1401/PD4230Z-32/06/IJ - Likwidacja inwestycji w obcych środkach trwałych.

Na podstawie art. 233 i art. 239 w związku z art. 14b § 5 ustawy - Ordynacja podatkowa Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie po rozpatrzeniu zażalenia z dnia 27.03.2006 r. wniesionego przez Spółkę z o.o. "K" na postanowienie Naczelnika Drugiego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego w Warszawie z dnia 06.03.2006 r. znak 1472/ROP1/423-19/77/06/DP w sprawie udzielenia pisemnej interpretacji co do zakresu stosowania przepisów prawa podatkowego w przedmiocie podatku dochodowego od osób prawnych w indywidualnej sprawie podatnika

Wnioskiem z dnia 16 01.2006 r. Spółka z o.o. "K" wystąpiła o udzielenie pisemnej interpretacji w zakresie stosowania przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie podatnika. Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że Spółka w dniu 14.12.1999 r. podpisała umowę najmu powierzchni handlowej z przeznaczeniem na prowadzenie restauracji ze Spółką "D" na okres pięciu lat. Planowanym terminem otwarcia restauracji miał być pierwszy kwartał 2000 roku. W dniu 03.02.2003 roku strony podpisały aneks do umowy, w którym ze względu na opóźnienia procesu inwestycyjnego Spółka "K" uzyskała vacatio legis w opłatach za najem oraz wydłużenie okresu najmu do 10 lat. W 2001 roku "K" przystąpiła do adaptacji pomieszczeń w celu otwarcia restauracji, które nastąpiło 17.09.2001 r. Z przyczyn, jak pisze Spółka, przez nią niezawinionych w dniu 31.05.2002 roku podjęto decyzję o zamknięciu restauracji. Spółka "D" odmówiła wydania zainstalowanego przez najemcę sprzętu. Po wielokrotnych monitach oraz złożeniu wniosku do prokuratury "K" otrzymała od nowego właściciela nieruchomości 60 godzin na zabranie majątku oraz spis majątku do wywiezienia przez "K".

W związku z powyższym Spółka stawia pytanie, czy wydatki w kwocie 344.614,93 poniesione na inwestycję w obcym środku trwałym w przypadku wycofania się z umowy najmu może zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów. W jej ocenie wycofanie się z inwestycji z innych przyczyn niż zmiana rodzaju działalności oraz fizyczna likwidacja poniesionych nakładów w obcym środku trwałym powoduje, że poniesioną stratę w wysokości nieumorzonej części wartości można zakwalifikować do kosztów uzyskania przychodów. O fizycznej likwidacji nie w pełni umorzonych środków trwałych traktuje art. 16 ust. 1 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Zgodnie z jego treścią nie uważa się za koszt uzyskania przychodu "strat powstałych w wyniku likwidacji nie w pełni umorzonych środków trwałych, jeżeli środki te utraciły przydatność gospodarczą na skutek zmiany rodzaju działalności".

Zatem w ocenie Spółki ustawodawca ogranicza możliwość zaliczenia do kosztów podatkowych niezamortyzowanej części inwestycji jedynie do sytuacji, gdy dany środek utracił przydatność gospodarczą na skutek zmiany rodzaju działalności gospodarczej.

Cytowany przepis niewątpliwie, jak pisze Podatnik, odnosi się do fizycznej likwidacji nie w pełni umorzonego środka trwałego, jakim jest inwestycja w obcym środku trwałym. Mając na uwadze przytoczone przepisy oraz opisany stan faktyczny wnioskujący uważa zaliczenie kosztów inwestycji w obcym środku trwałym jako kosztów uzyskania przychodów za uzasadniony.

W postanowieniu z dnia 06.03.2006 r. Naczelnik Drugiego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego w Warszawie nie potwierdził stanowiska Podatnika. W ocenie organu drugiej instancji koszty ponoszone na adaptację pomieszczeń, w związku z wycofaniem się z umowy najmu, nie stanowią kosztu uzyskania przychodów w oparciu o art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Uznał, że przedmiotowe wydatki nie pozostają w związku przyczynowo-skutkowym ze źródłem przychodów. W ocenie organu pierwszej instancji w przedmiotowej sprawie nie mamy do czynienia ze stratą, a jedynie z wydaniem środka trwałego właścicielowi. Podatnik wydaje bowiem fizycznie wynajmowane pomieszczenie, w którym dokonywał inwestycji, a niezamortyzowana część inwestycji dotyczy nakładu finansowego. Spory na gruncie prawa cywilnego dotyczące rozliczenia nakładów inwestycyjnych nie mają znaczenia dla oceny obowiązków podatkowych.

Na powyższe postanowienie Spółka złożyła zażalenie pismem z dnia 15.03.2006 roku. W zażaleniu ponowiono argumenty zawarte we wniosku.

Po zapoznaniu się z materiałem dowodowym Dyrektor Izby Skarbowej uznaje stanowisko przedstawione przez Stronę za uzasadnione.

W przedstawionym stanie faktycznym - co podkreśla Podatnik - nakłady inwestycyjne nie zostały przekazane wynajmującemu wraz z przedmiotem najmu na podstawie art. 676 Kodeksu cywilnego. Inwestycja w obcym środku trwałym została zlikwidowana w związku z przywróceniem lokalu do stanu pierwotnego, a zatem w sytuacji ma zastosowanie przepis art. 16 ust. 1 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Zgodnie z tym przepisem nie stanowią kosztów uzyskania przychodów straty poniesione w wyniku likwidacji nie w pełni umorzonych środków trwałych, jeżeli środki te utraciły przydatność na skutek zmiany rodzaju działalności. Jeżeli zatem likwidacja środka trwałego następuje bez zmiany rodzaju działalności, wówczas strata z tego tytułu jest kosztem uzyskania przychodów. Przepis ten ma również zastosowanie do inwestycji w obcych środkach trwałych. W związku z powyższym należy potwierdzić stanowisko Podatnika, iż niezamortyzowaną część inwestycji w obcym środku trwałym w przypadku jej fizycznej likwidacji należy uznać za koszt uzyskania przychodów, pod warunkiem udokumentowania tej likwidacji zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Biorąc pod uwagę powyższe, orzeczono jak na wstępie.