1409/PDG/415-5/06/AZ - Zaliczenie do kosztów uzyskania przychodów wydatków: za wodę i wywóz nieczystości, podatku od nieruchomości, energię, odsetki od kredytu bankowego zaciągniętego na sfinansowanie nieruchomości.

Na podstawie art. 14a § 1, 3, 4 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.), Naczelnik Urzędu Skarbowego w Legionowie

zgodzić się z Pana stanowiskiem, zgodnie z którym możliwe jest zaliczenie (w takiej części w jakiej pozostaje powierzchnia pokoju przeznaczonego na działalność gospodarczą w powierzchni całego lokalu mieszkalnego) do kosztów uzyskania przychodów z pozarolniczej działalności gospodarczej wydatków: za wodę i wywóz nieczystości, podatku od nieruchomości, energię, odsetki od kredytu bankowego zaciągniętego na sfinansowanie nieruchomości oraz inne koszty dotyczące całej nieruchomości w części przypadającej na przedmiotowy lokal.

W dniu 7 lipca 2006 r. wpłynął do tutejszego urzędu wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego, w którym przedstawiono następujący stan faktyczny: Podatnik w dniu 4 maja 2006 r. rozpoczął faktycznie wykonywać działalność gospodarczą prowadzoną na własne nazwisko, opodatkowaną według zasad ogólnych. Jednocześnie w maju 2006 r. nabył mieszkanie sfinansowane przede wszystkim kredytem bankowym do którego chciałby przenieść siedzibę przedsiębiorstwa i przeznaczyć jeden pokój wyłącznie na potrzeby prowadzonej działalności gospodarczej.

Podatnik zadał następujące pytanie: Czy możliwe jest zaliczenie (w takiej części w jakiej pozostaje powierzchnia pokoju przeznaczonego na działalność gospodarczą w powierzchni całego lokalu mieszkalnego) do kosztów uzyskania przychodów z pozarolniczej działalności gospodarczej wydatków:

Stanowisko Podatnika co do oceny stanu faktycznego:

Zdaniem wnioskodawcy, uzyskiwanie przychodów wiąże się z ponoszeniem określonych wydatków, do których zalicza się wydatki na zapewnienie przedsiębiorstwu siedziby i jej utrzymanie. Ponieważ posiadanie siedziby jest nieodzownym warunkiem, od którego spełnienia uzależnione jest funkcjonowanie przedsiębiorstwa i realizowanie założonych celów gospodarczo- ekonomicznych, nie budzi wątpliwości, że wydatki ponoszone są w celu uzyskania przychodów. Jednocześnie przepis art. 23 ust. 1 ustawy nie zawiera postanowień wyłączających tego rodzaju wydatków z kosztów uzyskania przychodów. Zdaniem podatnika, wykorzystując na potrzeby prowadzonej przez siebie działalności gospodarczej części własnej nieruchomości, może zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów wydatki następującego rodzaju:

Uzasadnione jest również zaliczenie do kosztów wydatku z tytułu wpłaty podatku od nieruchomości. Należy zauważyć, iż oddanie części nieruchomości na potrzeby działalności gospodarczej skutkuje zwiększeniem zobowiązania w tym podatku. Podatnik obowiązany jest do dokumentowania wydatków w taki sposób, aby możliwe było oddzielenie wydatków służących zaspokojeniu potrzeb rodziny od kosztów związanych z prowadzoną działalnością. W ocenie podatnika koszty te można rozliczać w oparciu o wskaźnik udziału powierzchni zajętej na cele działalności gospodarczej do ogólnej powierzchni nieruchomości, a podstawą księgowania wydatku będzie dowód wewnętrzny sporządzony w oparciu o dokument pierwotny.

Odnosząc się do powyższej kwestii Naczelnik Urzędu Skarbowego w Legionowie stwierdza, co następuje:

Zasady zaliczania do kosztów uzyskania przychodów wydatków ponoszonych w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą zostały unormowane przepisem art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych, który stanowi, iż kosztami uzyskania przychodów z poszczególnego źródła są wszelkie koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23. Aby określony wydatek można było uznać za koszt uzyskania przychodów musi istnieć bezpośredni związek poniesionych kosztów z uzyskaniem przychodów, wydatki te należy traktować jako koszty uzyskania przychodów w rozumieniu cytowanego art. 22 ust. 1.

Wykładnia gramatyczna użytego przez ustawodawcę zwrotu "wszelkie koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodu" oznacza, iż podatnik ma możliwość odliczenia do celów podatkowych wszelkich kosztów, pod tym jednak warunkiem, iż wykaże ich bezpośredni związek ze źródłem przychodu, a ich poniesienie ma lub może mieć bezpośredni wpływ na wielkość osiągniętego przychodu. Aby uznać jakiś wydatek za koszt uzyskania przychodu, muszą być spełnione dwa warunki:

Z treści art. 23 ust. 1 pkt 8 lit. a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wynika, iż wydatki na spłatę skapitalizowanych odsetek stanowią u dłużnika koszt uzyskania przychodu.

Tak więc w świetle powyższych przepisów oraz w oparciu o przedstawiony stan faktyczny skapitalizowane odsetki od kredytu mieszkaniowego zaciągniętego na zakup lokalu mieszkalnego, którego część przeznaczono na prowadzenie działalności gospodarczej przez podatnika można zaliczyć w koszty działalności gospodarczej w takiej samej części, jaką stanowi powierzchnia przeznaczona na działalność gospodarczą w powierzchni całego lokalu.

W związku z powyższym ponoszenie przez podatnika wydatków takich jak:

Należy zauważyć, że ww. wydatki ponoszone na lokal mieszkalny stanowią koszty uzyskania przychodów jedynie w takiej części (po wyłączeniu części mieszkalnej) w jakiej dotyczą prowadzonej działalności gospodarczej. Podkreślenia wymaga również fakt, iż to na podatniku spoczywa ciężar rzetelnego rozdziału wydatków przypadających na część mieszkalną i przeznaczonych na działalność oraz wykazania związku przyczynowo - skutkowego tych wydatków z przychodem. Sposób dokumentowania tego rodzaju wydatków został określony w § 14 ust. 2 pkt 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 26 sierpnia 2003 r. w sprawie prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów (Dz. U. Nr 152, poz. 1475 z późn. zm.). W myśl tego przepisu na udokumentowanie wydatków związanych z opłatami za czynsz, energię elektryczną, telefon, wodę gaz i centralne ogrzewanie, w części przypadającej na działalność gospodarczą podatnik sporządza dowód wewnętrzny. Podstawą do sporządzenia dowodu wewnętrznego jest dokument obejmujący całość opłat na te cele.

Wobec powyższego postanawia się jak w sentencji.

Interpretacji dokonano w oparciu o stan faktyczny przedstawiony we wniosku i przytoczony w treści postanowienia oraz obowiązujący aktualnie stan prawny.

Interpretacja nie jest wiążąca dla podatnika, płatnika lub inkasenta, wiąże natomiast właściwe organy podatkowe i organy kontroli skarbowej do czasu jej zmiany lub uchylenia.