1401/PD-4230Z-65/06/EL - Uznanie za koszt uzyskania przychodów wydatków na budowę infrastruktury zewnętrznej związanej z wybudowanym marketem wielobranżowym.

Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie na podstawie art. 233 w związku z art. 239 i art. 14b § 5 Ordynacji podatkowej (tekst jedn.: Dz. U. z 2005 r. Nr 8 poz. 60) oraz art. 15 ust. 1, art. 16a ust. 1 pkt 1, art. 16g ust. 1 pkt 2, 16f. ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 z późn. zm.) po rozpatrzeniu zażalenia z dnia 5 czerwca 2006 r. Sp. z o.o. "R", na postanowienie Naczelnika Pierwszego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego w Warszawie z dnia 25 maja 2006 r. Nr 1471/DPD2/423-66/06/AB w którym stwierdzono, ze stanowisko wnioskodawcy jest nieprawidłowe

Sp. z o.o. "R" pismem z dnia 7 marca 2006 r. złożyła wniosek do Naczelnika Drugiego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego w Warszawie o udzielenie pisemnej interpretacji w trybie art. 14a § 1 Ordynacji podatkowej. Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, że Spółka zakupiła prawo użytkowania wieczystego nieruchomości wraz z prawem własności budynków, które miały zostać tam wybudowane. Podatnik został zobowiązany do zakończenia we własnym zakresie i na własny koszt robót związanych z budową infrastruktury zewnętrznej, a następnie do przekazania jej nieodpłatnie na rzecz Miasta "J" oraz na rzecz właściwych zarządców i podmiotów. Budynek został przekazany do użytkowania w dniu 5 grudnia 2005 r. wraz z infrastrukturą zewnętrzną.

Zdaniem Podatnika, nakłady poniesione na infrastrukturę zewnętrzną są kosztem uzyskania przychodu w momencie nieodpłatnego przekazania jej miastu, ponieważ mają one ścisły związek z przychodami Spółki.

Naczelnik Pierwszego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego w Warszawie w postanowieniu z dnia 25 maja 2006 r. Nr 1471/DPD2/423-66/06/AB uznał stanowisko Spółki za nieprawidłowe. Powołując się na przepis art. 15 ust. 1 i 16 ust. 1 pkt 1 stwierdził, że wydatki na infrastrukturę zewnętrzną mają związek z prowadzoną działalnością gospodarczą. Są nierozerwalnie związane z inwestycją główną i zgodnie z art. 16g ust. 1 pkt 2 oraz 16g ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych winny powiększać wartość początkową środków trwałych składających się na budynek, stanowiącą podstawę do naliczania odpisów amortyzacyjnych zaliczanych do kosztów uzyskania przychodów.

W złożonym zażaleniu Spółka kwestionuje stanowisko Naczelnika Urzędu Skarbowego, iż koszty poniesione na budowę infrastruktury towarzyszącej należy uznać za koszt uzyskania przychodów rozliczanych w czasie poprzez amortyzację. Zgodnie z art. 16a ust. 1 spółka, która nie jest właścicielem bądź współwłaścicielem drogi nie ma prawa dokonywać odpisów amortyzacyjnych od tych środków trwałych.

Spółka nie otrzymała odpowiedzi w części dotyczącej podatku VAT.

Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie po rozpatrzeniu zażalenia Spółki na to postanowienie, stwierdza co następuje:

W myśl art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu uzyskania przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1. Stosownie natomiast do przepisu art. 16 ust. 1 pkt 1 lit b) nie uważa się za koszt uzyskania przychodów wydatków na nabycie lub wytworzenie we własnym zakresie środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych. Wydatki te zaliczane są do kosztów uzyskania przychodów poprzez odpisy amortyzacyjne, dokonywane zgodnie z przepisami art. 16a-16m ustawy.

Amortyzacji, zgodnie z art. 16a ust. 1 pkt 1 ustawy, podlegają stanowiące własność lub współwłasność podatnika nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania budowle, budynki oraz lokale będące odrębną własnością o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 17a pkt 1, zwane środkami trwałymi.

Podatnicy dokonują odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, o których mowa w art. 16a ust. 1 i ust. 2 pkt 1-3 oraz w art. 16b (art. 16f pkt 1 ustawy)

Zgodnie z art. 16g ust. 1 pkt 2 ustawy za wartość początkową środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, z uwzględnieniem ust. 2-14 uważa się w razie wytworzenia we własnym zakresie koszt wytworzenia. Za koszt wytworzenia, stosownie do art. 16g ust. 4 ustawy, uważa się wartość, w cenie nabycia, zużytych do wytworzenia środków trwałych: rzeczowych składników majątku i wykorzystanych usług obcych, kosztów wynagrodzeń za prace wraz z pochodnymi i inne koszty dające się zaliczyć do wartości wytworzonych środków trwałych. Do kosztu wytworzenia nie zalicza się: kosztów ogólnych zarządu, kosztów sprzedaży oraz pozostałych kosztów operacyjnych kosztów operacji finansowych, w szczególności odsetek od pożyczek (kredytów) i prowizji, z wyłączeniem odsetek i prowizji naliczonych do dnia przekazania środka trwałego do używania.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że Spółka zrealizowała inwestycję w postaci budowy marketu wielobranżowego, wraz z infrastrukturą zewnętrzną obejmującą drogę dojazdową wraz z kanalizacją deszczową i oświetleniem. Infrastruktura ma być przekazana nieodpłatnie na rzecz miasta "J" oraz na rzecz właściwych zarządców i podmiotów. Spółka zaznaczyła w swoim wniosku, że bez inwestycji w infrastrukturę nie można było wybudować budynku handlowego. Obowiązek wykonania i przekazania drogi nałożony został na inwestora, a konsekwencji umowy sprzedaży na spółkę "R".

Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie podziela stanowisko Spółki, że poniesione przez nią wydatki związane z budową infrastruktury mają niewątpliwie związek z prowadzoną przez Podatnika działalnością gospodarczą. Są bowiem nierozerwalnie związane z inwestycją główną budową marketu wielobranżowego. Z tych względów jako element kosztu wytworzenia środka trwałego wydatki na infrastrukturę powinny powiększać wartość początkową środków trwałych składających się na zbudowany market wielobranżowy. Dopiero bowiem market z towarzyszącą mu infrastrukturą można uznać za kompletny i zdatny do użytku. Brak drogi dojazdowej spowodowałby, że market nie mógłby być użytkowany. Budynku marketu nie możnaby uznać jako środek trwały, gdyż nie spełniałby wymienionych wcześniej warunków kompletności i zdatności do użytku, określonych w przepisie art. 16a ust. 1 ustawy.

Wydatki poniesione na infrastrukturę zewnętrzną winny, zgodnie z art. 16g ust. 1 pkt 2 oraz art. 16g ust. 4 ustawy, powiększać wartość początkową środków trwałych składających się na market wielobranżowy, stanowiącą podstawę naliczania odpisów amortyzacyjnych zaliczanych do kosztów uzyskania przychodów.

W ocenie Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie brak jest podstaw prawnych do bezpośredniego zaliczenia w koszty uzyskania przychodów wydatków poniesionych przez Spółkę na infrastrukturę zewnętrzną w dacie nieodpłatnego przekazania właściwym jednostkom. Mając na uwadze przytoczone wyżej przepisy właściwym jest odpisanie w koszty poniesionych wydatków poprzez odpisy amortyzacyjne.

W kwestiach odliczenia podatku od towarów i usług naliczonego z faktur zakupu dotyczących tej inwestycji i sprawa opodatkowania tym podatkiem nieodpłatnego przekazania na rzecz miasta jest przedmiotem odrębnego postanowienia.

Mając powyższe na uwadze orzeczono jak w sentencji.