1424/1120/443/78/2006/IW - Przekazanie na potrzeby osobiste podatnika środka trwałego.

W dniu 27 listopada 2006 r. spółka,... wystąpiła do tutejszego Organu podatkowego z wnioskiem o udzielenie pisemnej interpretacji, co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w indywidualnej sprawie, w której nie toczy się postępowanie podatkowe, kontrola podatkowa albo postępowanie przed sądem administracyjnym. Wniosek dotyczy podatku od towarów i usług,

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że w miesiącu styczniu 2003 r. Spółka zakupiła samochód osobowy na tzw. umowę kupna sprzedaży. Samochód ten wprowadzony został na stan środków trwałych Spółki. W momencie, gdy wspólnicy Spółki uznali, ze samochód nie będzie wykorzystywany dla potrzeb firmy, podjęli decyzję o wycofaniu środka trwałego i przekazaniu go na potrzeby własne.

Pytanie Podatnika:

Czy czynność przekazania na potrzeby osobiste podatnika środka trwałego, który uprzednio był wprowadzony do ewidencji środków trwałych i amortyzowany, jest dostawą towarów i podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, jeżeli przy jego nabyciu nie przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego?

Stanowisko Podatnika:

Ustawa z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług w art. 7 ust. 2 mówi, że dostawą towarów jest przekazanie przez podatnika towarów na potrzeby osobiste, jeżeli podatnikowi przysługiwało prawo do obniżenia podatku należnego o kwotę podatku naliczonego. W przypadku samochodu osobowego, zgodnie z art. 25 ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym w brzmieniu obowiązującym w momencie zakupu, podatnik nie miał prawa do odliczenia podatku naliczonego. Odliczenie podatku VAT nie przysługuje również w sytuacji zakupu od osoby fizycznej, która nie wystawiła faktury VAT.

Biorąc pod uwagę powyższe należy wysunąć wniosek, ze wycofanie samochodu osobowego ze środków trwałych i przekazanie go na potrzeby osobiste w sytuacji, gdy przy jego nabyciu nie przysługiwało prawo do odliczenia podatku VAT nie jest dostawą towarów, nie podlega więc ustawie o podatku od towarów i usług. W takiej sytuacji Podatnik nie dokumentuje tej czynności fakturą wewnętrzną, a jedynie wykreśleniem z ewidencji. W rozumieniu spółki art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku od towarów i usług dotyczy odpłatnej dostawy (sprzedaży) towaru, w stosunku do którego w momencie zakupu nie przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego, a przekazanie na potrzeby własne, darowizna, podlega ustawie o VAT tylko w sytuacji, gdy przy nabyciu towaru, który jest przedmiotem nieodpłatnej dostawy, przysługiwało podatnikowi prawo do odliczenia podatku VAT.

Stanowisko Organu Podatkowego:

Zgodnie z art. 7 ust. 2 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2004 r. Nr 54, poz. 535 ze zm.) przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się również przekazanie przez podatnika towarów należących do jego przedsiębiorstwa na cele inne niż związane z prowadzonym przez niego przedsiębiorstwem, w szczególności:

- jeżeli podatnikowi przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego od tych czynności, w całości lub w części.

Zatem w przypadku przekazania nieodpłatnie środka trwałego-samochodu osobowego, od którego nie przysługiwało odliczenie podatku naliczonego, nie będzie dostawą towarów w rozumieniu przepisów ustawy o podatku od towarów i usług, a zatem nie będzie podlegać opodatkowaniu tym podatkiem, ani nie będzie podlegać zwolnieniu z opodatkowania podatkiem od towarów i usług na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 2 cyt. ustawy.

Pouczenie:

Niniejsze postanowienie wydane zostało na podstawie stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia tego zdarzenia.

Zgodnie z art. 14b § 1 i § 2 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa niniejsza interpretacja nie jest wiążąca dla wnioskodawcy, wiąże natomiast właściwe organy podatkowe i organy kontroli skarbowej -do czasu jej zmiany lub uchylenia.

Zgodnie z art. 14b § 4 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. na niniejsze postanowienie służy zażalenie do Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie za pośrednictwem Naczelnika tut. Urzędu Skarbowego w terminie 7 dni od daty doręczenia postanowienia. Zażalenie, zgodnie z przepisem art. 222 w związku z art. 239 cyt. ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. powinno zawierać zarzuty przeciw postanowieniu, określać istotę i zakres żądania będącego przedmiotem zażalenia.

Niniejsze postanowienie może zostać zmienione lub uchylone w drodze decyzji przez Organ odwoławczy w trybie art. 14b § 5 cyt. ustawy - Ordynacja podatkowa.