1425/021/443/76/05/IW - Import towarów handlowych z Chin przez Hamburg do Polski.

Naczelnik Drugiego Urzędu Skarbowego w Radomiu: stwierdza, że stanowisko Podatnika zawarte w piśmie złożonym w dniu 9 sierpnia 2005 r. przez Pana .......... dotyczącym interpretacji przepisów prawa podatkowego w zakresie podatku od towarów i usług jest prawidłowe.

We wniosku z dnia 9 sierpnia 2005 r. Pan ............ przedstawił następujący stan faktyczny, zapytanie oraz własne stanowisko w sprawie: Firma, ........ jest podatnikiem podatku VAT. Kupuje towary w Chinach. Towary te dostarczone zostaną drogą morską do portu w Hamburgu. Tam zostaną oclone a następnie przywiezione do Polski celem sprzedaży odbiorcom krajowym. Podatnik pyta jak rozliczyć podatek VAT od takiej transakcji. Przedstawia następujące stanowisko w sprawie: zgodnie z art. 2 pkt 7 ustawy o VAT import to przywóz towarów z terytorium państwa trzeciego na terytorium kraju. Podatnikami VAT od importu są osoby prawne, jednostki organizacyjne nie mające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, na których ciąży obowiązek uiszczenia cła. Obowiązek podatkowy powstaje co do zasady z chwilą objęcia towarów procedurą dopuszczenia do obrotu, a zatem z chwilą dokonania odprawy celnej. VI dyrektywa w art. 28c (D) nakazuje państwom członkowskim zastosowanie zwolnienia z podatku od importu tych towarów, które są wysyłane lub przewożone z terytorium państwa trzeciego do państwa członkowskiego innego niż państwo przeznaczenia towarów. Warunkiem jest to, by dostawa tych towarów dokonywana przez importera objęta była zwolnieniem z tytułu wewnątrzwspólnotowej dostawy - WDT (w Polsce zerową stawką). Każdy kraj członkowski zatem powinien mieć odpowiednik tych przepisów. Takie zwolnienie zostało uregulowane w § 5 ust. 1 pkt 3 niemieckiej ustawy o podatku od wartości dodanej. Przepis ten zwalnia od podatku import towarów, które bezpośrednio po ich imporcie będą przedmiotem WDT dokonanej przez Podatnika z tytułu ich importu. Podatnik musi przy tym udowodnić, że spełnia warunki dotyczące WDT. Wnioskodawca uważa, że w konsekwencji tego zwolnienia nie musi płacić podatku z tytułu importu towarów do Niemiec, a potem jego przemieszczania do Polski, jeśli tylko spełni warunki wynikające z niemieckiej ustawy, aby potraktować przemieszczanie towarów do Polski jako WDT (która jest w Niemczech zwolniona od podatku). Rozliczenie WNT w Polsce będzie dla Podatnika również neutralne i nie powoduje konieczności zapłaty VAT.

Naczelnik Drugiego Urzędu Skarbowego w Radomiu udziela następującej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego:

Zgodnie z art. 2 pkt 7 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.) przez import towarów rozumie się przywóz towarów z terytorium państwa trzeciego na terytorium kraju. Również na podstawie art. 36 ust. 1 ww. ustawy o podatku od towarów i usług w przypadku, gdy towary zostaną objęte, na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju, procedurą składu celnego, tranzytu, odprawy czasowej z całkowitym zwolnieniem od należności celnych przywozowych, uszlachetniania czynnego w systemie zawieszeń i towary te przestaną podlegać tym procedurom na terytorium kraju, uważa się, iż import tych towarów będzie dokonany na terytorium kraju. W związku z powyższym przywóz towarów z terytorium państwa trzeciego i dopuszczenie ich do obrotu na terytorium Niemiec, nie stanowi importu towarów w rozumieniu ustawy z 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług. Jednocześnie wskazać należy, że zgodnie z art. 28c (D) VI Dyrektywy Rady z dnia 17 maja 1977 r. w sprawie harmonizacji przepisów Państw Członkowskich w odniesieniu do podatków obrotowych - wspólny system podatku od wartości dodanej: ujednolicona podstawa wymiaru podatku (77/388/EWG), w przypadku importu towarów wysłanych lub przywiezionych z terytorium trzeciego do Państwa Członkowskiego innego niż państwo przeznaczenia przesyłki lub przewozu, Państwa Członkowskie zastosują do takiego importu zwolnienie, jeśli dostawa takich towarów dokonywana przez importera określonego w art. 21 (4) objęta jest zwolnieniem zgodnie z częścią A. Państwa Członkowskie określą warunki zwolnienia w celu zapewnienia prawidłowego i jednoznacznego stosowania tego zwolnienia oraz zapobieżenia uchylaniu się od opodatkowania, unikaniu opodatkowania lub nadużyciu prawa. W myśl art. 11 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług przez wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem, o którym mowa w 5 ust. 1 pkt 4, rozumie się również przemieszczenie towarów przez podatnika podatku od wartości dodanej lub na jego rzecz, należących do tego podatnika, z terytorium państwa członkowskiego innego niż terytorium kraju na terytorium kraju, jeżeli towary te zostały przez tego podatnika na terytorium innego państwa członkowskiego w ramach prowadzonego przez niego przedsiębiorstwa wytworzone, wydobyte, nabyte, w tym również w ramach wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, albo zaimportowane, i towary te mają służyć czynnościom wykonywanym przez niego jako podatnika na terytorium kraju. Na podstawie powyższego oraz opisanego przez Podatnika stanu faktycznego należy uznać, że w przypadku sprowadzenia przez podatnika podatku od towarów i usług towaru z kraju trzeciego, który został dopuszczony do obrotu w kraju Wspólnoty innym niż Polska, a następnie został przewieziony do Polski, ma miejsce wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów, które podlega opodatkowaniu w Polsce. Przepis art. 86 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług wskazuje, iż podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego tylko w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych. Kwotę podatku naliczonego, zgodnie z przepisem art. 86 ust. 2 pkt 4 ustawy o podatku od towarów i usług, stanowi kwota podatku należnego od importu usług, kwota podatku należnego od dostawy towarów, dla której podatnikiem jest ich nabywca oraz kwota podatku należnego z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów. Podatnik ma prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, zgodnie z art. 86 ust. 10 pkt 2 cytowanej ustawy, w przypadkach, o których mowa w art. 86 ust. 2 pkt 4, w rozliczeniu za okres, w którym powstał obowiązek podatkowy w podatku należnym u nabywcy odpowiednio od importu usług lub wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów lub dostawy towarów, dla której podatnikiem jest nabywca. Art. 106 ust. 7 ustawy o podatku od towarów i usług wskazuje, że w przypadku czynności wymienionych w art. 7 ust. 2 i art. 8 ust. 2, wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, dostawy towarów, dla której podatnikiem jest ich nabywca, oraz importu usług wystawiane są faktury wewnętrzne; za dany okres rozliczeniowy podatnik może wystawić jedną fakturę dokumentującą te czynności dokonane w tym okresie. Faktury wewnętrzne są wystawiane także dla udokumentowania zwróconych kwot dotacji, subwencji i innych dopłat o podobnym charakterze. Zasady wystawiania faktur oraz elementy jakie muszą zawierać, regulują przepisy rozdziału 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 25 maja 2005 r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, zaliczkowego zwrotu podatku, zasad wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 95, poz. 798). Podsumowując powyższe oraz opisany stan faktyczny należy uznać, że w przypadku towaru sprowadzonego przez podatnika podatku od towarów i usług z kraju trzeciego towaru, który zostaje dopuszczony do obrotu w kraju Wspólnoty innym niż Polska, a następnie transportu tego towaru do Polski w celu dalszej odsprzedaży, ma miejsca wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów. Podatnik powinien dokonać rozliczenia wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów na podstawie faktury wewnętrznej w deklaracji VAT-7 za miesiąc, w którym powstał obowiązek podatkowy od wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów.Zatem stanowisko Wnioskodawcy przedstawione w piśmie jest prawidłowe. Mając powyższe na uwadze należało orzec jak w sentencji niniejszego postanowienia.

Naczelnik tut. Urzędu informuje, że niniejsza interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie złożenia wniosku. Zgodnie z art. 14b § 1 i 2 Ordynacji podatkowej interpretacja nie jest wiążąca dla podatnika, płatnika lub inkasenta, wiąże natomiast właściwe organy podatkowe i organy kontroli skarbowej - do czasu jej zmiany lub uchylenia. Na niniejsze postanowienie służy zgodnie z art. 14a § 4 Ordynacji podatkowej zażalenie do Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie za pośrednictwem Naczelnika Drugiego Urzędu Skarbowego w Radomiu w terminie 7 dni od daty doręczenia postanowienia. Złożenie zażalenia podlega opłacie skarbowej w wysokości 5 zł.