lokali mieszkalnych. Z przyszłymi nabywcami tych lokali Spółka zawiera umowy przedwstępne, na mocy których zobowiązuje się między innymi do zapłaty na ich rzecz kar umownych w przypadku zwłoki w wydaniu lokalu. Kary umowne dotyczą wyłącznie zwłoki w wydaniu pełnowartościowego lokalu, spowodowanej opóźnieniem w terminowym wywiązaniu się z wiążącej strony umowy. Kwoty zapłaconych na rzecz nabywców lokali kar umownych z tytułu nieterminowego wydania lokali Spółka zamierza wykazywać jako koszt uzyskania przychodów.

Spółka we wniosku z dnia 1 czerwca 2007 r., zwraca się z prośbą o udzielenie, na podstawie art. 14a § 1 Ordynacji podatkowej, informacji w ww. sprawie.

Pytanie podatnika brzmi: Czy kary umowne faktycznie zapłacone przez Spółkę z tytułu nieterminowego wydania towaru (lokalu mieszkalnego) podlegają zaliczeniu do kosztów uzyskania przychodów?

Stanowisko podatnika: W ocenie Spółki, kary umowne zapłacone z tytułu nieterminowego wydania lokali mieszkalnych na rzecz nabywców tych lokali stanowią dla Spółki koszt uzyskania przychodów zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych jako: poniesione w celu osiągnięcia przychodu, nie wymienione w art. 16 ust. 1 przywołanej powyżej ustawy jako wydatki nie stanowiące kosztów uzyskania przychodów.

Naczelnik Urzędu Skarbowego Warszawa - Mokotów ustosunkowując się do stanowiska Wnioskodawcy wyjaśnia:

Zgodnie z treścią art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 z późn. zm.) w brzmieniu nadanym przez art. 1 pkt 9 lit. a) ustawy z dnia 16 listopada 2006 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. Nr 217 poz. 1589), według stanu prawnego na dzień 1 stycznia 2007 roku: Kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 ustawy.

Zgodnie z powyższym uregulowaniem podatnik ma możliwość zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów dla celów podatkowych, wszelkich wydatków, pod warunkiem, że wykaże ich bezpośredni związek z prowadzoną działalnością gospodarczą lub inną działalnością zarobkową, a ich poniesienie ma lub może mieć bezpośredni wpływ na wielkość osiągniętego przychodu. Aby dany wydatek mógł być zakwalifikowany do kosztów uzyskania przychodów muszą być spełnione warunki, a mianowicie:

Zatem zasadniczo każdy wydatek celowo poniesiony z zamiarem uzyskania przychodu, poza wyraźnie wskazanymi w art. 16 ust. 1 ustawy o p.d.o.p., powinien być uznany za koszt uzyskania przychodów.

Przepis art. 16 ust. 1 pkt 22 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych stanowi, iż nie uważa się za koszty uzyskania przychodów kar umownych i odszkodowań z tytułu wad dostarczonych towarów, wykonanych robót i usług oraz zwłoki w dostarczeniu towaru wolnego od wad albo zwłoki w usunięciu wad towarów albo wykonanych robót i usług.

Do kosztów uzyskania przychodów na tej podstawie nie będą mogły zostać zaliczone tylko i wyłącznie kary umowne i odszkodowania z tytułu:

Wszystkie wykazane powyżej kary umowne i odszkodowania wiążą się z należytym wykonywaniem zobowiązań. Ustawodawca wyłącza je spod kosztów uzyskania przychodów, nie chcąc "premiować" przypadków nienależytego wykonania zobowiązania.

Kara umowna z tytułu nieterminowego wykonania umowy nie została wymieniona jako jedna z kategorii kar umownych wyłączonych z kosztów uzyskania przychodów na podstawie przepisu art. 16 ust. 1 pkt 22 u.p.d.o.p. Istotą powyższego przepisu jest wyłączenie z kosztów uzyskania przychodów kar umownych związanych generalnie z wadami towarów lub usług, a nie z opóźnieniem w ich dostarczeniu.

Z opisanego we wniosku stanu faktycznego wynika, iż postanowienie dotyczące obowiązku uiszczenia kary umownej z powodu nieterminowego wykonania prac umieszczone zostało w zawartej przez strony transakcji umowie i stanowiło jeden z warunków realizacji zlecenia. Pomiędzy karą więc a uzyskanym przez Spółkę w związku z realizacją umowy przychodem istnieje związek przyczynowo - skutkowy pozwalający na zaliczenie jej w koszty uzyskania przychodu Spółki.

Reasumując, należy stwierdzić, że kary umowne zapłacone na rzecz nabywców lokali z tytułu nieterminowego wydania lokali, będą stanowić dla Spółki koszt uzyskania przychodu.

W związku z powyższym Naczelnik Urzędu Skarbowego Warszawa Mokotów postanowił jak w sentencji.

W powyższej sprawie informacje zostały zamieszczone na stronie internetowej Ministerstwa Finansów jako interpretacje o sygnaturze: Nr 1472/ROP1/423-200/246/06/MC z dnia 4 sierpnia 2006 r.; Nr 1435/DP1/423-44/06/MM z dnia 14 września 2006 r.; Nr PO I-423/6/2006 z dnia 27 grudnia 2006 r.

Niniejsza interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia tego zdarzenia i jest aktualna do czasu zmiany stanu prawnego lub stanu faktycznego przedstawionego przez pytającego. Zmiana poszczególnych elementów stanu faktycznego może mieć wpływ na zmianę zakresu praw i obowiązków Podatnika.

Zgodnie z art. 14b § 1 i 2 ustawy Ordynacja podatkowa, niniejsza interpretacja nie jest wiążąca dla Podatnika, wiąże natomiast właściwe organy podatkowe i organy kontroli skarbowej do czasu jej zmiany lub uchylenia w drodze decyzji, w trybie określonym w art. 14b § 5 wyżej wymienionej ustawy.

Zgodnie z art. 14a § 4 Ordynacji podatkowej na postanowienie służy Stronie prawo wniesienia zażalenia do Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie za pośrednictwem tutejszego organu w terminie siedmiu dni od dnia doręczenia postanowienia stronie. Powinno ono odpowiadać wymogom art. 222 Ordynacji podatkowej.