1401/PH-I/4407/14-95/06/EN - Nieodpłatne przekazanie infrastruktury na rzecz miasta.

(...) Na wstępie należy wskazać, iż z przedstawionego przez Stronę stanu faktycznego wynika, że w dniu 20.10.2005 r. Spółka X zakupiła (zgodnie z aktem notarialnym Rep. A nr 9832/2005) prawo użytkowania wieczystego nieruchomości w Jeleniej Górze, składającej się z trzech działek wraz z prawem własności budynków, które mają zostać wybudowane na tej nieruchomości. Ponadto zgodnie z § 1 ust. 3 zawartej umowy Strona zakupiła także 70% robót w toku związanych z infrastrukturą zewnętrzną, obejmującą łącznik drogowy, skrzyżowanie oraz roboty sieciowe zewnętrzne. Strona zgodnie z ww. umową została zobowiązana do zakończenia we własnym zakresie i na własny koszt robót związanych z budową ww. infrastruktury zewnętrznej, a następnie do przekazania jej nieodpłatnie na rzecz Miasta Jelenia Góra oraz na rzecz właściwych zarządców i podmiotów.

Natomiast zgodnie z Umową o Generalną Realizację Inwestycji z Y zawartą w dniu 20.10.2005 r. zostały zrealizowane prace budowlane budynku przeznaczonego na prowadzenie marketu wielobranżowego (sklep Y), budynek ten został przekazany do użytkowania 05.12.2005 r. wraz z infrastrukturą zewnętrzną, która ma być oddana nieodpłatnie na rzecz Miasta Gminy Jelenia Góra.

Jednocześnie Strona poinformowała, iż nakłady poniesione na budowę ww. infrastruktury mają ścisły związek z Jej przychodami, ponieważ bez inwestycji w przedmiotową infrastrukturę nie można wybudować budynku handlowego. Dlatego też konieczność poniesienia tych wydatków wiąże się z Jej interesem gospodarczym umożliwiającym funkcjonowanie przedsiębiorstwa.

W tym miejscu organ odwoławczy zauważa, że zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 8 ust. 1 ww. ustawy, przez świadczenie usług rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

Natomiast stosownie do art. 8 ust. 2 ustawy o VAT, nieodpłatne świadczenie usług niebędące dostawą towarów na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia, oraz wszelkie inne nieodpłatne świadczenie usług, jeżeli nie są one związane z prowadzeniem przedsiębiorstwa, a podatnikowi przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przy nabyciu towarów i usług związanych z tymi usługami, w całości lub w części, traktuje się jak odpłatne świadczenie usług.

W opinii organu drugiej instancji art. 8 ust. 1 ustawy o VAT definiuje czynności, które stanowią odpłatne świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 tej ustawy. Natomiast konstrukcja art. 8 ust. 2 ww. ustawy, stwarza możliwość uznania za odpłatne świadczenie usług pewnych czynności nieodpłatnych, co powoduje objęcie ich zakresem opodatkowania.

Biorąc powyższe pod uwagę Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie wskazuje, że pozytywną przesłanką do opodatkowania VAT usług świadczonych nieodpłatnie jest istnienie prawa do odliczenia podatku naliczonego przy nabyciu towarów i usług, które są związane ze świadczoną usługą oraz realizowanie usług na cele niezwiązane z prowadzoną działalności gospodarczą. Ponadto zasadnym w kontekście powyższego jest stwierdzenie, iż aby nieodpłatne świadczenie usług nie podlegało opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, wymagane jest także łączne spełnienie dwóch warunków a contrario do wskazanych powyżej, tj.:

Reasumując, organ odwoławczy stoi na stanowisku, że można dokonać dwojakiej oceny prawnej wykonanej czynności (świadczenia usług), w zależności od tego, jakie warunki zostaną spełnione. I tak:

W tym miejscu organ drugiej instancji zauważa, iż jak wynika z akt sprawy czynność przekazania infrastruktury zewnętrznej na rzecz Miasta jest związana z prowadzonym przez Stronę przedsiębiorstwem, a Stronie przysługuje prawo do odliczenia podatku naliczonego z faktur zakupu dotyczących wykonania ww. infrastruktury.

Mając powyższe na uwadze Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie stwierdza, że w przedmiotowej sprawie został spełniony tylko jeden z ww. omówionych warunków, który - co wynika z przedstawionej argumentacji o konieczności łącznego wystąpienia obu warunków a contrario do wskazanych w art. 8 ust. 2 ustawy o VAT - przesądza o tym, że przekazanie infrastruktury zewnętrznej na rzecz Miasta podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy.

Jednocześnie organ odwoławczy podkreśla, iż Strona - jak sama wskazuje we wniosku z dnia 07.03.2006 r. - ponosząc owe nakłady nie czyni tego bezinteresownie, ponieważ Jej korzyść będzie wyrażać się w osiągniętym przychodzie.

Ponadto w opinii organu drugiej instancji czynność prawna jest odpłatna, jeżeli strona, która dokonała przysporzenia, otrzymuje lub ma otrzymać w zamian korzyść majątkową, stanowiącą ekwiwalent tego przysporzenia. Wynagrodzenie na ogół kojarzy się z zapłatą pieniężną, choć może ono przybierać także inną postać. Odnosząc powyższe do przedstawionego stanu faktycznego należy zauważyć, iż fizyczny przepływ pieniędzy będzie miał w przedmiotowej sprawie znaczenie drugorzędne, zwłaszcza w myśl zasady opodatkowania konsumpcji. Zasada ta przewiduje, że podatek od towarów i usług winien obciążać konsumenta - stąd system odliczeń umożliwiający uniknięcie tego obciążenia przez osoby, które biorą udział w procesie dostarczania towaru lub usługi ostatecznemu konsumentowi.

Ustosunkowując się natomiast do zarzutu Strony, podniesionego w zażaleniu, że postanowienie Naczelnika Pierwszego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego w Warszawie z dnia 06.06.2006 r., nr 1471/NUR2/443-107/2/06/ST narusza art. 7 ust. 2 ustawy o VAT organ odwoławczy stwierdza, iż jest on bezpodstawny, ponieważ przepis ten nie miał zastosowania w przedmiotowej sprawie. (...)