1401/BP-I/006-976/06/ZO - Wydatki na obsługę prawną podatnika jako koszt uzyskania przychodów.

Na podstawie art. 14b § 5 pkt 2 - Ordynacji podatkowej (Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie:

Z opisanego we wniosku z dnia 7 lipca 2006 r. (data wpływu 18 lipiec 2006 r.)stanu faktycznego wynika, że na mocy decyzji Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy, wydanej w związku z wyrokiem sądowym uchylającym decyzję Dyrektora Urzędu Kontroli Skarbowej, Spółka otrzymała zwrot nadpłaty z tytułu podatku dochodowego od osób prawnych za 1998 r. łącznie z należnymi odsetkami.

Zdaniem Spółki, poniesienie wydatków na obsługę prawną związaną z uzyskaniem pozytywnego wyr. dla Spółki - jest kosztem uzyskania przychodu. Jednocześnie Spółka uważa, że zwrócony podatek wraz z odsetkami stanowi przychód nie podlegający opodatkowaniu.

Postanowieniem z dnia 2 października 2006 r. Nr 1435/DP1/423-41/06/EF Naczelnik Pierwszego Urzędu Skarbowego Warszawa-Śródmieście nie potwierdził stanowiska Spółki jako prawidłowe. Jego zdaniem spór o zwrot podatku jest w istocie sporem dotyczącym właściwego (bądź nie) pomniejszenia dochodu o należny podatek. Wydatki ponoszone w toku tego sporu (w tym na obsługę prawną związaną z postępowaniem przed sądem) nie mają więc związku z przychodem podatnika. Ponieważ, zgodnie z art. 12 ust. 4 pkt 6 i pkt 7 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, do przychodów nie zalicza się zwróconych podatków i opłat stanowiących dochody budżetu państwa (...), nie zaliczonych do kosztów uzyskania przychodów, z powyższego względu koszty poniesione przed sądem administracyjnym we wskazanej sprawie nie stanowią kosztów uzyskania przychodów Spółki.

Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie po przeanalizowaniu przedstawionego stanu faktycznego, pytania Spółki oraz postanowienia wydanego przez Naczelnika Urzędu Skarbowego stwierdza, co następuje.

Podatnicy w trakcie kontroli podatkowych (skarbowych) oraz związanych z nimi postępowań, jak również postępowania przed sądami administracyjnymi często korzystają z pomocy firm doradczych (prawniczych). Pomoc ta może być oparta na stałej współpracy związanej z bieżącą obsługą danego podatnika, jak również polegać na sporadycznym skorzystaniu z tej pomocy w trakcie konkretnego postępowania, w tym również sądowego (przed NSA i WSA).

Ustawa z 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych w art. 15 ust. 1 (w brzmieniu obowiązującym w r. wystąpienia Spółki o udzielenie pisemnej interpretacji) stanowi, że kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu uzyskania przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1. Każdy więc wydatek spełniający powyższą definicję podlega zaliczeniu do kosztów uzyskania przychodów. Przepis ten nie zawiera wyraźnego stwierdzenia, że pomiędzy poniesionym wydatkiem a osiągniętym przychodem musi zachodzić skonkretyzowany i bezpośredni związek przyczynowo-skutkowy, ponieważ nie wszystkie wydatki ponoszone przez podatnika są bezpośrednio związane z osiągnięciem przychodu. Związek ten może mieć także charakter pośredni. Kosztami uzyskania przychodów są zatem koszty zarówno bezpośrednio jak i pośrednio związane z uzyskiwanymi przychodami oraz koszty dotyczące całokształtu działalności podatnika, związane z funkcjonowaniem firmy. Podobne stanowisko wynika z pisma Ministerstwa Finansów z dnia 10 czerwca 2002 r. Nr PB3/GM-8214-127/02.

Odnosząc te przesłanki do przedmiotowej sprawy i uwzględniając, że wydatki na obsługę prawną podatnika jako koszty pośrednie związane z funkcjonowaniem firmy niewątpliwie wiążą się z prowadzoną przez niego działalnością, wydatki z tego tytułu mogą zostać zaliczone do kosztów uzyskania przychodów. Konsekwencją powyższego jest, że poniesione przez Spółkę wydatki na spór sądowy z organami podatkowymi mieszczą się w art. 15 ust. 1 ww. ustawy, a więc stanowią koszt uzyskania przychodów w momencie zapłaty.

Jednocześnie należy podkreślić, mając na uwadze treść art. 12 ust. 4 pkt 6 i 7 ww. ustawy, że otrzymany przez Spółkę zwrócony podatek za 1998 r. (w związku z wyrokiem sądowym) wraz z odsetkami otrzymanymi ze zwrotem nadpłaconego zobowiązania podatkowego za 1998 r. nie stanowią przychodu dla celów podatkowych, a nie jak Podatnik błędnie uważa we wniosku, że stanowią taki przychód, ale niepodlegający opodatkowaniu.

Wobec tego, że postanowienie Naczelnika Pierwszego Urzędu Skarbowego Warszawa-Śródmieście rażąco narusza prawo w ten sposób, że jego treść pozostaje w wyraźnej sprzeczności z treścią wyżej powołanych przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie zmienia przedmiotowe postanowienie jak na wstępie.