1401/HTI/4407/14-108/05/EN - Miejsce świadczenia i opodatkowanie usług polegających na udostępnianiu przez podmiot infrastruktury informatycznej (systemu X), tj. systemu do obsługi płatności klientów Strony, zainstalowanego na komputerach (serwerach) za granicą

Pytanie podatnika

Opodatkowanie podatkiem od towarów i usług importu usług elektronicznych (bankowych).

Decyzja

Na podstawie art. 233 § 1 pkt 1 w związku z art. 239, art. 14a § 4, art. 14b § 5 pkt 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (tj. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.), art. 2 pkt 26, art. 8 ust. 3, art. 17 ust. 1 pkt 4 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), po rozpatrzeniu zażalenia z dnia 08.08.2005 r., nr RPP/67/2005 r., uzupełnionego pismami: z dnia 07.09.2005 r., nr RPP/78/2005; z dnia 23.09.2005 r., nr RPP/83/2005 wniesionego przez P. X na postanowienie Naczelnika Pierwszego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego w Warszawie z dnia 28.07.2005 r., nr 1471/NTR1/443-231/05/AM, w sprawie udzielenia pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego, Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie

postanawia

odmówić zmiany postanowienia Naczelnika Pierwszego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego w Warszawie.

Uzasadnienie

Pismem z dnia 27.04.2005 r., nr RPP/35/2005 Strona wystąpiła o udzielenie pisemnej interpretacji, dotyczącej opodatkowania usług X świadczonych przez Y na Jej rzecz.

Strona wskazała, iż nabywane przez Nią usługi związane są z wykorzystywaniem systemu X, którego właścicielem jest Y. Ponadto Strona podkreśliła, że udostępnienie systemu do obsługi płatności Jej klientów, zainstalowanego na komputerach (serwerach) za granicą związane jest z okolicznością, iż Y posiada odpowiednie zaplecze techniczne do obsługi takich systemów globalnie i w tym zakresie do oferowania usług, polegających na udostępnianiu innym bankom tych systemów przy pomocy których świadczą one usługi finansowe na rzecz swoich klientów. System z którego Strona korzysta, umożliwia Jej klientom korzystanie z usług finansowych za pośrednictwem sieci Internet, bez konieczności odwiedzania Banku (system bankowości elektronicznej).

Zdaniem Strony usługi świadczone przez Y na Jej rzecz, polegające na udostępnieniu przez Y infrastruktury informatycznej (systemu), w celu świadczenia przez Stronę usług finansowych na rzecz Jej klientów są usługami pośrednictwa finansowego. Natomiast zgodnie z art. 27 ust. 4 pkt 4 ustawy o VAT miejscem świadczenia tych usług będzie terytorium Polski i będą one zwolnione od podatku od towarów i usług na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 1 w/w ustawy.

Ponadto z załączonej przez Stronę kopii pisma Urzędu Statystycznego w Łodzi z dnia 05.08.2004 r., nr OK-5672/KU-691/14-6646/2004 wynika, że usługi finansowe świadczone za pośrednictwem sieci Internet, bez konieczności odwiedzania banku mieszczą się w grupowaniu PKWiU 65.12.10-00.10 "Usługi pośrednictwa pieniężnego, wykonywane przez operatora publicznego".

Postanowieniem z dnia 28.07.2005 r., nr 1471/NTR1/443-231/05/AM, Naczelnik Pierwszego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego w Warszawie uznał stanowisko Strony za nieprawidłowe.

Na powyższe postanowienie Strona złożyła zażalenie do Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie.

W zażaleniu Strona zarzuca zaskarżonemu postanowieniu naruszenie:

- art. 8 ust. 3 w związku z art. 2 pkt 26 ustawy o VAT;

- art. 43 ust. 1 pkt 1 w odniesieniu do załącznika nr 4 poz. 3 w/w ustawy;

- art. 14a § 3 Ordynacji podatkowej poprzez nie odniesienie się do niektórych elementów stanu faktycznego oraz niektórych argumentów przytoczonych na poparcie Jej stanowiska, co stanowi brak pełnej oceny prawnej w/w stanowiska.

Strona ponownie podkreśla, iż Y jest właścicielem systemu X, (oprogramowania oraz infrastruktury technicznej), pracującego na serwerach zlokalizowanych poza terytorium Polski. Natomiast Strona korzysta z tego systemu w ten sposób, że na podstawie umów z Z może udostępniać Swoim klientom usługi bankowości elektronicznej polegające na możliwości łączenia się za pośrednictwem komputerów z rachunkami bankowymi oraz wydawania dyspozycji bankowych.

W zażaleniu Strona wskazuje, że usługi bankowości elektronicznej oferowane przez banki na rzecz ich klientów mogą funkcjonować w oparciu o własną infrastrukturę informatyczną banków, albo w oparciu o infrastrukturę innych podmiotów, które ją udostępniają bankom w celu wykorzystania do dalszego świadczenia usług finansowych na rzecz klientów tych banków. Właśnie drugi przypadek Strony dotyczy.

Strona zauważa, iż nie budowała własnej infrastruktury informatycznej, aby świadczyć usługi finansowe dla Swoich klientów, lecz korzysta z infrastruktury Y, a udostępnianie za wynagrodzeniem przez Y tej infrastruktury (na zasadzie korzystania z usług Y, w celu świadczenia przez Stronę usług finansowych na rzecz Jej klientów), następuje w wyniku świadczenia usług przez Y na rzecz Strony.

Ponadto Strona podkreśla, że Urząd Statystyczny potwierdził, iż usługi świadczone przez Y podlegają klasyfikacji PKWiU w grupowaniu 65.12.10-00.10- Usługi banków komercyjnych, a zatem zgodnie z poz. 3 załącznika nr 4 do ustawy o VAT objęte są one na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług zwolnieniem od VAT, nawet wtedy gdy są świadczone przez podmiot zagraniczny na Jej rzecz i rozpoznawane są przez Nią jako import usług finansowych-także zwolnionych od podatku od towarów i usług.

W zażaleniu Strona wskazuje, iż usługi systemu X, nabywane od Y pozwalają świadczyć na rzecz klientów, w sposób nowoczesny i ograniczający czas wykonywania transakcji, usługi bankowe obejmujące między innymi wykonywanie operacji bankowych oraz informowanie o operacjach rozliczeniowych. Jednakże każda z tych informacji lub operacji mogłaby być opracowana lub wykonana przez Stronę i dalej przekazana klientowi bez pośrednictwa systemów informatycznych, tak jak to się odbywało kilka lat temu w tradycyjnym systemie bankowym. Zdaniem Strony sieć informatyczna nie stanowi więc przy obsłudze rachunków bankowych istoty usługi, a jedynie jest narzędziem wspomagającym świadczenie usług finansowych związanych z obsługą rachunków bankowych.

W związku z powyższym Strona stoi na stanowisku, że skoro usługi dostarczane przez Y, z których korzysta nie są z natury rzeczy usługami wykorzystującymi sieć informatyczną, ani nie muszą być zautomatyzowane, nie stanowią usług elektronicznych w rozumieniu art. 2 pkt 26 ustawy o podatku od towarów i usług. Dodatkowo Strona wspomina, iż świadcząc usługi na rzecz klientów mogłaby korzystać z pomocy innego banku, jako podwykonawcy w zakresie usług świadczonych na rzecz własnych klientów bez korzystania z sieci informatycznej.

Strona, reasumując podtrzymała swoje stanowisko zaprezentowane we wniosku z dnia 27.04.2005 r.

Mając powyższe na uwadze, Strona wnosi o zmianę postanowienia Naczelnika Pierwszego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego w Warszawie z dnia 28.07.2005 r., nr 1471/NTR1/443-231/05/AM na podstawie art. 14b § 5 pkt 1 Ordynacji podatkowej oraz uznanie prawidłowości Jej stanowiska zawartego w w/w wniosku.

Strona w uzupełnieniu do zażalenia z dnia 07.09.2005 r., nr RPP/78/2005 informuje, iż aby usunąć ewentualne niejasności w związku z załączoną do wniosku z dnia 27.04.2005 r. klasyfikacją statystyczną ponownie wystąpiła do Urzędu Statystycznego w celu dokonania klasyfikacji statystycznej usługi świadczonej przez Y.Z załączonej do uzupełnienia kopii pisma Urzędu Statystycznego w Łodzi z dnia 25.08.2005 r., nr OK-5672/KU-4894/2005 (wraz z kopią zapytania Strony z dnia 12.08.2005 r., nr RPP/74/2005) wynika, że usługi świadczone przez Y na rzecz Strony, polegające na udostępnianiu systemu X do obsługi płatności Jej klientów umożliwiającego korzystanie z usług bankowości elektronicznej mieszczą się w grupowaniu PKWiU 67.13.10-00.00 "Usługi pomocnicze związane z pośrednictwem finansowym, pozostałe, gdzie indziej niesklasyfikowane".

Jednocześnie Strona udowadnia, iż zgodnie z zasadami dokonywania klasyfikacji statystycznych, jeżeli określonego rodzaju usługa została przygotowana szczególnie pod kątem obsługi transakcji finansowych, nawet jeżeli ma charakter ściśle techniczny, powinna być traktowana jako usługa pomocnicza.

Ponadto stanowisko Strony na temat materiału dowodowego zebranego w sprawie usług udostępniania systemu X z dnia 23.09.2005 r., nr RPP/83/2005 r. jest powtórzeniem argumentacji zawartej w w/w piśmie z dnia 07.09.2005 r., do którego Strona ponownie dołączyła kopie: wniosku do Urzędu Statystycznego z dnia 12.08.2005 r., nr RPP/74/2005 oraz pisma Urzędu Statystycznego w Łodzi z dnia 25.08.2005 r., nr OK-5672/KU-4894/2005.

Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie po zapoznaniu się z całością zgromadzonego w sprawie materiału oraz po rozpatrzeniu zażalenia wraz z w/w pismami zważył, co następuje:

Na wstępie należy wskazać, iż jak wynika z przedstawionego przez Stronę stanu faktycznego, nabywa Ona od podmiotu zagranicznego-Y usługi polegające na udostępnianiu przez ten podmiot infrastruktury informatycznej (systemu X), tj. systemu do obsługi płatności klientów Strony, zainstalowanego na komputerach (serwerach) za granicą. System ten umożliwia klientom Strony korzystanie z usług finansowych za pośrednictwem sieci Internetu bez konieczności Jej odwiedzania (jest to system bankowości elektronicznej). A zatem system ten jest wykorzystywany przez Stronę do świadczenia usług finansowych na rzecz klientów.

W tym miejscu organ odwoławczy zauważa, że zgodnie z art. 8 ust. 3 ustawy o podatku od towarów i usług, usługi wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej są identyfikowane za pomocą tych klasyfikacji, z wyjątkiem usług elektronicznych.

W myśl art. 2 pkt 26 w/w ustawy, przez usługi elektroniczne rozumie się usługi świadczone za pomocą Internetu lub podobnej sieci elektronicznej, których świadczenie z natury zależne jest od technologii informatycznej i z reguły usługi te są zautomatyzowane, wymagają niewielkiej interwencji człowieka oraz niemożliwe jest ich wykonanie bez wykorzystania technologii informatycznej; w szczególności usługami elektronicznymi są:

a) tworzenie i utrzymywanie stron internetowych, zdalne zarządzanie programami i sprzętem,

b) dostarczanie oprogramowania oraz jego uaktualnień,

c) dostarczanie obrazów, tekstu i informacji oraz udostępniania baz danych,

d) dostarczanie muzyki, filmów i gier, w tym gier losowych i hazardowych, jak również przekazów o charakterze politycznym, kulturalnym, artystycznym, sportowym, naukowym i rozrywkowym oraz informacji o wydarzeniach,

e) usługi kształcenia korespondencyjnego

- do usług elektronicznych nie zalicza się usług nadawczych radiowych i telewizyjnych, chyba, że program radiowy lub telewizyjny jest nadawany wyłącznie za pośrednictwem Internetu lub podobnej sieci elektronicznej, oraz usług telekomunikacyjnych.

Jednocześnie należy podkreślić, iż stosownie do art. 17 ust. 1 pkt 4 ustawy o VAT, podatnikami są również osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, będące usługobiorcami usług świadczonych przez podatników posiadających siedzibę lub miejsce zamieszkania albo pobytu poza terytorium kraju.

Mając powyższe na uwadze, organ drugiej instancji wskazuje, że z w/w definicji usług elektronicznych wynika, iż przy identyfikacji danej usługi jako elektronicznej konieczne jest spełnienie przesłanek wskazanych w art. 2 pkt 26 ustawy o VAT, tj. ustalenie, czy są świadczone za pomocą Internetu lub podobnej sieci elektronicznej, są zautomatyzowane, a przede wszystkim czy istnieje możność ich wykonania bez wykorzystania technologii informatycznej. W ocenie Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie nabywane przez Stronę od podmiotu zagranicznego-Y usługi, polegające na udostępnianiu Jej przez ten podmiot infrastruktury informatycznej (systemu X), tj. systemu do obsługi płatności klientów Strony, zainstalowanego na komputerach (serwerach) za granicą odpowiadają w/w warunkom, określonym w art. 2 pkt 26 ustawy o VAT.

Konsekwencją powyższego jest uznanie wykonywanych na rzecz Strony usług za usługi elektroniczne.

Odnosząc się do przywoływanych we wniosku oraz n etapie postępowania przed organem odwoławczym klasyfikacji statystycznych dokonanych przez Urząd Statystyczny w Łodzi, Dyrektor Izby Skarbowej zauważa, iż w kontekście przepisu art. 8 ust. 3 ustawy o VAT pozostają one w sprawie bez znaczenia.

Ustawodawca wyłączył bowiem usługi elektroniczne z konieczności ich identyfikacji na podstawie przepisów o statystyce publicznej.

Odniesienie się zaś przez Naczelnika Urzędu Skarbowego do klasyfikacji załączonej do wniosku miało na celu jedynie wskazanie, że dokonana klasyfikacja dotyczy stosunków łączących Stronę z klientami, nie zaś łączących Stronę z Y.

Biorąc powyższe pod uwagę, organ odwoławczy stwierdza, że w zaistniałym stanie faktycznym dochodzi do importu usług elektronicznych, z tytułu którego stosownie do art. 17 ust. 1 pkt 4 ustawy o VAT, podatnikiem jest usługobiorca, czyli w tym przypadku Strona.

Zarazem organ odwoławczy wskazuje, iż Naczelnik Pierwszego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego w Warszawie, wydając zaskarżone postanowienie postępował zgodnie zarówno z przepisami prawa, dotyczącymi podatku od towarów i usług, jak i z zasadami postępowania podatkowego.

Mając powyższe na uwadze, Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie postanawia jak w sentencji decyzji.