1417/PG/415/18/07/ID - Wydatki związane z pracą pełnomocnika procesowego (radcy prawnego) oraz koszty sądowe procesu jako koszty uzyskania przychodu.

Na podstawie art. 14a § 1 i § 4 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) - Naczelnik Urzędu Skarbowego w Otwocku stwierdza, że stanowisko zawarte we wniosku z dnia 22 marca 2007 r. /data wpływu do organu/o udzielenie pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych i możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów kosztów sądowych procesu oraz wydatków poniesionych na pełnomocnika procesowego /radcę prawnego/ jest prawidłowe.

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, że w związku z dochodzeniem na drodze sądowej należności za bezumowne korzystanie przez Zarząd Dróg Powiatowych z nieruchomości, której jest Pani na zasadach wspólności majątkowej małżeńskiej współużytkownikiem wieczystym, poniesione zostały wydatki związane z procesem sądowym.

W złożonym w dniu 22 marca 2007 r. wniosku zwróciła się Pani z zapytaniem, czy wydatki poniesione na podstawie faktury VAT na pełnomocnika procesowego - radcę prawnego oraz koszty sądowe procesu można zaliczyć do kosztów uzyskania przychodu. Według Pani wydatki te są kosztem uzyskania przychodu, ponieważ bez ich poniesienia nie byłoby możliwe uzyskanie przychodu.

Rozpatrując sprawę, Naczelnik Urzędu Skarbowego w Otwocku stwierdza co następuje:

Stosownie do treści art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn.: Dz. U. z 2000 r. Nr 14 poz. 176 z późn. zm.) kosztami uzyskania przychodów są wszelkie koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23. Z powyższego przepisu wynika, że kosztami uzyskania przychodów są wszelkie koszty, a więc bezpośrednio i pośrednio związane z uzyskiwaniem przychodów z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23 powołanej ustawy /katalog kosztów wyłączonych/.

W przypadku tych ostatnich kosztów nie ma znaczenia celowość poniesienia wydatku, zaś liczy się jedynie to czy określony wydatek został przez ustawę wskazany jako stanowiący albo niestanowiący kosztu uzyskania przychodu. Z powołanej regulacji wynika, ze jedyną z podstawowych przesłanek zaliczenia danego wydatku do kosztów uzyskania przychodu jest poniesienie tego wydatku w celu uzyskania przychodu. Powyższe oznacza, że dany wydatek powinien być ponoszony z myślą o osiągnięciu przychodów. Jednakże, aby dany wydatek mógł zostać zaliczony do kosztów uzyskania przychodów, podatnik musi wykazać, że poniesienie tego wydatku miało lub mogło mieć wpływ na wielkość osiągniętego przychodu. Zatem warunkiem zaliczenia wydatku do kosztów uzyskania przychodu jest istnienie związku przyczynowego pomiędzy poniesionym wydatkiem, a uzyskanym przychodem.

Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie zawiera wykazu wydatków, które przesądzają o ich zaliczeniu do kosztów uzyskania przychodów. Przyjmuje się zatem, iż kosztami uzyskania przychodów są wszelkie racjonalnie uzasadnione wydatki, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie i zachowanie źródła przychodów. W wyr. z dnia 29 października 1997 r., sygn. akt III SA 797/96 NSA uznał, że przy ustalaniu kosztów uzyskania przychodu, każdy przypadek poza wyraźnie wskazanymi w ustawie wymaga indywidualnej oceny pod kątem bezpośredniego związku z przychodami i racjonalnością działania dla osiągnięcia przychodu.

Przepisy ww. ustawy nie odnoszą się wprost do kosztów sądowych (stanowiących jeden z elementów kosztów procesowych) ani do kosztów zastępstwa procesowego ponoszonych przez powoda (wierzyciela). Tak więc do kosztów związanych z dochodzeniem roszczeń na drodze sądowej, które występują po stronie wierzyciela, nie odnosi się żadna szczególna regulacja. Zastosowanie do nich znajdują ogólne reguły dotyczące zaliczania wydatków do kosztów. Mając na uwadze względy celowościowe, koszty sądowe dochodzenia roszczeń są możliwe do uwzględnienia po stronie kosztów uzyskania przychodów.

W rozpatrywanej sprawie niewątpliwie dążyła Pani do wyegzekwowania należności, a więc osiągnięcia przychodu, w związku z czym zostały poniesione określone wydatki. W związku z tym koszty sądowe procesu oraz wydatki poniesione na pełnomocnika procesowego - radcę prawnego mogą być zaliczone do kosztów uzyskania przychodu. Stanowisko Pani w sprawie jest prawidłowe.

Jak stanowi przepis art. 8 ust. 1 przytoczonej ustawy przychody ze wspólnej własności, wspólnego przedsięwzięcia, posiadania lub wspólnego użytkowania rzeczy lub praw majątkowych u każdego podatnika określa się proporcjonalnie do jego prawa oraz łączy z pozostałymi przychodami ze źródeł, z których dochód podlega opodatkowaniu według skali, o której mowa w art. 27 ust. 1. Zgodnie z art. 8 ust. 2 ustawy zasadę tę stosuje się odpowiednio do kosztów uzyskania przychodów.

Stosownie do ogólnych zasad zawartych w art. 22 ust. 4 ww./ ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, koszty uzyskania przychodów z zastrzeżeniem ust. 5 i 6, są potrącalne tylko w tym r. podatkowym, w którym zostały poniesione, czyli kosztem podatkowym jest koszt poniesiony. Przedstawiając powyższe stanowisko uwzględniono stan faktyczny przedstawiony we wniosku i stan prawny obowiązujący w dniu wydania postanowienia.