1408/PD/415-6/0631 - Czy znając ceny zakupu dostarczanych jej towarów można taki towar wprowadzić według cen zakupu na stan magazynu i rozpocząć jego sprzedaż przed otrzymaniem, a czasem wystawieniem faktury sprzedaży za ten towar?

Na podstawie art. 216 i art. 14a ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. z 2005 r. Dz. U. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) po rozpatrzeniu wniosku z dnia 2 marca 2006 r. uzupełnionego w dniu 31 marca 2006 r. przez Panią XY w sprawie udzielenia pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych - Naczelnik Urzędu Skarbowego w Kozienicach postanawia uznać stanowisko wnioskodawcy przedstawione w przedmiotowej sprawie jako prawidłowe.

Pismem z dnia 2 marca 2006 r. Pani XY zwróciła się do Naczelnika Urzędu Skarbowego w Kozienicach o udzielenie interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego.

Prowadzi Pani jednoosobową działalność gospodarczą, zdarzenia gospodarcze ewidencjonowane są w księgach rachunkowych.

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, że jeden z Pani dostawców chce dostarczać towar na podstawie dokumentów magazynowych. Fakturę za towar wystawi kilka dni po wydaniu towaru i wyśle pocztą. Kupujący otrzymają ja w kilka, a czasem kilkanaście dni po odebraniu towaru.

W związku z powyższym podatniczka pyta:

Czy w takiej sytuacji WZ (wydanie towaru) -dokumenty podatnika dotyczące sprzedaży towaru na które nie ma jeszcze faktury zakupu będą stanowiły dla podatniczki koszt uzyskania przychodów.

W ocenie strony taki stan jest prawidłowy i dopuszczalny. Ponieważ sprzedawca uzyskuje przychód najpóźniej w ostatnim dniu miesiąca w którym wydał towar (art. 14 ust. 1c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych) niezależnie od wystawienia faktury, firma otrzymująca taki towar ma prawo go sprzedać, a jego wydanie będzie stanowić dla niej koszt uzyskania przychodu.

Naczelnik Urzędu Skarbowego w Kozienicach mając na uwadze przedstawiony przez wnioskodawczynię stan faktyczny i stan prawny obowiązujący w dacie zaistnienia zdarzenia wyjaśnia, że zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 z późn. zm.) kosztami uzyskania przychodów z poszczególnego źródła są wszelkie koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23 ustawy.

Z powyższego przepisu wynika, iż aby koszt stanowił koszty uzyskania przychodów muszą być spełnione następujące przesłanki:

W myśl art. 22 ust. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych u podatników prowadzących księgi rachunkowe (handlowe) koszty uzyskania przychodów objętych tymi księgami są potrącane tylko w tym r. podatkowym którego dotyczą, tj. są potrącalne także koszty uzyskania poniesione w latach poprzedzających rok podatkowy, lecz dotyczące przychodów r. podatkowego oraz określone co do rodzaju i kwoty koszty uzyskania, które zostały zarachowane, chociaż ich jeszcze nie poniesiono, jeżeli odnoszą się do przychodów danego r. podatkowego, chyba że zarachowanie ichnie było możliwe; w tym wypadku są one potrącalne w r., w którym zostały poniesione.

Metoda określona ww. przepisie zwana memoriałową, polega na tym że ustalając koszt uzyskania przychodów należy mieć na uwadze, iż kosztami uzyskania przychodów są koszty, które odnoszą się do przychodów danego r. podatkowego / okresu sprawozdawczego/

Koszt musi mieć związek z przychodem i ponadto związek ten ma wystąpić w tym samym r. podatkowym /okresie sprawozdawczym/.

Zgodnie z art. 14 ust. 1c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych za datę powstania przychodu z pozarolniczej działalności gospodarczej uważa się dzień wystawienia faktury /rachunku/, nie później jednak niż ostatni dzień miesiąca w którym wydano rzecz.

Zgodnie z zasadą wyrażoną w art. 20 ust. 2 ustawy z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości (Dz. U. Nr 76, poz. 694 z późn. zm.) podstawą zapisów w księgach rachunkowych są dowody księgowe stwierdzające dokonanie operacji gospodarczej, zwane "dowodami źródłowymi", w tym m.in. dowody źródłowe zewnętrzne obce - otrzymane od kontrahentów. W myśl art. 22 ust. 1 cytowanej ustawy o rachunkowości, dowody źródłowe powinny być rzetelne, to jest zgodne z rzeczywistym przebiegiem operacji gospodarczej, którą dokumentują, kompletne, zawierające co najmniej dane określone w art. 21 ustawy oraz wolne od błędów rachunkowych. Zgodnie z art. 21 ust. 1 ustawy o rachunkowości dowód księgowy powinien zawierać co najmniej:

Dostawa towarów zdefiniowana została w art. 7 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.) jako przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jako właściciel. Dysponowanie towarem umożliwia korzystanie z niego, zbycie oraz obciążenie go różnymi prawami. W obrocie handlowym objęcie przez odbiorcę w posiadanie towaru następuje przez odebranie towaru z magazynu dostawcy (loco magazyn dostawcy), przez dostarczenie towaru do magazynu odbiorcy (franco magazyn odbiorcy) lub przez wydanie towaru przewoźnikowi na podstawie zawartej umowy przewozu towaru.

Moment wystawienia faktury, dokumentującej dokonanie sprzedaży, nie jest tożsamy w wystąpieniem prawa do rozporządzania towarem jak właściciel. Musi dojść do faktycznego dysponowania nabytą rzeczą co w opisanym przez Panią stanie faktycznym ma miejsce.

Reasumując należy stwierdzić, iż ceny i ilości nabytych towarów winny wynikać z dokumentu WZ - dostarczonego przez dostawcę. Na podstawie dokumentu PZ winno nastąpić przyjęcie towarów do magazynu Pani firmy.

Wydanie towaru z magazynu w wyniku jego sprzedaży (wystawienie dokumentu WZ) będzie stanowiło podstawę zaliczenia wydatku do kosztów uzyskania przychodu.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia tego zdarzenia.

Interpretacja nie jest wiążąca dla podatnika, płatnika lub inkasenta, wiąże natomiast właściwe organy podatkowe i organy kontroli skarbowej - do czasu jej zmiany lub uchylenia (art. 14b § 1 i § 2 ustawy Ordynacja podatkowa).

Na postanowienie niniejsze służy zażalenie do Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie za pośrednictwem Naczelnika Urzędu Skarbowego w Kozienicach w terminie 7 dni od daty doręczenia postanowienia (art. 14a § 4 i art. 236 § 2 pkt 1 ustawy Ordynacja podatkowa).

Zażalenie, zgodnie z art. 222 w związku z art. 239 ustawy Ordynacja podatkowa, powinno zawierać zarzuty przeciw postanowieniu, określać istotę i zakres żądania będącego przedmiotem zażalenia oraz wskazywać dowody uzasadniające to żądanie.