1401/PD-006-433/06/KK - Naliczony VAT a koszty ogólne lub koszty limitowanej reprezentacji i reklamy

Pytanie podatnika

Czy VAT naliczony z faktur, które służą reprezentacji i reklamie niepublicznej, w przypadku przekroczenia limitu 0,25% przychodów powinien być zaliczony do kosztów ogólnych czy do kosztów limitowanej reprezentacji i reklamy?

Decyzja

Na podstawie art. 14 b § 5 pkt 2 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz art. 16 ust. 1 pkt 46 lit. a tiret drugi ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. Nr 54 z 2000 r., poz. 654 ze zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie

- zmienia z urzędu postanowienie Naczelnika Drugiego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego w Warszawie z dnia 26.04.2006 r. znak: 1472/ROPI/423-44/138/06/PK w sprawie udzielenia pisemnej interpretacji, co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w indywidualnej sprawie Sp. z o.o., "D" uznając stanowisko Podatnika przedstawione we wniosku z dnia 09.02.2006 r. za prawidłowe

Uzasadnienie

Spółka zwróciła się wnioskiem z dnia 09.02.2006 r. o udzielenie pisemnej interpretacji w trybie art. 14a ustawy z dnia 29 sierpnia1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.)

Z przedstawionego przez Podatnika stanu faktycznego wynika, że Spółka wysyła pracowników w delegacje służbowe na terenie całego kraju i w związku z tym zakupuje dla nich usługi noclegowe potwierdzone fakturą VAT. Podczas delegacji niektórzy pracownicy spotykają się z kontrahentami w restauracjach, a poniesione wydatki są również dokumentowane fakturami VAT. W związku z czym pytanie Spółki brzmi:

Czy VAT naliczony z faktur, które służą reprezentacji i reklamie niepublicznej, w przypadku przekroczenia limitu 0,25% przychodów powinien być zaliczony do kosztów ogólnych czy do kosztów limitowanej reprezentacji i reklamy?

Zdaniem Spółki koszty reprezentacji i reklamy prowadzonej w sposób niepubliczny należy obciążyć kwotą netto, tzn. bez naliczonego VAT. Przekroczenie limitu wydatków na tzw. reprezentację i reklamę niepubliczną skutkuje brakiem możliwości odliczenia podatku naliczonego. Strona uważa, że VAT naliczony od tych wydatków można zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów, a nie do kosztów limitowanej reprezentacji i reklamy, na podstawie art. 16 ust. 1 pkt 46 lit. a tiret drugi ustawy.

Postanowieniem z dnia 26.04.2006 r. znak: 1472/ROP1/423-44/138/06/PK Naczelnik Drugiego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego w Warszawie uznał stanowisko Strony za nieprawidłowe. Zdaniem organu I instancji odliczanie VAT-u po przekroczeniu limitu 0,25% przychodów kosztów reprezentacji i reklamy jest możliwe.

W ocenie Naczelnika Drugiego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego w Warszawie, przepis art. 88 ust. 1 pkt 2 ustawy o VAT ma zastosowanie w przypadkach, gdy określonego wydatku co do zasady nie można uznać za koszt uzyskania przychodów z danego źródła w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym. Zatem Spółka ma możliwość odliczenia podatku naliczonego przy nabyciu towaru lub usługi, jeżeli dany wydatek nie został zaliczony do kosztów uzyskania przychodów wyłącznie z powodu przekroczenia limitu, o którym mowa w treści art. 16 ust. 1 pkt 28 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, przy spełnieniu pozostałych warunków określonych w przepisach dotyczących możliwości odliczenia podatku naliczonego przy nabyciu towarów i usług.

Ponieważ podatek naliczony zgodnie z przepisami ustawy o podatku od towarów i usług podlega odliczeniu od należnego to nie może stanowić kosztów uzyskania przychodów w świetle art. 16 ust. 1 pkt 46 lit. a. Wobec powyższego, Naczelnik Drugiego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego w Warszawie uznał, że art. 16 ust. 1 pkt 46 lit. a updop w przedmiotowej sprawie nie ma zastosowania.

Po przeanalizowaniu stanu faktycznego Dyrektor Izby Skarbowej stwierdza jak niżej.

Na podstawie art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.) prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonania czynności opodatkowanych. Realizacja tego prawa została obostrzona ograniczeniami ustawowymi określonymi w art. 88 i 90 wyżej cyt. ustawy.

W myśl art. 88 ust. 1 pkt 2 ww. ustawy obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się do nabywanych przez podatnika towarów i usług, jeżeli wydatki na ich nabycie nie mogłyby być zaliczone do kosztów uzyskania przychodów w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, z wyjątkiem przypadków, gdy brak możliwości zaliczenia tych wydatków do kosztów uzyskania przychodów pozostaje w bezpośrednim związku ze zwolnieniem od podatku dochodowego. Zatem należy stwierdzić, iż możliwość odliczenia podatku naliczonego uzależniona została od możliwości uznania wydatku za koszt uzyskania przychodu.

Zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 28 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. Nr 54, poz. 654 z późn. zm.) nie uważa się za koszty uzyskania przychodów kosztów reprezentacji i reklamy w części przekraczającej 0,25%, chyba że reklama prowadzona jest w środkach masowego przekazu lub publicznie w inny sposób.

Na podstawie powyższego należy więc stwierdzić, że przekroczenie limitu wydatków na tzw. reprezentację i reklamę niepubliczną skutkuje również brakiem możliwości odliczenia podatku naliczonego. Tym samym stanowisko organu podatkowego I instancji należy uznać za błędne.

Przepis art. 16 ust. 1 pkt 46 lit. a tiret drugi updop natomiast stanowi, że nie uważa się za koszty uzyskania przychodów podatku od towarów i usług, z tym że jest kosztem uzyskania przychodów podatek naliczony w tej części, w której zgodnie z przepisami o podatku od towarów i usług podatnikowi nie przysługuje obniżenie kwoty lub zwrot różnicy podatku od towarów i usług - jeżeli naliczony podatek od towarów i usług nie powiększa wartości środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej. Zatem podatek naliczony może zostać zaliczony do kosztów uzyskania przychodów na podstawie powołanego wyżej przepisu.

Wobec tego, że postanowienie Naczelnika Drugiego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego rażąco narusza prawo, w ten sposób, że jego treść pozostaje w wyraźnej sprzeczności z treścią wyżej powołanych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług oraz ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, Dyrektor Izby Skarbowej zmienia przedmiotowe postanowienie jak na wstępie.