1401/BP-I/4230Z-83/06/SZ - Prowadzenie ewidencji elektronicznych biletów lotniczych.

Na podstawie art. 233 § 1 pkt 1 i art. 239 w związku z art. 14b § 5 pkt 1 ustawy z dnia 29.08.1997 r. - Ordynacja podatkowa (j.t. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie po rozpatrzeniu zażalenia z dnia 07.07.2006 r. S.A. "A", wniesionego na postanowienie Naczelnika Drugiego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego w Warszawie z dnia 26.06.2006 r., Nr 1472/ROP1/423-129/203/06/PK, w sprawie udzielenia pisemnej informacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w indywidualnej sprawie Spółki w przedmiocie podatku dochodowego od osób prawnych,

- odmówić zmiany postanowienia Naczelnika Drugiego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego w Warszawie z dnia 26.06.2006 r., Nr 1472/ROP1/423- 129/203/06/PK, i uznać stanowisko S.A. "A" z zawarte we wniosku z dnia 10.04.2006 r., uzupełnione pismem z dnia 31.05.2006 r., za nieprawidłowe.

W dniu 10.04.2006 r. S.A. "A" (zwana dalej Podatnikiem lub Spółką) wystąpił w trybie art. 14a § 1 Ordynacji podatkowej z wnioskiem, uzupełnionym następnie pismem z dnia 31.05.2006 r., do Naczelnika Drugiego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego w Warszawie w sprawie udzielenia pisemnej interpretacji prawa podatkowego w indywidualnej sprawie podatnika. W pytaniu zawartym we wniosku Podatnik prosił o wyjaśnienie, czy może dokumentować zakupy elektronicznych biletów lotniczych dokumentem będącym kopią tzw. "agent kupon", w kontekście brzmienia art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 ze zm.). Zdaniem Podatnika wydatki na zakup biletów elektronicznych dla pracowników odbywających podróż służbową powinny stanowić koszty uzyskania przychodu na podstawie dokumentu nazwanego "agent kupon". Przedstawiając stan faktyczny, Spółka zwróciła uwagę, że obecnie coraz powszechniejszą formą stają się bilety elektroniczne.

W przypadku elektronicznych biletów lotniczych klient nie otrzymuje wersji papierowej biletu, po udaniu się na lotnisko i po okazaniu dokumentu tożsamości zostaje odprawiony przez obsługę i odbywa podróż. W uzupełnieniu wniosku (pismo z dnia 31.05.2006 r.) Spółka wskazuje, że dokument "agent kupon" jest odzwierciedleniem danych na standardowym bilecie, bilety elektroniczne są tańsze. Spółka jest agentem IATA (Zrzeszenie Agentów wszystkich linii lotniczych) upoważnionym do wystawiania faktur w imieniu i na rzecz linii lotniczych, jednakże w przypadku własnych pracowników oddelegowanych w podróż służbową nie ma podstawy do wystawienia faktur w imieniu linii lotniczej na siebie. Do wniosku Spółka dołączyła przykładowe kserokopie dokumentów "agent kupon".

W dniu 26.06.2006 r. Naczelnik Drugiego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego w Warszawie wydał postanowienie Nr 1472/ROP1/423-129/203/06/PK, w którym uznał stanowisko Podatnika za nieprawidłowe. W uzasadnieniu organ I instancji wskazał na zasady zaliczania poniesionych wydatków do kosztów uzyskania przychodów wynikające z art. 15 ust. 1 i art. 16 ust. 1 ww. ustawy w związku z obowiązkami prowadzenia ewidencji rachunkowej wynikające z art. 9 ust. 1 ustawy oraz art. 20 i art. 21 ustawy z dnia 29.09.1994 r. o rachunkowości (j.t. Dz. U. z 2002 r. Nr 76, poz. 694 ze zm.). Organ I instancji zwrócił ponadto uwagę, że właściwy sposób udokumentowania kosztów jest tylko podstawowym warunkiem, ale nie jedynym do uznania przedstawionych wydatków za koszty uzyskania przychodów. Oprócz tego należy racjonalnie, logicznie wskazać, że poniesione koszty (w tym przypadku podróży służbowej) związane są z możliwością uzyskania przychodu przez Spółkę i nie należą do kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 ustawy. Stanowisko więc podatnika, że wystarczy sam "bilet elektroniczny" bez zbadania innych okoliczności sprawy jest bezzasadne.

W dniu 07.07.2006 r. Podatnik złożył zażalenie na wydane postanowienie. W uzasadnieniu zażalenia Podatnik podtrzymuje swoje stanowisko, uważając że wydatek udokumentowany dokumentem "agent kupon" pozostaje w związku przyczynowym z przychodem, jest ponoszony w celu osiągnięcia przychodów, a ponadto nie znajduje się na liście kosztów nieuznawanych za koszt uzyskania przychodu.

Podatnik nie zgadza się również z dokonaną przez Naczelnika interpretacją art. 9 ustawy, który w dosłownym brzmieniu powołuje się na przepisy odrębnej ustawy w zakresie prowadzenia ewidencji, a nie - jak wskazuje Naczelnik - warunków, jakie powinien spełniać dowód dla celów ustaw podatkowych.

Spółka nie zgadza się również z twierdzeniem, iż "agent kupon" nie zawiera opisu treści gospodarczej, wyjaśnia ponadto, że tradycyjny papierowy bilet nie różni się niczym od dokumentu nazwanego "agent kuponem". Podatnik zwraca także uwagę na przepis § 20 i § 9 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 25.05.2005 r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, zaliczkowego zwrotu podatku, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 95, poz. 798). Ponadto Spółka pisze, że w związku z brakiem papierowej wersji biletu "agent kupon" jest jedynym formalnym potwierdzeniem wykonania usługi.

Dyrektor Izby Skarbowej po rozpatrzeniu zebranego materiału dowodowego stwierdza, co następuje:

Zażalenie wniesione przez Spółkę w ocenie organu odwoławczego nie zasługuje na uwzględnienie.

Przedmiotem sporu jest kwestia możliwości zaliczenia udokumentowanego wydatku Spółki dowodem "agent kupon" do kosztów uzyskania przychodów. Zdaniem Podatnika jest to dokument wystarczający do stwierdzenia, iż poniosła ona wydatek w celu uzyskania przychodów, zdaniem organu I instancji jest to nieuzasadnione.

Należy stwierdzić, że przepis art. 9 ust. 1 ustawy wprowadza jednolite zasady prowadzenia ewidencji na podstawie ustawy z 29.09.1994 r. o rachunkowości (j.t. Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 ze zm.) dla podatników (w tym dla Spółek Akcyjnych) - przy czym sposób prowadzenia tej ewidencji powinien zapewnić określenie wysokości dochodu (straty), podstawy opodatkowania i wysokości należnego podatku za rok podatkowy. Zasadne jest w tym miejscu zwrócenie uwagi na przepis art. 10 ustawy o rachunkowości, który stwarza Spółce możliwości takiego sposobu prowadzenia ksiąg, aby sposób ten uwzględniał specyfikę prowadzonej działalności. Podatnik powinien rozważyć zatem, mając na uwadze art. 10 ww. ustawy, czy dokumenty "agent kupon" spełniają warunki dowodu księgowego, o których mowa w art. 21 ustawy o rachunkowości, a zatem czy mogą być przedmiotem zapisów księgowych oraz czy posiadane dokumenty stanowią dowody będące podstawą do prawidłowego ustalenia dochodu (a zatem przychodów i kosztów) - w trybie art. 9 ust. 1 i art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Zgodnie z art. 180 § 1 ustawy z dnia 29.08.1997 r. - Ordynacja podatkowa (j.t. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.): "Jako dowód należy dopuścić wszystko, co może przyczynić się do wyjaśnienia sprawy, a nie jest sprzeczne z prawem. W szczególności dowodem mogą być księgi podatkowe oraz inne dokumenty, zeznania świadków, opinie biegłych oraz materiały i informacje zebrane w toku oględzin".

W opinii organu II instancji dokumenty "agent kupon" nie są wystarczającymi dowodami do uznania, że wydatki na nie stanowią koszty uzyskania przychodów Spółki.

W szczególności nie sposób jednoznacznie rozstrzygnąć, w jakim celu są ponoszone, w jakim celu osoby wskazane w biletach odbywają podróże - możliwości interpretacji jest tu kilka, a założenie, że cel podróży jest zgodny z celem uzyskania przez Spółkę przychodów jest zaledwie jedną z nich. Dlatego, jak słusznie zauważył organ I instancji w uzasadnieniu postanowienia, "Stanowisko więc podatnika, że wystarczy sam «bilet elektroniczny» bez zbadania innych okoliczności sprawy jest bezzasadne".

Organ II instancji zauważa ponadto, że powołany przez Spółkę § 9 Rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 25.05.2005 r. (Dz. U. Nr 95, poz. 798) określa, co przynajmniej powinna zawierać faktura stwierdzająca dokonanie sprzedaży, natomiast z § 20 wynika, że za fakturę uznaje się tylko bilety jednorazowe, wydawane przez podatników uprawnionych do świadczenia usług polegających na przewozie osób: kolejami normalnotorowymi, taborem samochodowym, statkami pełnomorskimi, środkami transportu żeglugi śródlądowej i przybrzeżnej, promami, samolotami i śmigłowcami, jeżeli zawierają następujące dane:

a. nazwę i numer identyfikacji podatkowej sprzedawcy,

b. numer i datę wystawienia biletu,

c. odległość taryfową nie mniejszą niż 50 km,

d. kwotę należności wraz z podatkiem,

e. kwotę podatku;

W związku z tym, gdyby dokument "agent kupon" zawierał powyższe dane, mógłby stanowić dowód nabycia usługi lotniczej dla celów podatku VAT. Natomiast dla celów podatku dochodowego od osób prawnych przepis ww. rozporządzenia nie jest kluczowy, istotne znaczenie w sprawie mają bowiem wyżej omawiane przepisy ustawy z dnia 15.02.1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 ze zm.) w powiązaniu z przepisami ustawy z dnia 29.09.1994 r. o rachunkowości (j.t. Dz. U. z 2002 r. Nr 76, poz. 694 ze zm.) oraz dla celów dowodowych - cytowany wyżej przepis ustawy z dnia 29.08.1997 r. - Ordynacja podatkowa (j.t. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.).

Z tych też przyczyn organ II instancji postanowił jak w sentencji. Organ II instancji, rozpatrując niniejszą sprawę, kierował się złożonymi przez Stronę dokumentami, przepisami prawa oraz ich wykładnią.