1425/021/443/56/05/IW - Kaucja zabezpieczająca utratę należności od dzierżawcy - podstawa opodatkowania.

Na podstawie: art. 14a § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. Nr 8 z 2005 r., poz. 60 z późn. zm.) Naczelnik Drugiego Urzędu Skarbowego w Radomiu: stwierdza, że stanowisko Podatnika zawarte w piśmie złożonym w dniu 11 lipca 2005 r. (data wpływu do tut. Urzędu), uzupełnionym w dniu 22 lipca 2005 r., przez Pana,.............., dotyczącym interpretacji przepisów prawa podatkowego w zakresie podatku od towarów i usług jest prawidłowe.

We wniosku z dnia 11 lipca 2005 r. (data wpływu do tut. Urzędu), uzupełnionym w dniu 22 lipca 2005 r. Pan,......... przedstawił następujący stan faktyczny: Firma,........, której właścicielem jest wnioskodawca, wydzierżawiła firmie,.............., komplet urządzeń stacji LPG, za które zgodnie z umową wydzierżawiający miał płacić czynsz dzierżawny. Umowa dzierżawy urządzeń stacji LPG została zawarta dnia 14 października 2004 r. Stacja została oddana do użytkowania w grudniu 2004 r. Dzierżawca opłacał czynsz dzierżawny od stycznia do kwietnia 2005 r. w wysokości 1400 zł netto + VAT za m-c. Wystawione faktury czynszu dzierżawnego za m-c maj i czerwiec 2005 r. na łączną kwotę 3416 zł nie zostały zapłacone. Faktura za miesiąc czerwiec 2005 r. została zwrócona przez pocztę z adnotacją "Firma zlikwidowana". Podatnik potrącił z wpłaconej kaucji należności za wystawione a nie zapłacone rachunki w oparciu o sporządzoną wewnętrzną notatkę służbową z informacją dla dzierżawcy o sposobie wykorzystania części kaucji, zaś na pozostałą wartość kaucji wystawił fakturę VAT dla firmy,........ tytułem rekompensaty kosztów z tytułu demontażu stacji, transportu jej na nowe miejsce i utraty jej wartości rynkowej. Wnioskodawca pyta o poprawność naliczenia podatku VAT w związku z pobraną kaucją za dzierżawione urządzenia i wystawione a nie zapłacone przez dzierżawcę faktury z tytułu dzierżawy urządzeń. Stoi na stanowisku, że wpłacona kaucja jest jego zabezpieczeniem na wypadek nienależytego wywiązania się z umowy przez dzierżawcę oraz zabezpieczeniem kosztów pośrednich związanych z demontażem urządzeń, ich transportem i utratą wartości rynkowej.

Naczelnik Drugiego Urzędu Skarbowego w Radomiu udziela następującej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego: Zgodnie z art. 29 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54 poz. 535 z późn. zm.) podstawą opodatkowania jest obrót (...). Obrotem jest kwota należna z tytułu sprzedaży, pomniejszona o kwotę należnego podatku. Kwota należna obejmuje całość świadczenia należnego od nabywcy. Obrotem jest także otrzymana dotacja, subwencja i inna dopłata o podobnym charakterze związana z dostawą lub świadczeniem usług. W przypadku gdy pobrano zaliczki, zadatki, przedpłaty lub raty, obrotem jest również kwota otrzymanych zaliczek, zadatków, przedpłat lub rat, pomniejszona o przypadającą od nich kwotę podatku (...). W przypadku świadczenia usług dzierżawy, zgodnie z art. 19 ust. 13 pkt 4 ww. ustawy o podatku od towarów i usług, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą otrzymania całości lub części zapłaty, nie później niż z upływem terminu płatności określonego w umowie lub fakturze. Z powyższego wynika więc, iż w przypadku świadczenia usług dzierżawy, która zgodnie z art. 693 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 z późn. zm.), polega na zobowiązaniu się wydzierżawiającego do oddania dzierżawcy rzeczy do używania i pobierania pożytków przez czas oznaczony lub nie oznaczony w zamian za zapłatę przez dzierżawcę umówionego czynszu - podstawą opodatkowania podatkiem od towarów i usług jest wynikający z umowy czynsz, pomniejszony o kwotę należnego podatku. W tej sytuacji stwierdzić należy, iż pobierana przez wydzierżawiającego kaucja - w celu zabezpieczenia ewentualnej utraty należności od dzierżawcy - nie jest obrotem - w rozumieniu art. 29 ust. 1 ww. ustawy o podatku od towarów i usług. Również otrzymanie kaucji nie jest otrzymaniem całości lub części zapłaty powodującym powstanie obowiązku podatkowego. Zabezpieczenie wykonania umowy, poprzez ustanowienie kaucji ma charakter gwarancyjny, zabezpieczający, co oznacza, iż ustanowiona jest ona na wypadek, gdyby strona umowy, która złożyła kaucję nie wywiązała się z niej. Wówczas druga strona umowy może zaspokoić się ze złożonej kaucji. Po zakończeniu umowy zabezpieczonej kaucją powstają dwie wierzytelności - dzierżawcy o zwrot kaucji oraz wydzierżawiającego o zapłatę zaległego czynszu dzierżawnego. Obie wierzytelności są wymagalne, pieniężne i podlegają potrąceniu. Terminem potrącenia jest termin wymagalności wierzytelności późniejszej, tzn. termin zwrotu kaucji. Także zaliczenie kaucji na poczet zaległości z umowy, kary umownej czy odszkodowania nie jest obrotem w rozumieniu art. 29 ust. 1 i 2 ww. ustawy o podatku od towarów i usług. Zgodnie bowiem z cyt. wyżej przepisem art. 19 ust. 13 pkt 4 ww. ustawy czynsz dzierżawny jest opodatkowany podatkiem VAT w momencie otrzymania całości lub części zapłaty, nie później jednak niż z upływem terminu płatności określonego w umowie lub fakturze. Jeżeli więc dojdzie do sytuacji, iż dzierżawca nie dokona zapłaty należności w terminie i w związku z tym wydzierżawiający zaliczy część czy całość kaucji na zaległy czynsz, to automatycznie z tej sumy zostanie potrącony podatek VAT. Natomiast wystawienie faktury tytułem rekompensaty kosztów z tytułu demontażu stacji, transportu jej na nowe miejsce i utraty jej wartości rynkowej, spowoduje powstanie obowiązku podatkowego w podatku od towarów i usług w terminie określonym zgodnie z art. 19 ust. 1 i 4 ww. ustawy o VAT. Mając powyższe na uwadze należało orzec jak w sentencji niniejszego postanowienia.

Naczelnik tut. Urzędu informuje, że niniejsza interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie złożenia wniosku. Zgodnie z art. 14b § 1 i 2 Ordynacji podatkowej interpretacja nie jest wiążąca dla podatnika, płatnika lub inkasenta, wiąże natomiast właściwe organy podatkowe i organy kontroli skarbowej - do czasu jej zmiany lub uchylenia. Na niniejsze postanowienie służy zgodnie z art. 14a § 4 Ordynacji podatkowej zażalenie do Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie za pośrednictwem Naczelnika Drugiego Urzędu Skarbowego w Radomiu w terminie 7 dni od daty doręczenia postanowienia. Złożenie zażalenia podlega opłacie skarbowej w wysokości 5 zł.