1424/2170/423/2/2006/AK/2

Pytanie podatnika

Czy dla budynku przemysłowego, o którym mowa w złożonym wniosku zastosowaliśmy prawidłową roczną stawkę amortyzacyjną w wysokości 2,5% podwyższoną przy zastosowaniu współczynnika 1,2% z tytułu użytkowania budynku w pogorszonych warunkach?

Na podstawie art. 14a § 1, § 3 i § 4 oraz art. 216 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (tj. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) po rozpatrzeniu wniosku X Sp. z o.o. z siedzibą w Radomiu X NIP X z dnia 12.04.2006 r. (data wpływu - 13.04.2006 r.) uzupełnionego pismem z dnia 23.05.2006 r. (data wpływu - 25.05.2006 r.) w sprawie udzielenia pisemnej interpretacji, co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego, Naczelnik Pierwszego Urzędu Skarbowego w Radomiu stwierdza, iż stanowisko wyrażone we wniosku:

- w części dot. pytania nr 1 "czy prawidłowo zakwalifikowaliśmy budynek składający się z hali produkcyjnej i części biurowej jako pojedynczy obiekt inwentarzowy wg KŚT do grupy Budynki Niemieszkalne jako budynek przemysłowy"? - wydano odrębne postanowienie,

- w części dot. pytania nr 2 - "czy dla ww. budynku przemysłowego zastosowaliśmy prawidłową roczną stawkę amortyzacyjną w wysokości 2,5% podwyższoną przy zastosowaniu współczynnika 1,2% z tytułu użytkowania budynku w pogorszonych warunkach"? - jest prawidłowe.

X Sp. z o.o. z siedzibą w Radomiu NIP X w dniu 13.04.2006 r. złożyło wniosek (uzupełniony w dniu 25.05.2006 r.) o interpretację przepisów podatkowych co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w indywidualnej sprawie, w której nie toczy się postępowanie podatkowe lub kontrola podatkowa albo postępowanie przed sądem administracyjnym. W dniu 25.05.2006 r. jednostka złożyła uzupełnienie przedmiotowego wniosku.

Stan faktyczny przedstawiony przez stronę:

W marcu 2006 r. po zakończeniu budowy wprowadzono do ewidencji środków trwałych budynek kwalifikując go wg KŚT do grupy 1, podgrupy 10, rodzaju 101 - Budynki przemysłowe z roczną stawką amortyzacji 2,5% podwyższoną przy zastosowaniu współczynnika 1,2 z tytułu użytkowania budynku w pogorszonych warunkach. Podwyższony współczynnik amortyzacji zastosowano opierając się na podstawie Opinii Technicznej w zakresie warunków użytkowania budynku składającego się z hali produkcyjnej oraz części biurowej. Budynek przemysłowy został wybudowany na podstawie zatwierdzonego projektu budowlanego i udzielonego pozwolenia na budowę Decyzją Nr 447/2003 z dnia 18/11/2003 r. i Decyzją Nr 17/2004 z dnia 14/05/2004 r. zmieniającą pozwolenie na budowę w części dotyczącej projektu budowlanego i zatwierdzającą zamienny projekt budowlany części biurowej. Budynek przemysłowy składa się z dwóch części: hali produkcyjnej i pomieszczeń części biurowej. Hala produkcyjna i część biurowa pozostają w zabudowie zwartej, posiadają wspólną ścianę oddzielenia przeciwpożarowego z możliwością bezpośredniego przemieszczania się z jednej części do drugiej. Hala produkcyjna została wykonana z konstrukcji stalowych. Część biurowa jest murowana połączona ramami stalowymi z konstrukcją hali produkcyjnej. W związku z powyższym budynek przemysłowy składający się z dwóch części wprowadzono do ewidencji środków trwałych jako pojedynczy obiekt inwentarzowy.

Pytanie Wnioskodawcy:

Czy dla ww. budynku przemysłowego zastosowaliśmy prawidłową roczną stawkę amortyzacyjną w wysokości 2,5% podwyższoną przy zastosowaniu współczynnika 1, 2% z tytułu użytkowania budynku w pogorszonych warunkach?

Stanowisko Wnioskodawcy:

W ocenie podatnika prawidłowo ustalono stawkę amortyzacji na podstawie art. 16i ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Ocena prawna stanowiska Wnioskodawcy w przedstawionym stanie faktycznym i prawnym.

W myśl przepisów ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 ze zm.), Naczelnik Pierwszego Urzędu Skarbowego w Radomiu po zapoznaniu się z przedstawionymi we wniosku okolicznościami stwierdza co następuje:

Zgodnie z art. 16a ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 ze zm.) amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 16c stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania budowle, budynki oraz lokale będące odrębną własnością o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 17a pkt 1, zwane środkami trwałymi.

Odpisów amortyzacyjnych w myśl art. 16f ust. 3 ww. ustawy dokonuje się zgodnie z art. 16h-16m, gdy wartość początkowa środka trwałego albo wartości niematerialnej i prawnej w dniu przyjęcia do używania jest wyższa niż 3.500 zł. W przypadku gdy wartość początkowa jest równa lub niższa niż 3.500 zł podatnicy, z zastrzeżeniem art. 16d ust. 1, mogą dokonywać odpisów amortyzacyjnych zgodnie z art. 16h-16m albo jednorazowo w miesiącu oddania do używania tego środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej, albo w miesiącu następnym.

Następnie w świetle art. 16i ust. 1 ww. ustawy z dnia 15.02.1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych, odpisów amortyzacyjnych od środków trwałych, z zastrzeżeniem art. 16j-16ł, dokonuje się przy zastosowaniu stawek amortyzacyjnych określonych w Wykazie stawek amortyzacyjnych i zasad, o których mowa w art. 16h ust. 1 pkt 1.

Podatnik przyjmując do używania środek trwały musi określić do jakiej grupy (podgrupy, rodzaju) Klasyfikacji Środków trwałych ten środek należy i przyporządkować mu symbol tej klasyfikacji. Przepisy podatkowe dotyczące amortyzacji posługują się bowiem taką symboliką (załącznik nr 1 do ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych). Czynność tak jest konieczna dla właściwego ustalenia stawki amortyzacyjnej, a w konsekwencji warunkuje naliczanie odpisów amortyzacyjnych w prawidłowej wysokości. Spółka budynek przemysłowy, o którym mowa wyżej zakwalifikowała wg KŚT do grupy 1, podgrupy 10, rodzaju 101 - Budynki niemieszkalne.

Zgodnie z pozycją 01 Wykazu Rocznych Stawek Amortyzacyjnych stanowiącego załącznik nr 1 do ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, dla ww. środka trwałego - Budynki niemieszkalne stawka amortyzacyjna wynosi 2,5%. W przypadkach określonych w art. 16i ust. 2 ww. ustawy, środki trwałe można amortyzować stosując metodę liniową i podwyższoną stawkę amortyzacyjną. Współczynniki podwyższające mogą być stosowane do amortyzacji min. budynków i budowli używanych w warunkach:

Zgodnie z objaśnieniami do Wykazu Rocznych Stawek Amortyzacyjnych, za pogorszone warunki używania budynków i budowli, o których mowa w ww. art. 16i ust. 2 pkt 1 lit. a) ustawy, uważa się używanie tych środków trwałych pod ciągłym działaniem wody, par wodnych, znacznych drgań, nagłych zmian, temperatury oraz innych czynników powodujących przyspieszenie zużycia obiektu.

Decyzję o zwiększeniu stawki podejmuje sam podatnik i on musi udowodnić, że była zasadna. Niewątpliwie przydatna może być ekspertyza sporządzona przez specjalistę w danej dziedzinie potwierdzająca zaistnienie warunków powodujących szybsze zużycie środka trwałego. Z załączonych przez spółkę do wniosku dokumentów, min. opinii technicznej z dnia 24.03.2006 r. w przedmiocie warunków użytkowania budynków hali produkcyjnej oraz części biurowej "Wytwórni napojów X" wynika, iż elementy konstrukcji obiektu narażone są na niekorzystne działanie czynników związanych z pracą linii technologicznych, do których należy zaliczyć działanie różnicy temperatur pomiędzy pomieszczeniami, działanie pary wodnej, drgań przenoszonych na konstrukcję oraz działanie wody o odczynie kwaśnym i zasadowym.

Reasumując, w przypadku zaklasyfikowania środków trwałych wg KŚT do grupy 1 podgrupy 10 Budynki niemieszkalne, roczna stawka amortyzacyjna w myśl art. 16i ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych wynosi 2,5% i może być odpowiednio podwyższona przy zastosowaniu współczynników nie wyższych niż 1,2 zgodnie z art. 16i ust. 2 pkt 1 lit. a) ww. ustawy z uwagi na używanie w pogorszonych warunkach.

Wobec powyższego, wyrażone we wniosku stanowisko podatnika, tut. organ uznaje za prawidłowe.

Niniejsze postanowienie wydane zostało na podstawie stanu faktycznego przedstawionego przez podatnika, stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia opisanego zdarzenia. Zgodnie z art. 14b § 1 i § 2 ustawy z dnia 29.08.1997 r. Ordynacja podatkowa niniejsza interpretacja nie jest wiążąca dla wnioskodawcy, wiąże natomiast właściwe organy podatkowe i organy kontroli skarbowej do czasu jej zmiany lub uchylenia. Zgodnie z art. 14a § 4 ustawy Ordynacja podatkowa na niniejsze postanowienie służy zażalenie do Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie za pośrednictwem Naczelnika Pierwszego Urzędu Skarbowego w Radomiu w terminie 7 dni od daty doręczenia postanowienia (art. 236 § 2 pkt 1 ww. ustawy).

Zażalenie zgodnie z przepisem art. 222 w związku z art. 239 cyt. ustawy z dnia 29.08.1997 r. powinno zawierać zarzuty przeciw postanowieniu, określać istotę i zakres żądania będącego przedmiotem zażalenia. Zażalenie podlega opłacie skarbowej we właściwej wysokości. Niniejsze postanowienie może zostać zmienione lub uchylone w drodze decyzji przez organ odwoławczy w trybie art. 14b § 5 cyt. ustawy Ordynacja podatkowa.