1419/UPO-415-207/05/02/RL - Powierzone materiały a powstanie przychodu.

Pytanie podatnika

Spółka w złożonym piśmie zwróciła się do Naczelnika Urzędu Skarbowego z następującymi pytaniami:

1. czy w przedstawionym stanie faktycznym jest to darowizna otrzymana i darowana?

2. czy jest to kosztem i przychodem?

3. czy należy potraktować to jako materiały obce, powierzone, niezbędne do realizacji zamówienia, w postaci wyrobów gotowych trafiają do kontrahenta w UE i to on ponosi konsekwencje podatkowe?

Postanowienie

Naczelnik Urzędu Skarbowego w Płocku działając na podstawie art. 14a § 1-4 w związku z art. 216 § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) postanawia wydać pisemną interpretację, co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego Firmie X oceniając stanowisko w zakresie podatku dochodowego, przedstawione we wniosku o udzielenie interpretacji jako prawidłowe.

Uzasadnienie

Stan faktyczny przedstawiony przez Wnioskodawców: Spółka prowadzi działalność gospodarczą w zakresie produkcji wyrobów dziewiarskich. Firma otrzymuje do realizacji zlecenia produkcyjne od kontrahentów z Unii Europejskiej, a pod ich realizację zamawiane są surowce i dodatki. Do wyprodukowania zamówionego wyrobu Spółka otrzymuje materiały bez faktury - na podstawie listu przewozowego z krajów UE od firm rozliczających się wyłącznie z ich kontrahentem z UE. Materiały te są zużywane do produkcji wyrobów dziewiarskich wysyłanych do krajów UE, jednakże nie uwzględniane przez Spółkę zarówno w koszcie wytworzenia wyrobów dziewiarskich jak i w cenie sprzedaży wyrobów gotowych. Firma nie jest obciążana kosztem otrzymanych materiałów i nie otrzymuje za te materiały dodatkowego wynagrodzenia.

Przedmiot interpretacji: Spółka we wspomnianym piśmie zwróciła się do Naczelnika Urzędu Skarbowego z następującymi pytaniami:

1. czy jest to darowizna otrzymana i darowana?

2. czy jest to kosztem i przychodem?

3. czy należy potraktować to jako materiały obce, powierzone, niezbędne do realizacji zamówienia, w postaci wyrobów gotowych trafiają do kontrahenta w UE i to on ponosi konsekwencje podatkowe?

Stanowisko Wnioskodawców: Zdaniem Spółki jest to materiał obcy, powierzony w celu realizacji zamówienia produkcyjnego, który w postaci wyrobu gotowego trafia do ich kontrahenta z UE. Jest to nieodpłatne czasowe przemieszczenie towaru, który wykorzystywany jest do produkcji wyrobów i wraz z tym towarem opuszcza zakład. Nie stanowi darowizny otrzymanej i darowanej. Nie jest składnikiem kosztu wytworzenia danego wyrobu. Nie stanowi przychodu, nie otrzymywane jest za to dodatkowe wynagrodzenie.

Ocena prawna stanowiska Wnioskodawców: Przedstawiony stan faktyczny pozwala sądzić, iż Spółka w ramach zawartych zleceń z kontrahentami Unii Europejskiej zobowiązana jest wyprodukować wyroby gotowe, przy czym do zrealizowania zamówienia kontrahenci nieodpłatnie powierzają swój materiał, po czym jako wyrób gotowy trafia on do zainteresowanego. Spółka nie uwzględnia wartości tego materiału w cenie sprzedaży, nie ponosi również kosztu nabycia tego towaru.

Ustosunkowując się do pierwszego zapytania, Naczelnik Urzędu Skarbowego wyjaśnia, co następuje: zgodnie z przepisem art. 888 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeksu Cywilnego (Dz. U. Nr 16, poz. 93 ze zm.) darowizna - ma miejsce w sytuacji, gdy przez umowę darczyńca zobowiązuje się do bezpłatnego świadczenia na rzecz obdarowanego kosztem swego majątku. Świadczenie darowizny jest bezpłatne tylko wtedy, gdy druga strona umowy nie zobowiązuje się do jakiegokolwiek świadczenia w zamian za uczynioną darowiznę ani w chwili dokonania darowizny, ani też w przyszłości. Zatem czynności przedstawione w opisanym stanie faktycznym nie można nazwać darowizną.

Rozpatrując zapytanie drugie w odniesieniu do przedstawionego stanu faktycznego wyjaśnienie brzmi następująco: zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 ze zm.) kosztami uzyskania przychodu z poszczególnego źródła są wszelkie koszty poniesione w celu uzyskania przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23 tej ustawy. Aby określony wydatek można było uznać za koszt uzyskania przychodu, między tym wydatkiem a osiągnięciem przychodu musi zachodzić związek przyczynowy, czyli poniesienie wydatku musi pośrednio lub bezpośrednio wpływać na powstanie, zwiększenie lub funkcjonowanie źródła przychodu z prowadzonej działalności gospodarczej. W omawianej sytuacji sam fakt, iż Spółka nie poniosła takich wydatków eliminuje możliwość zaliczenia omawianych materiałów w poczet kosztów uzyskania przychodów.

Zgodnie z art. 14 ust. 1 w/cyt. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych za przychód z działalności gospodarczej uważa się kwoty należne, choćby nie zostały faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont. Przepis powyższy ustanawia zasadę, iż o powstaniu przychodu z pozarolniczej działalności gospodarczej decyduje nie faktyczne otrzymanie świadczenia, lecz fakt, iż świadczenie to staje się należne.

Brzmienie powyższego uzupełnia art. 14 ust. 1c, który stanowi, iż za datę powstania przychodu, o którym mowa w ust. 1 uważa się, z zastrzeżeniem przepisów następnych dzień wystawienia faktury (rachunku), nie później jednak niż ostatni dzień miesiąca, w którym:

1) wydano rzecz, zbyto prawo majątkowe lub

2) wykonano usługę, w tym częściowo wykonano usługę, jeżeli jej częściowe wykonanie stanowi wynikający z umowy lub z odrębnych przepisów tytuł do zapłaty, lub

3) otrzymano zapłatę za wykonanie świadczenia - w pozostałych przypadkach Jeżeli w ramach działalności gospodarczej podatnik wykonuje usługi, których termin określony jest w umowie, to wówczas przychodami należnymi są przychody określone na dzień, w którym należności wynikające z tych umów stają się wymagalne.

Zgodnie z przedstawionym stanem faktycznym, z którego wynika, iż Spółka nie uwzględnia w cenie sprzedaży wyrobów gotowych wartości powierzonego materiału i nie otrzymuje z tego tytułu wynagrodzenia oraz biorąc pod uwagę w/w przepisy - wartość tych materiałów nie stanowi przychodu Spółki. Reasumując powyższe, otrzymane materiały do produkcji wyrobów dziewiarskich uznać należy jako materiały obce, powierzone przez kontrahenta - stanowiące niezbędny element przy realizacji zamówienia. Zdaniem Naczelnika tut. Urzędu stanowisko Spółki w wyżej opisanym stanie faktycznym jest słuszne, zatem postanowiono, jak w sentencji

Interpretacji niniejsza dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawców i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia opisanych zdarzeń. Interpretacja nie jest wiążąca dla Podatnika, wiąże natomiast właściwe organy podatkowe i organy kontroli skarbowej - do czasu jej zmiany lub uchylenia.

Na niniejsze postanowienie służy Stronie zażalenie do Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie za pośrednictwem Naczelnika tut. Urzędu w terminie 7 dni od dnia doręczenia postanowienia (art. 236 § 2 pkt 1 Ordynacji podatkowej).