1061-IPTPP2.4512.608.2016.1.IR

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r. poz. 201) oraz § 6 pkt 3 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. , poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działający w imieniu Ministra Rozwoju i Finansów stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z dnia 7 grudnia 2016 r. (data wpływu 27 grudnia 2016 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie ustalenia czy Wojewódzki Urząd Pracy podlega "centralizacji" rozliczeń w podatku VAT z jednostką samorządu terytorialnego tj. Województwem.... - jest nieprawidłowe.

W dniu 27 grudnia 2016 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie ustalenia czy Wojewódzki Urząd Pracy podlega "centralizacji" rozliczeń w podatku VAT z jednostką samorządu terytorialnego tj. Województwem....

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

W związku z trwającymi pracami dotyczącymi wprowadzenia w Samorządzie Województwa.... scentralizowanego modelu rozliczania podatku od towarów i usług, Wojewódzki Urząd Pracy.... (dalej: WUP) jako jednostka organizacyjna samorządu województwa jest objęty pracami organizacyjnymi służącymi włączeniu do ogółu jednostek podlegających centralizacji.

WUP do chwili obecnej nie był podatnikiem podatku VAT, od dnia 1 stycznia 2017 r., jeżeli zostałby objęty centralizacją, będzie na potrzeby deklaracji VAT-7 funkcjonował z NIP-em Województwa.... (Wnioskodawca). Wszelkie dokumenty związane z podstawową działalnością jednostki w tym realizowanymi projektami w ramach trwającej perspektywy 2014-2020 będą uwzględniały tenże NIP. Każda faktura zakupu, umowa zawierana z wykonawcą będzie miała znamiona Nabywcy jako Województwa i odbiorcy jako WUP.

Wojewódzki Urząd Pracy.... jest jednostką budżetową (w rozumieniu ustawy o finansach publicznych art. 9 ust. 1), która realizuje zadania określone w:

Wojewódzki Urząd Pracy.... realizuje swoje zadania w oparciu o:

* środki z budżetu Województwa przeznaczone na finansowanie wydatków związanych z funkcjonowaniem WUP,

* środki unijne przeznaczone na realizację projektów współfinansowanych ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego,

* środki Funduszu Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych przeznaczone na zadania zlecone związane z zaspakajaniem roszczeń pracowniczych w razie niewypłacalności pracodawcy przekazywane są na wydzielone konto Funduszu funkcjonujące przy WUP..... Fundusz Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych jest państwowym funduszem celowym, którego dysponentem jest minister właściwy do spraw pracy,

* środki Funduszu Pracy przeznaczone na finansowanie zadań wynikających z ustawy tworzącej Fundusz Pracy.

Fundusz Pracy jest państwowym funduszem celowym. Dysponentem Funduszu Pracy jest minister właściwy do spraw pracy, który przekazuje na wyodrębniony rachunek bankowy Wojewódzkiego Urzędu Pracy środki Funduszu Pracy na finansowanie zadań realizowanych w województwie na podstawie określonego algorytmu ustalania kwot środków Funduszu Pracy albo na podstawie stosownej umowy lub na podstawie pism finansowych, określających wysokość środków na ten cel oraz sposób ich wydatkowania.

Ustawodawca tworząc zapisy ustawy o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy wskazał na systemową odrębność środków Funduszu Pracy. Przekazane przez dysponenta Funduszu limity wydatków oraz środków na zadania wynikające z ustawy nie oznacza uznania zarówno marszałka województwa, czy dyrektora wojewódzkiego urzędu pracy jako dysponenta środków Funduszu.

W związku z czym Fundusz Pracy jest prowadzony w Wojewódzkim Urzędzie Pracy pozabudżetowo, co oznacza, że środki te nie są ujęte w planie finansowym jednostki. Co miesiąc sprawozdania o przychodach i wydatkach Funduszu Pracy składane są do Ministerstwa Rodziny, Pracy i Polityki Społecznej.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy Wojewódzki Urząd Pracy podlega centralizacji rozliczeń jednostki samorządu terytorialnego w zakresie podatku od towarów i usług jaka zostanie podjęta przez Województwo.... od dnia 1 stycznia 2017 r.?

Zdaniem Wnioskodawcy, ocena zakresu zadań Wojewódzkiego Urzędu Pracy związanych z obowiązkiem dokonania centralizacji rozliczeń podatku od towarów i usług przez jednostkę samorządu terytorialnego wymaga odwołania się do regulacji prawnych, które ustalają status podatkowy powołanych jednostek oraz ich zakres zadań realizowanych w charakterze organów władzy publicznej w rozumieniu orzecznictwa Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej.

W pierwszej kolejności konieczne jest, w ocenie Wnioskodawcy, odwołanie się do treści ustawy z dnia 20 kwietnia 2004 r. o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy (Dz. U. z 2016 r. poz. 645 z późn. zm.), która w art. 8 ust. 1 ustala zakres zadań samorządu województwa w zakresie polityki rynku pracy. Jednocześnie powołany akt przewiduje w art. 8 ust. 3, iż zadania, o których mowa w ust. 1, są realizowane przez wojewódzki urząd pracy będący jednostką organizacyjną samorządu województwa.

Ponadto w myśl art. 8 ust. 5 powołanej ustawy marszałek województwa może, w formie pisemnej, upoważnić dyrektora wojewódzkiego urzędu pracy lub na jego wniosek innych pracowników tego urzędu do załatwiania w imieniu marszałka województwa spraw, w tym wydawania decyzji i postanowień w trybie przepisów o postępowaniu administracyjnym. W zakresie zadań wynikających z programów współfinansowanych z Funduszu Pracy w imieniu marszałka województwa zadania wykonuje dyrektor wojewódzkiego urzędu pracy.

W ocenie Wnioskodawcy, status podatkowy jednostek organizacyjnych samorządu terytorialnego należy w zakresie podatku od towarów i usług ocenić obecnie w świetle postanowień ustawy z dnia 5 września 2016 r. o szczególnych zasadach rozliczeń podatku od towarów i usług oraz dokonywania zwrotu środków publicznych przeznaczonych na realizację projektów finansowanych z udziałem środków pochodzących z budżetu Unii Europejskiej lub od państw członkowskich Europejskiego Porozumienia o Wolnym Handlu przez jednostki samorządu terytorialnego (Dz. U. z 2016 r. poz. 1454).

Zgodnie z treścią art. 3 powołanej ustawy z dnia 5 września 2016 r. jednostka samorządu terytorialnego jest obowiązana do podjęcia rozliczania podatku wraz ze wszystkimi jednostkami organizacyjnymi najpóźniej od dnia 1 stycznia 2017 r.

Ponadto w myśl treści art. 4 omawianej ustawy dotyczącej centralizacji rozliczeń podatku VAT jednostka samorządu terytorialnego, której jednostki organizacyjne rozliczały się jako odrębni podatnicy, wstępuje z dniem podjęcia rozliczania podatku wraz ze wszystkimi jednostkami organizacyjnymi we wszystkie przewidziane w przepisach dotyczących podatku prawa i obowiązki jednostek organizacyjnych.

Powyższe regulacje przesądzają o objęciu Wojewódzkich Urzędów Pracy procesem centralizacji rozliczeń podatku od towarów i usług przez jednostki samorządowe, którym te jednostki organizacyjne podlegają. Jednocześnie należy zauważyć, iż powołana ustawa z dnia 5 września 2016 r. nie ingeruje w zmianę sposobu wykonywania zadań jednostek organizacyjnych uregulowanych odrębnymi przepisami i nie zmienia zakresu zadań wykonywanych w ramach prerogatyw organów władzy publicznej. Konsekwentnie jednak regulacje prawne obejmujące zadania jednostek z zakresu działań administracji publicznej nie stanowią podstawy prawnej i uzasadnienia do ustalania obowiązków podatkowych jednostki samorządowej w inny sposób niż wynikający z autonomicznych w tym przedmiocie przepisów prawa podatkowego.

Reasumując stanowisko Wnioskodawcy odnoszące się do opisanego zdarzenia przyszłego, należy stwierdzić co następuje, Wojewódzki Urząd Pracy.... jest jednostką organizacyjną podlegającą z dniem 1 stycznia 2017 r. centralizacji rozliczeń z tytułu podatku od towarów i usług wraz z Województwem....

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2016 r. poz. 710, z późn. zm.), zwanej dalej "ustawą", podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza - według art. 15 ust. 2 ustawy - obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Stosownie do art. 15 ust. 6 ustawy - nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

Oznacza to, że organ będzie uznany za podatnika podatku od towarów i usług w dwóch przypadkach, tj. gdy wykonuje czynności inne niż te, które mieszczą się w ramach jego zadań oraz, gdy wykonuje czynności mieszczące się w ramach jego zadań, ale czyni to na podstawie umów cywilnoprawnych.

Województwo, w rozumieniu ustawy z dnia 5 czerwca 1998 r. o samorządzie województwa (Dz. U. z 2016 r. poz. 486, z późn. zm.), jest jednostką samorządu terytorialnego. Posiada osobowość prawną i wykonuje zadania publiczne w imieniu własnym i na własną odpowiedzialność.

W myśl art. 11 ust. 2 pkt 1 ustawy o samorządzie województwa, samorząd województwa prowadzi politykę rozwoju województwa, na którą składa się tworzenie warunków rozwoju gospodarczego, w tym kreowanie rynku pracy.

Z kolei w świetle art. 14 ust. 1 pkt 15 ustawy o samorządzie województwa, samorząd województwa wykonuje zadania o charakterze wojewódzkim określone ustawami, w szczególności w zakresie przeciwdziałania bezrobociu i aktywizacji lokalnego rynku pracy.

Na podstawie art. 15 ustawy o samorządzie województwa, organami samorządu województwa są:

Jak stanowi art. 8c ustawy o samorządzie województwa, województwo może zapewnić wspólną obsługę, w szczególności administracyjną, finansową i organizacyjną:

Należy zauważyć, że zarówno ustawa o podatku od towarów i usług, jak również przepisy wykonawcze do niej nie definiują terminu "jednostka budżetowa", wobec czego należy posiłkować się definicją legalną zawartą w ustawie z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych (Dz. U. z 2016 r. poz. 1870).

Zgodnie z art. 9 ustawy o finansach publicznych, sektor finansów publicznych tworzą m.in.:

2a) związki metropolitalne;

8. Zakład Ubezpieczeń Społecznych i zarządzane przez niego fundusze oraz Kasa Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego i fundusze zarządzane przez Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego;

9. Narodowy Fundusz Zdrowia;

12. Polska Akademia Nauk i tworzone przez nią jednostki organizacyjne;

W świetle natomiast art. 11 ust. 1-3 ustawy o finansach publicznych ustawy, jednostkami budżetowymi są jednostki organizacyjne sektora finansów publicznych nieposiadające osobowości prawnej, które pokrywają swoje wydatki bezpośrednio z budżetu, a pobrane dochody odprowadzają na rachunek odpowiednio dochodów budżetu państwa albo budżetu jednostki samorządu terytorialnego. Jednostka budżetowa działa na podstawie statutu określającego w szczególności jej nazwę, siedzibę i przedmiot działalności. Podstawą gospodarki finansowej jednostki budżetowej jest plan dochodów i wydatków, zwany dalej "planem finansowym jednostki budżetowej".

Z kolei na podstawie art. 15 ust. 1 ustawy o finansach publicznych, samorządowy zakład budżetowy odpłatnie wykonuje zadania, pokrywając koszty swojej działalności z przychodów własnych.

Odnosząc się do kwestii objętej zakresem postawionego we wniosku pytania dotyczącego ustalenia czy Wojewódzki Urząd Pracy podlega "centralizacji" rozliczeń w podatku VAT z jednostką samorządu terytorialnego tj. Województwem.... wskazać należy, że z treści powołanych na wstępie przepisów art. 15 ust. 1 i ust. 2 ustawy wynika, że jednostka organizacyjna wykonująca we własnym imieniu i na własny rachunek czynności spełniające definicję działalności gospodarczej, określone w art. 15 ust. 2 ustawy, może działać w charakterze podatnika.

Należy wskazać, że pojęcie podatnika obejmuje swym zakresem podmioty, które dokonują czynności podlegające opodatkowaniu. Ustawodawca określił wskazane pojęcie na tyle szeroko, by w każdym przypadku profesjonalnej aktywności zawodowej, dokonywania czynności opodatkowanych podmiot mógł zostać uznany za podatnika w zakresie tych czynności. Podkreślić przy tym należy, że działalność gospodarcza ma miejsce również wówczas, gdy nie przyniosła ona żadnych widocznych efektów (bez względu na cel i rezultat takiej działalności). Charakterystyka ta pozwala na uznanie, że pojęcie podatnika na gruncie podatku od towarów i usług ma wymiar autonomiczny - niezależny od uregulowań innych aktów normatywnych regulujących stosunki prawnopodatkowe.

Przymiot podatnika podatku od towarów i usług przypisany jest, oprócz osobie fizycznej czy prawnej, również wyodrębnionej jednostce organizacyjnej samodzielnie wykonującej działalność gospodarczą, o której mowa w art. 15 ust. 2 ustawy. Samodzielność gospodarcza w prowadzeniu działalności gospodarczej oznacza możliwość podejmowania decyzji, a zarazem posiadanie odpowiedniego stopnia odpowiedzialności za podjęte decyzje, w tym za szkody poniesione wobec osób trzecich, jak również ponoszenie przez podmiot ryzyka gospodarczego.

Należy ponadto zwrócić uwagę na treść przepisów Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz.Urz.UE.L Nr 347 z 11.12.2006 s. 1, z późn. zm.), zwaną dalej Dyrektywą 2006/112/WE Rady. Mianowicie zgodnie z art. 9 Dyrektywy, podatnikiem jest każda osoba wykonująca samodzielnie i niezależnie od miejsca zamieszkania działalność gospodarczą bez względu na cel czy też rezultaty takiej działalności. Za działalność gospodarczą uznaje się w szczególności wykorzystywanie, w sposób ciągły, majątku rzeczowego lub wartości niematerialnych w celu uzyskania z tego tytułu dochodu. Określenie samodzielności w tym znaczeniu ma charakter obiektywny, co oznacza, że ustalenia, czy dana jednostka działa "samodzielnie", należy dokonać na podstawie obiektywnych kryteriów, a nie w sposób o charakterze uznaniowym przez jednostkę nadrzędną dla danego podmiotu. Ponadto należy wskazać, że ustaleń tych należy dokonywać na gruncie przepisów ustawy o podatku od towarów i usług oraz przepisów wspólnotowych w oderwaniu od skutków konwencjonalnych na gruncie prawa cywilnego i przepisów samorządowych.

Jednym z kryteriów jest przede wszystkim ustalenie, czy dana jednostka ponosi ryzyko gospodarcze, czy też to ryzyko ponosi jednostka nadrzędna (por. pkt 35 wyroku TSUE w sprawie C-210/04). Kolejnym kryterium, według TSUE, decydującym o ustaleniu samodzielności, jest odpowiedzialność za szkody poniesione wobec osób trzecich (por. wyrok w sprawie C-202/90 pkt 15).

W odniesieniu do powyższego, wskazać należy na kluczowe w tym zakresie rozstrzygnięcie Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z dnia 29 września 2015 r. w sprawie C-276/14, gdzie Trybunał orzekł m.in., że: "Artykuł 9 ust. 1 dyrektywy Rady 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej należy interpretować w ten sposób, że podmioty prawa publicznego, takie jak gminne jednostki budżetowe będące przedmiotem postępowania głównego, nie mogą być uznane za podatników podatku od wartości dodanej, ponieważ nie spełniają kryterium samodzielności przewidzianego w tym przepisie".

Zdaniem TSUE, jednostki budżetowe nie ponoszą ryzyka gospodarczego związanego z działalnością gospodarczą powierzoną im w imieniu i na rachunek gminy oraz nie odpowiadają za szkody spowodowane tą działalnością (odpowiedzialność tą ponosi wyłącznie gmina), ponieważ nie dysponują własnym majątkiem, nie osiągają własnych dochodów i nie ponoszą kosztów dotyczących takiej działalności. Uzyskane dochody są bowiem wpłacane do budżetu Gminy, a wydatki są pokrywane bezpośrednio z tego budżetu.

W tym miejscu należy podkreślić, że powyższy wyrok co prawda odnosi się do gminnych jednostek budżetowych, jednakże jego rozstrzygnięcie ma również zastosowanie do powiatowych czy też wojewódzkich jednostek budżetowych, z uwagi na praktycznie takie same uwarunkowania faktyczne i prawne.

W konsekwencji, biorąc pod uwagę przywołane powyżej przepisy prawa oraz wyrok TSUE z dnia 29 września 2015 r. w sprawie C-276/14, należy stwierdzić, że dla celów rozliczeń VAT województwo i utworzone przez nie jednostki budżetowe powinny być traktowane jako jeden łączny podatnik VAT czynny i tym samym województwo powinno dokonywać jednego rozliczenia deklaracyjnego na gruncie VAT.

W tym miejscu należy dokonać analizy zasad działalności Wojewódzkiego Urzędu Pracy jako wojewódzkiej samorządowej jednostki organizacyjnej.

Jak stanowi art. 6 ust. 1 ustawy z dnia 20 kwietnia 2004 r. o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy (Dz. U. z 2016 r. poz. 645, z późn. zm.) instytucjami rynku pracy realizującymi zadania określone w ustawie są:

1. publiczne służby zatrudnienia;

2. Ochotnicze Hufce Pracy;

Zgodnie z art. 6 ust. 2 ustawy o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy, publiczne służby zatrudnienia tworzą organy zatrudnienia wraz z powiatowymi i wojewódzkimi urzędami pracy, urzędem obsługującym ministra właściwego do spraw pracy oraz urzędami wojewódzkimi, realizującymi zadania określone ustawą.

Z kolei w myśl art. 2 ust. 1 pkt 17 ustawy o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy, przez organ zatrudnienia rozumie się ministra właściwego do spraw pracy oraz wojewodów, marszałków województw i starostów.

Stosownie do art. 8 ust. 1 ustawy o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy, do zadań samorządu województwa w zakresie polityki rynku pracy należy m.in.:

2a) realizacja zadań związanych z KFS, w szczególności podział środków KFS pomiędzy powiatowe urzędy pracy, z uwzględnieniem priorytetów określonych przez ministra właściwego do spraw pracy, w porozumieniu z Radą Rynku Pracy;

Zgodnie z art. 8 ust. 3 ustawy o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy, zadania, o których mowa w ust. 1, są realizowane przez wojewódzki urząd pracy będący jednostką organizacyjną samorządu województwa.

W myśl art. 8 ust. 5 ustawy o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy, marszałek województwa może, w formie pisemnej, upoważnić dyrektora wojewódzkiego urzędu pracy lub na jego wniosek innych pracowników tego urzędu do załatwiania w imieniu marszałka województwa spraw, w tym wydawania decyzji i postanowień w trybie przepisów o postępowaniu administracyjnym. W zakresie zadań wynikających z programów współfinansowanych z Funduszu Pracy w imieniu marszałka województwa zadania wykonuje dyrektor wojewódzkiego urzędu pracy.

Z kolei w świetle art. 8 ust. 6 ustawy o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy, marszałek województwa powołuje dyrektora wojewódzkiego urzędu pracy wyłonionego w drodze konkursu spośród osób posiadających wykształcenie wyższe oraz co najmniej 3-letni staż pracy w publicznych służbach zatrudnienia lub co najmniej 5-letni staż pracy w innych instytucjach rynku pracy. Marszałek województwa odwołuje dyrektora wojewódzkiego urzędu pracy po uzyskaniu opinii wojewódzkiej rady rynku pracy. Opinia wojewódzkiej rady rynku pracy nie jest wymagana w przypadkach, o których mowa w art. 52 i art. 53 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. - Kodeks pracy, oraz w przypadku odwołania dyrektora wojewódzkiego urzędu pracy na jego wniosek.

Biorąc pod uwagę powyższe, należy stwierdzić, że podstawę działania Wojewódzkiego Urzędu Pracy regulują przepisy ustawowe. Organ ten ma umocowanie ustawowe do działania i wykonuje zadania wskazane w przepisach ustawowych. Utworzenie ww. jednostki nie jest uzależnione od woli samorządowego organu administracji. Tworzona jest ona na podstawie przepisów prawa i zadania przez nią realizowane wynikają z przepisów ustawowych. Wojewódzki Urząd Pracy, powołany jest na podstawie art. 8 ust. 3 ustawy o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy do realizacji zadań określonych w art. 8 ust. 1 tejże ustawy.

W związku z powyższym - wbrew temu co twierdzi Wnioskodawca - powołane regulacje prawne stanowią podstawę i uzasadnienie do ustalenia obowiązków podatkowych Województwa jako jednostki samorządu terytorialnego w stosunku do Wojewódzkiego Urzędu Pracy w inny sposób niż wynikający z przepisu art. 3 ustawy z dnia 5 września 2016 r. o szczególnych zasadach rozliczeń podatku od towarów i usług oraz dokonywania zwrotu środków publicznych przeznaczonych na realizację projektów finansowanych z udziałem środków pochodzących z budżetu Unii Europejskiej lub od państwa członkowskich Europejskiego Porozumienia o Wolnym Handlu przez jednostki samorządu terytorialnego (Dz. U. , poz. 1454)

Mając zatem powyższe na uwadze wskazać należy, że w procesie centralizacji rozliczeń podatku od towarów i usług, który winien zostać wdrożony przez Województwo.... jako jednostkę samorządu terytorialnego od dnia 1 stycznia 2017 r., nie należy uwzględnić Wojewódzkiego Urzędu Pracy.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy, z którego wynika, że Wojewódzki Urząd Pracy.... jest jednostką organizacyjną podlegającą z dniem 1 stycznia 2017 r. centralizacji rozliczeń z tytułu podatku od towarów i usług wraz z Województwem...., należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Tut. Organ informuje, że wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Zainteresowanego. Inne kwestie przedstawione w opisie sprawy, które nie zostały objęte pytaniem, nie mogą być - zgodnie z art. 14b § 1 oraz art. 14f § 2 Ordynacji podatkowej - rozpatrzone.

Jednocześnie podkreślić należy, iż tut. Organ wydając interpretację przepisów prawa podatkowego na podstawie art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej nie prowadzi postępowania podatkowego w rozumieniu tej ustawy. Niniejsza interpretacja indywidualna ogranicza się wyłącznie do udzielenia pisemnej informacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w okolicznościach zdarzenia przyszłego podanego przez Wnioskodawcę. Tut. Organ informuje, iż nie jest właściwy do przeprowadzenia postępowania dowodowego, które w przedmiotowej sprawie umożliwiłoby weryfikację opisanego zdarzenia przyszłego.

Zaznacza się także, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy - Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Tut. Organ informuje, że zgodnie z art. 14na pkt 2 ustawy - Ordynacja podatkowa, przepisów art. 14k-14n dotyczących ochrony prawnej wynikającej z zastosowania się Wnioskodawcy do otrzymanej interpretacji nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe przedstawione we wniosku stanowią element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy o podatku od towarów i usług, tj. czynności dokonanych w ramach transakcji, które pomimo spełnienia warunków formalnych ustanowionych w przepisach ustawy, miały zasadniczo na celu osiągnięcie korzyści podatkowych, których przyznanie byłoby sprzeczne z celem, któremu służą te przepisy.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego...., po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2016 r. poz. 718, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Administracji Skarbowej w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.