1401/PH-I/006/14-1219/06/EN - Czy należy wykazać w deklaracjach podatkowych podatek od towarów i usług z odpraw importowych dokonywanych na rzecz podatnika przez jego przedstawiciela podatkowego w Hamburgu połączonych z bezpośrednią dostawą do Polski?

Na podstawie art. 14b § 5 pkt 2 w związku z art. 14a § 4 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz art. 4 ust. 2 ustawy z dnia 16 listopada 2006 r. o zmianie ustawy - Ordynacja podatkowa oraz o zmianie niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 217, poz. 1590), po przeprowadzeniu postępowania wszczętego z urzędu postanowieniem z dnia 30 maja 2007 r. Nr 1401/PH-I/006/14-1219/06/EN w sprawie zmiany postanowienia Naczelnika Pierwszego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego w Warszawie z dnia 29 września 2006 r., Nr 1471/NTR1/443-262a/06/AW, dotyczącego udzielenia pisemnej interpretacji, co do zakresu i sposobu zastosowania przepisów prawa podatkowego na wniosek X, Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie

-zmienić postanowienie organu pierwszej instancji.

Pismem z dnia 28 czerwca 2006 r. (data wpływu do urzędu 30 czerwca 2006 r.) Strona wystąpiła w trybie art. 14a § 1 Ordynacji podatkowej z wnioskiem o udzielenie pisemnej interpretacji, co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w indywidualnej sprawie między innymi w kwestii ujmowania w ewidencji i wykazywania w deklaracjach podatkowych podatku od towarów i usług z odpraw importowych dokonywanych na Jej rzecz przez Jej przedstawiciela podatkowego w Hamburgu połączonych z bezpośrednią dostawą do Polski. Zadane pytanie dotyczyło następującego stanu faktycznego-Strona wprowadza na obszar celny Unii Europejskiej (w Hamburgu) importowane towary z Chin za pośrednictwem przedstawiciela podatkowego. Z Hamburga towar jest przemieszczany na terytorium RP.

Postanowieniem z dnia 29 czerwca 2006 r. Nr 1471/NTR1/443-262a/06/AW Naczelnik Pierwszego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego w Warszawie uznał stanowisko Strony za nieprawidłowe. Zdaniem organu pierwszej instancji przedstawiony przez Stronę stan faktyczny nie odpowiada hipotezie normy prawnej wynikającej zarówno z art. 9 ust. 1 i ust. 2, jak i art. 11 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), a co za tym idzie czynność polegająca na przemieszczeniu przez Nią towaru, uprzednio zaimportowanego (przez Stronę) z terytorium Niemiec na terytorium Polski dla potrzeb prowadzonej na tym terytorium działalności nie stanowi czynności podlegającej opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, jako wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów.

Biorąc powyższe pod uwagę organ pierwszej instancji nie udzielił Stronie pisemnej interpretacji, co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w kwestii ujmowania w ewidencji i wykazywania w deklaracjach podatkowych podatku od towarów i usług z odpraw importowych dokonywanych na Jej rzecz przez Jej przedstawiciela podatkowego w Hamburgu połączonych z bezpośrednią dostawą do Polski, uznając, że wyżej opisana czynność, jako nie podlegająca opodatkowaniu VAT nie powinna być uwzględniana przy dokonywaniu rozliczenia podatku od towarów i usług.

Postanowieniem Nr 1401/PH-I/006/14-1219/06/EN z dnia 30 maja 2007 r. Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie wszczął z urzędu postępowanie w sprawie zmiany ww. postanowienia, ze względu na fakt, iż po dokonaniu jego weryfikacji należało dokonać analizy, czy postanowienie Naczelnika Urzędu Skarbowego rażąco nie narusza prawa.

Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie po zapoznaniu się z aktami sprawy zważa, co następuje:

W myśl art. 14a § 1 Ordynacji podatkowej, stosownie do swojej właściwości naczelnik urzędu skarbowego (...), na pisemne zapytanie podatnika, płatnika lub inkasenta ma obowiązek udzielić pisemnej interpretacji, co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w ich indywidualnych sprawach, w których nie toczy się postępowanie podatkowe lub kontrola podatkowa albo postępowanie przed sądem administracyjnym.

Zgodnie z art. 14a § 4 ww. ustawy udzielenie interpretacji, co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego, o której mowa w § 1, następuje w drodze postanowienia, na które przysługuje zażalenie.

Stosownie do art. 14b § 5 pkt 2 Ordynacji podatkowej, organ podatkowy w drodze decyzji zmienia lub uchyla postanowienie, o którym mowa w art. 14a § 4 z urzędu, jeżeli postanowienie rażąco narusza prawo, orzecznictwo Trybunału Konstytucyjnego lub Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości, w tym także, jeżeli niezgodność z prawem jest wynikiem zmiany przepisów.

Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie zauważa, iż w orzecznictwie sądowo-administracyjnym utrwalił się pogląd o formalnym rozumieniu pojęcia "rażące naruszenie prawa". Sprowadza się on do stwierdzenia, że rażące naruszenie prawa zachodzi wówczas, gdy w niewątpliwym stanie prawnym, istnieje oczywista sprzeczność pomiędzy treścią przepisu, a wydanym przez organ rozstrzygnięciem.

Według Słownika Języka Polskiego (Warszawa 1993, t. III s. 24) "rażący" to dający się łatwo stwierdzić, wyraźny, oczywisty, niewątpliwy, bezsporny.

Przedstawione rozumienie pojęcia "rażące naruszenie prawa", prowadzi do wniosku, że Naczelnik Pierwszego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego, wydając przedmiotowe postanowienie naruszył prawo w sposób wskazany powyżej.

Jak wynika z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego Strona jest importerem towaru z Chin. Towar ten jest przez Stronę odprawiany w Hamburgu za pośrednictwem przedstawiciela podatkowego, zarejestrowanego dla potrzeb handlu wewnątrzwspólnotowego na terenie Niemiec. Strona płaci cło w Niemczech, natomiast jest zwolniona z VAT, ponieważ towar ten bezpośrednio po odprawie opuszcza terytorium Niemiec i jest przewożony do Polski.

W tym miejscu organ drugiej instancji wskazuje, iż zgodnie z art. 11 ust. 1 ustawy o VAT, przez wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 4 cyt. ustawy, rozumie się również przemieszczenie towarów przez podatnika podatku od wartości dodanej lub na jego rzecz, należących do tego podatnika, z terytorium państwa członkowskiego innego niż terytorium kraju na terytorium kraju, jeżeli towary te zostały przez tego podatnika na terytorium tego innego państwa członkowskiego w ramach prowadzonego przez niego przedsiębiorstwa wytworzone, wydobyte, nabyte, w tym również w ramach wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, albo zaimportowane, i towary te mają służyć czynnościom wykonywanym przez niego, jako podatnika na terytorium kraju.

Jednocześnie art. 12 ust. 1 ww. ustawy określa zamknięty katalog sytuacji, w których przemieszczenia towarów, o którym mowa w art. 11 ust. 1 powyższej ustawy, nie uznaje się za wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów.

Biorąc powyższe pod uwagę organ odwoławczy stoi na stanowisku, że w zaistniałym stanie faktycznym mamy do czynienia z sytuacją, gdy podatnik podatku od towarów i usług dokonuje w ramach prowadzonego przedsiębiorstwa importu towarów w innym niż Polska państwie członkowskim, a następnie dokonuje przemieszczenia zaimportowanych towarów z terytorium innego państwa członkowskiego na terytorium Rzeczpospolitej Polskiej. Należy także podkreślić, iż przemieszczenie to stanowi czynność odpowiadającą dostawie towarów w państwie członkowskim, w którym dokonano importu i z którego towary te są przemieszczane. Zdaniem Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie ww. podatnik dla tej transakcji działał w tym innym państwie członkowskim w charakterze podatnika podatku od wartości dodanej. W tym miejscu należy wskazać, że o tym czy dany podmiot jest podatnikiem podatku od wartości dodanej (podatku od towarów i usług) czy też nie, nie decyduje fakt, czy dany podmiot zarejestrował się dla celów tego podatku, ale charakter czynności wykonywanych przez ten podmiot. W powyższym przypadku chodzi o czynność przemieszczenia towarów własnych z terytorium jednego państwa członkowskiego na terytorium innego państwa członkowskiego Unii Europejskiej, dokonaną w ramach prowadzonego przedsiębiorstwa (działalności gospodarczej) podatnika. Nie ma przy tym znaczenia, czy podatnik dokonując importu towaru na terytorium danego państwa członkowskiego UE, a następnie przemieszczając ww. towar z terytorium tego państwa członkowskiego na terytorium innego państwa członkowskiego UE dopełnił wszystkich warunków wynikających z przepisów dotyczących podatku VAT w państwie członkowskim, w którym dokonano odprawy celnej, w szczególności tych dotyczących rejestracji na potrzeby podatku od wartości dodanej.

Mając powyższe na uwadze organ drugiej instancji stoi na stanowisku, iż w przedstawionym stanie faktycznym przemieszczenie zaimportowanych towarów uznaje się za wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów.

W tym miejscu Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie podkreśla, że zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 4 ustawy o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju.

Natomiast stosownie do art. 86 ust. 2 pkt 4 ww. ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi, z zastrzeżeniem ust. 3-7 kwota podatku należnego od importu usług, kwota podatku należnego od dostawy towarów, dla której podatnikiem jest ich nabywca, oraz kwota podatku należnego z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów.

Jednocześnie organ odwoławczy zauważa, że w myśl art. 106 ust. 7 ustawy o podatku od towarów i usług, w przypadku czynności wymienionych w art. 7 ust. 2 i art. 8 ust. 2, wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, dostawy towarów, dla której podatnikiem jest ich nabywca, oraz importu usług wystawiane są faktury wewnętrzne; za dany okres rozliczeniowy podatnik może wystawić jedną fakturę dokumentującą te czynności dokonane w tym okresie.

Ponadto organ drugiej instancji wskazuje, iż ww. faktura wewnętrzna powinna być wystawiona zgodnie z § 25 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 25 maja 2005 r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, zaliczkowego zwrotu podatku, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 95, poz. 798).

Biorąc powyższe pod uwagę, Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie stwierdza, że Strona w deklaracji podatkowej VAT-7 (której wzór określono rozporządzeniem Ministra Finansów z dnia 19 września 2005 r. w sprawie wzorów deklaracji podatkowych dla podatku od towarów i usług - Dz. U. Nr 185, poz. 1545) powinna wykazać zarówno podatek należny, jak i podatek naliczony (równy kwocie podatku należnego) z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów.

W tym miejscu organ odwoławczy podkreśla, iż w myśl art. 100 ust. 1 ustawy o VAT, podatnicy, o których mowa w art. 15, dokonujący wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów w rozumieniu art. 9-12 lub wewnątrzwspólnotowej dostawy w rozumieniu art. 13, zarejestrowani, jako podatnicy VAT UE, są obowiązani składać w urzędzie skarbowym informacje podsumowujące o dokonanych wewnątrzwspólnotowych nabyciach towarów i wewnątrzwspólnotowych dostawach towarów, za okresy kwartalne w terminie do 25. dnia miesiąc następującego po kwartale, w którym powstał obowiązek podatkowy tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów - w przypadku informacji podsumowujących dotyczących wewnątrzwspólnotowych nabyć towarów.

Jednocześnie organ drugiej instancji zauważa, że wzór ww. informacji podsumowującej został określony w rozporządzeniu Ministra Finansów z dnia 13 października 2005 r. w sprawie informacji podsumowującej o dokonanych wewnątrzwspólnotowych nabyciach towarów i wewnątrzwspólnotowych dostawach towarów (Dz. U. Nr 201, poz. 1665).

Należy także wskazać, że stosownie do art. 100 ust. 3 ww. ustawy, informacja podsumowująca powinna zawierać w szczególności następujące dane:

Ponadto zdaniem organu drugiej instancji, jeżeli podatnik jest zarejestrowany dla celów VAT w innym państwie członkowskim, to w informacji podsumowującej poda on numer, pod którym jest zidentyfikowany dla potrzeb podatku od wartości dodanej w tym innym państwie członkowskim.

Tym samym organ pierwszej instancji wskazując, iż zaistniały stan faktyczny nie odpowiada hipotezie normy prawnej wynikającej zarówno z art. 9 ust. 1 i ust. 2, jak i art. 11 ust. 1 ustawy o VAT, a co za tym idzie czynność polegająca na przemieszczeniu przez Stronę towaru, uprzednio zaimportowanego z terytorium Niemiec na terytorium Polski dla potrzeb prowadzonej na tym terytorium działalności nie stanowi czynności podlegającej opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, jako wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów, w związku, z czym nie powinna być uwzględniana przy dokonywaniu rozliczenia podatku od towarów i usług, rażąco naruszył prawo.

Mając powyższe na uwadze, postanowiono jak w sentencji decyzji.