1401/PD-4230Z-52/05/IJ - Informacja handlowa a reklama - organizowanie szkoleń.

Pytanie podatnika

Pytanie dotyczy możliwości zaliczania do kosztów uzyskania przychodów wydatków związanych ze szkoleniami dla swoich klientów.

DECYZJA

Na podstawie art. 14b § 5 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie po rozpatrzeniu zażalenia z dnia 23 czerwca 2005 r. wniesionego przez S.A. "T" na postanowienie z dnia 10 czerwca 2005 r. znak 1472/ROP1/423-144-132-05/AW Naczelnika Drugiego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego w Warszawie w sprawie udzielenia pisemnej interpretacji co do zakresu stosowania przepisów prawa podatkowego w przedmiocie podatku dochodowego od osób prawnych w indywidualnej sprawie podatnika

orzeka

zmienić postanowienie Naczelnika Drugiego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego Nr 1472/ROP1/423/-144-132/05/AW z dnia 10 czerwca 2005 r. i uznać stanowisko zawarte we wniosku Podatnika z dnia 27 kwietnia 2005 r. za prawidłowe.

UZASADNIENIE

S. A. "T" złożyła pismem z dnia 27 kwietnia 2005 r. wniosek w sprawie o udzielenie pisemnej informacji o zakresie stosowania przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie podatnika. Pytanie dotyczyło możliwości zaliczania do kosztów uzyskania przychodów wydatków związanych ze szkoleniami dla swoich klientów. Celem strategicznym tych szkoleń jest przede wszystkim zapoznanie obecnych klientów z czasem antenowym TV, co pozwoliłoby zdobyć klientom pełną wiedzę na temat szczegółowych sposobów planowania czasu antenowego, wykorzystania silnych stron produktu, wykorzystanie czasu reklamowego oferowanego przez TV do realizacji celów mediowych klientów. Zwiększenie wiedzy o samym produkcie w ocenie Spółki znajdzie przełożenie w zwiększonych przychodach Spółki. Wydatki na powyżej opisane szkolenia obejmują koszty wyżywienia i zakwaterowania, zatrudnienia wykładowców oraz zakup przygotowanie materiałów szkoleniowych.

W związku z tym zdaniem TV przedmiotowe wydatki są kosztami poniesionymi w celu uzyskania przychodów i stanowią koszty podatkowe w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Na poparcie swego stanowiska we wniosku przytoczono stanowiska Ministerstwa Finansów z dnia 31 lipca 1997 roku znak: 3-4346/BO-722/433/97 w którym stwierdzono, iż wydatki na szkolenia dealerów, jako mające związek z prowadzoną działalnością gospodarczą Spółki oraz bezpośredni wpływ na wielkość osiągniętego obecnie i w przyszłości przychodu winny stanowić koszty uzyskania przychodów Spółki.

W postanowieniu z dnia 10 czerwca 2005 roku Naczelnik Drugiego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego w Warszawie uznał stanowisko Podatnika za nieprawidłowe. W ocenie organu pierwszej instancji sposób organizowania szkoleń przedstawiony we wniosku wskazuje, iż mają one charakter reklamy niepublicznej. Stanowisko to uzasadnia fakt, iż jest ona skierowana do określonego kręgu odbiorców tj. pracowników agencji mediowych oraz dyrektorów działu marketingu dużych przedsiębiorstw, którzy bez pośrednictwa domów mediowych zakupują czas antenowy. Dlatego też wydatki poniesione na przedmiotowe szkolenia zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 28 ustawy stanowią koszty uzyskania przychodów podlegające limitowaniu do 0,25 % osiągniętego przychodu.

Na powyższe postanowienie Spółka wniosła zażalenie pismem z dnia 23 czerwca 2005 roku.

Ze stanowiskiem Naczelnika Drugiego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego w ocenie Podatnika nie można się zgodzić z uwagi na to, że jego działania nie noszą znamion reklamy. Pod pojęciem reklamy, rozumie się "rozpowszechnianie informacji o towarach i usługach, miejscach i możliwości nabycia i wszelkiego rodzaju działania zmierzające do nakłonienia klienta do skorzystania z oferty reklamodawcy ukierunkowane na zwiększenie sprzedaży przy wykorzystaniu specjalnych środków oddziaływania takich np. radio, telewizja, prasa, plakaty, napisy. Z punktu widzenia podatkowego niezbędne jest wytyczenie granic między reklamą i informacją na temat właściwości produktu lub usługi. We wniosku Podatnik przedstawił bardzo dokładnie cel szkolenia jakim jest dostarczenie potencjalnym klientom wiedzy na temat planowania czasu antenowego, wykorzystanie silnych stron produktu, wykorzystania czasu antenowego reklamowanego oferowanego przez TV do realizacji celów mediowych Klientów" czyli jak zaznacza Podatnik, na bardzo dokładnym zgłębieniu arkan wiedzy sztuki i planowania, wykorzystywania, kupowania czasu antenowego. Na poparcie swego stanowiska Strona przytacza wyrok NSA, pismo Ministerstwa Finansów oraz wyjaśnienia zawarte w piśmie izby skarbowej.

Po analizie materiału dowodowego Dyrektor Izby Skarbowej postanawia uznać argumenty zawarte w zażaleniu Spółki za uzasadnione.

Jak słusznie argumentuje Strona reklama musi zawierać elementy wartościujące towar oraz zachęcać do jego nabycia.

Analiza tematów przedmiotowych spotkań prowadzi do wniosku, że ich przedmiotem nie jest pozyskiwanie nowych klientów, brak jest w nich elementów wartościujących i zachęcających do skorzystania z oferty. Z wniosku Podatnika wynika, że szkolenia polegają na zapoznaniu obecnych kontrahentów z wiedzą na temat czasu antenowego tj. dokładnym zgłębieniu arkan wiedzy, sztuki i planowania, lepszego wykorzystywania i kupowania czasu antenowego. Spółka przewiduje, że jej klientami będą pracownicy agencji mediowych czyli podmiotów profesjonalnie zajmujących się planowaniem kampanii mediowych dla różnego rodzaju klientów, dyrektorzy działów marketingu dużych przedsiębiorstw, którzy bezpośrednio zajmują się zakupem czasu antenowego.

Działania powyżej opisane są zdaniem Dyrektora Izby Skarbowej typowe dla informacji handlowej. Zasadne jest stanowisko Podatnika, że przekazywanie informacji lub edukacja o sposobach korzystania z produktów lub usług jest cechą charakterystyczną informacji handlowej. Wykorzystywanie medialnych środków przekazu jest natomiast charakterystyczne dla reklamy.

Na rozróżnienie między reklamą i informacją wskazywał także Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z dnia 14 listopada 2002 roku sygn. akt I SA/Wr 4097/01 w którym stwierdził: "Celem reklamy jest przekazywanie informacji o towarach (usługach) i nakłanianie potencjalnych klientów do ich nabycia. Polega ona głównie na prezentowaniu danego towaru, danej usługi, ewentualnie marki (oznakowania produktu lub producenta), cech jakościowych, użytkowych lub konsumpcyjnych, zalet technicznych, estetycznych lub zdrowotnych, rozwiązań nowoczesnych, modnych czy nawet prowokujących, aby skłonić jak największą liczbę potencjalnych nabywców do zakupu (do korzystania z usługi). Od strony przedmiotowej można rozróżnić: reklamę towaru, reklamę usługi, reklamę marki. Natomiast informacja, zgodnie ze Słownikiem języka polskiego to dane dotyczące określenia rzeczy, fakty, na których można się oprzeć, określony stan rzeczy. Jej funkcją jest przede wszystkim przedstawienie rzeczy (towarów, firmy) tak jak one faktycznie, rzeczywiście, w istocie swojej mają. Informacja w przeciwieństwie do reklamy, jest pozbawiona wszelkich elementów zachęty do kupna, aprobaty opisywanego towaru, firmy, chwalenia czegoś lub kogoś."

Koszty szkoleń obejmujące wydatki na wynajęcie sali, sprzętu, wynagrodzenie wykładowców, koszty noclegów i wyżywienia klientów biorących udział w szkoleniu związanych z przekazywaniem informacji na temat produktu są wydatkowane w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą i jako bezpośrednio związane z przychodami Spółki należy zaliczyć je do kosztów uzyskania przychodów Spółki w oparciu o art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym.

Rozstrzygnięcie Dyrektora Izby Skarbowej odnosi się do stanu faktycznego przedstawionego we wniosku strony.

W oparciu o powyższe orzeczono jak na wstępie.