1401/BP-II/4210-30/07/JM - Zaliczenie wydatków na reklamę produktów leczniczych w całości do kosztów uzyskania przychodów.

Na podstawie art. 233 i art. 239 w związku z art. 14b § 5 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa /tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie po rozpatrzeniu zażalenia z dnia 7 maja 2007 r. (wpływ: 9 maja 2007 r.) wniesionego na postanowienie Naczelnika Drugiego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego w Warszawie z dnia 25 kwietnia 2007 r. Nr 1472/ROP1/423 - 162/07/KM w sprawie udzielenia pisemnej informacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w indywidualnej sprawie Podatnika w przedmiocie podatku dochodowego od osób prawnych

orzeka:

- zmienić postanowienie Naczelnika Drugiego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego w Warszawie z dnia 25 kwietnia 2007 r. Nr 1472/ROP1/423 - 162/07/KM i uznać za prawidłowe stanowisko Podatnika zawarte we wniosku z dnia 12 marca 2007 r.

Sp. z o.o. "G" (zwana dalej: Spółką, Podatnikiem) wystąpiła w dniu 12 marca 2007 r. (data wpływu: 13 marca 2007 r.) z zapytaniem do Naczelnika Drugiego Urzędu Mazowieckiego w Warszawie, czy w świetle art. 16 ust. 1 pkt 28 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 z późn. zm.) w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 stycznia 2007 r. ponoszone przez Spółkę wydatki na reklamę produktów leczniczych, stanowią w całości koszt uzyskania przychodu Spółki ?

Ze stanu faktycznego przytoczonego we wniosku wynika, że Podatnik prowadzi działalność gospodarczą w zakresie dystrybucji i reklamy produktów leczniczych. Formy i sposoby jej prowadzenia są szczegółowo określone w rozdziale 4 ("Reklama produktów leczniczych") ustawy z dnia 6 września 2001 r. - prawo farmaceutyczne (Dz. U. z 2004 r. Nr 53, poz. 533 z późn. zm.). Wydatki ponoszone przez Spółkę są związane z reklamą produktu leczniczego rozumieniu art. 52 i następnych prawa farmaceutycznego i mogą przyjmować następujące formy:

* umieszczanie reklamy produktów leczniczych w skierowanej do lekarzy prasie fachowej,

* przekazywanie lekarzom, farmaceutom, hurtownikom ulotek dotyczących dystrybuowanych przez Spółkę produktów leczniczych,

* sponsorowanie kongresów naukowych dla lekarzy. Ze sponsorowaniem mogą się łączyć:

* organizowanie spotkań promocyjnych przeznaczonych dla lekarzy, podczas których są rozdawane ulotki. Ponoszone koszty wiążą się z zapewnieniem sali, poczęstunku dla lekarzy,

* przekazywanie lekarzom, farmaceutom, hurtownikom upominków o znikomej wartości oznaczonych logo produktu leczniczego lub Spółki (książki, pralinki, długopisy, kosmetyki, czajniki elektryczne...itp.),

* przekazywanie lekarzom próbek produktów leczniczych.

Spółka uważa, że wszystkie podejmowane przez nią działania mieszczą się w granicach wyznaczonych przez art. 52 i następne prawa farmaceutycznego, zatem powinny zostać uznane za reklamę dla potrzeb ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 z późn. zm.) - zwanej dalej ustawą. Podatnik powołuje się na pismo Ministerstwa Finansów z dnia 7 maja 2002 r. /PB 3/24/GM/8214 - 8/02/, w którym zostało wskazane, że ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych nie zawiera legalnej definicji reklamy. Tym samym należy się posługiwać pojęciem reklamy w znaczeniu nadanym przez słownik języka polskiego oraz unormowaniami zawartymi w przepisach szczególnych. Przy określaniu skutków podatkowych wynikających z działalności polegającej na reklamie produktów leczniczych, powinny być brane pod uwagę przepisy art. 52-64 Prawa farmaceutycznego. Przepisy te definiują bowiem czynności, które są uznawane za reklamę produktów leczniczych.

Podatnik powołuje się na wydane interpretacje prawa podatkowego dotyczących reklamy produktów leczniczych za reklamę na gruncie ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych: z dnia 11 października 2005 r. wydana przez Naczelnika Pierwszego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego w Warszawie Nr 1471/DP2/423/80/05/JB, z dnia 4 sierpnia 2005 r. wydana przez Naczelnika Pierwszego Wielkopolskiego Urzędu Skarbowego w Poznaniu Nr ZD/406 - 96/CIT/05 oraz na interpretację z dnia 15 marca 2004 r. wydaną przez Naczelnika Podkarpackiego Urzędu Skarbowego Nr PUS. I/423/28/2004. Spółka powołuje się również na orzecznictwo sądów administracyjnych w zakresie pojęcia "reklama". /wyrok NSA z dnia 26 września 2000 r. sygn. akt III SA 1994/99 oraz na wyrok 14 listopada 2002 r. sygn. akt SA/Wr 4097/01, a także na wyrok Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości w sprawie C-69/92 Commission of European Communities v. Grand Duchy od Luksemburg oraz sprawę C-68/92 Commission of European Communities v. Republic of France.

Naczelnik Drugiego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego w Warszawie w dniu 25 kwietnia 2007 r. wydał dwa postanowienia:

Organ I instancji w uzasadnieniu postanowieniu z dnia 25 kwietnia 2007 r. Nr 1472/ROP1/423 - 162/07/KM stwierdził, że w przedstawionym stanie faktycznym świadczenie usług związanych z poczęstunkiem oraz ponoszone wydatki na pokrycie lekarzom kosztów dojazdu, pobytu i opłat w związku z kongresem, nie mogą być postrzegane jako czynności reklamy. Podjęte przez Spółkę działania pomimo charakteru zbliżonego do reklamy, to jednak nie mogą zostać uznane za czynności reklamowe. Wydatki na pokrycie lekarzom kosztów dojazdu, pobytu i opłat w związku z kongresem, nie można utożsamiać z informacją o towarze sprzedawanym przez Podatnika, jego cechach, zaletach, lub z informacją o Firmie ani z ogólną ofertą Spółki. Zdaniem organu podatkowego, koszty poczęstunku należy postrzegać jako wydatki związane z tworzeniem wizerunku Spółki. W przypadku zaś sponsorowania lekarzom kosztów dojazdu, pobytu oraz opłat za uczestnictwo w kongresie, należy zauważyć jako pokazanie wystawności, ważnej roli Spółki, która objawia się możliwością pokrycia dla lekarzy przedmiotowych wydatków. Podejmowane przez Podatnika działania, mają przedstawić jako najlepsze produkty, dystrybuowane przez firmę, którą stać na sponsoring, uczestnictwo dla lekarzy, farmaceutów w imprezie. Zatem, podejmowane przez Spółkę czynności noszą znamiona "reprezentacji" określonej w art. 16 ust. 1 pkt 28 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

W dniu 7 maja 2007 r. Pełnomocnik Spółki złożył zażalenie, w którym zarzucił organowi I instancji naruszenie art. 15 ust. 1 i art. 16 ust. 1 pkt 28 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz wniósł o zmianę wydanego w dniu 25 kwietnia 2007 r. postanowienia Naczelnika Drugiego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego w Warszawie Nr 1472/ROP1/423 - 162/07/KM.

W uzasadnieniu napisał, że ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych nie zawiera definicji legalnej pojęcia "reklama". Definicję "reklamy produktu leczniczego" (zarówno ogólną, jak i szczegółowy katalog przykładowych aktywności) zawiera natomiast art. 52 prawa farmaceutycznego. Zatem, wszelkie działania podejmowane przez Spółkę mieszczące się w granicach art. 52-64 prawa farmaceutycznego, powinny zostać uznane za reklamę w świetle ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Pełnomocnik uważa, że poczęstunek dla lekarzy w trakcie spotkań promocyjnych należy do działań wchodzących w zakres pojęcia reklamy produktu leczniczego, o którym mowa w prawie farmaceutycznym. Jego zdaniem poczęstunek oferowany podczas spotkań promocyjnych z lekarzami, jest przejawem gościnności i nie wykracza poza główny cel spotkania. Zgodnie bowiem z art. 52 ust. 2 pkt 5 i art. 58 ww. ustawy, za reklamę produktu leczniczego uznaje się sponsorowanie oraz organizowanie spotkań promocyjnych dla osób upoważnionych do wystawiania recept oraz osób zaopatrujących w produkty lecznicze. Oznacza to, że koszty organizacji spotkań promocyjnych są kosztami reklamy produktu leczniczego. W ocenie Spółki dotyczy to również wydatków poniesionych na poczęstunek nie wykraczający poza "przejawy gościnności".

Zdaniem Strony, z art. 52 ust. 2 pkt 6 prawa farmaceutycznego wynika, że reklamą produktu leczniczego jest również sponsorowanie konferencji, zjazdów i kongresów naukowych dla osób upoważnionych do wystawiania recept i osób zaopatrujących w produkty lecznicze. W pojęciu "sponsorowania" mieści się również pokrywanie lekarzom kosztów związanych z dojazdem, pobytem oraz opłatami za uczestnictwo. Wynika to jednoznacznie Dyrektywy 2001/83/WE w sprawie wspólnotowego kodeksu odnoszącego się do produktów leczniczych stosowanych u ludzi, na której jest wzorowane jest polskie prawo farmaceutyczne.

Dyrektor Izby Skarbowej, po rozpatrzeniu zażalenia, postanowienia i akt sprawy, stwierdza, co następuje:

Przepis art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 z późn. zm.) stanowi, że kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

Do kosztów uzyskania przychodów mogą być zatem zaliczone wszelkie koszty, których poniesienie związane jest z prowadzoną działalnością gospodarczą, a nie wymienione w art. 16 ust. 1.

Przedmiotem sporu w rozpatrywanej sprawie są koszty związane z reklamą produktów Spółki tj. reklamą produktów leczniczych.

Przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych nie zawierają legalnej definicji reklamy. Tym samym należy posługiwać się pojęciem reklamy w znaczeniu nadanym przez słownik języka polskiego lub unormowaniami zawartymi w przepisach szczególnych. W przedmiotowej sprawie zastosowanie będą miały przepisy szczególne.

Definicję i katalog czynności stanowiących reklamę produktu leczniczego zawiera art. 52 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 6 września 2001 r. - Prawo farmaceutyczne (Dz. U. z 2004 r. Nr 53, poz. 533 z późn. zm.). Zgodnie z definicją zawartą w art. 52 ust. 1 reklamą produktu leczniczego jest działalność polegająca na informowaniu i zachęcaniu do stosowania produktu leczniczego mającą na celu zwiększenie liczby przepisywanych recept, dostarczania, sprzedaży lub konsumpcji produktów leczniczych.

Przepis art. 52 ust. 2 tej ustawy wymienił jako reklamę produktu leczniczego m.in.:

- sponsorowanie spotkań promocyjnych dla osób upoważnionych do wystawiania recept i osób zaopatrujących w produkty lecznicze (pkt 5),

- sponsorowanie konferencji, zjazdów i kongresów naukowych dla osób upoważnionych do wystawiania recept i osób zaopatrujących w produkty lecznicze (pkt 6).

Do działalności reklamowej ustawa - Prawo farmaceutyczne przewiduje również szereg ograniczeń, które zostały zawarte w art. 53-64, spełnienie których decyduje o kwalifikacji wydatków do reklamy produktu leczniczego. Przykładowo art. 58 ust. 1 zabrania kierowania do osób uprawnionych do wystawiania recept oraz osób prowadzących obrót produktami leczniczymi reklamy produktu leczniczego polegającej m.in. na organizowaniu i finansowaniu spotkań promocyjnych produktów leczniczych, podczas których przejawy gościnności wykraczają poza główny cel tego spotkania. Wynika z tego, że organizowanie i finansowanie spotkań promocyjnych, podczas których przejawy gościnności nie wykraczają poza główny cel tego spotkania - spełniają warunki reklamy przewidziane przepisami Prawa Farmaceutycznego. Jak wynika z ww. ustawy, za reklamę produktu leczniczego uznano również sponsorowanie dla lekarzy kosztów dojazdu, pobytu oraz opłat w związku z kongresem, na którym Spółka reklamuje swoje produkty.

Biorąc zatem pod uwagę przytoczony stan prawny mający zastosowanie w przedmiotowej sprawie oraz stan faktyczny przedstawiony przez Spółkę, w ocenie organu odwoławczego nie można zgodzić się z organem I instancji, że koszty poczęstunku oferowanego w ramach prowadzonej akcji reklamowej oraz wydatków poniesionych na pokrycie lekarzom kosztów dojazdu, pobytu oraz opłat związanych za uczestnictwo w związku z kongresem, mają charakter wydatków na reprezentację, o których mowa w art. 16 ust. 1 pkt 28 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Zdaniem Dyrektora Izby Skarbowej, działania Spółki opisane we wniosku z dnia 7 lutego 2007 r. objęte są definicją reklamy produktu leczniczego zawartą w art. 52 ust. 1 i 2 Prawa farmaceutycznego przy spełnieniu warunku zawartego w art. 58 ust. 1.

W związku z tym na podstawie art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych koszty ponoszone na działania mające na celu reklamowanie produktów Spółki stanowią koszt uzyskania przychodów.

Mając powyższe na uwadze, orzekam jak w sentencji.