1419/UPO-415/171/05/MP/1 - Sprzedaż środków trwałych firmy po jej likwidacji.

Naczelnik Urzędu Skarbowego w Płocku działając na podstawie art. 14a § 1-4 w związku z art. 216 § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) postanawia wydać pisemną interpretację, co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego Podatnikowi, oceniając jego stanowisko w części podatku dochodowego od osób fizycznych odnośnie amortyzacji i sprzedaży środków trwałych, przedstawione we wniosku z dnia 24 października 2005 r. (wpł. do Urzędu dnia 25 października 2005 r.) o udzielenie interpretacji jako prawidłowe.

Stan faktyczny przedstawiony przez Wnioskodawcę

Jest podatnikiem rozliczającym się na zasadach ogólnych, opłacającym podatek dochodowy liniowy 19 % na podstawie comiesięcznych deklaracji PIT-5 i PIT-5L. Likwiduje działalność gospodarczą. Wyprzedaje towar handlowy, szuka kupców na lokale 1, 2 i 3. Lokal 1 jest pawilonem handlowym wybudowanym przez Podatnika i jego żonę w 1982 r. W okresie od 1982 r. do 1994 r. była tam prowadzona działalność handlowa. O fakcie zaprzestania działalności w tym pawilonie został zawiadomiony tut. Urząd. W 1994 r. Podatnik wycofał pawilon z ewidencji środków trwałych i wynajął go firmie. Pawilon jest nadal wynajmowany Podatnik wystawia i będzie wystawiał faktury VAT z tytułu otrzymywanego czynszu. Podatnik amortyzuje pawilon metodą liniowa stosując 2,5 % roczną stawkę. Prowadzi dla pawilonu ewidencję jak środka trwałego, chociaż pawilon nie jest już środkiem trwałym jego firmy. Amortyzację wpisuje po stronie kosztów uzyskania przychodów. Lokal 2 jest budynkiem, który wspólnie z małżonką Podatnik kupił w grudniu 1993 r. od firmy państwowej w upadłości. Od 1993 r. bez przerw prowadził tam działalność gospodarczą. Budynek został wprowadzony do ewidencji środków trwałych i odpisy amortyzacyjne Podatnik zaliczał do kosztów prowadzonej działalności gospodarczej. W dniu 30 marca 2005 r. budynek został wynajęty na trzy lata od sierpnia 2005 r. do 31 sierpnia 2008 r. firmie. Budynek do dnia likwidacji działalności gospodarczej będzie środkiem trwałym firmy Podatnika. Podatnik wystawia i w przyszłości będzie wystawiał faktury VAT z tytułu otrzymywanego czynszu. Podatnik amortyzuje budynek metodą liniową stosując 2,5 % roczną stawkę. Prowadzi dla budynku ewidencję środka trwałego, który do dnia likwidacji firmy jest związany z działalnością jego firmy. Lokal 3 jest halą magazynową. W rozumieniu prawa budowlanego jest budowlą - nie jest trwale związana z gruntem, bo nie posiada fundamentów, jest przykręcona do stóp betonowych. Hala została kupiona w listopadzie 1999 r.. Od grudnia 1999 r. jest środkiem trwałym i związana jest z działalnością gospodarczą. We wrześniu 2005 r. hala została wynajęta na trzy lata firmie. Hala do dnia likwidacji działalności gospodarczej będzie środkiem trwałym firmy Wnioskodawcy. Podatnik wystawia i będzie wystawiał faktury VAT z tytułu otrzymywanego czynszu. Hala amortyzowana jest metodą liniową stosując 2,5 % roczną stawkę. Podatnik prowadzi dla hali ewidencję środka trwałego, który do dnia likwidacji jest związany z działalnością gospodarczą jego firmy.

Przedmiot interpretacji

Podatnik we wspomnianym piśmie z dnia 24 października 2005 r. zwrócił się do Naczelnika Urzędu Skarbowego w Płocku o interpretację przepisów prawa w zakresie: 1. czy obecnie i po likwidacji firmy należy rozliczać się z podatku dochodowego od osób fizycznych i czy zobowiązany jest zapłacić podatek dochodowy sprzedając:- lokal 1 (pawilon handlowy),- lokal 2 (budynek),- lokal 3 (hala magazynowa)? Czy właściwie są amortyzowane wymienione lokale, a odpisy amortyzacyjne zaliczane do kosztów uzyskania przychodów?

Stanowisko Wnioskodawcy

Zdaniem Podatnika obecnie jak i po likwidacji firmy winien rozliczać się z podatku dochodowego od osób fizycznych. Właściwie zalicza odpisy amortyzacyjne do kosztów uzyskania przychodów. Sprzedając lokal 1 (pawilon handlowy) nie jest zobowiązany płacić podatku dochodowego z uwagi, iż pawilon został wybudowany w 1982 r. oraz niezwiązany jest z działalnością gospodarcza od 1994 r. Przy likwidacji działalności gospodarczej zobowiązany jest ująć lokal 2 (budynek) oraz lokal 3 (hala magazynowa) w spisie likwidacyjnym dla potrzeb podatku dochodowego. Lokale 2 i 3 przekazane dla jego prywatnych potrzeb rodzą obowiązek zapłaty podatku dochodowego, nie w dniu likwidacji ale w dniu sprzedaży - podatek dochodowy w wysokości 19 % kwoty powstałej od różnicy między ceną sprzedaży a wartością początkową i kosztami związanymi ze sprzedażą lokali, pomniejszonymi o odpisy amortyzacyjne. Podatek należy wpłacić w terminie do 20 - następnego miesiąca na podstawie deklaracji PIT-5. Z obowiązku płacenia podatku dochodowego związanego ze sprzedażą budynku i hali będzie zwolniony po upływie 6 lat od daty likwidacji działalności gospodarczej.

Ocena prawna stanowiska Wnioskodawcy

Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 3, pkt 8 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 z późn. zm.) źródłami przychodów są między innymi: 1) pozarolnicza działalność gospodarcza (pkt 3), 2) odpłatne zbycie, z zastrzeżeniem ust. 2: a) nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości, b)spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub użytkowego oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej, c) prawa wieczystego użytkowania gruntów, d) innych rzeczy - jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w lit. a)-c) - przed upływem pięciu lat licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie. Jednakże w myśl art. 10 ust. 2 pkt 3 ww. ustawy przepisów ust. 1 pkt 8 nie stosuje się do odpłatnego zbycia składników majątku, o którym mowa w art. 14 ust. 2 pkt 1 z zastrzeżeniem ust. 3, nawet jeżeli przed zbyciem zostały wycofane z działalności gospodarczej, a między pierwszym dniem miesiąca następującego po miesiącu, w którym składniki majątku zostały wycofane z działalności i dniem ich odpłatnego zbycia nie upłynęło 6 lat (niezależnie od tego czy zostały wycofane w trakcie działalności firmy, czy w dniu jej likwidacji).

Zgodnie z art. 14 ust. 2 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych do przychodów z działalności gospodarczej zaliczane są również przychody z odpłatnego zbycia wykorzystywanych na potrzeby związane z działalnością gospodarczą oraz przy prowadzeniu działów specjalnych produkcji rolnej składników majątku będących: a) środkami trwałymi, b) składnikami majątku, o których mowa w art. 22d ust. 1, z wyłączeniem składników, których wartość początkowa ustalona zgodnie z art. 22g nie przekracza 1.500 zł, c) wartościami niematerialnymi i prawnymi - ujętych w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, w tym także przychody z odpłatnego zbycia składników majątku wymienionych w lit. b), spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu użytkowego lub udziału w takim prawie nieujętych w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, z zastrzeżeniem ust. 2c; przy określaniu wysokości przychodów przepisy ust. 1 i art. 19 stosuje się odpowiednio. W związku z powyższym sprzedaż składnika majątku wykorzystywanego w działalności gospodarczej w tym środków trwałych nie później niż 6 lat, licząc od pierwszego dnia miesiąca po miesiącu wycofania jego z działalności (również po likwidacji firmy), jest przychodem z działalności gospodarczej a dochód uzyskany ze zbycia środków trwałych należy opodatkować na zasadach określonych w art. 30c tej ustawy. Sprzedaż wykazujemy w deklaracji rocznej - zeznaniu jako przychody inne. Natomiast sprzedaż nieruchomości niemieszkalnych używanych w działalności gospodarczej po upływie 6 lat od ich wycofania z działalności nie powoduje powstania obowiązku podatkowego. Sytuacja taka będzie miała miejsce w Pana przypadku przy sprzedaży lokalu nr 1 (pawilon handlowy). Podatnicy osiągający dochody z działalności gospodarczej o której mowa w art. 14 są obowiązani w świetle postanowień art. 44 ust. 1 pkt 1, ust. 3, ust. 6 ww. ustawy bez wezwania wpłacać w ciągu roku podatkowego zaliczki na podatek dochodowy według zasad i terminów określonych w tych przepisach. Z tych tez względów oceny okoliczności powodujących obowiązek złożenia deklaracji na zaliczkę miesięczną na podatek dochodowy winien Pan dokonywać odrębnie dla każdego roku podatkowego, do czasu likwidacji prowadzonej działalności gospodarczej. W ocenie organu podatkowego dopiero formalna likwidacja działalności gospodarczej następuje w momencie wykreślenia wpisu w ewidencji działalności gospodarczej. W przypadku likwidacji działalności gospodarczej Podatnik zobowiązany jest sporządzić remanent likwidacyjny, którym należy objąć pozostałe na dzień likwidacji towary handlowe, materiały (surowce) podstawowe i pomocnicze, półwyroby, wyroby gotowe, braki i odpadki oraz rzeczowe składniki majątku związanego z wykonywaną działalnością, nie będące środkami trwałymi, czyli tzw. wyposażenie. Sporządzenie remanentu stosownie do art. 24 ust. 2 i 3 cyt. ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. pozwoli na ustalenie wysokości kosztów i dochodów za rok podatkowy w którym nastąpi likwidacja działalności gospodarczej oraz ustalenie podatku z remanentu likwidacyjnego. A zatem w świetle powyższego środki trwałe nie są ujmowane w spisie likwidacyjnym. Zgodnie z art. 22a ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 z późn. zm.) - amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 22c stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania, między innymi budowle, budynki oraz lokale będące odrębną własnością, o przewidywanym okresie używania dłuższym niż 1 rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 23a pkt 1, zwane środkami trwałymi.

W świetle powyższego zarówno budynki, jak i lokale stanowiące środki trwałe, powinny figurować w prowadzonej ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych i pomimo, iż zostały przekazane pod wynajem i nie będą służyć do prowadzenia Pana działalności - to amortyzacja od nich stanowi koszty uzyskania przychodów, a odpłatne ich zbycie stanowi przychód z działalności gospodarczej, o którym mowa w art. 14 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych. Stosownie do art. 24 ust. 2 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych dochodem lub strata z odpłatnego zbycia składników majątku, o których mowa w art. 14 ust. 2 pkt 1, wykorzystywanych na potrzeby działalności gospodarczej jest różnica między przychodem z odpłatnego zbycia, a wartością początkową wykazaną w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, powiększona o sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 1 dokonanych od tych środków trwałych. Sposób ustalania kosztów uzyskania przychodu określa art. 23 ust. 1 pkt 1 cyt. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, który stanowi, że wydatki na: a) nabycie gruntów lub prawa wieczystego użytkowania gruntów z wyjątkiem opłat za wieczyste użytkowanie gruntów, b) nabycie lub wytworzenie we własnym zakresie innych niż wymienione w lit. a) środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, w tym również wchodzących w skład nabytego przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanych części, c) ulepszenie środków trwałych, które powiększają wartość środków trwałych, - zaktualizowane, zgodnie z odrębnymi przepisami, pomniejszone o sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 1 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych są kosztem uzyskania przychodów przy określaniu dochodu z odpłatnego zbycia składników majątku związanych z działalnością gospodarczą, o których mowa w art. 14 ust. 2 pkt 1, bez względu na czas ich poniesienia. Stąd postanowiono, jak w sentencji.

Interpretacja niniejsza dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia opisanych przez niego zdarzeń. Interpretacja nie jest wiążąca dla Podatnika, wiąże natomiast właściwe organy podatkowe i organy kontroli skarbowej - do czasu jej zmiany lub uchylenia. Interpretacja traci moc w momencie zmiany stanu prawnego.

Na niniejsze postanowienie służy Stronie zażalenie do Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie za pośrednictwem Naczelnika tut. Urzędu w terminie 7 dni od dnia doręczenia postanowienia (art. 236 § 2 pkt 1 Ordynacji podatkowej).