1425/021/443-25/07/IW - Czy podatnik ma prawo do odliczania podatku naliczonego przy nabyciu paliwa do napędu samochodu używanego w prowadzonej działalności gospodarczej?

Na podstawie: art. 14a § 1 i 4 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. Nr 8 z 2005 r., poz. 60 z późn. zm.).

Naczelnik Drugiego Urzędu Skarbowego w Radomiu: stwierdza, że stanowisko Podatnika zawarte w piśmie złożonym w dniu 29 czerwca 2007 r., uzupełnionym w dniu 14 sierpnia 2007 r., przez spółkę cywilną dotyczącym interpretacji przepisów prawa podatkowego w zakresie podatku od towarów i usług jest nieprawidłowe.

We wniosku z dnia 29 czerwca 2007 r., uzupełnionym w dniu 14 sierpnia 2007 r., złożonym przez spółkę cywilną przedstawiono następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca przed 1 maja 2004 r. posiadał prawo do odliczania podatku naliczonego od zakupu paliw wykorzystywanych do napędu samochodów użytkowanych na podstawie umowy leasingu, użyczenia bądź będących środkami trwałymi w firmie, a po 1 maja 2004 r. prawo takie utracił, ponieważ wspomniane samochody nie spełniały wymogów wynikających z tzw. "wzoru Lisaka" określonego w art. 86 ust. 3 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług. W dniu 4 kwietnia 2007 r. zapadł istotny dla podatników VAT wyrok WSA we Wrocławiu, sygn. akt I SA/Wr 1852/06, stwierdzający niezgodność z VI Dyrektywą przepisów ograniczających po 1 maja 2004 r. prawo do odliczania VAT. Sąd podkreślił, że na podstawie art. 17 ust. 6 Szóstej Dyrektywy, po 1 maja 2004 r. mogły zostać zachowane tylko te wyłączenia z prawa do odliczenia, które obowiązywały przed tą datą. Zatem w ustawie o VAT mogłyby istnieć jedynie takie ograniczenia w zakresie odliczania podatku VAT od paliwa, które zakazywałyby odliczania w przypadku paliw wykorzystywanych do napędu samochodów osobowych lub innych samochodów o dopuszczalnej ładowności do 500 kg. Ewentualnie można by ograniczenie to sformułować inaczej - jednak tylko w sposób korzystniejszy dla podatników. Zdaniem wnioskodawcy, powołując się na omawiany wyrok, podatnicy VAT będą mogli występować do organów podatkowych o zwrot nadpłaty w podatku VAT. W dalszej części zapytania wnioskodawca stwierdza, że ubieganie się o zwrot nadpłaty w podatku VAT nie jest jego zamiarem, ponieważ wymagałoby to korekt deklaracji VAT-7 od maja 2004 r. Prosi jedynie o wyjaśnienie, czy w związku z wyrokiem WSA we Wrocławiu może obecnie korzystać z prawa do odliczania VAT od paliw wykorzystywanych w samochodach, które przed 1 maja 2004 r. spełniały warunki do odliczania podatku naliczonego od zakupu paliw. Zdaniem wnioskodawcy na podstawie art. 17 ust. 6 Szóstej Dyrektywy po 1 maja 2004 r. mogły zostać zachowane tylko te wyłączenia z prawa do odliczenia, które obowiązywały przed tą datą. Zatem mając prawo do odliczania podatku naliczonego od zakupu paliw przed 1 maja 2004 r. wnioskodawca uważa, że posiada to prawo również po 1 maja 2004 r.

Naczelnik Drugiego Urzędu Skarbowego w Radomiu udziela następującej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego:

Zgodnie z art. 25 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym (Dz. U. Nr 11, poz. 50 z późn. zm.), obowiązującej do dnia 30 kwietnia 2004 r., obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się do nabywanych przez podatnika samochodów osobowych oraz innych samochodów o dopuszczalnej ładowności do 500 kg, z wyjątkiem przypadków, gdy odsprzedaż lub oddanie w odpłatne używanie na podstawie umów leasingu tych samochodów stanowi przedmiot działalności podatnika. Natomiast stosownie do ust. 1 pkt 3a ww. artykułu obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się do nabywanych przez podatnika paliw silnikowych benzynowych, oleju napędowego oraz gazu wykorzystanych do napędu samochodów osobowych lub innych samochodów o dopuszczalnej ładowności do 500 kg. Z chwilą wejścia w życie obecnie obowiązującej ustawy o podatku od towarów i usług z dnia 11 marca 2004 r. (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), czyli z dniem 1 maja 2004 r., zmieniły się zasady odliczania podatku VAT od nabywanych przez podatników samochodów, jak i paliw służących do napędu tych samochodów. Zgodnie z art. 86 ust. 3 ww. ustawy z dnia 11 marca 2004 r. w przypadku nabycia samochodów osobowych lub innych pojazdów samochodowych o dopuszczalnej ładowności mniejszej niż określona według wzoru: Dł = 357 kg + n x 68 kg, gdzie: Dł - oznacza dopuszczalną ładowność, n - ilość miejsc (siedzeń) łącznie z miejscem dla kierowcy, kwotę podatku naliczonego stanowi 50% kwoty podatku określonej w fakturze lub kwoty podatku należnego z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów lub kwoty podatku należnego od dostawy towarów, dla której podatnikiem jest nabywca - nie więcej jednak niż 5.000 zł. Przepis art. 86 ust. 5 ww. ustawy z dnia 11 marca 2004 r. stanowi, że dopuszczalna ładowność pojazdów oraz ilość miejsc (siedzeń), o których mowa w ust. 3, określana jest na podstawie wyciągu ze świadectwa homologacji lub odpisu decyzji zwalniającej z obowiązku uzyskania świadectwa homologacji, wydawanych zgodnie z przepisami o ruchu drogowym. Pojazdy, które w wyciągu ze świadectwa homologacji lub odpisie decyzji, o której mowa w zdaniu pierwszym, nie mają określonej dopuszczalnej ładowności lub ilości miejsc, uznaje się również za samochody osobowe, o których mowa w ust. 3. Natomiast w art. 88 ust. 1 pkt 3 ww. ustawy z dnia 11 marca 2004 r. określono, że obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się do nabywanych przez podatnika paliw silnikowych, oleju napędowego oraz gazu, wykorzystywanych do napędu samochodów osobowych i innych pojazdów samochodowych, o których mowa w art. 86 ust. 3 i 5. Zatem podatnik nabywając samochód pod rządami ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r., przy zachowaniu warunku dopuszczalnej ładowności, miał prawo zarówno do odliczenia VAT przy jego nabyciu, jak i do odliczenia tego podatku od nabywanego do tego samochodu paliwa. Natomiast po wejściu w życie od 1 maja 2004 r. nowych przepisów dotyczących zasad odliczania podatku VAT od samochodów, prawo do odliczania podatku VAT od paliwa zostało zachowane w przypadku, gdy dopuszczalna ładowność samochodu nie jest mniejsza niż określona według tzw. wzoru Lisaka. Należy zaznaczyć, że ograniczenie wynikające z tzw. wzoru Lisaka obowiązywało do 22 sierpnia 2005 r., tj. do dnia wejścia w życie znowelizowanych przepisów art. 86 ust. 3 i 4 ww. ustawy z dnia 11 marca 2004 r. Od tego dnia zmienione zostały zasady ustalania kategorii samochodów, których nabycie uprawnia do pełnego odliczenia VAT, a w konsekwencji również do odliczenia VAT od nabywanego paliwa do ich napędu. Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że spółka przed 1 maja 2004 r. miała prawo do odliczenia podatku naliczonego od zakupionego paliwa do napędu użytkowanych samochodów, zaś po 1 maja 2004 r. prawo to utraciła, gdyż samochody te nie spełniały wymogów wynikających z tzw. wzoru Lisaka. Mając na uwadze przedstawiony stan faktyczny oraz obowiązujący stan prawny należy stwierdzić, że skoro ustawodawca od 1 maja 2004 r. wprowadził nową definicję samochodu osobowego, a tym samym nastąpiło ograniczenie prawa do odliczania VAT od nabywanego paliwa do tych samochodów, a samochody użytkowane przez spółkę, zgodnie z obowiązującym przepisem art. 86 ust. 3 i 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. są pojazdami samochodowymi o ładowności mniejszej niż wynika to z tzw. wzoru Lisaka, to od 1 maja 2004 r. spółce nie przysługuje prawo do kontynuowania obniżania podatku należnego o podatek naliczony przy zakupie paliwa do napędu tych pojazdów, jako prawa nabytego na podstawie poprzednio obowiązującej ustawy. Należy także podkreślić, że zgodnie z art. 14a § 1 ustawy - Ordynacja podatkowa, naczelnik urzędu skarbowego dokonuje interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w przedstawionym we wniosku stanie faktycznym w indywidualnej sprawie podatnika. Wyrok z dnia 4 kwietnia 2007 r. WSA we Wrocławiu sygn. akt I SA/Wr 1852/06, zapadł w indywidualnej sprawie podatnika i dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez innego podatnika. Ponadto należy zaznaczyć, że ww. orzeczenie sądowe nie może zastąpić aktualnie obowiązującego przepisu prawa i nie może być powszechnie stosowane, gdyż nie stanowi dokumentu, z którym ustawodawca na gruncie ustawy o podatku od towarów i usług wiąże prawo do obniżenia kwoty podatku należnego. Zatem rozstrzygnięcie przedstawione przez sąd w indywidualnej sprawie nie stanowi podstawy do zmiany interpretacji obowiązujących przepisów prawa podatkowego.

W związku z powyższym należy stwierdzić, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione w złożonym zapytaniu jest nieprawidłowe. Naczelnik tut. Urzędu informuje, że niniejsza interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie złożenia wniosku. Zgodnie z art. 14b § 1 i 2 Ordynacji podatkowej interpretacja nie jest wiążąca dla podatnika, płatnika lub inkasenta, wiąże natomiast właściwe organy podatkowe i organy kontroli skarbowej - do czasu jej zmiany lub uchylenia. Na niniejsze postanowienie służy zgodnie z art. 14a § 4 Ordynacji podatkowej zażalenie do Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie za pośrednictwem Naczelnika Drugiego Urzędu Skarbowego w Radomiu w terminie 7 dni od daty doręczenia postanowienia.